Thailand juli

Thailand juli

Junior Thailand

19/20 juli
De eerste ontmoeting met de groep was niet – zoals wij hadden verwacht – in Bangkok maar bij de tussenlanding in Frankfurt. Bij het overstappen 20 keer een hand gegeven aan ouders en kinderen… zo te zien een leuke groep. Bij aankomst in Bangkok meteen de hitte over je heen als je door de slurf loopt naar de terminal. Daar wel overal airconditioning maar we hebben in ieder geval de tropische hitte gevoeld. De bustocht naar het hotel was spannend. Mooie en lelijke gebouwen door elkaar, en toch ook veel groen met hier en daar wat tempels. Na een uurtje geslapen te hebben, op naar de informatiesessie met de rest van de groep. Plannen getrokken + lekker gegeten… de kinderen aan een lange tafel, en de ouders hun eigen tafel. De toon is gezet!
Ron
  
21 juli
Na een, voor de meesten wat onrustige nacht, kregen we in ons hotel een Thais ontbijt met groente, rijst, worstjes en eieren. Dat is nog even wennen. Met de tuktuk gingen we op pad. Een heel avontuur door de drukke straten. Ogen te kort. Overal kleine winkeltjes met de meest diverse geuren. Kruiden, fruit, lekkere saté en dit afwisselend met riool geuren. We bezochten het imposante Grote Paleis en Wat Phra Keo. Was echt indrukwekkend. Tom, onze gids, kon door zijn enthousiasme ons allemaal bij de les houden. Echt iemand die trots is op zijn land! Prachtige juwelen gezien, veel ingelegd mozaïek en natuurlijk de tempel met de Emerald Buddha. Deze had nu de kleding van de regentijd aan. Net aan het eind mochten we nog genieten van een afkoelende tropische regenbui. Maar de dag was nog niet voorbij. We maakten nog een boottocht en zagen de vele paalwoningen. Tijdens het onweer voerden we de vissen. Ze aten bijna uit onze hand. Na een voortreffelijke lunch bezochten we nog Wat Arun en Wat Po.  Bij Wat Arun zagen we de liggende Buddha van 46 meter lang. Wel heel bijzonder. In de avond zijn we nog naar de Thaise dans geweest. Bij het eten was het lage zitten even wennen. En zo kwam een einde aan een dag met veel indrukken. De groep wordt steeds meer een groep en morgen gaan we met zijn allen op de fiets! Het smaakt naar meer!
Sylvia

22 juli
Woensdag begonnen we met een heerlijk ontbijt. Het was de verjaardag van Jan. Na het eten waren we vrij. Je kon naar Siam Village,  en natuurlijk de slangenfarm en Chinatown gaan. In de middag gingen we in Bangkok fietsen. Om half een liepen we naar de plek waar we onze fietsen konden ophalen. Eenmaal daar kon Jan zijn eigen taart uitzoeken. Toen hij hem had gevonden mochten we een fiets uitzoeken. En de drie uur durende fietstocht kon beginnen. Met onze begeleiders Pam en Mimi fietsten we door drukke straten en kleine steegjes. We kwamen langs een gelukstempel en het park, waar we chips aten en wat dronken. Daarna met de boot over de rivier en weer een stuk fietsen. Zo kregen we een goede indruk van Bangkok. Daarna gingen we weer terug over het water naar de fietsenstalling. Na het stukje taart van Jan liepen we naar ons hotel om even te gaan liggen of te zwemmen. In de avond rond half acht gingen we met de tuktuk naar de Kao San Road. Daar hadden ze westers en Thais eten in het restaurant Mayom Puri . Met een heerlijk maal sluiten we de dag af.
Niels (11 jaar) 

