Zuid-Afrika

Vertrekdag uit Amsterdam om 19.40 uur.
Vlucht via Frankfurt met 2 uur tussenpauze naar Kaapstad via Johannesburg.

Aankomst in Kaapstad om ongeveer 12.15 uur, waar onze reisbegeleidster ons stond op te wachten. De temperatuur en weersomstandigheden waren beneden verwachting. Het regende en het waaide hard. Het was ongeveer 15 graden Celsius. Na aankomst in het hotel kregen we tekst en uitleg van Irene. Daarna was iedereen vrij om te gaan doen wat ze zelf wilden. Wij zijn naar Waterfront gegaan. Dat is een groot winkelcentrum aan de haven met veel barretjes en restaurantjes. We hebben daar gezellig en heerlijk gegeten. Terug in het hotel was ik blij om te gaan slapen na een vermoeiende en lange reis.

Onze eerste vrije dag in Kaapstad zijn we begonnen met wat later op te staan en op ons gemak te ontbijten. We wilden de Tafelberg op, maar vanwege het slechte weer vertrok de kabelbaan niet. Ook Robbeneiland had onze interesse maar de zee was ons wat te onstuimig. Met de taxi zijn we naar Kasteel “De Goede Hoop” gegaan. Gebouwd in de 17e eeuw door onze Nederlanders voor de bevoorrading van de VOC schepen. De gids gaf goede uitleg over de verschillende gebouwen. Daarna hebben we 3 musea bezocht; het huis van de gouverneur met prachtige meubelen en chinees porselein. Het huis van de secondant, was soberder ingericht maar ook de moeite waard. Het militaire museum was ook erg interessant. Terug naar ons hotel hebben we een aperitiefje gedronken en geïnternet. ‘s-Avonds zijn we met de hele groep gaan eten. Het was lekker en gezellig. Een goed gevulde dag. Wat mij opvalt hier is dat alles zo schoon is en de mensen erg vriendelijk zijn. Een goed begin van onze reis door Zuid-Afrika.


Na het ontbijt zijn we om 08.00 uur vertrokken naar het zuidelijkste punt van Afrika, n.l. De Kaap de Goede Hoop. Onderweg kregen we al een kleine indruk van Afrika doordat we enige aapjes over de weg zagen lopen en ook struisvogels. Toen zijn we naar een beschermde groep pinguïns gegaan. Het waren kleine dieren, die alleen in Zuid-Afrika leven. Ze waren zeker de nodige foto’s waard. De lunch hebben we daarna in Stellenbosch genuttigd en hebben dit plaatsje met zijn Kaap-Hollandse huizen bezocht. Stellenbosch is bekend om zijn Zuid-Afrikaanse wijnen, dus een wijnproeverij mocht niet ontbreken. Na uitleg van de gids was het proeven geblazen. Zowel de witte als de rode wijn smaakten ons goed. Na afloop terug naar ons hotel, waar iedereen de avond zelf kon indelen. We zijn, na het verslag en een borreltje gedronken te hebben, gaan eten. Daarna de koffer ingepakt om morgen verder te reizen.


