Reisverslag Family Maleisië, van Hilde, 15 jaar

Reisverslag Family Maleisië, van Hilde, 15 jaar

Eindelijk is het zover. We zitten in het vliegtuig. Momenteel vliegen we ergens bij Kabul, in Afghanistan. Maar we moeten nog een heel eind. Gelukkig is het wel vol te houden. Iedereen heeft een eigen tv-schermpje beschikbaar, waarop je films kunt kijken, spelletjes kunt spelen etc. Ook wordt hier allerlei informatie over de vlucht beschikbaar gesteld. Malaysia Airlines is een fijne vliegmaatschappij met goede bediening. Alleen er is één minder prettig ding. Om je over je jetlag heen te krijgen, geven ze je op de raarste tijden je eten. Zo zit je dan om 3 uur ’s nachts opeens met een bord nasi.
We zitten vlakbij onze medereizigers, dus we hebben al een beetje kennisgemaakt. We hadden elkaar ook al een beetje via de mail ‘ontmoet’ dus tijdens het inchecken en wachten was het de hele tijd van: ‘hé, volgens mij gingen die ook mee. En kijk die man komt me ook bekend voor’.
Om 12 uur Nederlandse tijd stijgen we op, het is 12 uur vliegen. We zullen er dus rond 12 uur ’s nachts zijn. Een klein probleempje is, dat het dan al 6 uur ’s ochtends is in Maleisië. Ik loop daar straks echt rond als een zombie. Onze eerste bestemming is Malakka, een plaats met koloniale invloeden. Ik ben erg benieuwd naar Maleisië, maar het zal zeker een onvergetelijke reis worden.

28 juli
Dit was toch wel een vermoeiende dag. Veilig aangekomen op KLIA (Kuala Lumpur International Airport). De vlucht is perfect verlopen. Precies in twaalf uur, we hadden hoogstens wat turbulentie. Ook vond ik de zit reuze meevallen, ik heb me niet echt verveeld of iets dergelijks. In de aankomsthal moesten we nog even wachten op de reisleider en lokale gids. Onze reisleider heet Kees, en onze local guide Phillipe. En toen konden we vertrekken naar Malakka.
Iedereen had wel last van de jetlag, zelfs ik viel in de bus in slaap! Het hotel is mooi.. Om half 11 waren we in het hotel, en om half vier zouden we op pad gaan. Dus wij hebben ervoor gekozen even te gaan slapen. (Dit werkt wel zeer verwarrend, omdat je het gevoel hebt dat je gisteren in het hotel bent aangekomen.) Daarna nog even gezwommen. Het zwembad bevindt zich op het dak, dus dat is wel leuk.
Voor we op pad gingen was het eerst tijd voor taart. Sophie is namelijk jarig! (wel zielig, ze was dus 6 uur korter jarig). Kees had gezorgd voor taart, frisdrank en een cadeautje.
Toen gingen we een boottochtje maken. Phillipe vertelde dat het water heel vies was, er dreven dan ook heel veel dode vissen. Maar… er waren ook varanen!  (ik wist dus echt niet dat die konden zwemmen). Daarna eten aan zee. Het was heel chaotisch (voor velen ook gelijk cultuurshock). Maar tijdens het eten is wel het ijs tussen iedereen gebroken. Het was gezellig en er is veel gelachen over bestelde gerechten die iets heel anders bleken te zijn dan de besteller had verwacht, en de chaotische bediening.
 

29 juli
Vandaag hebben we een tocht langs de bezienswaardigheden van Malakka gemaakt. Ik moet zeggen dat ik me Malakka anders had voorgesteld. Ik had verwacht dat het een oud, koloniaal dorpje was. En ook een beetje aandoenlijk. Maar eigenlijk was het gewoon een best grote stad, met een aantal gebouwen uit de koloniale tijd.

