Reizigersdagboek Maleisië

Maleisië Borneo

"Een land vol verrassingen en afwisseling", las ik ergens in een boekje. Nou, dat klopt! Van simpele lodges zonder douche waar de beestjes overal lopen tot de meeste luxueuze hotels waar je U tegen zegt! Maar laat ik bij het begin beginnen. De vakantie begon natuurlijk op Schiphol, waar iedereen een beetje zenuwachtig om zich heen kijkt, hopend om medereisgenoten te spotten. Althans, zo was dat voor mij. De reis die je boekt, zal zeker super worden, maar toch ook niet onbelangrijk zijn de mensen met wie je dat doet!! Je leert elkaar al een beetje kennen in de rij voor de douane, de lange vlucht naar Kuala Lumpur (KL), de uurtjes op KL airport en de vlucht naar Kuching. Je leert een beetje de namen en begint langzaam aan te denken: "met deze mensen kom ik deze drie weken wel door". It’s gooodd!

Onze reisleider Yuri wachtte ons op in Kuching en in de hitte gingen we naar ons hotelletje. We hebben die dag door de stad gelopen, de meeste als halve zoombies zombies, een combinatie van een laag slaapgehalte in het vliegtuig en een jetlag. Toch nog een hoop gezien: Sarawak museum, moskee, Indian street, Sarawakrivier met veel bootjes. Het is zeker een leuk stadje. We hebben gezamenlijk gegeten in een fishfood restaurant. Erg lekker! Zelfs als je niet zo van vis houdt! Een deel van de groep ging nog het nachtleven van Kuching beproeven. Het bier vloeide rijkelijk. Maleisië is helaas geen wijnland, maar dat mag de pret niet drukken…. Een gezellig begin is het halve werk! (Wie zei ook alweer dat dit geen reis was voor late avondjes?)

Toch redelijk vroeg richting Bako NP, sommige met een kater. Na een ritje in de busjes kwamen we bij bootjes aan die ons brachten naar het nationale park. Ons eerste tripje waar je kon genieten van de schitterende natuur van Maleisië. Met natte voeten kwamen we aan bij onze tweede slaapplek. Iedereen sliep in kleine huisjes waar de horren goed geïnspecteerd moesten worden, anders eten de muggen je levend. Ook kregen we de waarschuwing dat we alles dicht moesten houden en op moesten letten met etenswaren, daar zijn de makaken dol op! Helaas was niet iedereen dit ter ore gekomen en hebben aapjes een feestje gehad in één van de kamers. Mogen de vitaminepillen maar goed gesmaakt hebben! Ook zijn aapjes dol op andere dingen, zoals digitale camera’s! Hoog in de boom komen ze erachter dat het helemaal niet lekker is en gooien hem dan hup! naar beneden. Tja, echte brutale aapjes!!! In Bako hebben we mooie wandelingen gemaakt. De eerste dag een korte wandeling, ff inkomen natuurlijk, dwars door de jungle van Maleisië. Een unieke ervaring. Nog mooier was dat je uitkwam bij een super strandje! Als je dan het water inloopt van de Zuid- Chinese zee, weet je niet wat je voelt! Zo warm als het water is! Heerlijk…

Met een beetje geluk kwam je op de terugweg een `kudde` proboscis monkeys tegen, de neusapen. Ze liepen zò midden in de mangrove van Maleisië! Wauw!! De tweede dag maakten we een wandeling van ongeveer 4 uur. Voor het eerst echt aan de bak. Zweten, zweten, maar wel erg mooi! Dit was al een mooie voorbereiding voor de Mount Kinabalu die we nog gingen beklimmen!! Het eten was erg lekker. Lekker rijst met kip!! De volgende dag vertrokken we naar de longhouse. Met bus richting boot. Als je een goede stuurman had, ging dat allemaal vrij vlekkeloos. Anders moest je vaak uitstappen om even de boot te duwen in verband met het lage water. Gelukkig hadden wij Erik!!