Al op tijd de wekker gezet om op tijd te kunnen ontbijten en uit te checken. Rond 08.00n uur zijn we vertrokken richting Oudshoorn. Een tocht van 450 km voor de boeg. Irene had aangegeven dat we alleen een koffiestop zouden maken rond 10.30 uur en een lunchstop. Verder de tijd doorgebracht in de bus. Dat was de moeite waard want we zijn mooie dingen tegengekomen. Tijdens de reis moesten we onze keuze doorgeven voor vrijdag de 22e in verband met reserveringen die daar voor gemaakt moesten worden.Voordat we koffie gingen drinken hebben we onderweg een groep demonstrerende mensen gezien in Ashton. Een half uurtje koffie gedronken en in het winkeltje nog wat potjes met curry kruiden en viskruiden gekocht. Tevens een zoete snack gekocht (koeksister, erg zoet). Tijdens de busreis nog een aantal fotostops gemaakt. Rond 12.30 uur zijn we gestopt voor de lunch in Ladismith in een klein leuk restaurantje. Rond 13.30 uur weer in de bus op weg naar Oudshoorn. Onderweg nog een stukje Biltong gegeten. Maurits (de buschauffeur) had een hele zak gekocht en heel de bus mocht proeven. Het smaakt naar rosbief zoals we in Nederland wel eens als beleg gebruiken. Rond 15.00 uur waren we op locatie in onze ruime lodges.We hebben even gerelaxed en zijn om 16.15 uur vertrokken naar de Struisvogelfarm. Eerst wat gekocht in het winkeltje, 6 placemats met struisvogels erop. Vervolgens een rondleiding door Christian. Deze ‘gast’bracht het heel leuk en vermakelijk. Hij heeft zijn “Linda” laten zien, een vrouwtjes struisvogel. Een aantal uit de groep mocht haar een kus geven. Daarna heeft hij nog twee grote mannetjesstruisvogels laten zien. Aparte beesten. Hoogtepunt was het struisvogelrijden en hiervan zijn de nodige foto’s gemaakt. Ik mocht als eerste maar ik was er al op voorbereid dus ik vond het wel geinig om te doen. Na mij volgden Douwe en Henk. We hebben de avond afgesloten met een heerlijke maaltijd en aan tafel gezeten en lekker gebabbeld met Douwe, Henk, Reini en Gerk. Het was weer een leuke, mooie en gezellige dag. Ik kijk uit naar morgen.

• Cargo Caves.
• Met treintje reizen
• Fishbraai.

Na een gezellige avond op de struisvogelfarm met een heerlijke struisvogelfilet en de nodige wijn en bier was het ’s-ochtends toch wel even moeilijk om op 06.15 de wekker te horen afgaan en eruit te moeten. Met een heerlijk ontbijt in het vooruitzicht en de uitstapjes die op het programma stonden, was het toch eigenlijk geen probleem. Na de nodige koffie en eieren met spek gingen we met zijn allen weer op weg naar de eerste cheeta farm om Gerk, Renie, Henk en Douwe en Max af te zetten, met de rest van de groep naar de Cango Caves. Een van de top 10 Highlights van Zuid Afrika wist Irene ons te vertellen. Nu dus ook wij super toeristisch naar de grotten. Na eerst door de souvenirshop gestruind te hebben zijn we met (toch weer verleid) een aantal souvenirs op zak de grotten ingegaan. Eerlijk zeggen. Het was fantastisch mooi. Diverse stalagmieten, stalactieten en zuilen gezien. Ook in de grootste kamer nog een mini concertje gehad van twee dames die de akoestiek wilden uitproberen. Na 5 kwartier waren we klaar en mochten we naar de koffie. Moet eerlijk zeggen dat was ook lang genoeg. Naar de koffie weer gauw op pad naar George om met de Choo Tjoe train naar Knysna te gaan. Onderweg eerst weer de groep compleet gemaakt door bij de cheeta farm langs te gaan. Aangekomen in George hadden we een uurtje de tijd om te pinnen, lunchen en te shoppen. Nou is George niet zo groot dus dat was geen probleem. Na een fish en chips lunch hadden we nog een tijd om door het spoorwegmuseum te stappen alvorens we met de stoomtrein vertrokken naar Knysna. De rit van circa 200 km hebben we op een lekker rustig tempo van zo’n 40 km/uur afgelegd, waardoor we alle tijd hadden om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten. Een hoewel de stoomtrein heerlijk ouderwets en rustig rijdt heeft het ook een nadeel: roetdeeltjes. Iedereen zat onder, maar dat drukte de pret niet. Een maal in Knysna aangekomen, stond Maurits al op ons te wachten met de bus. Hij bracht ons naar ons verblijf voor de komende twee nachten. Het verblijf, Wadrift, ligt net buiten Plettenberg en bestaat uit lodges. In tegenstelling tot de vorige verblijfplaatsen moesten we nu het huisje delen.Wij zijn nu met Hellen en Vincent in een lodge van een lekker bakje thee aan het genieten. Waarna we straks van een lekkere (hoop ik ten minste) visbraai gaan genieten. Morgen ook weer een geweldige dag tegemoet: Walvissen bekijken. Met een bootje tot op 100 meter van de walvissen varen en gewoon genieten van de natuur. Ik heb er nu al zin in. Voor nu de groeten van

