Reizigersdagboek Mexico (2)

Dag 8 Palenque
Na een koude nacht en een ontbijtbuffet vertrokken we om 8.00 uur naar de twee watervallen (Agua azul en Misolha). Ondanks de bewolking genoten we van de prachtige natuur. Na een een baño en koffiestop arriveerden we om ± 12:45 uur bij Agua azul. Er zijn hier in totaal meer dan 500 watervallen, die in hoogte variëren van 3 tot 30 meter, en een reeks aquamarijn kleurige rotspoelen. Een groot deel van de groep (met name de mannen) gingen in het gebied zonder gevaarlijke stromingen heerlijk zwemmen. De anderen zaten al lezend te genieten van het uitzicht en ook de charmante outfits (bikini met daaronder bergschoenen) trokken aandacht.
We werden zeer frequent "gestoord" door indiaanse vrouwen/kinderen die fruit wilden verkopen. Om half 4 gingen we richting de tweede waterval Misolha. Onderweg waren er vele opstoppingen, te weten: dansende koeien en wegwerkzaamheden. Rond 17:15 arriveerden we bij de tweede waterval, welke 30 meter hoog is. Helaas werd het vrij snel donker en ging het hard regenen!
De fantastische dag werd in een gezellig hotel (in Palenque) afgesloten met een borrel en lekker eten. Vele gespreksonderwerpen passeerden de revue; met name over buitenechtelijke relaties (van de politici) werd uitgebreid gefilosofeerd.


Dag 9 Palenque
Na lang wachten op het ontbijt (SPEEDY GONZALES is hier onbekend) vertrokken we (Hanneke + 17 man/vrouw) om ± 8:00 uur richting ruïnes van Palenque. Het weer is prachtig alsmede de omgeving; weelderige tropische plantengroei.
We trekken met gids Ernesto het complex rond. Hij spreekt gelukkig verstaanbaar Engels. Het is ideaal om in de ochtendzon de tempels te bezoeken, het is er nog vrij rustig en lekker koel, zeker in de schaduw. Eerst wordt het paleis (met de toren) van Pakal bezocht en krijgen onder andere uitleg over het verdwijnen van het 'stucco' (stucwerk): gedeeltelijk door het verbranden van de jungle (toplaag) en de souvenirjagers die in 1840-1860 rücksichtloss de afbeeldingen meenamen naar de USA of Europa. Fragmenten zijn er slechts overgebleven waaronder de 13 medaillons.
Simone wordt voor 1 dag tot 'queen' gekroond en Ernst en Cedric zijn haar slaven. De heersers pasten 'subtiel' hun 'bovenaardse' suprematie toe: tegenstanders werden bij volle maan geruisloos vergiftigd en op die manier bleef de angst overheersen en konden zij hun 'macht' blijven uitoefenen. Huwelijken tussen broer en zus kwamen veelvuldig voor met onvermijdelijke gevolgen: inteelt.
Aansluitend (na bananen ingeslagen te hebben) maakten we een 'jungletocht' waarbij we een troep van 12-14 brulapen hoog in de vijgenboom konden zien. Gebrul overdag betekent regen: het begon even later dan ook licht te regenen. Ernesto wees ons op de overwoekerde ruïnes. Via een riviertje met waterval bereikten we de toegangsweg naar het complex waar een 2-deling plaatsvond: 1 groep ging zwemmen, de andere ging opnieuw naar de ruïnes ook om te zwemmen maar uiteindelijk gingen Hanneke en ik nog even naar het museum, zeker de moeite waard. De rest ging per collectivo terug naar het hotel. Ik vond het zeer indrukwekkend.
Rob krijgt van mij het dagboek, dit omdat hij gisteren bij Agua azul met het gebakken visje van Beppie Papparazi aan de haal ging.
Zelf heb ik zojuist een 'Pescado al ranchero' en een uiensoep gegeten, en voel me een stuk beter (keelpijn en verkouden)