Back to basic. Met z´n allen slapen in een zaaltje. Onder de klamboe, die je niet alleen beschermde tegen de muskito´s maar ook tegen ratten…jaja! Het enige wat je de nacht doorhelpt is de wetenschap dat ratten al het eten lekkerder vinden dan jouw tenen! In de avond hebben wij een bezoek gebracht aan de Iban, de locale bevolking. Iedereen kreeg een beker rijstwijn en rijstwhisky. OOHHAA, OOHHAA, OOHHAA!!

Daarna begonnen de dansen. Steeds een man en een vrouw. Dansend op muziek die vrouwen van de bevolking zelf maakten. De mannen met de meeste tattoos zijn het belangrijkst. Nadat wij ons ook even op de dansvloer waagden, kwamen de kleedjes tevoorschijn en vond er een nachtelijke markt plaats. Tja, we blijven toeristen hè? We hebben daar mooie wandelingen gemaakt door de jungle. Omar, onze gids kon veel vertellen en laten zien, van peper- tot rubberplanten, van zelfgemaakte dierenvallen tot cacaobonen, van termietennesten boven de grond (i.v.m. regenseizoen) tot allerlei vruchten die daar groeien. We kwamen uit bij een idyllisch open plekje aan het water waar we gingen bamboequen. Het eten werd bereid in bamboe. Heerlijk! Hangen aan een liaan, zitten op een houten stoeltje, thee uit een originele bamboebeker, het leven is verrukkelijk! Je had tussendoor ook nog tijd om lekker in het riviertje te zwemmen, te toepen, lekker lezen of een wandeling te maken, en dan kon je hele interessante dingen tegenkomen……op vier wielen!!!

De volgende dag verlieten we de bush bush voor een bezoek aan de stad Sibu. Van de longhouse naar het Premier hotel! Je went er snel aan hoor! We hebben daar een Chinese tempel bezichtigd met uitzicht op de hele stad. Je mocht zelf kiezen waar je at, of in het hotel, in een restaurantje of allerlei hapjes proeven op de avondmarkt. Dat laatste is een echte aanrader! Je koopt voor een habbekrats de lekkerste hapjes zoals dumplings en dim sum! ´s Avonds hebben we met de groep de bamboebar (karaokebar) in het hotel gezellig gemaakt! Wij hadden dan ook het Nederlandse talent Erik la Croix bij ons, dus dat geeft gegarandeerde pret!! Djôser Duitsland keek enigszins jaloers toe…tja, wij zijn nu eenmaal heeel gezellig! Het enige nadeel aan de avond was, dat de wijn er erg duur was, omgerekend ongeveer 20 euro per fles!! De volgende dag vertrokken we richting Similajau N.P. Ook daar sliepen we op een prachtige locatie, uitzicht op zee en de eerste neushoornvogel werd gespot! Terwijl Yuri met onze driver in Bintulu de boodschappen voor de bbq ging doen, onze gids Omar de Duitse Djosergroep van hun autopech afhielp (wat hebben ze ook een pech hè? Of hebben wij nu elke keer mazzel???) gingen wij weer actief wandelen. Je kon kiezen uit wandelingen van verschillende afstanden. Via een hangbrug met bordje die waarschuwde voor krokodillen begon de tocht door de jungle.

De avonden waren altijd erg gezellig, een barbecue-avond kon dus bij voorbaat al niet meer stuk. Van vliegende cicades die de aanval op Adrian hadden ingezet tot naaktzwemmen werd ook dit weer een geslaagde avond! Van Similajau vertrokken we de volgende ochtend vroeg richting Niah. Tegen het einde van de ochtend kwamen we daar aan en omdat de accommodatie bij het nationale park vol was, sliepen we in een hotel. Erg vervelend…Je had even de tijd om je om te kleden en te lunchen, voordat we vertrokken naar de Niah Caves. Via steigers, trappetjes, klimmen en dalen kwamen we bij de grotten aan waar je zwaluwnestjes zag, die hoog bovenin hangen. Deze zwaluwnestjes brachten vroeger een hoop geld op, vandaar dat je her en der nog touwen zag hangen die gebruikt werden om tot helemaal bovenin te klimmen en de nestjes eraf te snijden. Een risicovol werkje... In de Painted Cave kon je als je goed keek de tekeningen enigszins zien, maar bovenal kon je genieten van een superuitzicht!!