Gisteren genoten van een authentieke visbraai, kabeljauw, kip op stokkie en een gehaktschotel, bobotti. In het gezellige restaurant, met open haard, heeft de gehele groep gegeten, geborreld en lekker nagetafeld. Na een ijskoude nacht, ik geloof dat iedereen het koud heeft gehad, weer een heerlijk en uitgebreid ontbijt. Dit keer om 08.30 uur vertrokken, dus we konden enigszins uitslapen. We verblijven in leuke huisjes gelegen rond een tuin met “zwembad”. Op weg naar Plettenbergbay voor de adventure tour whale watchen. Een kleine kink in de kabel. Een van de boten waarmee het is toegestaan om 50 meter bij de walvissen te komen is kapot. Dat betekent dus 2 groepen maken en ook 2 keer uitvaren. Na onze regenjacks en reddingsvesten te hebben aangetrokken worden we in de laadbak van een truck gehesen op weg naar het strand. Emily, onze gids geeft enthousiast uitleg over wat we wel en wat we niet moeten doen. We worden met boot en al van het stand gelanceerd, Fronsende blikken alom en we stappen in de boot. Onze tassen en camera’s moeten we voor ons opbergen in kastjes. De spanning wordt opgevoerd.We moeten ons vooral met twee handen vasthouden en mogen vooral niet gaan staan. De oceaan lijkt rustig, de zon schijnt op ons gezicht en daar gaan we.. We worden inderdaad met enige snelheid het water in gereden, maar gelanceerd?? Dat valt allemaal wel mee. Iedereen kijkt uit naar onze eerste blik op deze reusachtige maar toch vooral vriendelijke dieren. Oceaan bay adventures heeft pas enkele weken de vergunning om dichtbij de dieren te komen. We turen allemaal over de schitterende oceaan op zoek naar de whales. Al snel is de eerste in zicht en Emily is helemaal enthousiast, wij ook trouwens en direct worden camera´s en verrekijkers te voorschijn gehaald. Carla, onze schipper, heeft verderop meerdere whales gezien dus we varen een eindje verder, Opvallend is dat we zo dicht bij de kust zijn. Je zou toch denken dat ze wat meer water onder de vinnen willen hebben. Blijkbaar zit er voldoende plankton om de magen te vullen. We maken iets bijzonders mee want we treffen een paar dat elkaar aan het versieren is en uiteindelijk ook gaat paren. Een kluwen van vinnen, ruggen en staarten wordt gefilmd en staarten worden gefilmd en gefotografeerd. Iedereen is stil en geniet want zoiets unieks maak je niet vaak mee, Na 20 minuten is de tijd om en laten we de dieren verder met rust in hun huwelijksbed. We varen verder langs de kust naar de `playground`van de dolfijnen. Helaas hadden ze er niet veel zin in vandaag want we hebben de dolly´s niet mogen aanschouwen. Fullspeed varen we terug naar het strand. Vandaar uit vertrekken we met de bus naar het Tjitskamma park. Een 60 km lang park dat zich uitstrekt langs de kust. Na de lunch buiten op het terras vertrekt een aantal voor een gedeelte van de ottertrail, een zware tocht. Wijzelf lopen richting hangbrug en zitten in een baai op het kiezelstrand in het zonnetje. Schoenen uit, sokken uit en met de blote voetjes in het koude oceaanwater, heerlijk. Om ongeveer 16.30 uur rijden we terug naar Plettenbergbay om te eten. Weer heerlijk zoals alle avonden hiervoor. Om 19.45 uur vertrekt de bus terug naar Wadrift voor een koude nacht. We hebben bij de receptie extra dekens gehaald. Morgen naar Graaff Reineit, weer iets bijzonders,