Om negen uur begon onze tocht. Eerst naar Chinatown waar we, na 3x door hetzelfde rondje gereden te hebben, aankwamen in een bijzondere straat. Ongeveer alle geloven waren verenigd. Thaise (boeddhistische) en Chinese (Taoïsme) tempels, een moskee, een Indiase tempel. En een kerk. Het mooie is dat dit helemaal geen problemen vormt.
Nou, daar kan Nederland nog wat van leren! Na de rustgevende, schone Thaise tempel, werden we door het lawaai van het gebed naar de rommelige Chinese tempel gelokt. Wat een verschil. De Hindoeïstische tempel was vrolijk, gezellig en een beetje kitscherig. Irmy, Nasjara en ik kregen zelfs een rode stip! Tenslotte de moskee. Wij mochten er niet in, maar wel op het terrein om hem beter te bekijken.
Vervolgens naar het ‘Stadhuys’. Vroeger was dit echt een stadhuis, nu is het een museum. Ik vond het museum niet erg boeiend. Ook hebben we de ruïne van een kerk bezichtigd, inclusief Nederlandstalige grafstenen.

En toen (tot grote vreugde van Kees en alle ouders) echte koffie, in de shopping mall bij Starbucks. Ik raad deze caféketen aan voor alle mensen die verslaafd zijn aan koffie en door de Maleisische koffie niet aan hun trekken komen.
Onze lunch was bijzonder: op de grond eten in een echte Kampong. Bij een gezin die van hun huis een soort museumpje hadden gemaakt. De man des huizes was superaardig, hij liet alles trots zien. Dan naar de laatste bezienswaardigheid. Het oude, houten paleis van een sultan. Vooral de tuin was erg mooi, binnen was er niet zoveel te beleven.
Daarna hadden we ‘vrij’. Lekker met de hele groep gezwommen. ‘s Avonds op zoek naar het, door Kees aanbevolen restaurant. Dat klonk alleen wat makkelijker dan het was. We hadden een sullig zijstraatje gemist, uiteindelijk toch erg lekker gegeten aan het water. (not spicy! roepen we overal). Tenslotte met de families Bosman en Raemakers bij het ‘watervuurwerk’ gekeken. Erg mooi.

30 juli
Om half negen verlieten we Malakka en gingen we naar de hoofdstad: Kuala Lumpur. (oftewel KL, zoals alle Maleiers het noemen). Onderweg zijn we een aantal keer gestopt.
Eerst hebben we een stukje omgereden door Putrajaya. Hier is de premier sinds tien jaar bezig de bestuurlijke hoofdstad aan te leggen. Groot, aangelegd meer, moderne bruggen en gebouwen. Het gekke is dat de straten totaal uitgestorven zijn. Alle mensen zitten in de kantoren, de stad ‘leeft’ verder niet. Ook stopten we bij een fruitwinkel. Waar we het meest stinkende fruit, de durian, konden proeven. In bussen en hotels dan ook meestal verboden. Ze zeggen ook wel: It’s smells like shit, tastes like heaven.
Toen naar een hele bijzonder plek. Een tempel verborgen in een grot. (Buta Caves) Voor de trap met 272 treden, stond een immens groot, gouden Boeddhabeeld. Binnenin de grot was het heel mooi. Maar de aapjes maakten het natuurlijk écht leuk. De aapjes zitten daar om de offers van de Hindoes op te snoepen. Leuk gezicht: een aap met een blikje cola! Ook deze keer een bijzondere lunch: curry’s op bananenbladeren!
En na een eindeloze file, ook hier kent men de avondspits, kwamen we aan bij ons hotel.
’s Avonds nog even de avondmarkt op. Wat een drukte! Rustig kijken is niet mogelijk. Als je een horloge aanwijst, heb je hem al om je pols…
 

1 augustus
Vandaag een dagje ‘vrij’ in KL. Dus uitslapen tot 9 uur. Na een lekker ontbijt, en het klaarmaken van de junglespullen, gingen we naar buiten. We hebben een kaartje voor de Hop On, Hop Off bus genomen. Met dit kaartje kun je 24 uur lang in en uitstappen op elk toeristisch plekje waar de bus stopt. We hebben 2 shoppingmalls bezocht. Niet heel bijzonder, dure merken, en de oude vertrouwde Nederlandse prijzen. Na het eten zijn we weer even de markt opgegaan.