23 juli
Nadat we allemaal onze tassen en rugzakken opnieuw hadden moeten inpakken, de avond tevoren, was het héél vroeg op deze ochtend. 5:30 ging de wekker, 6:00 ontbijten en 7:00 vertrek uit het hotel richting ons drijvend hotel aan de Rivier Kwai. Omdat daar geen elektriciteit en slechts beperkte ruimte is, kan er per gezin maar een paar tassen mee. Onderweg nog een hele drukke dag:  
- naar de chedi van Nakhon Pathom, met 120 meter hoog, de hoogste boeddhistische tempel, maar helaas onder renovatie, zodat we niet alles konden zien.
- daarna op pad naar de drijvende markt Damern Saduah. Op speedboot snelheid op sommige stukken rondgevaren, hier en tussendoor proberen af te dingen ( en dat valt niet mee! ) bij de vele kraampjes met mooie spulletjes, etenswaren en drank.
- vervolgens door naar Chantaburi waar we na een heerlijke lunch (wederom)(waar sommige obers hun handen bijna brandden aan de hete schalen ) een bezoek brengen aan de beruchte brug over de rivier Kwai, en het toebehorende museum + begraafplaats. Indrukwekkend toch wel, ook voor de kinderen. Ondertussen heeft “Mo”(Monique) ons moeten vertellen dat we niet naar ons beoogde hotel zonder elektra gaan, helaas. Dus geen olifanten badend in de rivier ‘s ochtends, maar wél een zwembad (groot gejuich) en elektriciteit én alle spullen die toch mee kunnen en toch drijvende hotelkamers op de rivier. Vanuit Chantaburi vertrekken we per trein, over de oude Birma spoorweg naar het hotel. De reis per trein is één groot feest, fantastisch uitzichten op bouwland (rijstvelden, bananen en suikerriet) maar ook een mistige bergen in de verte met tropisch regenwoud. De jungle roept. Een andere reden voor een feestelijke treinrit is de chips, de frisdrank maar zeker ook de RUM die Mo heeft ingeslagen. De stemming zit er duidelijk goed in!! Aangekomen bij het hotel, worden we warm verwelkomd en springen we daarna meteen in het heerlijke zwembad! Eind goed, al goed!!
Jan

24 juli
‘’Het zou je maar gebeuren…’’ Je eigen verjaardag én helemaal alleen in Thailand! Lekker rustig zou je denken… Nou, mooi niet! Als je als reisleidster met 11 kids en 10 ouders op reis bent, gaat je verjaardag ( de 3e al tijdens deze reis ), écht niet onopgemerkt voorbij. Dick had al een klein taartje in de transferbus gehad. Jan kreeg een prachtige én verrukkelijke chocoladetaart, die we met z’n allen deelden… Maar toen ik jarig was, gooide iedereen er nog een schepje bovenop! Wat dacht je van een serenade om wakker te worden: Danielle, Lonneke, Puck, Milou, Niels en Ayat zongen de longen uit hun lijf. Helemaal vertederd dacht ik: Wouw, wat fantastisch! Maar, dat was nog niet alles… ze stonden daar niet voor niets… ze konden namelijk gewoon niet wachten: ik moest meekomen! Dáárom kwamen ze me halen! Het zwembad was prachtig versierd en hing vol hartjesballonnen. Ik kreeg zelfs een eigen stoel! Wel een beetje jammer, dat ze die 4 en die 1 zó duidelijk naast elkaar hadden gehangen… Op die manier kan je er gewoon niet omheen! Maar, dat was nog niet alles… Ná hartelijke felicitaties in ontvangst te hebben genomen, moest ik (in de grabbelton) op zoek naar mijn cadeautje: Prachtige oorbellen. Thanks guys! Super leuk en echt mooi… Dit had ik echt niet verwacht! Na de lunch vertrokken we richting de rivier: zwemvesten passen… Een piepklein pruttelbootje begon aan een zware taak: 3 vlotten (vol met 15 volwassenen en 11 kinderen)tégen de stroom in te trekken… Het water was verfrissend en het was superleuk om met z’n allen stroomafwaarts te drijven. Tegenover de waterwoningen ligt een strandje, waar we naartoe moesten zwemmen. Na veel grappige foto’s vertrok een deel met het bootje naar huis.. maar ja.. wij vonden het veels te leuk om al naar huis te gaan. Zó leuk, dat we de kapitein hebben overtuigd, om ons nogmaals de rivier op te varen… Na een superleuke middag en alle verrassingen, dacht ik dat een traktatie (lees: lekker drankje), wel op z’n plaats was. Wat denk je?! Hebben ze hier ook die verrukkelijke, zoete, bruine rum (Sang Som genaamd, vergeet hem niet)… Dus, je snapt het al: Ook deze avond kon niet meer stuk! Maar… de verrassingen waren nog niet voorbij… Tom (onze gids) had een daadwerkelijke super mooi taart laten bezorgen en opeens stonden alle gasten met een rode roos in hun hand voor me… Brandende kaarsjes erbij… en daar gingen de waterlanders. Tranen van vreugde wel te verstaan! Wat zijn jullie toch enorme schatten van mensen… Ik bof maar met zo’n zalige groep. Deze verjaardag zal ik niet zo snel vergeten! En één ding mogen jullie weten: Dankzij jullie (en natuurlijk een telefoontje van Gerben in Nederland) viel ik met een grote glimlach in slaap! Bedankt voor deze fantastische dag!
Mo Querido, Uthai Thai

