Family Maleisië 28 juni t/m 18 juli

Dag  1/2          29 juni

Hoi dagboek,
Ik verheug me op de jungle.  Misschien aan lianen zwaaien. En de mooie bomen en bloemen. Ik vind een palmboom super. En al dat groen lijkt me leuk. De vuurvliegjes lijken me zo mooi. Al die mooie lichtjes en dobberen in een bootje. Ik vind de reis wel meevallen. En het is ook heel lux. Ik zit de hele tijd tetris te spelen in het vliegtuig. Ik heb een hele zak vol snoep gekocht. En ik heb nog maar een klein beetje over. Als we op de tassen wachten, komen we de mensen tegen die meegaan. Iedereen stelt zich aan elkaar voor. Dan gaan we met de bus naar het hotel. In het hotel hebben we eerst geen kamer. Ze hebben onze kamers nog niet schoon. Dus gaan we even bij het zwembad kijken. Daarna gaan we naar beneden en hebben we een kamer (als eerst). We gaan onze tassen pakken en naar boven. We gaan direct slapen (drie uurtjes). Dan gaan we zwemmen. We gaan eten bij kraampjes waar je eten kan kopen. Ik heb iets met spaghetti dat heeeeeeeeeeeeel heet is. Dan gaan we nog een spel met de krant doen.  Ps, Sonja (reisleidster) is heel aardig.
Annika

Hallo dagboek,
De reis valt wel mee maar ik moet wel overgeven. Ik verheug me op de jungle en de olifanten. Maar prikvliegen en teken vind ik niet leuk. We gaan ook eten. Het eten is niet erg lekker. Annika en ik zien ook een kat. De kat is ook heel mager. Daarom heeft Annika hem vis gegeven. We gaan ook het krantenspel doen. Dat is leuk. Het regent ook heel hard. We moeten in de regen naar het hotel.
Sanne

Dag 3           30 juni
Het is nu maandag. De jetlag hebben we al aardig overwonnen. Vandaag zijn we met de bus Malakka ingereden. Bij een Maleisische familie rondgekeken. Het is een fleurig huis. De eigenaar heeft veertien (!!) kinderen. Veel foto’s gemaakt. De schoenen moeten uit als we het huis binnengaan. Het is leuk om te zien hoe ze leven en wonen. Van de eigenaar krijgen we minibanaantjes en een soort van lychees. Erg lekker allemaal. Dan door naar het centrum van Malakka. Mooi pleintje met een kerk, stadhuys. Naar de wc gaan duurt wel erg lang dames! De kinderen en Mack slingeren aan de lianen. Dan naar het (museum)paleis van de sultan. Het paleis staat volledig op palen. Paleis en tuin zijn niet groot maar wel mooi om te zien. Met de bus naar Chinatown. Veel restaurantjes en winkeltjes. Wat doet die dode rat op straat? Die voetenmassage van 40 minuten lijkt me ook wel wat. Allen heerlijk gegeten in een door Sonja uitgekozen restaurant. Ouders aan één tafel en de kids aan één tafel. En ik maar denken dat Sonja geen oppas is. Als toetje hebben we fruit. We willen allemaal met de riksja terug naar ons hotel. Peter  P. zal een mooi prijsje afspreken als we met vier riksja's tegelijk gaan. Of er nu eighty voor ons vieren of eighteen per fiets is afgesproken is niet helemaal duidelijk. We hebben maar gewoon eighty betaald. “Uitgerust” komen we aan bij ons hotel. Naar het zwembad op de tiende verdieping. Tot dusver is alles prima gegaan. Veel gedaan en het is heerlijk toeven in dit enigszins chaotisch land.
Peter K