2 augustus
Na 3 uur met de bus, kwamen we aan bij de longboats. Die zouden ons in 3 uur naar het parkhoofdkwartier brengen. Ik had gedacht dat het heel oncomfortabel zou zijn en saai. Maar daar had ik me in vergist. Onder het varen keek ik mijn ogen uit. Ook nog waterbuffels gezien.

Het Woodlandresort is mooi, we hebben mooie connected bungalows.
Na het eten begon het dan echt: we mochten de jungle in, voor een spannende nightwalk. We hadden voor Taman Negara Phillipe even achtergelaten, en werden nu begeleid door twee Taman Negara gidsen. Onze groep mocht met Apei mee. Hij weet heel veel, en verteld leuk en spannend. Ook kent hij allemaal Nederlandse woordjes, die hij natuurlijk vol trots laat horen. Ook wij hebben nog wat geleerd: Terima kasih, oftewel: dankjewel.
De tocht was maar 500 m , maar we deden er zeker 1 ½ uur over. Want om de paar meter ontdekte Apei, of iemand anders weer een termietenkolonie, wandelende tak, vogelspin, duizend- en miljoenpoot. Het was echt supergaaf!
 
3 augustus
Vandaag was het tijd voor het tweede jungleavontuur; een wandeling naar de beroemde Canopywalk. Wij zaten weer bij Apei. Onderweg zijn we veel te weten gekomen over alle planten en dieren. Na 1.5 km bereikten we de Canopywalk. Op wiebelige hangbruggen lopen tussen de boomtoppen van het regenwoud. Supercool! Op de terugweg met de gids over alle verschillen en overeenkomsten tussen Maleisië en Nederland gepraat.

Na de lunch en een korte rustpauze (zeer welkom) gingen we met 2 boten naar een zwemplek. Alleen voor ik in de boot zat was ik al nat. De schuldigen: Apei, en de andere gids: Cry.
In de bootjes wachtte ons een leuke verassing: WATERGEVECHT! Door je handen ,of roeispanen in het geval van de gidsen, in de stroming te steken kon je iedereen nat spetteren. Zodoende was iedereen nat toen we op de zwemplek arriveerden. De gidsen en bootvaarders sloofden zich onwijs uit. Ze klommen een liaan in als ware apen en deden dan salto’s etc. Ook werden de meiden nog geschminkt met verf gemaakt van steentjes en water, en een takje. De terugweg verliep droger.
’s Avonds heerlijk gegeten. Ik raad trouwens aan om in Taman Negara gewoon local food te eten, hamburgers e.d. zijn namelijk niet te eten.

4 augustus
’s Ochtends stond er een boottocht+wandeling naar de vleermuizengrot en Orang Asli dorp gepland. Het was ongeveer 3 kwartier lopen. En deze keer zaten we bij Cry. Hij is heel grappig. In totaal zijn maar 5 mensen de grot ingegaan. Van ons groepje alleen ik en Izaäk.
 De grot viel hartstikke mee, zonde dat de rest niet ging. Eerst zagen we grote kikkers, en al snel de eerste vleermuizen. Als Cry een slang nadeed, of een waarschuwingssignaal in ‘vleermuizentaal’, gingen ze allemaal vliegen. De vleermuizen waren heel dichtbij, en het waren er superveel. De stank/benauwdheid viel heel erg mee. Je moet alleen wel lenig zijn en goed kunnen klimmen/tijgeren en kruipen…
Onderweg naar het dorpje gezellig met de gids gekletst en poesje mauw gezongen (ja, ach..)
Ook zagen we een zeldzame kikker: de driehoornige kikker, moeilijk te zien omdat hij heel erg op een blad leek. ‘bladjekieker’, zei Cry dan ook. Hij zag hem zelf pas voor de 3de keer.
Bij het Orang Aslidorp mochten we met een blaaspijp schieten (moeilijk!). En kijken hoe ze vuur maakten. Toen mochten we rondkijken. Wat een zooi! En chagrijnige, luie mensen. De kindjes waren wel lief.