25 juli
Na de tweede nacht op de rafts moesten we vroeg opstaan! Rond 7 uur! Maar we kregen er wel wat voor terug…  een verfrissende duik en een prachtige en avontuurlijke klim rond de Sai Yok National Park Erawan Waterval! Na een ritje van anderhalf uur in 2 minivans bereikten we het! Even onze waterschoentjes aan doen en de tocht kon beginnen! Er waren 7 levels waar je naar toe kon lopen. De hoogste was maar liefst 1550 meter hoog! De spullen bleven beneden bij Tom en wij gingen naar boven! Bij de 4e etappe bleven een paar mensen hangen om heerlijk te liggen of te zwemmen in het sprookjesachtige helderblauwe water! Maar de echte bikkels gingen door! (Ik moet er nu wel bij vermelden dat het ALLE kinderen waren) én een paar volwassenen. De klim was hoog, steil en glad. Maar dat hield ons niet tegen! Aangekomen een heerlijke verkoelende duik genomen. Toen kon de tocht naar beneden beginnen! Om half 2 bereikten we Tom plus onze tassen. Dáár was een heerlijk meertje op de 2e etappe. Maaaaaaaaaaaar wel met wat bewoners: Sabbelende vissen! Iedereen schreeuwde en was wat bangig! Vooral Sabine! Na de waterval gingen we lunchen onderaan de berg in het National Park! Toen weer terug met de busjes naar het hotel! Alle meiden van de reis deden elkaars haar met veel resultaat! Verder hadden we een rustig avondje… en we lagen allemaal vroeg in bed! Een volmaakt dagje!
Kate (14 jaar)

26 juli
Vandaag vroeg op. De tropische regen druppelt van de bamboe daken. Gelukkig gaan we toch eerst de bus in en alles wat in de vroegte valt, valt later niet meer. De mensen van het hotel dragen met groot gemak onze zware koffers van de rafts naar de bus. Na een hartelijk afscheid en nog wat van die heerlijke, maar pittige snoepjes, te nemen, stappen we in de bus. Mo vertelt ons dat het een lange busdag wordt, maar dat blijkt reuze mee te vallen. Na zo’n anderhalf uur rijden komen we bij de safari van Kanchanaburi. We lopen snel langs de tijgers aan veel te korte kettingen, kopen wat mandjes baby maïs en wortelen en stappen de safaribus in. Mo en Tom manen ons om niet meteen bij de herten alle wortelen het raam uit te gooien… maar nog flink wat te bewaren voor de giraffen. We komen langs herten, beren, tijgers, leeuwen, bizons en heel veel herten. Eindelijk zijn ze er: de giraffen! Al snel zijn de eerste bakken leeg en wordt naarstig gezocht naar nog meer eten. De lange nekken steken steeds verder de bus in en zeer behendig werken ze met hun grote grijze ton de ene na de andere wortel naar binnen. Tim blijkt erg in trek en is helemaal bedolven onder de giraffen. Na nog even bij de dromedaris en de struisvogels geweest te zijn verlaten we het park. Leuk die Afrikaanse dieren in Azië. We stappen weer de bus in en we leren van alles: van de tapioca, die dus geen hennep is zoals enkelen dachten. Mo meent ineens grote sier-keien voor edelstenen te kunnen verkopen maar dat weet Ron recht te trekken. Na nog een uurtje rijden, stoppen we bij de Tesco, een grote en lawaaierige supermarkt! Hier worden inkopen gedaan en gegeten. Om half 2 stoppen we weer in de bus voor het laatste stuk. Eindeloze groene vlakten van rijst trekken aan ons voorbij. Om ongeveer 4 uur komen we bij ons hotel aan. Mo weet weer snel de sleutels te verdelen en maant ons allen om toch vooral op tijd te zijn voor de Thaise voetbal. Tom legt ons de fijne kneepjes van dit spel uit, alles mag behalve de bal met de hand aanraken. Er werd flink gesport en de teams zijn aan elkaar gewaagt. Na een verfrissende douche volgt de barbecue en dan is het zo ver… het is tijd voor de karaoke. Dick bijt het spits af met de woorden: “Ik zal nu laten horen hoe het niet moet” en daarna zit de stemming er goed in. Er zitten vele verborgen talenten in de groep. De een weet nog mooier  en gevoeliger te zingen als de ander. Vrijwel iedereen stapt zonder schroom het podium van de Country Lake Hotel op. Tim babbelt af en toe de technische storingen vol. Mo, Jeanet en Peter zijn bijna niet meer het podium af te krijgen en de avond wordt om 11 uur beëindigd met een mooi lied van Lisanne. Een top avond van een zeer geslaagde dag!
Betty