Heerlijk geslapen vannacht dankzij de extra deken, extra shirt en extra dikke sokken. Na weer een lekker uitgebreid ontbijt om ongeveer 07.00 uur kunnen we er weer een poosje tegen. Iedereen moet nog afrekenen, snel tanden poetsen, laatste spullen inpakken en dan kunnen we om 08.00 uur vertrekken naar Graaff Reinet. We rijden zelfs al voor 08.00 uur weg. Wat goed van ons. Onderweg zien we weer van alles, de bergen zijn iedere keer weer immens groot, wat zijn wij dan maar kleine mensen. Op de bergen is de begroeiing al heel divers, bomen, struiken, planten. Fijn dat het voorjaar wordt, het is niet meer zo doods allemaal. Het begint weer te bloeien. In een supermarkt in Uitenhage kunnen we inkopen doen voor onze lunch. Omdat het vandaag zondag is en er veel restaurants, eetgelegenheden dicht zijn is dit een goed alternatief. De lunch eten we al rijdend op in de bus, om maar zo vroeg mogelijk in Graaff Reinet aan te komen.Irene legt nog uit dat je aan de verschillende hekken om het landschap kan zien wat voor soort beesten er achter wonen. Hoge hekken: voor wild’; lage hekken: voor vee. We zien een paar blauwbilapen de weg oversteken. Kilometers verderop riskeert een leguaan zijn leven door zich op de snelweg te begeven. In de weilanden staan koeien (echte Hollandse), schapen, impala’s (of andere soort). Het ene moment schijnt de zon, het andere moment vallen er weer spetters. Het blijft al met al heel afwisselend. Om ongeveer 14.00 uur komen we in Graaf Reinet aan. Een mooi stadje met we 200 monumenten. Irene wijst ons al vast een aantal restaurants aan waar we kunnen gaan eten morgen. Vanavond wordt er weer voor ons gedraaid. In onze accommodatie aan gekomen, worden we verwelkomd met een drankje, grote huiskamer tevens bar, zwembad. We krijgen onze sleutels en worden naar onze huisjes gebracht. Het is weer erg luxe, 5 bedden voor z’n tweetjes, lekker de ruimte dus. Ook weer een douche en een bad. De was kunnen we afgeven. Dit is echt vakantie, alles (bijna alles) wordt voor je geregeld. Om 15.00 uur vertrekken we onder leiding van Xhdile Speelman naar een township, genaamd Umasizakhe. Dit township is er al vanaf 1860.We zien diverse huizen, van steen maar ook nog wel van golfplaten. Wat opvalt is dat het er best schoon is, weinig afval op de wegen en het stinkt niet. Kinderen komen naar ons toelopen en willen graag op de foto. In deze township wonen ongeveer 8000 mensen. Voor onze mensen zijn drie dingen Baie belangrijk: 1. geloof 2 tradisie en 3 kultuur. Erg belangrijk zijn voor hen de voorouders. In een huisje worden we voorzien van koffie en thee, we mogen ook het hele huisje bekijken. Wat me opviel is dat ze in zo’n kleine ruimte toch erg veel kwijt kunnen. Het huisje bestaat uit een redelijke woonkamer, waar we toch met zijn twintigen in kunnen zitten. Een paar slaapkamers en een ruime keuken, voorzien van koelkast, fornuis enz. Daarna gaan we nog luisteren naar een koortje van de esembly church. Ze zingen vol overtuiging: He loves me, he loves me, Yeah Jesus, he loves me. Eigenlijk kan je dit soort liedjes direct meezingen omdat alles tig keer herhaald wordt. Ook zingen ze het volkslied voor ons. We lopen verder in de township, komen nog langs een polikliniek, Xhdile en zijn drieling (die meiden) zien. We eindigen in een pub, waar we nog wat kunnen drinken, Maks gaat dansen met een vrouwtje uit de pub, ook Margriet en Annie kunnen dan niet achter blijven. Om ongeveer 08.00 uur zijn we weer terug. Vanavond hebben we hier weer lekker gegeten. Net als iedere avond tot nu toe. Morgen vroeg op in verband met de game drive van 06.45 uur. Welterusten.