Dag 4           1 juli
Na het ontbijt vertrekken we om negen uur naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Kuala Lumpur betekent modderige rivier. Na een koffiestop arriveren we bij de Batu Caves. Deze grotten worden bewaakt door een gigantisch Hindoeïstisch beeld. Dit beeld is het grootste van de wereld en meet een lengte van 43 meter, welke geheel in hindoeïstische stijl goud is geverfd. Eens per jaar, eind januari/begin februari, is er een Hindoeïstisch festival waarbij één miljoen gelovigen naar de caves toekomen. Om de caves te bereiken moet je een trap met 272 treden beklimmen. Als hindernis kom je nog allerlei apen tegen die, als je niet uitkijkt, er vandoor gaan met je spullen. Aangekomen in de grot zijn er allerlei tempels waarin gebeden kan worden. Na een overheerlijke Indiase lunch, waarbij we met onze handen moeten eten en het eten op bananenbladeren wordt geserveerd, vertrekken we naar ons hotel in Chinatown in Kuala Lumpur. Aangekomen in ons hotel verkennen we Chinatown met z’n wonderbaarlijke kakofonie aan kraampjes waar alles te koop is, dat ooit gekopieerd is geweest. Hierna nemen we nog even de taxi naar de Golden Triangle. In verschillende shoppingmalls is goed te zien dat Maleisië een kruispunt is van verschillende handelsroutes (Azië, Europa, Midden-Oosten). Na de maaltijd met de monorail terug naar ons hotel. Waar een welverdiende douche ons staat op te wachten.
Joke

Dag 5           2 juli
We mogen vandaag uitslapen en vertrekken pas om half tien uit ons hotel voor diverse bezienswaardigheden. We beginnen met een bezoek aan het Koninklijke paleis. Het moet een geluksdag zijn, want de koning heeft vandaag alle sultans van de dertien districten uitgenodigd voor de jaarlijkse bijeenkomst. Het is een komen en gaan van prachtig geblindeerde auto’s die geëscorteerd worden door politiemotoren. Hierna bezoeken we het nationale museum en het nationale monument. De hoogste vlaggenmast van de wereld moeten we natuurlijk ook even met een bezoek vereren. Zai onze Maleisische gids heeft kaartjes voor ons geregeld voor de Petronas Twin Towers. De hoogste toren van Maleisië kunnen we natuurlijk niet links laten liggen en hoewel we slechts tot de brug, die de twee torens met elkaar verbindt, op 172 meter mogen, is het uitzicht over de stad adembenemend. ‘s Middags lekker geluncht in de tuin van de Petronas Towers. Na nog een paar uur geshopt te hebben, sluiten we de laatste dag in Kuala Lumpur af met een door Sonja geregelde Thaise maaltijd.
Joke

Dag 6           3 juli
Op vandaag hebben we ons allemaal heel erg verheugd. We gaan de jungle in! Na een vroeg ontbijt in Swiss Inn in Kuala Lumpur zijn we in de bus gestapt. Met beperkte bagage voor 3 dagen. De rest blijft achter en halen we later op. Wat moeten we meenemen? Lange broek, sokken, wandelschoenen, shirt met lange mouwen, poncho’s (jeweetwel), muggenspul, zaklamp en vergeet niet schoon ondergoed en een tandenborstel. In de bus is het heerlijk koel en we stoppen onderweg even voor de gebruikelijke plaspauze en koffie. Rond half twaalf komen we aan bij onze lunchbreak. Hete kip, hete saus met rijst! Oei oei. En water om weg te spoelen. Laatste stukje met de bus om aan te komen bij de rivier met bootjes, die ons naar ons resort zal brengen in de jungle. Heel heet bij de rivier. Zeker als we de zwemvesten aanmoeten. Maar als de boot gaat varen voelen we een verkwikkende bries door onze haren waaien. Maar wat een pech, na een uurtje water staren, breekt er een bui los. En wat voor een bui! Een tropische bui! Doornat komen we aan bij ons resort. ‘s Avonds eten we daar en drinken we voor het eerst die vakantie wijn. Janet snakt ernaar, zegt ze. Natuurlijk doen wij mee. Na het eten nog een jungle spel: “wie ben ik” en vervolgens vroeg naar bed!
Lucie

Impressie jungle
Jee, wat een uitgestrektheid met wouden. Wat zie je veel. Soms weet je niet of het echt is of nep. Boomstammen die op krokodillen lijken of op kunstzinnig neergelegde voorwerpen. Soms denk je zelfs dat je een aap ziet. En dan die bomen. Het lijken wel echte woudreuzen met hun omkrulde klimop en andere slingerdingen. Het lijkt wel of ze benen en gezichten hebben. Ze staan er zo mooi bij. Zo statig. Misschien wel in vergadering. Zouden ze het over ons hebben? Die toeristen die herrie maken en troep achterlaten? Hopelijk overleven we de jungle, maar dat kan ik pas over 3 dagen vertellen........
Lucie