Uitrusten tot half vier en daarna met vier persoonsbootjes naar de waterval. Een echte waterval was het niet, meer een stroomversnelling. Van een hele hoge rots gesprongen! Mooie plek. Op de terugweg ging ik met Apei en Cry in het bootje . Het was supergezellig, en ook leuk om een privérondleiding te krijgen…
Als reisverslaggever is het ook mijn plicht om nog even te melden dat je rundvlees ook beter niet kan nemen; het is net schoenzool.

5 augustus
Vandaag met pijn in mijn hart Taman Negara verlaten. Echt een hoogtepunt! Onderweg naar KL zijn we nog naar een olifantenopvangcentrum gegaan. Eerst hebben we daar gepicknickt en toen eindelijk naar de olifanten! Eerst mochten we ze voeren, gek gevoel hoor, zo’n slurf. Toen een ritje maken en tenslotte gingen Ruby, Irmy, Kim en ik gezamenlijk ten onder op de rug van een olifant in de rivier. Hard gegild. En toen mochten we 2 kleintjes wassen leuk, leuk, leuk! Nu zijn we weer in het vertrouwde hotel in KL.

6 augustus
Vandaag verlieten we KL echt, en gingen we naar Selangor. Met dank aan Phillipe, die om 5 uur ’s ochtends in de rij was gaan staan, hadden we kaartje om de Petronas-towers te bezoeken. Met een supersnelle lift naar de 40ste verdieping om over de brug te lopen. Je mocht maar een paar minuten op de brug, maar lang genoeg voor foto’s. ook lekker gegeten in de toren (hotplate-meal). Ook nog een stop bij een chocowinkel.
Toen kwamen we aan in Selangor. Na een lekkere, Chinese maaltijd aan het water, gingen we naar de vuurvliegjes. Je moest heel stil zijn in de boot. Het was heel mooi. Romantisch. Jammer van de volle maan, minder goed te zien. Wel bijzonder hoor al die knipperende lichtjes in de bomen.        
 
7 augustus 
Vandaag een redelijk relaxt dagje. Het resort is mooi, lekker ontbijt. Lekker zwembad en….. aapjes bij het hotel!

We moesten vroeg opstaan om naar de apenplek te gaan. Alleen de man die eten voor de apen verkocht was er niet, dus waren er ook geen apen. Er waren wel veel muggen! Ook het varen ging niet door; het was laagwater. De rest van de dag gelezen, gezwommen etc. Tijdens het zwemmen kwamen er opeens allemaal aapjes en die hebben we toen gevoerd. Superschattig. Alleen toen anderen ze later gingen voeren, met minder mensen, werden ze net iets te brutaal, dus kijk uit!
Om half 4 zijn we alsnog gaan varen. Het eiland waar we heen zouden varen, was verdwenen omdat het nu weer hoogwater was, ha, ha. Dus hebben we maar boven een denkbeeldig eiland gezwommen.
’s Avond hebben we gezamenlijk gebarbecued, heel gezellig. Veel muggen, gelukkig geen apen…

8 augustus
Een lange dag rijden naar de Cameron Highlands. Een paar keer gestopt voor koffie, eten en plassen. Want ja, dat moet ook gebeuren. Bij een restaurant werden we raar aangekeken toen we, voor de jarige Monique, in een ‘lang zal ze leven’ uitbarsten. Wel grappig, ze snapten er niets van. Ook een keer gestopt bij een hele mooi waterval, waar je helemaal op kon klimmen.
Het laatste stuk was erg slingerig,  dus reistabletje noodzakelijk. Het is hier echt prachtig: mooie beboste bergen en natuurlijk de theeplantages. Groot en mooi hotel, jammer dat er geen zwembad is.
’s Avonds met de familie Bosman iets gegeten en langs de winkels gelopen… Alle souvenirs staan in het teken van aardbeien!