27 juli
Wakker worden midden in de jungle. Na een heerlijk ontbijt op weg naar Sukhothai. ‘s’ Morgens de tempel bezocht van Phitsanulok om daarna weer heerlijk te gaan lunchen op een boot. Daarna een stop voor een bezoek aan een fabriek voor boeddhabeeldjes. Als we om 15.30 aankomen in Sukhothai kan iedereen gelijk het zwembad in. Om 19.00 verzamelen voor weer een voortreffelijke maaltijd aan de overkant van het hotel. Terug in het hotel de vierde verjaardag gevierd met twee taarten, wat een feest! Thanks. Iedereen ging op tijd naar bed om weer fris te zijn voor de volgende dag. We genieten enorm!
Ariane

28 juli
Vandaag mochten we om half 8 ontbijten. Daarna om 8 uur verzamelen in de lobby, om vervolgens de busjes in te gaan. Een soort van tuktuk’s, maar dan andersom! Als eerst gingen we naar een schooltje. Helaas misten we net het begin van de ochtendceremonie, maar het eind konden we nog wel zien. We keken bij verschillende groepen rond. De kinderen hadden gezongen voor ons en wij hebben ook wat terug gedaan (Sinterklaaskapoentje gezongen en schriftjes gegeven). Daarna gingen we met Ome Lung naar de vechthanen, een kerkje en vervolgens naar bamboevlechters, waar we allemaal een waaier kochten. Waaierend gingen we naar de houtzagerij. Hier keken we hoe de Thaise mensen meubels maken. Tijdens deze tocht zaten we de hele tijd bij Ome Lung. Een keertje belde z’n kleinkind van 1 jaar, waar hij allemaal baby geluiden na zat te doen. Ook zei hij bij elke heuvel Oeeeeeeeeeeeeh! Vervolgens kwamen we bij een huisje van 100 jaar oud aan, waar een vrouwtje van 87 leefde met haar dochter, schoonzoon en kleinkind. Ook hebben we rijst geplant op een rijstveldje. Het was erg blubberig, maar wel grappig. Samen met Ome Lung gingen we verder! Hij liet de andere karretjes voor gaan, om zelf het verkeer tegen te houden. Eén karretjes bleef hard doorrijden, waar Ome Lung weer hard en toeterend achter aan ging om hem in te halen want HIJ was NUMBER 1!! We hadden nog een kerk bezocht en noedels gegeten, waana we gingen fietsten in de Oude Stad van Sukhothai (een historisch park). Niels viel van z’n fiets en verwondde zijn knie en teen, waarna Dr. Jan + Zuster Tim hem te hulp schoten. We gingen terug naar het hotel om te zwemmen en daarna om 7 uur naar het restaurant om te eten. In het hotel hadden we nog een lekker ijsje op en daarna goed slapen voor de dag erna!
Anouk (14 jaar)

29 juli
Vandaag hebben we 4 uur in de bus gezeten. Onderweg gestopt voor lekkere dingen zoals kauwgom. In Lampang hebben we met paard en wagen gereden! We zijn naar het oude stadhuis gegaan. Het paard was af en toe stout maar ook heel lief. Één pony heeft zijn baasje gebeten in zijn vinger!
Ayat (7 jaar)