Ook in Niah was er een karaokebar te vinden, en ook hier heeft het personeel zich aangemeld bij de Erik la Croix fanclub!!

De morningcall kwam érg vroeg, zes uur, dit omdat we om tien uur het vliegtuig moesten halen. Althans, dat was de bedoeling…het werd een uurtje later. Gelukkig kan iedereen zich met een spel kaarten vermaken, dus al toepend kom je dat uurtje makkelijk door…. In een lief klein vliegtuigje landden we een half uurtje later op Mulu airport. In een echt Aziatisch busje en een echte Aziatische ‘giant’ chauffeur werden we in twee etappes naar ons resort gebracht. Ff lunchen in een gebouwtje waar je altijd koffie en thee kon drinken, relaxen en andere drankjes kon nuttigen, als je maar je schoenen uitdeed. Op het middagprogramma stonden de Longcave en de Deercave. Na een korte wandeling kwam je aan bij de grotten met stalagmieten en stalactieten, vleermuizen en grote rode mieren die babyvleermuisjes levend opeten of over je tenen lopen. Dit alles, al dan niet in het licht of in het donker, met superuitzichten, die hele mooie indrukken achterlieten.

Op de terugweg verzamelde iedereen zich op een plek, waar je de ingang van de grot goed kon zien. Na veel geduld, lamme armen en stijve nekken, word je rijkelijk beloond met het spektakel van het uitvliegen van de vleermuizen uit de grot. Regelmatig zie je een grote groep vleermuizen uitvliegen. Enigszins in het vallen van de duister liepen we terug, met veel geluiden van de jungle om ons heen. Helaas was het niet gelukt om Fred de kikker te spotten…

Ook de tweede dag in Mulu stonden er weer twee grotten op het programma, de Clearwater Cave en de Windcave. Tussen de twee grotten in hadden we een heerlijke lunch waar je ook een frisse duik kon nemen in het water. Zo helder dat je de vissen zag zwemmen. Na deze heerlijke duik en een aantal "gevechten" op de worstelboom, kon je genieten van de lunch. Zelfs de Italiaanse sinaasappelpartjes waren erg lekker…It’s good! De terugweg in de boot verliep voor een aantal van ons niet rustgevend…er werd flink gehoosd, het scheelde niet veel of ze waren gezonken! It’s not good!! Gelukkig hadden we na deze stressmomenten genoeg tijd voor relaxmomenten. Heerlijk liggend in het zonnetje, genieten van je boek, mp3 of gewoon heerlijk ff wegdromen…Mmmm, het leven is zwaar! Aan de overkant van ons resort, lag het luxe resort, waar wij ‘s avonds even een bezoekje brachten. Hier was er namelijk een echte bar waar je van alles kon drinken van bier tot cocktails op een heerlijke loungebank, en ook hier was er…KARAOKE!! Mede door bemiddeling van Erik la Croix, die a-capella Eros Ramasotti zong, was de spanning tussen Italië en Nederland meteen verdwenen! Deze plek is zeker aan te raden, maar raadzaam is om een goedwerkende zaklamp en een paar kaplaarzen aan te trekken!

De volgende dag hadden we weer een vliegdag, maar dit keer vlogen we pas in de middag. Tijd om of een wandeling te maken of lekker niksdoen! De wandeling was kort, hevig en zeker de moeite waard. Lopend door het struikgewas, kwam je uit bij een superuitkijkpunt, vanaf waar je de accommodatie zag liggen. Vliegtuigen vlogen, al dalend, vlak boven je hoofd. Het vliegveld, waar wij die middag nog wel even zouden vertoeven, lag op een steenworp afstand. Met wat krassen op de benen, een blauwe kont en helemaal doorweekt van het zweet was het topwandeling