9 augustus
Met 2 busjes zijn we hoger de bergen ingegaan. Gestopt bij een mooi uitzichtpunt en daarna bij een theefabriek. Klein, maar wel interessant. Bij de theewinkel heb ik lekkere thee ingeslagen. Daarna zette de bus koers naar Butterfly Garden. We mochten de engste, raarste, grootste insecten vasthouden. Gigantische vliegend herten, sprinkhanen, wandelende takjes én blaadjes en ga maar door. Ik durfde alleen de reptielen: schildpad, gekko, kikkers en slangen. Ik vond het wel een beetje zielig voor de vlinders in de vlindertuin. Er lagen naar mijn idee meer dode vlinders op de grond, dan dat ze rondfladderden. Iedereen raakte ze ook aan. Na een leuk (en goedkoop ) marktje terug naar het hotel.
Om half 4 hebben we een wandeling gemaakt naar ‘The Old Smokehouse’. Leuke wandeling, onderweg nog een keer spontaan een kerkje ingestapt waar een bandje repeteerde.
Het smokehouse was leuk. Een  prachtig, groot gebouw en een hele mooie tuin. Helemaal Engels. We hebben genoten van een High Tea. Tip: bestel direct als je binnenkomt, het duurt namelijk erg lang voor je je bestelling krijgt. Omdat de bus niet kwam opdagen, hebben we maar weer lekker terug gewandeld.

10 augustus
Nu alweer afscheid nemen van de mooie, en lekker koele Cameron Highlands. Je zou overal net een dagje langer willen blijven. Het was een redelijk lange zit naar Penang. Onderweg gedronken bij een Chinees restaurant. Wat hebben we gelachen om de borden: Bah Kut Teh. Vooral toen Phillipe ging uitleggen wat het betekende en begon met: ‘Bah means pig. Ha,ha Phillipe snapte er natuurlijk niets van, dus Frank heeft toen maar zo netje mogelijk uitgelegd waarom we zo lachten…
 
De 2de stop was Orang Oetan Island, een opvangcentrum voor Oerang Oetans. Het was wel kleiner dan iedereen verwachtte. Maar de 2 baby oetans in ledikantjes, inclusief luier, waren natuurlijk erg populair. 1 aap vond de klassieke muziek van Kees’ mobiel erg interessant. In de bus afscheid genomen van Phillipe en Din (de buschauffeur), en fooi gegeven. Het hotel is erg mooi. En een zeer goed restaurant en mooie kamers. Het zwembad is ook erg leuk. Alleen het strand en de zee zijn erg vies.

11 augustus
Na het beste ontbijt van deze reis ben ik met mamma en de rest van de groep (mijn vader en broertje bleven in het hotel) op tempel tour geweest. In twee busjes hebben we als eerst een Thaise tempel bezocht. Weer heel anders dan de Thaise tempel in Malakka. Het was de tempel met de beroemde, grote, slapende Boeddha. Weer heel anders dan de eerder bezochte Thaise tempel. Kleurrijk, vol kaarsjes, bakjes en vrolijke beelden. Ogen tekort. Via het rad van fortuin is ook nog onze toekomst voorspeld. Toen de Birmese tempel. Nu een hele grote zittende Boeddha. Achterin waren allemaal beelden, die elk een land uit Azië vertegenwoordigden. Kees had heilige muntjes gekocht, die wij in de bakjes bij de beelden mochten gooien.

   
Als derde een Chinese tempel (daar moest je weer voor betalen -.-). Mooi, maar deze tempel maakte bij mij de minste indruk. Tenslotte een onwijs mooie, grote, kleurrijke Chinese tempel. Wat moet de bouw een werk geweest zijn! Ook waren er leuke winkeltjes.
Terug in het hotel meteen het zwembad ingedoken. ’s Avonds met de familie Feenstra en Bosman naar de Nightmarket geweest. En daar wat gegeten. Afdingen is een lokale sport. Daarna met de hele groep nog wat gedronken in het hotel.
 

12 augustus
Vandaag iets gedaan wat op vakantie ook wel eens mag: HELEMAAL NIETS . Maar er is toch nog iets spannends gebeurt: een jonge zeearend begon iedereen op het strand aan te vallen. Mooi beest, maar het was toch wel eng… We hebben wel erg gelachen om alle wegduikende mensen. Ook heb ik nog gewaterscooterd, dat was echt supergaaf! ’s Avonds gegeten in het hotel.