29 juli
Vandaag mochten de koffers een ½ uur later op de gang worden gezet en mochten we een half uur langer uitslapen. 3x hoera voor Mo!  Vandaag een route via bochtige wegen en groene rijstvelden met golvende heuvels in de verte. Het weer is zoals bijna iedere dag: boven de 30 graden buiten en ‘’cool’’ in de bus. Kortom: een normale, maar wel korte reisdag. In de heuvels wel een steile hellingen met bijna af en toe een heuse haarspeldbocht. Net Italië, maar dan zonder sneeuw, maar wel met tropische bomen. De motor van de bus werd behoorlijk op de proef gesteld. Om 11:00 de eerste tussenstop, waarbij zowel de toiletten als de 7/11 winkel werden bestormd. Rond het middaguur werd ons einddoel de stad Lampada bereikt. De stad is vooral bekend om zijn keramiek en zijn milieuvriendelijk vervoer via paard en wagen. Met een sprong het liedje van Leen Jongewaard in mijn gedachten, namelijk het kijken naar de kont-van-het-paard. Tijdens de rustige rondrit met dit vervoermiddel viel mij meteen op hoe schoon deze stad was. Ik heb in Azië wel andere voorbeelden gezien. Tip voor de toekomstige Djoser-gasten: Zorg wel dat je in de rijrichting zit, want anders ben je overal al voorbij, voordat je iets leuks kan filmen of fotograferen. Twee gebouwen sprongen er bij mij boven uit. Ten eerste Ban Sao Nak. Dat is een zogenaamd Lannagebouw op 116 teakhoutenpalen. Een hele typische bouw, maar ook voor sommige Nederlanders heel laag. Stoot niet, zoals ik, tweemaal je hoofd aan een teakhoutenbalk. Die zijn namelijk vrij hard. Jammer dat het onderhoud aan het dak te wensen overlaat. Het tweede gebouw is de Wat Pongsanuh Tai. Een fraai voorbeeld van een Lannatempel met koperen Cedidak. Ik was wel verbaasd om in een (vredig) tempelcomplex een beeld van een gewapende vrijheidsstrijder aan te treffen. Ik had na afloop wel medelijden met het paard, dat mijn gewicht had moeten verplaatsen. Bij het in- en uitstappen kantelde het wagentje bijna. ‘S avonds weer in een lokaal restaurantje gegeten. Dat is weer typisch een voorbeeld van de kracht van Djoser: Af van de gebaande toeristische paden en zoek het onbekende! Eten langs het water met een uitstekende band, die stond te spelen. Wat doen dan onze ‘’kids’’? Binnen no-time staan ze op het podium mee te zingen en op te treden. Dat kan dan ook alleen maar hier. De band vond het ook leuk. Helaas werden bij sommige van onze medereizigers de eerste gebruikelijke ziekteverschijnselen zichtbaar. Maar ook dat hoort bij het rondreizen in Azië.
Dick T
PS. We boffen wel met ons reisgezelschap met Mo als super enthousiaste reisleider

30 juli
Na een fijne nachtrust in de ruime hotelkamer van Lampang moesten we toch weer op tijd op om op weg te gaan naar Chiang Mai. Na een tijdje rijden kwamen we aan bij de ENGE BEESTENMARKT  vol met afgeslachte varkenskoppen, gebakken wormen, krioelende sprinkhanen, met bloedbesmeerde stukken vlees, en nog veel meer enge producten. Wij als dappere Djosergasten-helden hebben gebakken bamboewormen en gefrituurde varkenshuid geproefd. Sommige zeiden dat het best meeviel, maar niemand hoefde een tweede portie. Op Mo na die de varkenshuiden wel ERG lekker vond. Voor sommige mensen werd dit allemaal net een beetje te griezelig, maar daarvoor waren gelukkig nog genoeg souvenirs te krijgen. Bepakt en bezakt gingen we op weg naar het olifantenziekenhuis. Daar stonden weesolifanten, olifanten die verwond waren geraakt door landmijnen of door andere ongelukken; alle olifanten die niet zelf verder zouden kunnen leven waren welkom. We maakten een rondje langs alle olifanten. Iedereen was gelijk verkocht door de schattige beestjes met als gevolg dat bussen vol met olifanten T-shirts, tasjes en sleutelhangers werden gekocht om de FAE organisatie (Friends of the Asian Elephant) te steunen. Na de olifanten gingen we op weg naar het hotel in Chiang Mai. ’s Avonds gaven de weergoden ons een tropische regenbui. Een deel van ons gezellige gezelschap had een beetje last van ziekteverschijnselen en bleven daarom in het hotel. Daar was zoals overal in Thailand een redelijke luide, maar erg gezellige karaoke aan de gang. Het andere deel van het gezelschap ging ondanks de overgelopen straten en gietende regen weer toch naar de Italiaan Georgio. Daar hebben we heerlijk gegeten. Toen de hele groep weer bij elkaar was in het hotel, werd nog even gepraat en gedronken bij de karaoke.
Lisanne (13 jaar)
 
31 Juli
Na een goede nachtrust + uitslapen waren we toe aan wat ‘’ontspanning’’. Om 2 uur gingen we met 2 busjes naar een iets waar je massages kon krijgen. We hebben daar toen we daar aan kwamen een voetbehandeling gehad voor de hygiëne. Daarna kregen we een Thaise massage. De benen lagen bijna in je nek en je kwam spieren tegen waarvan je niet wist dat ze er waren. Maar na een toch lekkere massage zijn we weer terug na het hotel gegaan om daar lekker wat voor jezelf te gaan doen. Om half 7 mochten we allemaal weer verzamelen in de lobby om lekker te gaan eten. Daarna heeft iedereen weer lekker zijn bed opgezocht en is gaan slapen. Welterusten.
Duo Panoti (Sabine, 15 en Tim, 16)

