Reisverslag: Kenia - Tanzania

Aart, Arjan, Cora, Danny, Erika, Floortje, Hennie, Jiske, Joost, Karin, Manja, Joseph, Justin en Marjan

Zaterdag, dag 2, door Manja

Dag één in Kenia (dag twee van de reis) begint voor een aantal al erg vroeg: zo rond 04:00 uur lokale tijd. Nog niet ontstressed of al vol verwachting horen een aantal van ons Nairobi ontwaken. Het verkeer klinkt niet als thuis, er zijn ook andere vogelgeluiden en de oproep voor het gebed horen de meeste ook niet dagelijks. Onderweg met de stoere truck, een voor ons erg luxe want wel twintig zitplaatsen voor twaalf personen, doen we de eerste indrukken op. We bereiden ons mentaal voor op het ontbreken van het comfort van thuis, leren hoe lang en kwartier in Afrika duurt en stellen onze witte huid aan de eerste zonnestralen bloot.

Onze eerste contacten met de Kenianen zijn heel vriendelijk en we voelen ons welkom: wie kan er immers zwaaien zonder glimlach op zijn gezicht?

De groep bestaat uit deelnemers met al enige reiservaring. Veel meer weten we nog niet van elkaar. Alleen van Marjan, Justin en Joseph is duidelijk waar ze de kost mee verdienen. Maar daar komt verandering in. Ons eerste tentenkamp slaan we op bij Mount Kenya. Daar beginnen we ook een lange wandeling. Niet elk deel van de route is onze aandacht waard, dus die besteden we aan elkaar.

Wat wel de moeite en achteraf de pijn en de blaren waard zijn: de franje apen, de waterval en de grot van de Mao Mao, de zoektocht naar de olifanten en het volbrengen van onze vuurdoop.

Zondag, dag 3

In het donker het kamp opbreken gaat nog wat onwennig maar het vroege opstaan lukt de meeste mensen prima. We beginnen educatief: een waterproef bij de evenaar. Zo zien we een stokje ten noorden van de evenaar met de klok meedraaien. Ten zuiden tegen de klok in. We leggen flink wat kilometers af. Gelukkig maken we onderweg echte vrienden. Ze willen ons morgen graag weer zien.

Dan komt de echte bush met een goed georganiseerde rondleiding door een Samburu dorp. We hebben binnengekeken in hun huisjes, meegedanst en bij de smid gekeken. De lunch onder de bomen, gemaakt door Justin was heerlijk. De bewaking van ons tijdelijk kampement was in handen van de Samburu. Er staat geen hek om het reservaat en de ingang konden we zien.

Na de lunch afwassen samen met onze tijdelijke gasten de Samburu mannen. Daarna inpakken en camera's bij de hand want de gamedrive gaat beginnen. We zijn verwend het begon met die lang genekte hertjes. Als snel gevolgd door giraffes, zebra's, véél olifanten een waterbok en buffel. Mooie vogels en dikdiks. Eind van de middag in het reservaat de tenten opgezet. Tijdens het koken een spelletje gedaan: "chase the monkey". Ze zijn erg brutaal en tactisch dus als je niet oppast gaan ze er met je eten vandoor! Zo loopt dag twee in Kenia (dag drie van de reis) ten einde. En nog heel belangrijk om te melden: de douche hier mag dan wel primitief zijn, hij is heerlijk. Zo willen we thuis wel elke dag van een douche genieten.

Maandag, dag 4, door Floortje

's Morgens op een "wilde" camping van natural reserve Samburu*, ontbeten met een gekookt eitje erbij, snel de tenten ingepakt en toen gaan gamedriven door het reserve, we reden alsof we aan het rally rijden waren, echt gescheurd door het park nog snel even een paar olifanten gespot en twee jackhalzen en toen op weg. De langste "rij"-dag van de hele trip. Iedereen sukkelde al vrij snel in slaap. Daarna koffie drinken bij Gladys.

Toen lekker geluncht aan een riviertje onder een boom. We hadden tomaatjes, paprika etc. met een zelfgemaakte eiersalade. Ook kwam een heel groepje schoolkinderen in hun schooltenue ons bekijken, een aantal van ons had ballonnen gegeven en daar waren ze erg blij mee. Ook moesten ze erg lachen om de beugel van Manja, was erg interessant. Nog wat eten en drinken aan ze uitgedeeld. Toen weer op weg.

In volgende dorpje nog wat "gestopt" aardig wat handel en toen door naar onze camping voor die nacht. Een grasveldje bij een logde, vrij luxe, warme douches. Snel nog even hippo's kijken bij de hippo-pool maar eerst nog even gekeken naar de waterval.

Voordat we naar de hippo-pool gingen had ik bij mezelf nog een teek gevonden, verwijderd met een tekentang, even pijnlijk, maar hij is er goed uit.

Lekker gegeten, pasta met een groente saus. En toen naar de bar met openhaard. Iedereen z'n levensverhaal verteld, was erg gezellig. Daarna lekker slapen. lala salama!