Dag 7           4 juli
Ontbijt in de jungle. Even de juiste ingrediënten zoeken. Maar onze boss Richard en onze juf Sonja zorgen goed voor ons en binnen no time staat er jus, jam en eieren op tafel. Vanochtend staat een wandeltocht op het programma. Onze lokale gids Apec leidt ons door de jungle en vertelt ons van alles over de bomen, telefoonbomen, termieten met hun bewakers, mieren, bloedzuigers, wespen en nog veel meer. Het hoogtepunt zijn de hangbruggen van de Canopy Walkway, totaal 500 meter. Als we hier over lopen, lopen we eigenlijk door de toppen van de enorme junglebomen. We voelen ons Tarzan en Jane! Niet meer dan vier mensen tegelijk mogen op de hangbrug lopen. En op afstand blijven hè....... We moeten veel drinken vandaag! Na de lunch mogen we even zwemmen in ons zwembad en daarna gaan we weer in het bootje de rivier op om iets spannends te doen waarbij we allemaal “heel” nat worden. De bootjes gaan super snel, maar meer dan een paar druppels komen de boot niet binnen. Niet getreurd. We gaan de oorspronkelijke bewoners van Maleisië bezoeken. De Batek. We bezoeken een dorpje met ongeveer acht hutjes waar vrouwen en kinderen binnen zitten en de mannen rondlopen. De kids hebben geen speelgoed, raar hè. Er liggen wel overal chipszakjes. Dus soms komen ze in de supermarkt voor hun boodschappen. We mogen de chief op de foto zetten met z’n “mooie” gebit. Daarna doen we een spelletje pijltje schieten. Sommigen van ons kunnen dit heel aardig. Vooral de vrouwen en kids. Eén van de mannen doet voor hoe hij vuur maakt en snijdt een paar pijltjes voor ons. Knap hoor. Na een paar mooie foto’s gemaakt te hebben gaan we weer in de bootjes terug. Nog even zwemmen en daarna lekker eten in één van de restaurantjes aan het water. Kids lekker spelen en pannenkoeken eten en de oudjes lekker keuvelen. Gezellig. Welterusten.
Lucie

Dag 8           5 juli
Vandaag staat ons weer een echt jungle avontuur te wachten. We doen onze vieze kleding van gisteren weer aan. Het stinkt al een beetje en gaan opnieuw met Apec de jungle in. Waar zouden we vandaag aankomen? Na een uurtje wandelen door de prut, omdat het zo geregend heeft, komen we aan bij onze grot. De vleermuizengrot. Jeetje, wat een stank komt er uit de grot! Het lijkt wel stront.......  Zeg, het is stront. Van de vleermuis die in de grot woont. Apec neemt ons mee de grot in. Het is glad, klimmen en klauteren, kleine doorgangen, veel gefladder, stank en nog eens stank, water en donker. Er hangen honderden vleermuizen. Ze hangen gewoon aan elkaar, ondersteboven. Grappig hoor. Als we weer buiten komen ruiken we allemaal heerlijk “fris”.  Hoogste tijd voor een douche. Eerst terug wandelen naar de rivier. O ja, in de grot komen we een reuze Maleisische luie pad tegen. Waarschijnlijk in een diepe slaap. Na de lunch kunnen we even bijkomen om vervolgens nog éénmaal onze heerlijke junglekleding aan te doen voor ons voorlopig laatste avontuur in de jungle. Met bootjes gaan we naar een waterval waar we kunnen zwemmen. Onderweg weer de pracht van de jungle met z’n reusachtige bomen en lianen. Van enthousiasme springt er zomaar een vis bij ons in de boot! We moeten een stukje lopen naar de waterval, maar dan krijg je ook wat, denken we. Geen waterval dus, maar wel een heerlijke stroomversnelling met heel koel water. Lekker even zwemmen. ‘s Avonds willen we aan de overkant van de rivier gaan eten. We nemen de watertaxi naar de overkant, maar komen er snel achter dat een heleboel apen ons eten al hebben opgegeten. Er is geen pizza, geen burgers, geen kip en geen salade. Jammer, de kids willen graag pizza. Weer terug naar “onze” kant om toch weer lekker Maleis te eten. Met een ijsje toe. Tot morgen.
Lucie

Dag 9            6 juli
Eindelijk olifanten!  Zes voor eten en baden. Drie baby’s om te wassen. Lang rijden, maar veel plezier om aan terug te denken. Voederen van de olifanten was super. 100 kilo fruit via de mond of de slurf. Mooie film.  Goede ondersteuning van het olifantenverblijf. We krijgen meer te zien dan Sonja belooft. We hebben geluk. Coca Cola light is een crime om te krijgen. Overal zoeken maar bijna nooit gevonden onderweg (wel in Kuala Lumpur)!!
Mack