1 augustus
Na een heerlijke relaxdag hadden we weer alle energie voor een mooi programma. Na een vroeg ontbijtje vertrokken we om 8:30 uur naar een geweldige olifantenshow. Wie had er gedacht dat olifanten konden voetballen, schilderen, muziek maken en bouwen? Ontzettend leuk om dat te kunnen zien. Na afloop tussen de ‘slurfjes’ op de foto en daarna snel op pad naar het – iets wat toeristische -- stammendorp, waarbij vooral de ‘long necks’ opvielen. Na een busrit van een uurtje kwamen we in de middle of nowhere aan bij een restaurantje voor een ‘eenvoudige’ lunch. Wederom heerlijk gegeten! Daarna een spectaculaire tocht op olifanten door de jungle en het water. Voor de meesten een geweldige ervaring. Dit was nog niet alles, iets verderop stopten we om op bamboevlotten de rivier af te raften. Tussen rotspartijen door, met wisselende stroming en hoogteverschillen. Moe, maar zeer voldaan terug in de bus naar ons hotel. We kwamen rond 19:00 uur aan en na een korte opfrissessie per ‘taxi’ met een groot deel van de groep naar een outdoor restaurant met lokale en Internationale keuken. Na vele Thaise ‘eet’ ervaringen kozen de meesten voor een heerlijke steak. Een smakelijke en gezellig einde van een super dag met onvergetelijke ervaringen! We blijven genieten.
 Pim

2 augustus
We begonnen de dag met een heerlijk ontbijt zoals altijd. Daarna hebben we om 9:30 verzameld in de lobby, om daarna gezamenlijk met 2 busjes naar de Wat-Pra-That- Doi Su Thro tempel te gaan. Deze tempel staat ook wel bekend als de hoogste tempel van Thailand, waar we met een lift naar boven moesten. Van Tom een rondleiding gehad, en waar we mochten offeren met een lotusbloem, 3 wierrook stokjes en 2 kaarsjes. Verder heeft Tom nog veel over de Boeddha’s bij de tempel verteld en over het leven van de monniken. Een aantal mensen hebben een geluksbandje gekregen van de monnik. Daarna zijn we over een trap van 300 treden en veel kraampjes naar beneden gelopen om met de 2 busjes naar een mooi hotel te gaan en daar een heerlijk uitgebreide lunch te hebben. Daarna zijn we eerst naar de zijdefabriek gegaan en zagen we hoe van de cocon van de rups zijde geweven wordt. Het proces werd van de larf tot aan de winkel uitgelegd. Daarna zijn we naar de zilverfabriek gegaan waar ons verteld werd hoe ze van zilver een product maken. Daarna zijn we door gereden naar de paraplufabriek, waar we door een vriendelijke man werden onthaald en rondgeleid. Er werd verteld hoe ze van schors van een mulberryboom het papier maakten. Daarna werd de rondleiding vervolgd naar een grote paraplu die voor de komst van prinses Diana gemaakt was. Daarna hebben we nog gezien hoe paraplu’s beschilderd werden en kon je zelf nog van alles laten pimpen, van telefoon tot kleding. Daarna zijn we terug gereden naar het hotel om daar een frisse duik te nemen in het zwembad. Daarna is een deel van de groep nog naar de zondagmarkt geweest, en hebben toen nog lekker gegeten bij Giorgio’s. Wat de rest heeft gedaan weten wij helaas niet… sorry!
Sabine & Tim