Tegen een uurtje of half twee weer de bus in. Het inchecken is echt geweldig. Met een soort van fruitweegschaal werden de tassen gewogen, de boardingkaarten waren naamloos en er was een vertraging van onbepaalde tijd. Haha. Een uurtje later dan gepland, kwamen we op Miri airport, maar onze vliegdag zat er helaas nog niet op! Om 20 over 7 (!) ging onze vlucht naar KK, waar we tegen achten pas aankwamen. Al met al best een lange reisdag en daar word je best een beetje kippig van! Pokpokpok… Deze lange dag werd dan wel rijkelijk beloond met het Beverly hotel in Kota Kinabalu! Het meest luxueuze hotel van de hele reis, heerlijke bedden, bad en douche met goedstromend warm water en airco! Magnifique!

Dan is het snel even opfrissen en de meeste mensen vertrokken al snel richting de Mac of Burger King. Sommige onder ons kozen voor een gezondere maaltijd, die je in verscheidene restaurantjes kon nuttigen. Velen van ons eindigden gezellig in de kroeg. Er was een bandje die leuke, swingende muziek speelde, alleen de drank was niet te betalen. Dronken mensen zijn ofwel rijk, ofwel zo slim om aan de overkant in een barretje in te drinken!!! Voor de bandleden en het personeel zat de avond er helaas al vroeg op, maar dat mag de pret niet drukken. Ondanks dat je net voor 100 ringitt (bijna 25 euro) een bierpul en een glaasje wijn hebt besteld. Voor een aantal was de avond pas net begonnen, maar er waren ook mensen die zo verstandig waren om hun heerlijke bedje op te zoeken!! Yuri wist nog een echte R&B tent te vinden in de ghetto van KK. Langs ratten in de goot, was daar toch waarachtig een hele gezellige tent waar je je uit kon leven op de dansvloer.

Om acht uur zaten wij allen alweer fris en fruitig aan het ontbijt. Best een schappelijke tijd als je niet zo laat in je bed ligt!! Maar dit ontbijt deed je snel je moeheid vergeten. Er was koffie, thee, alle sap die je kunt bedenken. Je kon eten wat je wilde, English breakfast, broodjes, croissants, fruit, noem maar op! Alles was gratis. Laat Yuri dat maar regelen!! Met volle buikjes vertrokken we met de bus naar Mount Kinabalu. Onderweg deden we inkopen voor op de berg, repen chocola, Maleise redbull, nootjes en drinken. You name it, we bought it! Ook was er een leuke stop met een marktje, waar verscheidene onder ons een echt Kinabalu shirt heeft weten te bemachtigen!

Onze accommodatie ‘The Fairy Garden’ had een schitterend uitzicht vanaf ons balkon. Het eten daar was erg goed, patatjes voor de lunch, maar je kon natuurlijk ook lekker rijst bestellen!! ’s Middags bezochten we Hot Springs met de vlindertuin, de Canopywalk en de warmwaterbronnen. In de vlindertuin was een aantal grote vlinders te spotten. Ook groeiden er mooie fleurige bloemen die je in de vrije natuur weinig zag, augustus is niet echt bloemenmaand!  Bij de Canopy walk liep je eerst een stukje goed omhoog, bovenaan kwam je uit bij bruggen die met touwen en kabels hoog in de bomen zijn vastgezet. Wiebel de wiebel loop je vrij hoog dwars door de jungle heen. Een superervaring! Beneden werd je verwend met een zwembadje of je kon heerlijk genieten van de warmwaterbronnen! Schrik niet als je zilveren sieraden donker uit gaan slaan, prijs jezelf ook niet gelukkig als je denkt dat het goud is geworden…het is maar tijdelijk! Vroeg de veren in, want de volgende dag wordt een zware!!