Bij het wakker worden dacht ik even dat ik in Engeland was (ook een geliefd vakantieland van ons) door al die meters bloemengordijnen. Maar Henk hielp mij gauw uit de droom……. Niets geen Engeland…… We gaan wild bekijken in Zuid-Afrika. Om 06.45 uur vertrokken we voor de gamedrive in vier busjes naar de semi-woestijn. De mooie zonsopgang vergoedde het vroege opstaan en vier koedoe’s die sierlijk vóór de bus de weg oversprongen, Geweldig. Dat beloofd wat en onze verwachtingen werden niet teleurgesteld. We zagen na de koedoe’s, springbokken, roodhartenbeesten, het zwartwilde beest, een hele familie blauwaapjes en een eenzame eland. Aan het eind van deze prachtige gamedrive wees Anna, onze gids nog ons op een buffel die met zijn achterwerk naar ons toe in de struiken stond, waauw. En als toegift nog een schitterende schildpad (volgens haar zo’n 50 jaar oud) vlak aan de weg. Dus we konden haar mooi van alle kanten fotograferen. Dit was volop genieten van zoveel beesten, bijna vergeet ik de secretarisvogel nog te noemen, zo groot en zo mooi en al die beesten wonen in een prachtig stuk natuur. Teruggekomen stond er een overheerlijk ontbijt voor ons klaar. Ook een beetje in de engelse stijl. Vervolgens hoorden we van Irene dat de ultralightvlucht in verband met de harde wind niet door kon gaan. Heel jammer, want het zicht was mooi helder. Als alternatief hebben we een city tour gedaan met Anna weer als gids. Zij is zeer veelzijdig en kan enthousiast vertellen over de dierenwereld, maar zeker niet minder over de architectuur en geschiedenis van Graaff Reinet en Zuid-Afrika en wat is er veel moois bewaard gebleven. Het was een beetje erg veel wat we te zien en te horen kregen in de vele musea en een aantal kerken ed. We wilden gewoon even een beetje rust voor de volgende activiteit. Enkelen uit de groep hebben nog sportief deelgenomen aan het quad-biken. Ze kwamen zeer enthousiast en zeer stoffig terug. Om ongeveer 16.30 uur weer op route met de busjes naar het Karoo Nature Reserve, waar we een machtig uitzicht hadden over de Vallei der Verlatenheid.Naar het hoogste punt geklommen om de zonsondergang te bewonderen, helaas de weergoden lieten ons in de steek. Teruglopend door de ruige natuur wakkerde de wind steeds meer aan en werd de lucht steeds dreigender. Het was omdat we hier met de hele groep liepen, anders had ik mij heel nietig gevoeld in deze oneindige ruimte van Zuid-Afrika. Voldaan, net voor de regen uit, klommen we weer in de busjes, die ons weer veilig terug brachten naar onze karakteristieke accommodatie. We gaan vroeg onder het bloemetjes dekbed, want morgen gaan we weer kilometers maken. Ik ben erg benieuwd naar het échte Afrika. Baie groeten van