Dinsdag, dag 5, door Joost

Dankzij de groepstherapiesessie van gisteravond verscheen iedereen monter aan het ontbijt. Floor was zelfs niet op zoek naar haar money-belt. Na de scrambled egs en koffie, nam iedereen plaats in de truck. De veronderstelling hierbij was dat dit voertuig bedoeld was om ons van punt A naar punt B te vervoeren. Dit bleek een misvatting. Iedereen moest weer naar buiten om gezamenlijk het vehikel aan te duwen. Gelukkig sloeg de motor al na enkele meters aan, zodat we op weg konden. Sommige passagiers waren zo blij dat de souvenirverkoopsters nog niet paraat stonden, dat zij hun vreugde uitleefden door de aankoop van souvenirs bij de sukusai cliff. Dan door naar Nakuru voor e-mailen, koffie en de aankoop van ansichtkaarten.

Na dit stedelijke intermezzo was het weer hoog tijd voor natuurschoon. Op naar Lake Nakuru National Park dus! Daar stonden de buffels, neushoorns en bokken al klaar om te poseren. Ook de eerste neushoorn gaf acte de presence. Later zouden er meer volgen. De lunch werd klaargemaakt op Baboon Cliff, een uitkijkpunt met schitterend zicht op het meer. De 'war of the apes' die ons door Marjan in het vooruitzicht was gesteld, bleef uit. Geen aap liet zich zien. Een minpuntje voor het evaluatieformulier. Of was het de afschrikwekkende aanwezigheid van Karin die de monkey's op afstand hield?

Na een smakelijk middagmaal ging de jacht op groot wild verder. Vooral de neushoorns lieten zich gewillig observeren. Bij de flamingo's mochten we zelfs de truck verlaten (de leeuwen lieten het afweten). Na dit uitstapje hield onze reisleidster zich bezig met het kuisen van ons schoeisel. Grondig werden veren en vogelpoep van de zolen geveegd. Na een intensieve game drive was het opvallend rusting in de truck. Iedereen moe misschien?

Nu zitten we weer voor de tent met een biertje, cola of rum. Vanavond dreigt opnieuw een bezoek aan de bar. Als dat maar geen nieuwe therapiesessie wordt.....

Woensdag, dag 6, door Karin

Nog even voortbordurend op het verhaal van Joost; het eten was weer verrukkelijk gister. Justin had zich uitgeleefd op een ratatouille met rijst en een lekker stukje vlees. Een groepstherapiesessie is uitgebleven, maar wel een gezellig avondje in de bar of aan de pooltafel.

Vanmorgen, na een niet al te koude nacht, om 7 uur opgestaan en lekker ontbeten met gebakken eitjes. Volgens Marjan en Justin staat ons een aantal warme dagen te wachten in Lake Baringo, omdat het normaal gesproken veel kouder is in Nakuru. Na het ontbijt zijn we onder begeleiding van SamSam naar "Kennanna Primary" school gelopen. Onderweg vertelt Samsam dat sommige kinderen wel 7 km moeten lopen om op school te komen. Zodra we bij de school in de buurt komen, lopen we met een aantal kindjes op. De meeste zijn erg warm aangekleed, met een dikke jas en een muts lopen ze in de volle zon. "Dat komt omdat ze al vroeg in de morgen, rond vier uur, opstaan en dan is het nog koud", vertelt Samsam. Op de school worden we welkom geheten door de head-teacher; mr. James. Hij vertelt ons over het reilen en zeilen van de school. Sinds de nieuwe president, Kibakki, de wet voor "free education" heeft ingevoerd gaat het beter met de scholen en krijgen (bijna) alle kinderen een eerlijke kans op scholing. De scholen moeten wel zelf het onderhoud van de gebouwen en het salaris van de leraren opbrengen. Van alle ouders wordt daarom verwacht dat ze hun steentje bijdragen bij het onderhouden van de school, daarnaast moeten zij ook voor schriften, pennen, etc. zorgen. Wat voor die mensen een behoorlijk veel geld kost.

Na dit inleidende verhaal lopen we naar het achterste schoolgebouwtje. Het gebouw ziet er erg degelijk uit en blijkt mogelijk te zijn gemaakt door fundraising en inzet van een journaliste van de Harald krant, die erg geraakt werd tijdens een bezoek aan deze school. De binnenkant van de school is eenvoudig, doch comfortabel voor de kinderen. De kinderen vinden het erg leuk dat we er zijn en willen ons allemaal een handje geven. Als we het gebouw verlaten worden de kinderen netjes in rijen voor ons opgesteld en zingen ze uit volle borst een paar liedjes voor ons. Het is een oorverdovend en tegelijkertijd aandoenlijk geluid van schelle kinderstemmetjes. De één wil nog harder dan de ander. Prachtig! Dan zijn wij aan de beurt; we zingen achtereenvolgens "in de maneschijn", "hoofd schouders knieën teen" en als laatste heeft ieder nog zijn eigen versie van "klap eens in je handjes blij blij blij" (het is duidelijk lang geleden voor de meeste). Als afsluiting krijgen we nog een afscheidsliedje van de kids.

Op de terugweg naar de camping brengen we nog een bezoekje aan een wool-farm. Een aantal dames houdt zich hier bezig met breien en maakt er allerlei knuffelbeesten, sjaals, mutsen, etc. van. Nadat er wat aankopen zijn gedaan (ikzelf een mooie wollen sjaal) taaien we af naar de camping.