Mount Kinabalu… Here we come!! Met een kleine rugtas, gepakt voor twee dagen, en met een pasje om ons nek, begonnen we fris en vol moed aan de klim! Vandaag 6 km lopen, tot een hoogte van 3 km, ging de groep met drie gidsen op weg. Het weer zat wederom mee, blauwe lucht en een zonnetje! Niks geen regen en harde wind!! Wat hebben we toch weer een mazzel! Klimmen, klimmen en…..nog eens klimmen. Door iedereen moest er toch echt gebikkeld worden deze dag! Met je neus naar de grond, elke stap goed kijken waar je je voeten zet, vergeet je af en toe eens om je heen te kijken! Volop in de bergen, groen om je heen en met een beetje geluk kon je de vleesetende planten tegenkomen. Iedereen mocht in eigen tempo naar boven lopen en de eerste personen kwamen al na drie uur aan op Laban Rata, onze overnachtingsplek. Rudy, Yuri, Carl en Yvon waren zelfs zo enthousiast dat ze dezelfde dag nog naar de top zijn gegaan! Dat is pas een echte bikkelmentaliteit! Toppertjes!

Iedereen heeft het tot Laban Rata gehaald! Dat kan ook niet anders met zo´n supergroep als wij hadden!!!

Na een kort nachtje vol met kakkerlakken, vertrokken we in twee groepen tussen half 3 en 3 uur richting de top! Volledig in het donker was de drie uur durende trip naar boven geen kattenpis! Regelmatig moest je even stoppen om de verzuring in je benen tegen te gaan, maar te lang stoppen was niet verstandig vanwege de strenge wind die om je oren blies! Gewapend met muts, handschoenen, een goed windjack, zaklamp en een flesje water, moest je de berg trotseren. Vaak lag er een touw waar je jezelf aan omhoog kon trekken. Zonder Willem hadden Sabine en ikzelf het een stuk moeilijker gekregen, Saskia en Adrian waren ook een goed duo en Davy moest het aan het eind zonder zijn Judith doen. En zo kwamen zes van ons om zes uur op de top aan! Wat er dan door je heen gaat is met geen pen te beschrijven. Dat moet je ervaren!

We came, we saw, we conquered!

Tijdens de tocht naar beneden, waar je het ontbijt al bijna kan ruiken, zie je wat je allemaal omhoog hebt gelopen in het donker….je weet niet wat je ziet! De weg naar beneden was een verademing. Met behulp van de touwen kon je je zo naar beneden laten zakken. Het ontbijtje heeft nog nooit zo lekker gesmaakt! Maar dan moet je nog terug….helemaal naar beneden! Zes kilometer! Alleen maar dalen! Nu is klimmen vermoeiender dan dalen, maar om nu te zeggen of het mijn favoriete bezigheid was, met enigszins vermoeide benen nog eens zes kilometer naar beneden te moeten lopen….nee! Je hebt niet echt meer een doel voor ogen, het hoogtepunt was immers al bereikt! Waar is dan toch die verdomde kabelbaan, Leonieke? Maar er was een lichtpuntje, er was geen tijdsdruk! Maar ja, op een gegeven moment wil je best wel eens een keertje beneden zijn!

Gelukkig mogen we tijdens de terugtocht weer enkele keren de beroemde vleesetende bekerplant bewonderen. ’s Avonds kwamen we allen moe maar voldaan naar de eetzaal in "Hotel Fairy Garden". Ons certificaat en hoedjes werden tijdens het eten uitgereikt door Yuri en ik weet zeker dat deze bij iedereen een prominent plekje in zijn huis heeft gekregen!! De volgende ochtend stonden we, met spierpijn, in de regen op. Gelukkig hadden wij geen last van de regen, aangezien we vrijwel de hele dag in busje moesten zitten op weg naar Sukau. Dit in tegenstelling tot Djôser Duitsland! Zij gingen de berg beklimmen!! De busrit verliep vrij hobbelig. We zagen veel gekapt regenwoud, gekapt voor de palmplantages. Aan de ene kant van de weg zie je massa´s palmbomen, aan de andere kant niks. Alles gekapt! Dat doet je toch wel nadenken… Via een héél smal weggetje kwamen we tegen vijven aan bij ons knus verblijf. Aan de Kinabatangan rivier waar we meteen ´s avonds al een nightcruise gingen maken. We hebben veel dieren gezien; kingsfisher, ogen van krokodillen, uilen, longtail makaks.