Dag 10 Palenque - Corozal
's Ochtends om kwart over vijf ging de wekker weer, het valt niet mee zo vlug op te staan, omdat de nacht nogal rumoerig verliep. In het nabij gelegen hotel was een Salsa-merengue feestje en het ging behoorlijk lang door. Enfin vol goede moed vertrokken we richting Bonampak alwaar wij de zoveelste opgravingen gingen bekijken. Voor het zover was moesten we eerst een tussenstop maken omdat we onder begeleiding van een klein militair convooitje de tocht verder moesten voortzetten. Leuk op vakantie met wat militairen achter ons aan!
We maakten zo rond half acht een ontbijtstop waar een lopend ontbijtbuffet voor ons klaar stond. Na een uur arriveerden we in Bonampak waar de Iacandonan Indianen te vinden zijn. Dit waren voor mij de typische indianen die je in ouderwetse Westerns ziet. Mannen met lange haren en de daarbij behaarde sprekende koppen en lange wollen gewaden. In de collectivo waar ik in zat, zaten ook wat Indiaanse meisjes die ook de zo karakteristieke kopjes hadden.
De opgravingen waren wel mooi maar niet zoals de vorige. Dit komt natuurlijk omdat we de mooiste al gezien hebben. Na het bezoek gingen we via een hele mooie route richting de grens met Guatemala. Onderweg vonden een paar militairen het nodig toch van een van ons het paspoort te vragen. Na enig oponthoud kon de reis verder gaan. Bij aankomst van onze cabañas moesten we afscheid nemen van onze geweldige en zeer aardige chauffeur. Voor sommigen was dat enigszins een emotioneel afscheid.
De stelletjes kregen een eigen cabaña toebedeeld, de mannen 5 in totaal kregen er twee en de 7 meiden onder ons kregen er 3. De keus was snel gemaakt zodat we na een korte lounch met de boot de Usumacintha over konden. Boot is eigenlijk niet het goede woord, het is eigenlijk een 'laucha'. Het werd een prachtige tocht, onderweg kwamen we twee krokodillen tegen en tot onze verrassing ook soort leguaan, zo'n 2,5 meter lang. Fantastisch. We kwamen uiteindelijk aan bij de ruïnes van Yaxchilan, mooi gelegen in de jungle. Hier maakten we een schitterende maar vermoeiende wandeling, met een stop bij een hoog gelegen pyramide. Een wijds uitzicht over de jungle met om ons heen het geluid van brulapen.
Om vijf uur werden we weer verwacht bij de laucha's voor de tocht terug naar onze cabaña's, gevolgd door de zonsondergang. Daar was het even opfrissen om half acht aan te schuiven voor het avondeten. Eerst volgde nog een korte evaluatie die over het algemeen positief was. Iedereen was het er wel overeens dat we een fantastische en gezellige groep hebben en Hanneke een sportieve en goede reisbegeleider is. Na het eten deden we met een leuk groepje een spelletje triviant onder het genot van vele biertjes en rum-cola's wat aan sommigen ook wel te merken was. Vragen en antwoorden werden niet begrepen of verkeerd uitgesproken, kortom tijd om de cabaña's op te zoeken om weer te gaan slapen om 's ochtends al of niet met een kater te ontwaken.


Dag 11 Corozal – Flores
Vanochtend om 7:00 uur opgestaan, wat voor deze vakantie zoiets is als uitslapen. Eerst geld gewisseld en daarna naar de migratiepost voor de benodige stempels voor Guatemala. Met de boomkano's varen we stroomopwaarts over de Usumacintha, naar de plek waar de bus op ons wacht om richting Flores te gaan.
De bustocht gaat ± 4 uur duren en we bereiden ons voor op een pittig reisje over slechte wegen. De eerste lekke band van deze reis hebben we dan ook te pakken na een half uur rijden.
Terwijl de chauffeur de band repareert, hebben wij de tijd om de omgeving te verkennen en de nodige plaatjes te 'schieten'.
Voor onze eerste baño-stop, stoppen we op een marktje. Het is zondag en de lokale bevolking vermaakt zich op straat. Het inmiddels bekende fenomeen 'hangplek' hebben ze volgens mij in Guatemala uitgevonden. Om circa 14:00 uur arriveren we in ons hotel waar een heerlijk zwembad bij zit, een koele duik is dan ook het eerste wat we doen. 's Middags een ommetje gemaakt in Flores en 's avonds heeerlijk in La Luna gegeten.


Dag 12 Flores
Zittend aan de rand van het zwembad, met de zon op mijn gezicht, aan mijn rechterhand een beeldschoon meer, schrijf ik dit reisverslagje.
Het is alweer de tweede dag in Flores in Guatemala. Flores is een soort schiereiland dat aan het plaatsje Santa Elena vastzit. Het hotel is wederom gezellig: dit keer niet met open haard, maar een zwembad omringd met balkonnetjes. Vanmorgen zijn we om 4:15 uur opgestaan en om 5 uur vertrokken richting Tikal. Het was nog donker, maar wel al warm en vochtig. Om 6 uur (ja, nog steeds vroeg) kochten we een kaartje bij het loket en om 6:30 uur konden we de site op. Inmiddels was het licht geworden en liepen we via de 'Gran Plaza' of 'Plaza Major' naar de 'Templo Mundo', de tempel van de verloren wereld. Na een heftige klim omhoog (het was steil en de treden waren groot) kwamen we boven aan. Ik vraag me dan af hoe de Maya's dat deden, maar ik geloof dat die treden zo groot waren om ontzag te kweken voor een god of koning. Op deze prachtige plek met adembenemend uitzicht ontbeten we met zijn 18'en. De nevel hing nog 'op' de bomen en in de verte hoorde je de brulapen aankondigen dat het ging regenen. Behalve deze oerwoudbewoners verder nog toekans, miereneters en wormen gezien. Ook hebben we nog van het uitzicht genoten op Templo IV en op de Plaza Major.