Een rit van een paar uurtjes verder, waarin het landschap geleidelijk is veranderd in een droge, woestijnachtige omgeving komen we aan bij Lake Baringo. De tenten snel opgezet in een hitte die bijna niet te harden is. Goed dicht doen tegen de schorpioenen!

Om een uur of drie gaat ieder zijn eigen weg; een aantal verkent de omgeving, ikzelf waan me in het paradijs aan de rand van het zwembad (samen met Hennie, Arjan, Floortje, Jiske en Manja). Dat is erg relaxt zo na vijf dagen veel reizen; even een break! 's Avonds na een heerlijke maaltijd nog even naar de "thirsty goat bar" een gezellig biertje drinken. Lek gestoken door de muggen, maar dat kan de pret niet drukken! Nu slapen; eens kijken of de hippo's ons kamp onveilig komen maken.

Donderdag, dag 7, door Arjan

Na een warme nacht, waar behalve getjilp van de vele vogels ook af en toe de karakteristieke geluiden van de nijlpaarden te horen waren, was het weer vroeg dag. Door de lokale gids werden we door de riftvalley gebracht. Als eerste liet de lokale schorpio-man ons een bruine schorpioen zien. Vervolgens pakte hij het beestje beet op een manier waar "discovery steve" jaloers op zou zijn. Hierna werden we ook geconfronteerd met de grote broer; de zwarte schorpioen welke onder de rots uit de zon zat.
Verder in de vallei was het een paradijs voor de geologen onder ons. Er was een duidelijke scheidslijn tussen de sedimenten van klei van de prehistorische zeeën en de harde vulkanische matamorfe rotsen.

In het midden van de valei bleven we even stilstaan bij een, voor dit landschap zeer karakteristieke, termieten heuvel. We vroegen ons al af waarom er zo'n vreemde hoge toren op de bulten zit; de toren op de heuvel blijkt te zijn voor het regelen van de temperatuur binnen. De koningin kan door middel van lichaamsstoffen communiceren met de werkers, als ze het warmer wil hebben wordt de toren verhoogd of als ze het kouder wil, wordt hij weer afgebroken.

Het klif bestaat uit rode en zwarte rotsen en is zeer steil. Alleen bovenaan kunnen wat bomen groeien. Op deze rotsen blijken ook wat Italiaanse films te zijn opgenomen. De resten van de filmset met o.a. een waterput zijn nog zichtbaar.
Helaas is de beloofde nyoku (slang) in geen velden of wegen te bekennen. Zelfs de "Schorpioman" kon ons hierbij niet helpen.

Terug op het kamp voor het ontbijt werden we al opgewacht door de plaatselijke landschildpad van 60 jaar, Mzee Korby. Een eitje en koffie later stonden we al klaar voor de tweede excursie van deze dag; een boottocht op lake Baringo. Om circa 11 uur stapten we in de wankele twaalf persoonsboot. Na flink wat vogels te hebben gespot vaarden we langs een familie nijlpaarden. De dieren kwamen om de minuut even boven water en keken ons toeristen vreemd aan. In de verte waren nog flink wat andere dieren te zien, waaronder struisvogels.

Rond het middaguur vertrokken we naar het grote eiland in het midden van het meer. De zon stond inmiddels kaarsrecht boven de boot en brandde lekker op onze blanke huidjes, die al snel rood kleurden.

Behalve de Masai man met zijn vijf vrouwen en 28 kleinkinderen, woont er ook nog een visarend koppel op dit eiland. De visarenden zijn getraind op toeristen en onder het aftellen van de gids nam de zeearend een duikvlucht om een vis uit water te grijpen. Alle camera's waren gefocusseerd en een "national geographic cover shot" voor iedereen binnen handbereik. Op het kamp aangekomen wachtte inmiddels de lunch waarna we een relax middag aan het zwembad inlasten. Iedereen was wel een beetje verbrand, maar de afdakjes met bloemen boden voldoende schaduw. 's Avonds hadden we voor het eerste een echte Afrikaanse kost, met als hoofdbestanddeel een soort van maïsbrokken. Verder was er ook geitenvlees beschikbaar.
De dag werd afgesloten aan het barretje waar nu eens geen ABBA te horen was omdat we een eigen selectie van cd's hadden. 's Nachts hoorden we nog vage geluiden maar nijlpaarden hebben we toch niet gezien.

Vrijdag, dag 8,door Hennie

"Campsite bij Mama Jane"

Vandaag vanuit de hitte van Lake Baringo weggereden de Rift-Valley uit en omhoog naar de cherengetti-hills. Een stop gemaakt om nog een laatste blik te werpen op de "grote slenk". In Eldoret de nodige zaken geregeld; o.a. geld wisselen, e-mailen: Het sneeuwde vreselijk in Nederland; en onze verzorgers deden de nodige inkopen voor de inwendige mens.
Justin toverde zelfs op de parkeerplaats onder voor hem zeer primitieve omstandigheden een prima lunch. Vooral na Ilen (de plaats waar de hardlopers komen trainen), werd het landschap anders. Groener, koeler en de mensen en hun behuizing leek wat beter.

Bij mama Jane in haar tuin ons kamp opgezet. Erg intiem. Zo ook de gesprekken bij het kampvuur.