De volgende ochtend vroeg gewekt, 20 voor 6, voor de morningcruise. Er waren veel vogels op het water; visarend, snake-bird. Alles ziet er zo mooi uit in de ochtenddauw. De zon kwam langzaam op en alles werd wakker! Onze oogjes vielen daar en tegen af en toe even dicht. Je ziet veel huisjes langs de oever. Die huisjes zijn voor de bewoners een soort washokje (en toilet?). Tot een uurtje of vier had je fijn de tijd aan jezelf. Boekje lezen, gezellig ouwehoeren, fietsen op super de luxe mountainbikes met niet- werkende versnellingen, wandelen. ´s Middags weer een cruise. Dit keer met een Italiaans smaakje… er was veel te zien in de namiddag. Krokodil, neusapen, monitor lizzard, makaken, neushoornvogel, slangen in bomen. Indrukwekkend allemaal! Vroeg naar bed, morgen vroeg dag. Met het gezang van Saskia nog in de oren, viel iedereen vredig in slaap! Om kwart over zes zaten we in de bus! Iedereen is altijd erg op tijd, dus te laat komen durf je niet!! Ook al is het zo vroeg… Vandaag staan Sepilok, Sandakan en the ‘warrior path’ (the death marches) op de planning. Om tien uur was het voedertijd in Sepilok. Met nog 200 andere toeristen die ook in de hitte stonden te wachten, zagen we de ene orang-oetang na de andere aankomen slingeren. Het zijn echte mensaapjes! Mooi om te zien! ok de film die werd gedraaid was indrukwekkend. Na Sepilok hebben we ergens onderweg heerlijke roti gegeten. Een korte tussenstop in Sandakan, ff mailen in een erg lawaaierige internetcafé en een opblaaskrokodil (ja, echt waar…) voor op Pulau Tiga gevonden. De laatste stop voor we naar het vliegveld vertrokken was Sandakan Memorial Park. Zowel Australiërs als Britten werden gevangen gehouden door de Jappen in het Sandankan POW (prisoners of war) camp. Van de 2700 gevangenen hebben 8 mensen het overleefd, the death marches!

´s Avonds kwamen we aan in Kota Kinabalu. Alweer werden we getrakteerd op het Beverly hotel. ’s Avonds zijn we met een groot deel van de groep gezellig wat gaan drinken bij de waterfront. Onze engelman Adrian had op een gegeven moment een heel lijstje met barretjes in KK, dus het kwam die avond helemaal goed!! Zingen, dansen, ouwehoeren…. Het laatste gedeelte van onze reis was alweer aangebroken, nog drie dagen genieten op het eiland Pulau Tiga, Survivor eiland?! Met een bootje werden we erheen gebracht. Bij aankomst stond zo ongeveer de gehele bediening klaar om ons welkom te heten. Onze tassen werden gedragen en onder het genot van een drankje, waren wij het er allen over eens dat wij ons hier niet zouden vervelen! De kamers waren ruim, met airco, douche (bij de meeste mensen ook warm…) en heerlijke bedden! Oftewel, we waren in paradise! Met snorkels kon je de onderwaterwereld van dichtbij bekijken. Je kon heerlijk uitrusten in één van de hangmatten of luieren op strandstoelen. Je moest wel uitkijken als je op het strand zelf ging liggen, want de zandvlooien wisten je te vinden!! We hebben een bezoek gebracht aan Snake-eiland. Tussen de rotsen, waar jij met je slippers gewoon liep, werden de slangen gezocht. Je mocht ze zelfs vasthouden! Zijn ze giftig? Ja, nog giftiger dan de cobra, maar ze hebben zulke kleine kaakjes dat ze alleen maar tussen je vingers konden bijten…. Of je tenen natuurlijk! Geen zorgen! Nou, nee bedankt! Ik kijk liever! Nu zijn er natuurlijk altijd stoere mannen die dat wel durven en dat is voor de foto natuurlijk wel leuk!