Dag 13 Flores - Belize
Op maandagavond 18 december ging ieder zijn/haar eigen gang. Zo ook de vulkaan Popocatepetl. Eindelijk uitgebarsten.
De volgende morgen lekker uitgeslapen, want we zouden om 8:00 vertrekken. Het ontbijt werd rapido geserveerd (wonder boven wonder). Alle bagage werd weer via de 1ste etage op het dak van de bus gelegd en we vertrokken precies op tijd.

De grensovergang was echt een overgang. Andere mensen, andere huizen en andere wegen. We namen een sluiproute om Belize city te vermijden. Deze weg was gedeeltelijk verwoest door een orkaan 2 maanden eerder. Vele plassen, kuilen, dikke modder. Maar een camper trok zich daar niks van aan. Scheurde ons voorbij en maakte naast de snel voortgaande beweging vele bokkesprongen. Tot groot vermaak van de groep.

Er waren geruchten dat we bij de grensovergang naar Mexico meer ' immigrationfee' moesten betalen en dat daardoor er een staking was. Niks van waar. Ook daar verliep alles soepel. We zagen nog de krant van vandaag, maar deze konden we niet ontfutselen (dit vanwege de vulkaan).

Om maar weer van de hak op de tak te gaan, komen we nu aan bij het hotel. Zag er leuk uit. De bediening was uiterst vriendelijk!? Het eten was daarentegen wel lekker. Nou, dat was het dan weer.


Dag 16 Mérida
De vakantiebus, dag 16

Met de bus naar Celestun om een bezoek te brengen aan het natuurreservaat vol met aalscholvers, lepelaars, meeuwen, reigers, pelikanen, visarenden en natuurlijk de flamingo's. Na diverse onderhandelingen toch maar met de plaatselijke VVV-boot mee voor een super fantastische toer. Vogels zijn nu eenmaal fascinerend en zeker die roze exemplaren. Tijdens het tochtje door het mangrove bos nog een duikje door diverse leden mogen aanschouwen. En verder nog een kijkje kunnen nemen bij een afgestorven bos (schijnbaar afgestorven door het veranderde eco-systeem).
Na een korte benzine-overhevelingsstop op weg naar de strandtent, waar we de buik behoorlijk lekker hebben kunnen vullen. De vraag of er schelpen ingevoerd mogen worden werd met 'nee' beantwoord en de tassen werden volgestopt met een aantal mooie exemplaren.
Aangekomen in Mérida na een kortere terugreis werd door de de meeste leden meteen begonnen met een inhaalrace souvenirs kopen. Sommigen met succes, anderen helaas (nog) niet. De dag werd afgesloten met inkopen, internetten, muziekje luisteren, terrasje pikken, hapje eten en drankjes drinken. Horen morgen wel of de niet-Celestungangers ook een leuke dag gehad hebben.

Op naar de laatste Maya-ruïne van deze reis.


Dag 17 Chichen Itza
Na een koude douche en een uitgebreid ontbijtbuffet, gingen we vol energie op weg naar de laatste opgraving Chichenitza (chi=mond, chen=cenote en ha=water). Het betreft een site die uit twee gedeelten bestaat: Maya (oud) en Tolteken (nieuwer).
Onze bus arriveerde gelukkig op tijd zodat we de massa (vette) amerikanen uit Cancun voor waren. David, een 4e jaars student archeologie, liet ons op een voortreffelijke manier de site zien. Het mooiste gebouw is de rond 800 gebouwde pyramide El Castello (het kasteel). Verscheidene elementen corresponderen met de Maya-kalender en twee keer per jaar (21/3 en 22/9) treedt bij de noordelijke trap een fascinerende optische illusie op. Je ziet dan een slang vanuit de top naar beneden lopen.
Binnen in de pyramide zit een oudere kleine pyramide waar je als je geen last hebt van claustrofobie, een jaguar en een chacmoo kunt bezichtigen. Veel later dan gepland (13:45 ipv 12:30) gingen we op doorreis naar Valladolid. Een stadje met een mooi plein en Maya-vrouwen die geborduurde blousen maakten en tevens verkochten. Na een zeer snelle boottocht arriveerden we omstreeks 18:00 op Isla Mujeres. Een mooi hotel aan zee, echter momenteel is het weer stormachtig. Hopelijk kunnen we nog twee dagen genieten van mooi weer, want in Nederland voorspellen ze een witte (koude) kerst.