Zaterdag, dag 9

Met ons allemaal in een pick-up met dwarsbankjes naar de wandeling door Pokot gemeenschap. Bij één familie mochten we zelfs op hun erf en in de behuizing kijken. Ze hebben het keurig voor mekaar. Één grote ronde hut voor wonen en slapen met mooie versierde muren. Op een muur de tekst "Happy Christmas". Hut nummer twee is voor keukenbenodigdheden en slapen van de grotere jongen. Met name de vrouwen doen hier al het werk om de gezinnen in leven te houden. De Pokot is vriendelijk en verlegen. Daarna al stenen rapend naar een uitzichtpunt. Ten Oosten van ons keken we uit naar Oeganda. Daarna liepen we samen op met een moeder en dochter die met ezels beladen met houtskool en wat geitenvellen naar de markt gingen.

In Makutane stoney + lunch. Djoser laat ons wel het echte Afrika zien en brengt ons dicht bij de mensen en hun manier van overleven!

Weer verder in het wagentje naar de Tartar falls: leuke rit en dito wandeling. Een paar reisgenoten is teruggebracht naar het kampement. De Tartar wandeling is goed te doen, vooral omdat we een lift kregen van ons pick-upje. Op de terugweg werd de pick-up met zeil afgedekt en ja hoor een heftige regenbui!

Bij mama Jane tenten check en hier en daar wat nattigheid. Nu in het prieel opdrogen en elkaar raadsels opgeven.

Zondag, dag 10, door Erika

Even terugkomend op de raadsels waarover Hennie vertelde; die bevielen zo goed dat het avondje stappen niet is doorgegaan. Zondag kon er worden uitgeslapen. We vertrokken pas om 09:30 uur op weg naar Mount Elgon. Onderweg gestopt bij het museum van John Wilson. Hier waren veel authentieke Afrikaanse gebruiksvoorwerpen en dergelijke te zien. Aangekomen op de campsite in Mount Elgon zijn diverse mensen te paard en anderen te voet het naastgelegen wildparkje gaan verkennen. Hier was ook een mogelijkheid om giraffes te voeren. Voor de rest een lekker rustig dagje.

's Avonds zijn enkelen naar de bar geweest om te poolen en anderen hebben lekker zitten bomen bij het kampvuur.

Maandag, dag 11,door Danny

's Ochtends vertrokken we met de Jeep naar het bos om wild te spotten. We hebben ongeveer 1.5 uur rondgereden tot we bij de grotten in de buurt zijn gestopt.

We moesten nog ongeveer 10 á 15 minuten lopen, tot we bij de grotten waren. Daar zijn we toen ingegaan en de gids legde uit dat er ongeveer vijf soorten vleermuizen zijn. Er kwamen ook veel andere dieren zoals buffels, apen, herten, olifanten, enz!!!!

De olifanten kwamen er speciaal om er mineralen en zouten van de wanden af te schrapen. Je zag ook de groeven van hun slagtanden in de wanden zitten. Je kon ook zien dat er veel andere dieren kwamen, dat zeg je aan de sporen en uitwerpselen op de grond.

Daarna zijn we weer terug gelopen naar de jeeps. Toen zijn we weer verder gereden naar de volgende grot. Deze keer zijn Cora, ik, Aart en Erika niet meegelopen, maar zijn we bij de jeeps gebleven en hebben we op de anderen gewacht. Hierna zijn we weer verder gereden naar het olifantenplatform en hebben daarna lunch pauze gehouden en van het uitzicht genoten. Na ongeveer een half uur weer verder gereden, terug naar de campsite.

We hadden erg dorst en zijn naar het restaurant gegaan om een biertje te drinken en te poolen. De dag daarvoor hebben we paard gereden met een paar mensen en de rest van de groep heeft gewandeld en hebben met de hand giraffen gevoeld, dat vonden ze een leuke ervaring.

's Avonds hebben we een Keniaans buffet gehad met een bandje, dat was erg gezellig. Cora was ook jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. Ze hadden speciaal een taart gemaakt voor Cora haar verjaardag. Cora vond dat erg leuk en de taart was erg lekker?? Dat was ook meteen het einde van de dag.

Dinsdag, dag 12,door Cora

Na het ontbijt zijn we naar de stad vertrokken. Daar hebben Erika en ik een internet café opgezocht. Niet alleen mijn reis genoten hebben aan mijn verjaardag gedacht, maar ook mijn vrienden en familie. Diverse mailtjes te lezen en te beantwoorden. Na wat gedronken te hebben zin we verder gereden naar Kakamega forrest. Met een goedgevulde maag begonnen diversen aan een wandeling door het regenwoud. Aart en Erika de kortste route, een paar fanatiekelingen de lange route. Danny heeft wat last van zijn rug, dus wij gaan niet wandelen. Kunnen wij gelijk zieke Karin een beetje in de gaten houden en kennis maken met de vriendin van Marjan, Saskia.

Dat het regenwoud niet voor niets zo heet, merken we aan het eind van de middag. Donder en bliksem en vooral véél regen. Gelukkig is er genoeg plek om te schuilen. Na het avondeten wordt het droog en zitten we nog een tijdje bij het kampvuur. Vroeg naar bed, want morgen moeten we weer vroeg op; we hebben een lange reis voor de boeg!