Dag 10           7 juli
Helaas kunnen de jungle kleren in Kuala Lumpur niet gewassen worden. Hopelijk dat het in de ‘Camerons’ wel kan. ‘s Ochtends nog even boodschappen gedaan en om ongeveer kwart over twaalf vertrekken we naar Selangor. Voordat we bij het Palma hotel aankomen, slaan we nog wat wijn in voor ‘s avonds. Een prachtige accommodatie met huisjes rond gras waar picknicksets staan om gezellig het fruit dat Sonja heeft gekocht te verorberen. We maken kennis met de mangostine, dragonfruit (mooie roze) en kattenogen. De één is smaakvoller dan de ander, maar zo afgewisseld echt vurrukkulluk. En natuurlijk goed voor de weerstand. Genieten van de apen die alle afval dat we geproduceerd hebben en netjes in de afvalbak gedeponeerd hebben, eruit trekken. En van de restjes smikkelen. Grappig,  zo’n aap die een blikje sinasappelsap aan zijn bek zet en het naar binnen klokt. Of om hem een appelsappakje te zien verscheuren en leeg te zien drinken. Ook de fruitschillen worden nog onder handen genomen. Daarna nemen we met z’n allen een duik in het zwembad. Aan het eind van de middag gaan we met de bus naar de heuvel met de zilveren aapjes. Onderweg heeft Sonja nog wat zakken doppinda’s gekocht, die elk kind krijgt. Voordat we boven zijn heeft Jesse zijn zak laten vallen voor een gretige aap. Gelukkig dat Peter (vader van Jesse) de zak nog kan pakken voordat de aap ermee vandoor gaat. Boven op de heuvel duurt het maar even of de hele meute apen komt eten. Ik word steeds door een aap naast me aan mijn rechterarm getrokken (zachtjes), omdat ik de zak in mijn linkerhand heb. Zijn nagels lijken wel gemanicuurd. Ontzettend gezellig allemaal, totdat Annika een zakje sperziebonen mag kopen. Deze wordt direct door een aap uit haar handen gegrist. Maar niet getreurd, de verkoper geeft een nieuwe. Nu denkt Annika “ik laat niet los”. Helaas levert dat een beet op, wat een ieniemienie klein wondje tot gevolg heeft en een huilbui. Dezelfde verkoper heeft wat olie voor haar wat het bloeden stopt.  Wat heel leuk is, is het kijken naar onwetende toeristen. Soms gillen, doordat een aapje op hun schouder springt. Dan brengt de bus ons naar een visrestaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Daarna staan de vuurvliegjes op het programma. We moeten heel stil zijn in het fluisterbootje, dat ons langs de oever vaart. Het lijkt wel een vervroegde Kerstmis. De avond wordt gezellig afgesloten met verschillende wijntjes aan een picknicktafel.
Janet