3 augustus – 4 augustus
Sommige mensen denken dat eten uit de muur komt of uit een bakje dat je alleen maar (na het doorprikken van het dekseltje) in de magnetron hoeft te zetten. En dat Chinees eten van de Chinees komt en Thais eten dus van de Thai. Andere zoeken er meer achter, die weten van thuis dat eten wordt gemaakt in een KEUKEN. En die vermoeden dat er ook achter elk Thais restaurant een keuken schuilt waar het wordt klaargemaakt. Een aantal mensen van onze groep ging nóg een stapje verder: die wilden het zelf zien en meemaken hoe Thais eten wordt klaargemaakt. Sterker nog, die wilden leren hoe ze dat zelf kunnen doen! Zo kwam het dat op maandagochtend tien aspirant koks van Djoser gewapend met schattige mandjes onder leiding van Miss Poei van de Baan Hongnual Cookery School door een grote overdekte markt struinden om de heerlijkste ingrediënten voor een zelf te bereiden maaltijd te bemachtigen. Ook hier het ijzeren Djoser-principe: samen kiezen, samen doen, met de vrijheid voor persoonlijke voorkeuren (bijvoorbeeld als je geen koriander in je eten wilt). Zo kozen we eerst in hechte harmonie de vier gerechten die we zouden maken: springrolls (zeg maar mini-loempia’s), een pittig soepje, een gemengde groenteschotel en zoetzure vis. Vervolgens zochten we op de markt de ingrediënten op, waarbij het weer opviel hoe veel mooie, geurige en kleurrijke dingen in de Thaise keuken worden gebruikt. Bij het visvrouwtje was het even schrikken om te zien hoe snel levende vissen worden omgezet in visfilet, maar je weet dan tenminste zeker dat ze vers zijn. Aan het eind van de rondgang over de markt waren onze mandjes vol en stapten we als tien roodkapjes op weg naar oma weer in onze busjes richting Cookery School. Daar kregen we een schortje voor, een mutsje op en mochten we aan de slag. Het eerste onderdeel was een wedstrijd loempiaatjes maken in teamverband. Eerst alle ingrediënten fijnhakken, ze vervolgens oprollen in een deegvelletje (oude shagrokers waren hier in het voordeel) en ten slotte bakken in hete olie. Volgens Miss Poei waren de loempiaatjes van team B het best geslaagd, maar bij team A zijn er twijfels over de objectiviteit van dit oordeel. Wat we wel een goed idee van Miss Poei vonden, was om een paar extra zakken loempia’s te bakken, lekker voor in de trein! Helaas hebben we die zakken nooit meer teruggezien. Jammer voor de achterblijvers, maar mooi mazzel voor die arme Thaise familie die er twee weken op geleefd heeft (hoop ik). Na de loempia’s maakte ieder afzonderlijk de soep en de hoofdgerechten. Ieder had zijn eigen plank, messen en brander met pan. Het bakken ging razendsnel, waarbij het regelen van de felle brander onder de wok het spannendst was. Uiteraard aten we de trotste producten van onze kookkunst zelf op. Sommigen van ons hadden de hele vakantie nog niet zo lekker Thais gegeten! Heel prettig was trouwens dat je in de Cookery School wel zelf moest koken, maar niet hoefde af te wassen. Het personeel zorgde ervoor dat je bij elke gang weer een schone pan klaar had staan en dat de bordjes werden afgewassen (best een idee voor thuis trouwens). Aan het eind van de ochtend kregen we allemaal een boekje van de Cookery School met een beschrijving van de ingrediënten (inclusief hun heilzame werking op het menselijke lichaam) en de gerechten. We zullen terug in Nederland onze familie en vrienden er nog vaak mee verwennen!
Nu kwam ons verblijf in Chiang Mai toch echt aan zijn eind. Nog even zwemmen en douchen in het hotel en vervolgens naar het station. Gelukkig schalde de gulle lach van Mo, die bij het koken ziek had moeten afhaken, weer door de hotellobby voor ze haar vertrekinstructies gaf. Die kwamen er op neer om vooral de bagage goed in de gaten te blijven houden. Dat Mo al snel weer hersteld was, bleek toen ze in de trein de bekende fles rum te voorschijn trok (zie ook het verslag van 23 juli). Nadat Mo en Jeanet met cola en rum waren rondgegaan, zat de stemming er al gauw weer helemaal in. Gelukkig zaten er maar een paar niet-Djoserianen in onze wagon
De treinreis was lang, maar verliep best wel vlot dankzij de vele Thaise beambten (mannelijk, vrouwelijk en iets daar tussenin) in diverse kleuren uniform, die ons behulpzaam waren met het vegen van de vloer, het knippen van kaartjes, het verzorgen van de restauratiewagen, het ombouwen van de zitplaatsen in slaapbanken (en omgekeerd) en nog een dozijn waarvan de functie me niet is duidelijk geworden. Het enige dat ontbrak was een temperatuurregelaar want ’s nachts hebben we liggen rillen van de ijzige airco. Voor het overige waren de bedjes best slim en comfortabel, al was de breedte van de bovenbedjes wat krap en hadden Jan en Peter (beiden 1,94m) wat moeite zich uit te strekken.
Toen de trein inmiddels door de buitenwijken van Bangkok reed (ca 5.30 u) werden we gewekt door Tom met de alarmkreet “Get off next station”. Iedereen stond gelijk op scherp, want de trein zou maar heel even stoppen, het gangpad was smal en de tassen veel en zwaar. Er werd een militaire operatie afgesproken waarbij de sterkste mannen als eerste naar buiten zouden springen en de andere een menselijke keten in het gangpad zouden vormen om boven hun hoofden de vrouwen, kinderen, reisleiders en bagage door de geven naar buiten. Uiteindelijk viel het (zoals steeds bij Djoser) reuze mee: na het eerste ‘next station’ van Tom volgden er nog tien om te oefenen in het klaarstaan en toen we echt moesten uitstappen zou de trein wel tien minuten blijven staan, zodat we op ons dooie akkertje alle tasjes en gezinsleden naar buiten konden werken. De enige die het spannend maakte was Mo die een tas kwijt was, maar ook dat kwam goed.
De volgende etappe was de busreis van Bangkok naar de havenplaats Ban Pe van waar de boot naar Ko Samet zou vertrekken. Reeds voor we de buitenwijken van Bangkok hadden verlaten, pakten Mo en Tom de microfoon om ons belangrijke informatie te geven over ons verblijf op Ko Samet. Ik ging er eens goed voor zitten. Het begon met een betoog van Tom over de historie van Ko Samet, uitleg van de naam van de plekken waar we zouden verblijven, de indruk die het eiland op hem maakte toen hij er tien jaar geleden voor het eerst kwam en wat je het beste kon doen op het eiland: lekker niets. Mo vulde het verhaal naadloos aan en toen het twintig minuten later was afgerond wist ik het zeker: hier gaan we helemaal tot rust komen! Hier doen we helemaal niks! Toen we om 10.30 u in Ban Pe aankwamen bleek voor de zoveelste keer: Djoser is sneller dan je denkt! De boot die ons naar Ko Samet moest brengen, zou niet eerder vertrekken dan half twee, drie uur wachten dus. Dat zou een financiële ramp opleveren, want binnen een kwartier na aankomst was er al een kapitaal uitgegeven aan duikbrillen, jurkjes, zonnehoeden etc. Hoe zou dit uitpakken als we er drie hele uren moesten blijven?? Gelukkig bracht een grote speedboat uitkomst.  We moesten wel even bijbetalen, maar dat was natuurlijk een schijntje vergeleken met de vermeden uitgaven! De Miami Vice-boot met twee machtige buitenboord motoren van elk 200 pk bracht ons met enorme snelheid (zij het niet zo snel als de oom van Tim) naar Ko Samet. Na een kwartiertje varen gleden we al de baai binnen van Ao Wong Denan (maansikkelbaai). We waadden door het warme zeewater naar het strand van de Samed Cabana Bungalows voor een paar dagen heerlijk zorgeloos vakantieplezier. Een paradijs zonder stress, verkeer en tempels. Heerlijk niets doen!
Peter