Woensdag, dag 13,door Aart

We moesten weer eens om 05:30 uit ons bed en gingen eerst ontbijten en kregen een Zweed op de koffie en gingen om 7 uur op weg naar de stad en gingen shoppen en wat drinken en gelijk naar het toilet en gingen om 09:45 uur weer richting de grens van Tanzania. Marjan heeft afscheid genomen van haar vriendin Saskia en we moesten nog een pitsstop maken, omdat er een paar moesten plassen (Danny en Aart). Bij de grens ging alles goed met het uitschrijven van Kenia en met het inschrijven van Tanzania is ook alles goed gegaan. Op weg naar Musoma Tembobeach campsite. We hebben en mooi uitzicht en Danny heeft al gevist en niks gevangen.

Donderdag, dag 14,door Jiske

We konden uitslapen tot halfacht, maar de meeste waren al eerder wakker. Het was lekker koel en het uitzicht uit de tentjes prachtig. Een glad Victoriameer met een vissersbootje en de opkomende zon. Heerlijk om zo wakker te worden. Het was 's Nachts niet koud dus ik heb lekker geslapen.

Na een uitgebreid ontbijt met een gekookt eitje en worstje met zijn allen naar de markt in Musoma, een beetje de sfeer proeven. De markt was heel levendig en kleur- en geurrijk. Nauwe straatjes volgepakt met kleding, etenswaar, vis en keukenspullen. Er was ook een apart straatje waar alleen vrouwen zaten met naaimachines. Na de nodige inkopen weer terug naar de truck en op weg naar Speke Bay lodge. Deze campsite is erg luxe. Een paar mensen hebben een vaste tent genomen. Deze staat onder een dakje en er staan echte bedden in, er is licht, een nachtkastje. Dus echt super-de-luxe. De rest zet in de hitte de tentjes op. Daarna lekker afkoelen op het terras aan het water. Dit is echt vakantie! Even lekker relaxen voordat we weer de bush ingaan

's Avonds vis uit het Victoriameer gegeten, was erg goed!

Vrijdag, dag 15

Pas om halfacht op dus lekker uitgeslapen. De tent van Floortje en Karin is vannacht overvallen door 'duizenden' mieren dus zij klopten om halfdrie 's nachts bij Cora aan om uiteindelijk bij Marjan in de vaste tent te slapen.
Justin heeft de tent vakkundig mierenvrij gemaakt (o.a. door kerosine te sprenkelen). Om halftien verzamelen we op het strandje om met drie kano's naar een vissersdorpje te gaan. Het is lekker op het water, het is ook nog niet zo warm. In het dorpje mogen geen foto's worden gemaakt of pennen e.d. uitgedeeld. Dit om te voorkomen dat het een toeristische attractie wordt. Men wil het dorp graag zo oorspronkelijk mogelijk houden. We worden opgewacht door tientallen kinderen die allemaal een handje willen. We hebben een rondleiding gehad. Het dorp was nog aardig groot. Er waren allerlei winkeltjes en de mensen waren erg vriendelijk.

Op een gegeven moment gingen wij met de kinderen in de kring staan en zongen ze een welkomstliedje voor ons. Daarna hebben wij; `hoofd, schouders, knieën, teen` in het Swahili gezongen. Dat was weer eens wat anders dan `papagaaitje leef je nog`.

Op de terugweg begonnen de roeiers te zingen en tikten met hun peddels op de rand van de kano op de maat van het liedje.

Na wederom een lekkere lunch ging een groepje een mountainbiketocht maken terwijl de rest een vrije middag had. Het was erg warm maar toch viel het fietsen, onder leiding van Jan Willem, niet tegen. We hebben heel leuk over het platteland gefietst door katoen- en casaveakkers. J.W. vertelde van alles over het land en de bevolking. Overal zagen we huisjes en als we even stopten kwamen er prompt her en der kinderen vandaan die ons reuze interessant vonden. We waren om zes uur weer terug, bezweet, moe, maar voldaan. Na het eten nog even op de veranda gezeten want daar was het iets koeler dan bij de truck. En zo kwam er een eind aan weer een erg leuke en afwisselende dag.

Zaterdag, dag 16, door Marjan

Met mijn slaapmaatje-voor-één-nacht kun je rustig de tent delen: Ze was immers meer uit-dan inhuizig (hopelijk fleurt Floortje snel op!). Na een woelig nachtje begon mijn dag voorspelbaar met het vertrouwde wekrondje om kwart over zes. Het zestal vogelaars kwam snel uit de veren en ging op pad. Twee uur later kwamen ze enthousiast terug. Joost heeft zijn memoriestick bijna volgeschoten. Arjan meldde dat "er veel gebird" was, maar alleen de visarend serieus kon nemen.

Intussen had Justin een uitgebreid ontbijt tevoorschijn getoverd. En Joost mocht plaatsnemen op zijn versierde stoel. Onze jarige job!