Dag 11           8 juli
Zo, dat is ook wel weer eens lekker, na elke dag iets ondernemen, .....rust. Dit is het vakantie deel. Zoals Sonja al zei: “dit is een reis met ook wel vakantietrekjes”. Nu dus een hele dag, waarop we zelf kunnen doen wat we willen. Het weer is aangenaam, bewolkt, niet te heet. Af en toe een zonnetje. Perfect voor bij het zwembad. Maar ook om het dorp te verkennen. Camille vermaakt zich uitermate best in het zwembad. Onze waterrat. Geweldig vindt ze dat. Ze kan het goed met iedereen vinden. Gaat helemaal op in haar spel met de anderen. Dan gaan Jesse, Mike, Annika en Sanne met hun ouders het dorp in. Ze speelt verder met Maxime. Er worden “vieze” en “schone!”dansjes ingestudeerd. Lucie en ik zijn publiek. Maar we kunnen gelukkig ook ongestoord ons boek lezen. Ik vind dit in ieder geval erg lekker, zo’n dag tussendoor. Ik lees een paar boeken per jaar en dat is meestal op vakantie. Dan vind ik het ook heerlijk. Ondertussen gaat Mack hardlopen. Terug naar de apenheuvel. Het gaat lekker vind hij, niet te heet. Ik heb ook al besloten te gaan, maar ik wacht nog even tot wat later op de middag. Oh, ik moet wel bijna gaan, want om half vijf gaan we met z’n allen een spel doen. We weten nog niet echt wat, maar Sonja heeft in ieder geval waterballonnen. Ook het hardlopen gaat bij mij lekker. Ik kom in het dorp Sonja, en de familie van der Tuuk/Kerkhof tegen. En ook de Pirofano’s, alhoewel ik die niet heb gezien, maar zij mij wel. Even lekker douchen en dan weer het zwembad in. Mack springt er natuurlijk ook weer in. Het gevolg is dat de kinderen als bijen op de honing op hem afkomen. Want Mack is ook een waterrat en houdt van dollen in het water. De kinderen vinden het natuurlijk gaaf dat hij ze steeds in het water gooit. Om half vijf gaan we aan de waterballonnen. Mike weet iets leuks. Twee tegen twee. Een handdoek vasthouden en over het volleybalnet het ballonnetje gooien. De overkant moet die weer met de handdoek opvangen. Dan volleyballen met een wat (té) harde bal. Gezellig. ‘s Avonds hebben we de eer (?) om in het prieeltje te dineren. Staat het er voor de Royal Family, die er de dag ervoor gedineerd hebben of staat het er voor de show? Vorige keer stond hij er in ieder geval niet volgens Sonja. Annika heeft een verzoekje: of we “op chic” gaan. Nou, dat komt Camille goed uit, want we hebben een hele mooie baljurk gekocht in Kuala Lumpur. We zien er allemaal mooi uit. Het eten is lekker tot heel goed en wordt per schaal opgediend. We passen er net alle 14 in (zittend op kussens). Fakkels en sfeerverlichting er omheen. Heel romantisch. Wijntje erbij. Daarna lekker slapen.
Irmgard

Dag 12           9 juli
Vandaag een reisdag. Om negen uur vertrekken we. De chauffeur rijdt lekker door, doch rustig. We drinken koffie bij een plaatselijke food-court. De thee is redelijk. We hebben koffie, dat smaakt nergens naar. Heel slap. Plasje doen en verder. Lunchen op een wat uitgebreidere plaats, met keurige toiletten. We kiezen deze keer de “westerse” kant: Dunkin Donuts en KFC voor de salade. Sommigen nemen nog wat frietjes. Onderweg bij een waterval gestopt, voor de break. Mooi, maar niet spectaculair. In Tanah Rata, Cameron Highlands aangekomen. We brengen eerst de was naar de wasserette. Dat moet ook wel, want de jungle kleren blijven anders met hun stank de rest van de koffer muf maken. Het hotel is typisch Engels. Zoals typerend voor de Cameron Highlands. Van Engelse invloed door de Engelsman William Cameron, die deze hooglanden ontdekt heeft in 1885. Sonja zegt dat hier in het dorp een echt Duits/Zwitsers eettentje is (wel gerund door Aziaten). De meningen zijn verdeeld. Maar we zijn het er over eens: niet voor herhaling vatbaar. Op tijd naar bed. Morgen vertrek om kwart voor negen.
Irmgard