13 augustus
Blegh! Om 6 uur opstaan. Maar we moesten de boot naar Langkawi halen. Op aanraden van Kees had iedereen reispilletjes ingenomen en licht ontbeten. Ik had me op het ergste voorbereid, maar eigenlijk had ik nergens last van, gelukkig maar. Het waren wel rotstoelen op de boot.
Tussen 1 en 2 aangekomen bij het hotel. Mooi& luxe. Het leukste zwembad. En een prachtige zee. (wel heet zand!) En gelukkig is het strand hier schoon. Aan het strand zit een leuke bar waar je lekker kunt eten. De rest van de dag hebben we ons erg lui gedragen.
’s Avonds hebben we gegeten bij een erg leuk, aan te bevelen, restaurant. Sundae’s genaamd. Erg leuk aangekleed en lekker eten.

14 augustus
Nou, oké. Nog één dagje luieren dan. We konden ook kiezen uit een mangrove tocht, maar we gaan morgen liever wat fitter naar het snorkelen toe. ’s Avonds nog naar wat taxfreeshops gelopen. Maar als je echt wilt winkelen, moet je de taxi naar het centrum nemen.

15 augustus
Snorkelen!
We moesten eerst met de boot en daarna nog een stuk met de boot. Coral Island, de plek waar we gingen snorkelen, lag dichter bij Penang dan bij Langkawi. Ik had gedacht dat het een klein bootje zou zijn, maar het was een grote (roestige) boot waar zeker 200 man opkonden. De boot maakte gigantisch veel lawaai, echt niet te harden. En… dit keer had ik geen reispilletje ingenomen. En toen werd ik dus zeeziek. Maar eenmaal op het vaste land voelde ik me weer beter.
Het was een soort baai, met mooi, helder water. Je moest wel uitkijken met de rotsen, omdat het laagwater was. In het begin was het water troebel, maar iets dieper werd het helder. Hele mooie dieren gezien, zoals een kogelvisje. Ook haaien, zee-egels en veel vissen uit de film Finding Nemo . Gelukkig geen barracuda. De lunch was er niet echt geweldig. Maar ach. Het voeren van de haaien was wel heel gaaf om te zien. Ook gooiden de snorkelinstructeurs soms expres voer voor je hoofd en dan stormde alle vissen op je af… ook was er in het water een drijvend platform. Er lastig om op te komen, maar als blond meisje helpen de Maleisische jongens je maar al te graag…
Het snorkelen duurde wel iets te lang. Na drie uur had ik het toch echt wel gezien.

’s Avonds met z’n allen gedineerd bij Sundae’s. We hadden met elkaar cadeautjes voor Kees geregeld, die Erwin met een leuk verhaal erbij aan hem overhandigde. En, gelukkig, in een winkel boven het restaurant toch nog een leuke jurk gescoord!

16 augustus
We hadden sloten niet mee te gaan met het Island Hoppen. Geen slechte keus, nu konden we rustig inpakken en uitrusten voordat de terugreis begon. Degene die wel waren gegaan vonden het wat tegenvallen. Om 5 uur ’s avonds aangekomen op vliegveld Langkawi. Om half acht (want half uur vertraging) vlogen we. Een vlucht van een uur.
Pas rond 12 uur vertrok het vliegtuig naar Amsterdam. Dus moesten we ons een beetje zien te vermaken. Alleen hadden we nog maar weinig RM. Dus echt shoppen hebben we niet gedaan.
De vlucht verliep weer goed. Alleen weer eten op de raarste tijden. Om twaalf uur ’s middags weer voet in ons oude, vertrouwde Nederland gezet. Één klein minpuntje: het was er toen pas 6 uur ’s ochtends. Zie dan maar de rest van de dag wakker te blijven!

Slot
We hebben nu prachtige herinneringen, foto’s en ik zelfs heimwee en een afspraak om terug te komen. Dit reisverslag helpt me helemaal niets te vergeten van een reis die het vergeten niet waard is.

Hilde, 15 jaar.