9 augustus, de laatste dag!
Helemaal niks, helemaal niks doen! Nou dat viel vies tegen tijdens de 4 dagen op Koh Samet. We hebben het behoorlijk druk gehad met massages ondergaan, kakkerlakken vangen, op luchtbedden drijven in de golven en vooral met het GENIETEN van dit schitterende eiland! Na een ritje rond het eiland op vrijdag kwamen we tot de conclusie dat we op het mooiste plekje van het eiland zaten met onze bungalows en daardoor gingen we ons nog beter voelen. In de avond gingen we weer met elkaar eten en dat voelde vertrouwd en goed. Mo en Tom hebben volgens mij ook een beetje kunnen uitrusten van al het geregel en verzorgen van onze groep. De meeste tijd hebben we doorgebracht (en ik bedoel eigenlijk de volwassenen) op de ligstoelen bij het hotel. Al liggend kwamen hier een scala van Thaise verkopers langs met fruit, armbandjes en tafelkleden (en nog veel meer!) De eerste dag op het eiland hebben een aantal van ons hun slag geslagen met de aankoop van tafelkleden met olifanten erop, mooie omslagdoeken en tientallen armbandjes voor ‘kennissen’ en vrienden thuis! Één van onze groepsleden wilde zelfs het hele bord kopen met álles er op. De laatste dagen hebben we ons beperkt tot donuts en fruit. De kinderen en pubers hebben vooral in het water liggen dobberen, gillend vanwege de geweldige golven. Sabine en Tim hebben nog geraced op de jetski en de Quad. Gisteravond was het wel weer even wennen in Bangkok. Maar vandaag gaan we ook weer genieten van deze enorme stad. De meesten van ons gaan op koopjesjacht met de Tuktuk. Vanavond voor de laatste keer gaan we met z’n allen eten op het terras van het hotel. Ik hoop dat Jan daar ook weer bij zal zijn en dat zijn oorpijn weer wat minder is. Nu gaan we ons klaarmaken voor het ontbijt. Jammer dat deze heerlijke vakantie erop zit. Nu nog een keer ontbijten met Thaise soep en loempia’s en morgen weer een boterham met kaas!
Jeanet