Dag 13           10 juli
Wat treffen we het met het weer! Aangenaam en een zonnetje. Uitzicht over de theeplantages in de Cameron Highlands. Ondertussen zijn we overgestapt in een wat andere kleinere bus, omdat de onze niet over de smalle straat kan rijden richting de fabriek. We krijgen een korte tour over de verwerking van de theebladeren. Tot het proces van het in het zakje stoppen. Dat gebeurt echter in Kuala Lumpur. We shoppen in het theewinkeltje en drinken (naar mijn mening te sterke) thee en lekkere taart erbij. Dit alles is heel modern vorm gegeven. Van daaruit naar de vlindertuin, met prachtige vlinders, vooral honderden van één soort. Wat ontzettend leuk is: je kunt ze zo pakken en op je zetten voor een foto. Of je er helemaal mee versieren. De gids is een vrolijke jongen, die alles op z’n Nederlands probeert te vertellen. Wat er op neer komt dat het half Engels is en soms moeilijk te verstaan. Maar dat mag de pret niet drukken. Want het mooiste komt nog. Naast de vlinders is er van alles en nog wat aan insecten en reptielen. Van tri-neushoornkevers tot schorpioenen, tarantula’s, dertig centimeter grote wandelende takken, wandelende bladeren, slangen, miljoenpoot, gekko’s enzovoort. Ik heb alle dieren (behalve de tarantula, die was defensief bij het aanraken en reageerde heel fel, deze kon bijten) op me gehad. Op m’n hoofd om m’n nek enzovoort. Ook dappere Camille is stoer. Zij laat ook veel dieren op haar borst prijken. Ik vind dit alles prachtig. Ik houd van insecten kijken en vooral spinnen vind ik boeiend. Dit alles waarschijnlijk omdat ik er gewoonlijk zeer van griezel. Daarna gaan we naar de markt wat fruit -aardbeien en tomaatjes- kopen. In het dorpje wat gegeten, waar ieder z’n eigen gang gaat. Wij gaan terug naar het hotel als het droog is. Tijdens het eten begint het namelijk heel hard te regenen. Op de hotelkamer even gelummeld en om vier uur gaan Mack en ik één uur hardlopen. Veel vals plat en van hoog naar laag. Maar het gaat lekker. We hebben de tijd en het is heel licht aan het miezeren, zodat het zeker niet te warm is. Camille mag op haar Nintendo spelen en alleen op de kamer blijven. Als we terug komen heeft ze mooie dingen van gekleurd papier gemaakt, geknipt en geknutseld. Dé schat. Lekker aan het spelen. Na het douchen, gaat Mack het dorp in om nog wat geld te wisselen. Daarna voetreflexologie laten doen. Dat kun je hier in ieder dorp doen. Erg populair. Ik denk dat ik het op één van de eilanden laat doen. Ik ga later met Camille naar het dorp en we eten bij een Indiaas restaurant.
Irmgard

Dag 14           11 juli
Het is weer vroeg op deze morgen. Wat doen al die Japanners in de ontbijtzaal? Geen tafel meer vrij. Mack maar even vriendelijk aankijken en vragen of we mogen aanschuiven. De tassen worden van de hotelkamer opgehaald. Om acht uur willen we vertrekken. Iedereen is op tijd, behalve Richard. Hij moet zeker nog sigaretten kopen. De eerste stop is bij een tempel. Iedereen is snel uitgekeken, dus hup de bus weer in. De temperatuur is ook weer omhoog gegaan. De lange broeken en truien kunnen weer diep onderin de tas. Bij de lunch moeten we eerst bonnen kopen (2,00-1,00-0,50) en dan met deze bonnen het eten betalen. Het scheelt toch weer een werkloze, want deze man scheurt alleen maar de bonnetjes. Dan op voor het hoogtepunt van de dag. De orang-oetangs. Met een bootje worden we naar het orang-oetaneiland gebracht. Vooral de jonkies vindt iedereen geweldig. En maar foto’s maken. Een volwassen orang-oetang heet Mike. “Onze” Mike is er niet bij weg te slaan. Dan naar de baby orang-oetangs. Iedereen is in extase. In het winkeltje worden knuffelorang-oetangs gekocht. Hele grote. Die kunnen als handbagage mee het vliegtuig in. Nu naar ons hotel. Via een dertien kilometer lange brug bereiken we Penang. Bij aankomst in ons hotel krijgen een welkomstdrankje. Het hotel ligt prachtig aan zee. Bij het inchecken krijgen we allemaal een kamer met zeezicht. Het uitzicht vanuit onze hotelkamer is prachtig. Binnen vijf minuten is iedereen in het zwembad of aan het strand. ‘s Avonds sushi eten in de food-court.
Peter K