Om tien uur rukken wij ons los van deze heerlijke plaats. Op naar de volgende stek! Justin moet nog even boodschappen doen in het nabijgelegen dorp (later zullen we weten waarom...). De kleurrijke kleding, met name van de vrouwen, kan de armoede hier niet verbloemen. De kinderen proberen ons pinda's of bananen te verkopen. Tamo sana! Na een korte rit, te kort om te slapen, arriveren we bij de gate. We staan op scherp. Dit is immers Serengeti N.P.! Iedereen is voorbereid op het ergste: gewapend met sandalen en tseetseevliegenmeppers gaan we het avontuur aan. De lucht in en rondom de truck is bezwangerd van de DEET. Onze slagvaardigheid wordt af en toe beloond met een kill, wat resulteert in een vliegenlijkje tegen het raam. Maar de vliegen weten ons niet af te leiden van ons hoofddoel. En jawel, na een uur "spotten" we de eerste leeuw. Ongestoord sjokt ze door het hoge gras, op weg naar verre einden. Serengeti doet haar naam eer aan, eindeloos strekt de vlakte zich voor ons uit, hier en daar gevuld met gnoe's en zebra's, topi's, jakhalzen.

Om drie uur bereiken we Ngira Camp, waar we getrakteerd worden op een fikse regenbui. De tentjes worden met vereende kracht opgezet. Klaar voor een échte gamedrive! Joseph trekt zich niks aan van de modderige wegen en voert ons verder door het park. Twee-en-een half uur later komen we moe en voldaan terug! Hier mogen we proeven aan de Tanzaniaanse gastvrijheid van de rangers en worden de paspoorten van onze mannen geconfisceerd. Ik heb Justin nog nooit zo oprecht kwaad gezien. Toch weet hij Joost nog te verrassen met een heuse verjaardagstaart na het eten!

Gestokt door de "amaroela" weet iedereen de tent te vingen om tien uur. De lege flessen staan klaar. Net voor ik in slaap val hoor ik in de verte leeuwengebrul. De genetkat scharrelt rond het kampvuur. De stilte valt in. En de volle maan staat als stille getuige boven ons kampement! Another day in paradise.

Zondag, dag 17, door Joost

Het beloofde opnieuw een 'saaie' dag in het paradijs te worden. Om zeven uur vertrokken we voor een vroege game drive. Het was vochtig weer en de dieren lieten zich dan ook mondjesmaat zien. Een paar struisvogels was gelukkig bereid om even voor onze camera's te poseren en ook een paar jonge leeuwen liet zich op de gevoelige plaat vastleggen. Thuis wachtte ons daarna een warme brunch. Terwijl wij ons daaraan tegoed deden gingen Joseph en Justin de confrontatie aan met de Tanzaniaanse bureaucratie. Met hun paspoort keerden ze opgelucht terug op de campsite. Om drie uur klommen we allemaal weer in de truck voor een nieuwe speurtocht naar wild. Vooral de luipaard stond bij menigeen hoog op het verlanglijstje. Ongeveer op het moment van vertrek barstte - net al gisteren - een onweersbui los. Het lichtte echter al snel weer op. Vaardig reed Joseph op een kudde olifanten aan. Iedereen verwachtte daarna de gamedrive te kunnen doorzetten, maar Joseph had iets anders voor ons in petto. Er stroomde ons een ware rivier tegemoet. We moesten dus keren, maar daar ging het dus mis. De truck kwam muurvast te zitten. Hoe harder onze chauffeur poogde de auto op het droge te krijgen, hoe dieper de wielen in de modder zakten.

Als een ware Hollander begon Arjan aan de omleiding van de aanzwellende rivier. De eerste Tanzaniaanse deltawerken konden vandaag, 7 maart 2004, worden geopend. Met vereende krachten en na een duik in het modderbad door Joseph, kwam de truck na zo'n 2 uur weer op gang. Aan het oog van alle toeschouwers openbaarde zich vervolgens een interessante scène. De Japanners die ons eerst letterlijk lieten 'modderen' en ons daarna vriendelijk uitzwaaiden misten een fraaie foto voor hun vakantiealbum. Achter de in beweging komende truck verscheen Danny, gekleed in onderbroek en ijverig bezig een kolonie mieren van zijn benen te verwijderen.

De tijd die voor de game drive was gereserveerd was om en iedereen was moe en vuil. Terug naar de campsite dus. De 'dag in paradise' leek somber te eindigen. Maar opnieuw had Joseph een verrassing voor ons in petto. Tegen alle verwachtingen in stopt hij de truck. Aan de kant van de weg zaten twee mannetjesleeuwen op hun gemak naar ons te kijken. De inmiddels opgeborgen camera's werden weer tevoorschijn gehaald en de Koningen van het dierenrijk werden in alle glorie geportretteerd. Toen vervolgens ook Mr. Hyena zich nog liet vereeuwigen, bleek wel dat er in het paradijs toch een rechtvaardige God heerst. De moeite en ontberingen werden op grootse wijze beloond. Alleen de luipaard verborg zich in zijn boom en liet zich niet door onze camera's betrappen. Misschien morgen als er al heel vroeg weer een nieuwe dag aandient in het Tanzaniaanse paradijs.