Na dit avontuur meerden we nog even aan bij Pulau Dua, het tweede eiland. Een eilandje met alleen maar wit zand. Het water daar was wel superhelder. Pulau Satu (1) bestond niet meer. Ergens midden op zee kregen we even de tijd om te snorkelen. Je ziet er van alles, heel levendig. Als je geen zin had om te snorkelen, of niet kon zwemmen, dan bleef je lekker in de boot. Ook hadden we een aantal stuntmannen mee, die een gratis show weggaven van salto´s voor- en achterover en spectaculaire duiken! Ook zijn wij met z’n allen naar de vulkano gelopen. Daar was het modderbad!!! He-le-maal ge-we-dig!! Je loopt, of eigenlijk glibbert, erin. In het begin voelt het nog een `beetje` vreemd, daarna is het simpelweg genieten! Erwin had zich opgeofferd om te filmen, ik ben reuze benieuwd hoe dat is geworden! Het enige nadeel was wel dat je zo ongeveer 1,2 km terug moest lopen, volledig in de modder. Glibber, de glibber op je slippers. Op blote voeten loopt het toch echt prettiger! We hadden al moeite om onszelf staande te houden, kom je ook nog oog in oog te staan met een slang. Op nog geen meter afstand….

In het zeewater hebben we ons afgespoeld, beter gezegd geschrobd en we voelden ons meteen 10 jaar jonger! Heerlijk! Dit alles op dit geweldige eiland wisselde zich af met ontbijt, lunch of avondeten. Drie keer per dag stond er een heerlijk buffet voor ons klaar! Nee, we hadden niks te klagen. Ook ´s avonds vermaakten wij ons prima in de karaokebar. (Tja, als ik in een aantal woorden mijn Maleisiëreis zou moeten omschrijven, zal daar zeker karaoke in voorkomen!) Zingen, dansen; iedereen ging uit zijn dak! Afra had ook duidelijk de avond van haar leven, want zij liep regelmatig met de wollen muts van onze gids Julius, swingend door de zaal. Super…! Voor ons laatste avondmaal, het avondeten in het vliegtuig niet meegerekend, had Yuri geregeld dat wij mochten barbecuen op de steiger! Met een beetje een dubbel gevoel zat iedereen te genieten van dit heerlijke maaltje!  Helaas, aan alles komt een einde! Ook aan onze reis! Vrijdagochtend stonden wij bepakt en bezakt, klaar om dit goddelijke eiland te verlaten! Snik…..

Na het boottochtje naar het ´vaste land´ gingen we de bus weer in en sloten we vrijwel direct aan in de rij voor de veerpont, die op Maleise tijden vertrok. Na enig geduld van een uurtje, besloten we toch maar om te rijden en de veerpont aan de overkant te laten (waar hij waarschijnlijk nu nog staat….). In KK aangekomen hadden we nog even de tijd om ons geld op te maken. In de filipinomarket waren een hoop leuke souvenirs te vinden. Altijd leuk om een aandenken aan je reis te hebben! Op het vliegveld namen we afscheid van Yuri en begon voor ons de echte terugreis. Voor je het weet, sta je dan in de vroege ochtend weer op Schiphol, de vakantie is voorbij! De vakantie mag dan voorbij zijn, je herinneringen blijven! Die neemt niemand je af! Oei, dat klinkt sentimenteel… Ik hoop dat ik mijn herinneringen aan de reis goed heb kunnen verwoorden in dit verslag. Je kunt natuurlijk nooit alles vertellen, dit is nog maar een klein deel van wat er allemaal in mijn hoofd zit! Ik hoop dat ik je, na het lezen van dit verslag, lekker heb kunnen maken voor de reis Maleisië Borneo, want het is een echte aanrader!!!! Ik heb in ieder geval genoten om dit verslag te maken! Bij deze wil ik ook iedereen uit mijn groep bedanken voor alle gezelligheid! Zonder jullie allen was de reis nooit zo super en onvergetelijk geworden!!

Floortje de Jong