Dag 15           12 juli
Vandaag gaan we, na een heerlijk ontbijt, om half tien per minibusje op pad. Mack, Irmgard en Camille blijven bij het hotel. Allereerst doen we een batikfabriekje aan en krijgen we uitleg over hoe dit gemaakt wordt. Sonja heeft ons al gewaarschuwd dat we zo snel mogelijk het winkeltje ingeloodst zullen worden, maar goed, dat hoort er nu eenmaal bij. De kinderen willen het liefst zelf een T-shirt beschilderen, maar helaas is hier geen tijd voor. Daarna worden we naar het naast gelegen koffiewinkeltje gestuurd. De koffie smaakt heerlijk, maar niemand heeft de behoefte iets te kopen. Vervolgens gaan we naar de liggende Boeddha en de Birmaanse tempel. De liggende Boeddha is een Thaise Boeddha en de derde grootste van de wereld. Er omheen zijn allemaal kleine Boeddhabeelden, waarbij ze allemaal een andere betekenis hebben. Je kunt ook een wens doen. Indrukwekkend zijn ook de urnenwanden. Tegenover de Thaise tempel ligt de Birmaanse tempel. Een prachtige tempel, waar Peter P een praatje heeft gemaakt met een monnik die uit Birma komt. Hierna het busje weer in en door naar Little India en China Town. We vervolgen onze weg naar de botanische tuinen waar we wat rondwandelen. Hier zijn ook weer wat aapjes. We worden afgezet bij een groot winkelcentrum, waar we wat gaan eten en snorkels voor onze jongens kopen. Rond drie uur zijn we weer terug bij ons hotel en hebben nog heerlijk op het strand en bij het zwembad gelegen. Ook nog even sportief gedaan. Een zwaar bevochten volleybalwedstrijd waarbij Peter K en zijn drie vrouwen een goede prestatie neerzetten. Het team van Sonja wordt met 2-1 verslagen. ‘s Avonds zitten we bij het food-court wat erg gezellig en sfeervol is.
Joke

Dag 16           13 juli
Vandaag staat eerst een boottochtje gepland naar Monkey-beach. Maar het merendeel heeft zin om lekker te luieren bij het zwembad en op het strand. Toch zijn we ook sportief in de weer geweest. De tafeltennistafel staat voor ons klaar. Peter K, Peter P, Mike, Jesse, Sonja en ik hebben fanatiek gestreden. Hierna is het heerlijk om een verkoelende duik in het zwembad te nemen. Ook het volleybalveld kunnen we niet links laten liggen. Ook hier gaat het hard tegen hard. Vandaag is het weer een heerlijke dag. Nog even genieten van het mooie uitzicht over de zee. Morgen op naar Langkawi!
Joke

Dag 17           14 juli
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van het mooie uitzicht wat het hotel ons biedt. We vertrekken al vroeg (rond half acht) richting de haven van Penang. Het is maar een klein stukje rijden en de boot zit al aardig vol. We hebben waarschijnlijk de boot van half acht volgens Sonja. Het is zo’n drie uur varen. De boot zit vol met “spoken”, zoals Mack ze noemt. Vrouwen met burka’s aan waarvan je alleen de ogen kunt zien. Mike moet ondanks het pilletje toch overgeven. Daarna gaat het goed. Het uitladen van de koffers is een complete chaos. We hebben zelden zo’n ongeorganiseerd zootje gezien. Maar goed, we zijn veilig aangekomen op Langkawi. Lang betekent arend. Het eiland staat bekend om zijn visarenden. De taxi’s laten even op zich wachten, maar uiteindelijk blijken ze recht voor onze neus te staan. Miscommunicatie met de plaatselijke taxiondernemer. Na een half uurtje komen we aan bij ons hotel. We krijgen allemaal kamers aan het zwembad op de begane grond. Het enige nadeel van deze kamers is, dat er een muffe geur hangt. Komt waarschijnlijk van de bestrijdingmiddelen die men gebruikt tegen de kakkerlakken. Er zit een fantastisch zwembad bij. De kids nemen dan ook direct een duik. Ook worden we getrakteerd op een tropische regenbui, maar hier geldt zeker na regen komt zonneschijn. Zelf hebben we heerlijk een boek bij het zwembad gelezen. En nog een cocktailtje gedronken tijdens het happy-hour. ‘s Avonds heerlijk gegeten aan de overkant bij een tentje genaamd “de cactus”. Heerlijke muziek.
Joke