Maandag, dag 18, door Hennie

Vannacht bezoek van een groep hyena's gehad! Veel lawaai maken die beesten! Ze werden opgejaagd door die 2 leeuwen van gisterenmiddag. Weer in het donker de tenten ingepakt. Vlak na het wegrijden van de kampeerplaats een schijn aanval van een grote mannetjesolifant en weer leuke foto's kunnen maken van mamma olifant met kleintjes. Even later 2 volwassen leeuwen kunnen spotten op 3 meter afstand van de truck. Ze zagen er gezond en sterk uit. Daarna was het maar goed dat er iemand dit verslag schrijft en wakker bleef, zodat ik kan verhalen over de onmetelijke leegte die wij wel een uur lang doorkruisten. Een indrukwekkend beeld dat mij nog lang zal bijblijven. Na een sanitaire stop weer verder een grote vlakte door. Daar zagen we een struisvogelschooltje weglopen en een grote roedel hyena's die nog van een laat ontbijt genoten. Gieren en secretarisvogel en veranderend landschap. Veel grote en kleine stenen op de weg dus: een lekke band. De Masai (straat-) jochies probeerde ons geld uit de zak te kloppen op een niet zo leuke manier. Op weg naar de Ngorongoro krater de Masai bewoning en herders met hun kudde gezien. Prachtig vergezicht achter ons op de Serengeti. Verder omhoog naar de kraterwand. Lunchstop met uitzicht op het diepe kratermeer. Toen de jeeps in, naar beneden. Op de grote vlakte liep van alles vredig door mekaar. Kleine en grote grazers in zeer grote aantallen. Alle al eerder geziene dieren kwamen hier nog eens voorbij. Helaas de "big five" hebben we niet kunnen vol maken. Geen luipaard. Wel een prachtig optreden van een leeuwenpaar!! Mooie olifanten oversteek en ver weg een zwarte rino gezien. Het was een prachtige uitsmijter, deze laatste gamedrive vandaag. Justin en Joseph hadden als verrassing de tenten voor ons opgezet! Hier weer licht en douches en een grote luxe bar. Terug in de beschaving "helaas"? Sorry als ik iets vergeten heb te verhalen, maar er was ook zoveel te zien en te beleven vandaag!

Dinsdag, dag 19, door Cora

Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Arusha. Daar kwamen we wat eerder aan dan gepland namelijk rond kwart over elf. Tentjes opzetten en de lunch van Justin; meestal in andere volgorde, maar nu dus niet. Justin moest nog boodschappen doen in de stad, wie mee wil rijden moet om 13 uur klaarstaan. Hebben wij nog net even de tijd om de was weg te brengen. Na het uitgraven van de truck zagen onze broeken er niet meer uit, daar mag de wasjuf zich flink op uitleven!

In de stad hebben we onze belevenissen van de laatste dagen naar het thuisfront gemaild. Echt Nederlands: Voor een kwartier de computer reserveren en je dan de blubbers typen.... Maar: we hebben het gered. We hadden zelfs nog 8 seconden over!

Daarna hebben we ons een weg gebaand door alle straat verkopers om op een terrasje te genieten van een drankje en samosas. Om half 4 kregen we weer een lift van Joseph (en Justin) en was ons ritueel: naar de bar - eten - naar de bar! (en dan naar bed)

Woensdag, dag 20, door Karin

Een nacht van veel regen achter de rug. Vandaag was het voor de meeste van ons een beetje uitslapen geblazen omdat er geen vaste programmapunten waren. Voor Joost, Arjan en mij begon de dag echter vroeg, want vandaag werd de dagtocht naar de Kilimanjaro ondernomen! Om zeven uur stond de taxi ons op te wachten voor de ongeveer twee uur durende rit naar de Kilimanjaro (ofwel Kili voor ingewijden of snobisten volgens de dominicus).

De tocht naar boven was pittig, maar geen probleem voor ons `de drie doorgewinterde hikers`. We begonnen op 1800 meter om te klimmen naar 2700 meter. Onderweg kwamen we wat helden tegen die gezien hun uitrusting helemaal naar boven waren geweest. Ze moedigden ons van harte aan, waarbij wij ze een beetje twijfelachtig bedankten; wij waren immers de dagjes toeristen en waagden ons niet aan de zesdaagse tocht naar de top. Boven genoten we van een zorgvuldig samengestelde lunch. De hele terugweg werden we vergezeld door een tropische regenbui, zeiknat geregend, maar dat kon de pret niet drukken. We zijn tijdens de wandeling 900 meter gestegen en hebben ongeveer 17 km afgelegd. Behoorlijk pittig dus.

Na een lange rit terug naar het kamp `snake park`, werden we als helden ontvangen door de rest. Het bleek een roerige dag te zijn geweest. Erika had chili saus in haar ogen gekregen en moest naar de kliniek en Manja had ook last van darm- en maagklachten en bleek ook een bacterie infectie te hebben (niet zo ernstig als de dysenterie van Floortje, maar ook een kuurtje om het te klaren).

Vanavond stond in het teken van het laatste avondmaal met onze helden Joseph en Justin. Een gezellige bbq met alles erop en eraan maakte het helemaal af. Joseph en Justin werden even in het zonnetje gezet. Joseph om zijn geweldige rijkunsten en daarnaast omdat hij toch ook wel erg handig bleek te zijn bijvoorbeeld afgelopen zondag met het uitgraven van de truck. Justin om zijn geweldig creatieve kookkunsten en om zijn sociale vaardigheden. Vooral zijn zorgzaamheid: als er bijvoorbeeld iemand zich niet lekker voelde kregen we extra zoute soep. Na de bbq nog even naar de bar om onze laatste Tanzaniaanse shillingen op te drinken. Het was druk in de bar, er stonden nog twee andere groepen. Één van die groepen bestond uit feestende Australiërs, die aan het eind van de avond het verschil tussen voor en achter niet meer wisten en een behoorlijk kabaal maakten toen ze om twee uur gingen slapen.