Dag 18           15 juli
Vandaag om tien uur beslissen we wat voor tripje we gaan doen. Wordt het eilandhoppen of de mangrove? Iedereen kiest voor het eilandhoppen. Maar wel in de middag omdat het ‘s ochtends nog een beetje regent. ‘s Morgens laat ik me verleiden om op zo’n banaan te klimmen die achter een boot hangt. ‘t Eerste ritje ziet er leuk uit. Niemand is omgeslagen. Dat lukt mij toch ook? De eerste tien minuten gaan goed. We proberen flink tegen te hangen en we blijven nog steeds zitten, totdat hij een enorme draai aan het stuur geeft en we er alle vijf afvliegen. Dit gaat met zo’n enorme klap, dat de paardenstaart van mij, die eerst bovenop mijn hoofd zat, nu ergens onderaan bungelt. Ook één oorbel drijft nog ergens in zee. Maar het is een leuk tochtje. Vlak voor het einde worden we er weer vanaf gesmeten. Terug op het strand heeft Mack een gekneusde rib aan het avontuur overgehouden. Waarschijnlijk omdat ik bovenop hem ben gevallen. Maar hij zou het zo weer overdoen. ‘s Middags gaan we voor de excursie eerst een stukje met de taxi en daarna de boot in. Iedereen is mee en heeft er zin in. Achter de boot hangt 200 pk. Nou, dat kun je merken ook. Zelden heb ik zo hard in een boot gevaren. Eerst komen we aan bij een eilandje met een prachtig strand en zee. Hier hebben we heerlijk gezwommen en sommigen van ons gesnorkeld. Maar er valt niet zoveel te zien onderwater. Wel veel koraal en zee-egels gezien. Terug de boot in en op naar het voeren van de visarenden. Een enorme hoeveelheid visarenden gezien. Alleen de jongens, die ons in de boot hebben meegenomen, hebben geen vis mee. Daar zijn wij en Sonja behoorlijk teleurgesteld over. Ze zeggen dat het op is. Gelukkig zijn er nog andere bootjes die wel vis mee hebben en kunnen we toch nog van een mooi schouwspel genieten. Dan naar het zoetwatermeer. Met zwemvest aan dobberen in het meer. De kids doen Grunnings bommetje. Bij terugkomst bij de pier is er geen boot te bekennen. Iedereen is bang dat we op het eiland moeten overnachten. Een half uur te laat komt alsnog ons bootje. De jongens van de boot zijn nog terug gegaan om vis te halen. Alsnog naar de visarenden om te voeren. De taxi brengt ons weer terug naar ons hotel.
Joke

Dag 19           16 juli
Vandaag gaat iedereen z’n eigen weg. Tripje naar de Mangrove, luieren op het strand of op de tandem/fiets naar de winkeltjes. ‘s Morgens een buitje van een uur, maar daarna is het prachtig weer. We volleyballen met z’n allen nog een paar wedstrijdjes. Om half zeven wordt iedereen verwacht bij de receptie voor de bonte avond. Sonja heeft een prachtig restaurant uitgezocht en bijt de spits af met een toespraak. Daarna staat iedereen te trappelen om zijn/haar act op te voeren. Irmgard en Camille doen een turnuitvoering. Mack voert (als olifant) iedereen een stuk ananas. Janet, Annika en Sanne zingen een Grunnings Sint Maarten liedje. De Piroos brengen een prachtig lied ten gehore. Annika doet een levend memorie spel. Lucie en Maxime spelen en zingen: “op een rode paddenstoel”. Peter P speelt hints met de groep. Dan gaan we heerlijk eten en vooral drinken in een andere ruimte. Het toneelstuk dat de kinderen willen opvoeren, is een aantal keren geannuleerd wegens onenigheid in de groep, maar..... uiteindelijk gaan ze in het restaurant met z’n allen nog even flink oefenen. Het resultaat is een prachtig toneelstuk! Iedereen gaat dan écht los. De ene mop na de andere gaat over tafel. Tot slot spreekt Peter P, namens de groep, een dankwoord uit richting Sonja. Om elf uur verlaten we het restaurant. In het winkeltje tegenover geven we onze laatste Ringgits uit. Aangezien het in de reggae bar nog erg stil is, lopen we door naar ons hotel. Slapen!
Peter P

Dag 20/21          17 juli
Het regent de hele morgen. ‘s Middags is het zonnig. We zwemmen in de zee. We worden echter door een strand-guard uit zee gehaald. De zee is te gevaarlijk. Dan maar zwemmen in het zwembad. Eén van de kamers hebben we aangehouden tot zes uur ’s avonds. Eten in “de cactus” en om kwart voor acht verzamelen bij de receptie voor vervoer naar het vliegveld van Langkawi. Een binnenlandse vlucht brengt ons naar Kuala Lumpur. Om twaalf uur ‘s nachts vliegen we naar Nederland. Op Schiphol nemen we afscheid van elkaar en vertrekt iedereen naar huis.
Peter P
Reisgenoten: Peter P, Joke, Mike (11) en Jesse (9) – Mack, Irmgard en Camille (7) – Lucie en Maxime (6) – Peter K, Janet, Annika (10) en Sanne (9). Sonja (reisleidster), Zai (Maleisische gids), Richard (de boss), Apec (jungle gids) en niet te vergeten de buschauffeur.