Donderdag, dag 21

De laatste keer dat Marjan bij ons op de tentjes klopt om ons wakker te maken. Er staat ons vandaag een lange rit naar Nairobi voor de boeg. Alles inpakken, regenscherm opruimen en dan gaan. Joseph start de truck al en wij kijken toe hoe hij hem behendig uit de modder manoeuvreert. Maar wacht even... "wat doet hij nou", vragen we ons af als hij wel heel dicht langs de boom rijdt en dan nog eens de verkeerde kant op draait. Zou hij een beetje in de war zijn? Dan zien we de chauffeur van de truck naast ons aankomen met startkabels en wordt het duidelijk dat Joseph een starthulpje gaat geven.

Instappen en wegwezen, dàààg Tanzania! Bij de grensovergang moeten we door een barrière van tientallen Masai dames en heren die ons van alles willen verkopen. Na drie weken gaat het me steeds makkelijker af om nee te zeggen... Nu volgt er nog een lange ruk van de grensovergang naar Nairobi.

Na een paar uur verandert het landschap langzaam in een meer bebouwd gebied. Grote bedrijven steken de kop op, het verkeer wordt drukker, het vliegveld komt in zicht en dan rijden we er midden in; Nairobi! Bij het hotel is de tijd gekomen om afscheid te nemen van Joseph en Justin, zij gaan lekker naar huis om lekker bij te komen. Iedereen verheugt zich op de warme douche en het echte bed; even een uurtje tutten en dan om een uur of drie de stad in.

Samen met Joost, Arjan en Floortje ga ik op pad om de stad te verkennen en als eerste bezoeken we de fast-food keten Wimpies. Zoals het een echt Hollander betaamd friet met hamburgers en jawel: Mayo! De ober lacht wat in zichzelf als we om de mayonaise vragen, maar ze hebben het wel. Om 19:00 uur hebben we afgesproken voor het laatste avondmaal in het Italiaanse restaurant "la tratoira".

Tijd voor een speech om Marjan te bedanken voor haar inzet! Een echte topreisleidster, ze heeft ons op bijzondere wijze kennis laten maken met de Afrikaanse cultuur en gewoontes. Marjan is erg begaan met de mensen, geestig, altijd in voor een goed gesprek of een gezellig kletspraatje in de bar. Verder waren er een heleboel praktische zaken die goed onder controle waren, zoals dat er altijd water en bier aanwezig was het helpen met de tentjes opzetten etc. Geweldig!

Vrijdag, dag 22

Heerlijk geslapen in een echt bed! Ontbijten, koffers halen en wachten op de taxi die ons naar het vliegveld brengt. Op de afgesproken tijd is er echter nog geen taxi gesignaleerd; een half uur later nog geen taxi "we geven hem nog 5 minuten en dan nemen we andere taxi's" zegt Marjan. Na 5 minuten nog geen spoor van onze taxi, dus lopen we naar buiten. De taxichauffeurs die voor het hotel staan hebben dit moment met smart afgewacht; voordat we in de gaten hebben wat er gebeurt zijn onze spullen in de taxi's geladen en dan worden wijzelf min of meer de taxi in geduwd. Ontvoerd in Nairobi. Met een vaart van 100 km per uur worden we naar het vliegveld gereden; waar is het gevoel van "polle polle" gebleven?

De taxichauffeur weet me te vertellen dat Marjan ook in een van de taxi's zit, alles prima in orde denken we. Op het vliegveld aangekomen is er echter geen Marjan en begrijpen we dat we haar helemaal moederziel alleen hebben achter gelaten. Zo komt er een hectisch eind aan een prachtige reis door twee schitterende landen.

In het vliegtuig hebben we besloten om bij aankomst in Nederland meteen even een mailtje naar Marjan te sturen. De vlucht gaat voorspoedig. Het is waterkoud in Nederland...brrrrr dat wordt weer wennen!
Wist U dat….?

• Manja met haar artistieke uitstraling de beste stoere verhalen bij John Willson naar boven brengt?
• Hapana Asanti (hand ophouden) ehuhuh si ne pesa = Nee bedankt ik heb geen geld
• Er behalve Arjan geen club coalers in de groep zijn
• Kichwa - bega - goti - mguu = hoofd - schouders - knieën - teen
• Masiko - jicho - …. pua = oren - ogen …. Neus
• Arjan too niet betekent dat Arjan twee bier wilt
• Geslapen als een hyena : Kama Bwana Fishi
• Karin altijd een tandenborstel bij zich heeft als ze gaat stappen
• Arjan de gids bij Baringo ervan heeft overtuigd dat in Nederland de ooievaar de kinderen brengt
• De gids bij het hippomeer bij Thomsonsfalls denkt dat wij denken dat de hippo's niet groter zijn dan een Vlaamse reus
• Floortje pas na vijf minuten doorhad dat de hele nette tent van Arjan en Joost toch echt de hare niet was
• Floortje twee tassen op een dag heeft gekocht
• Danny nog steeds hoopt dat de vissen bijten, maar dat dat toch echt alleen de muggen zijn