Na wederom een heerlijk ontbijt vertrokken we om ongeveer 07.45 uur richting Lesotho. Door de sneeuwval was de bergpas afgesloten zodat we circa 100 km om moesten rijden. De route ging voor een deel langs de “Blue Crane route”een droge wijds uitgestrekte vlakte omringt door bergen. Om ongeveer 10.30 uur zijn we gestopt in Cradock voor een koffie/thee stop. Hier werden we bijna “gedwongen” tot het kopen van op zijn Afrikaans “windpompmolentjes”. Hierna werd de reis voortgezet door de grote vlakten met een prima asfaltweg erdoorheen. Gezien de tijd hebben wij de lunchstop kort gehouden. Bij een supermarkt in Aliwal kon voor de inwendige mens worden ingekocht en genuttigd worden in de bus. Om ongeveer 15.15 uur kwamen we aan bij de grens van Lesotho. Na de diverse grensformaliteiten reden we Lesotho binnen. Op mij kwam dit over als zeer vriendelijk. Blijdschap bij kinderen, ondanks de omstandigheden waarin zij leven. De laatste km waren onverhard en zo reden we dan Mealealea binnen naar onze accommodatie. Na het uitladen van onze bagage, werd deze door dragers naar onze huisjes gebracht. Gauw wat warme kleren aangedaan en zijn toen gaan luisteren en genieten van het mealealea choir. Na hun optreden konden we nog luisteren en meedoen (alleen een aantal dames) met de mealeaband. In de tussentijd werd er weer gewerkt aan een heerlijke warme maaltijd. Na nog een rondje door het souvenirwinkeltje kwam ook aan deze dag een eind van deze tot nu toe boeiende vakantie.

Vanochtend mochten we uitslapen. Wakker worden met de neus nog koud terwijl de zon door de ramen schijnt is een heel bijzondere gewaarwording. De “lesotho blankets” hebben ons vannacht heerlijk warm gehouden. Bij sommigen zakten het bed wat door maar we zullen niet zeuren. Daar de andere groepsleden aan het ontbijt bezig waren, heb ik (Max) het hele terrein verkend en gezien hoe groot en uitgebreid Mealea lodge is. Om 09.00 uur begon de groep aan de wandeling door het dorp en hebben de primary school(kleuterschool) en de basisschool bezocht. Gezien de leefomstandigheden van deze mensen zijn deze scholen toch zeer belangrijk voor de toekomst van het land. Ook de bewoners van de huizen in het dorp waren zeer vriendelijk. De middagexcursie is een wandeling van 7 (5 dames en 2 heren) personen rondom een grote heuvel waarvan aan de achterkant ervan een prachtig uitzicht was over de hoge bergen, diepe dalen en kloven. De tijd tussen terugkomst en het eten werd goed benut door uit te rusten in het zonnetje met een drankje in de hand.


Vanochtend hebben we Lesotho alweer verlaten, uitgezwaaid door de bevolking. Dit bezoek aan Lesotho was voor mij een hoogtepunt. De vriendelijkheid en gastvrijheid van de Basotho maken wel indruk. Daarbij zijn ze erg fotogeniek. Menig fotorolletje is volgeschoten in Lesotho. Het passeren van de grens Lesotho – Zuid-Afrika verliep probleemloos. Na een koffiestop zijn we doorgereden naar Golden Gate Nationaal Park. Er wordt gelunched in het Protea Hotel. Vandaar uit kunnen we twee wandelingen gemaakt worden. Maar het is ook erg leuk om vanaf het terras toe te kijken hoe anderen de berg op ploeteren. Maar ze hebben het gehaald. Christel, Joost, Henk en Irene, jullie staan als stipjes op de foto’s vereeuwigd boven op de berg. Na nog een korte stop bij een stuwmeer rijden we door naar onze accommodatie in Drakensberg. De huisjes zijn hier riant en we kunnen op onze veranda genieten van het uitzicht en een koppie thee. ’s-Avonds worden we weer verwend met een dinerbuffet. Max geeft nog even een speechje omdat we nu op de helft van onze vakantie zitten: de 12e dag. In de bus heeft Irene ons een aan tal evaluatievragen gesteld. Volgens mij kan het niet anders zijn dan dat het iedereen dik tevreden is. We genieten nog even 11 dagen verder.


Na een woelige nacht (misschien zijn we niet meer aan de luxe gewend) stap ik ’s-ochtends de voordeur uit op onze veranda en voel direct de warme wind in mijn gezicht. Dit beloofd een mooie, zonnige dag te worden (26 graden). Na een, zoals gewoonlijk uitgebreid ontbijt, dit keer zelfs met pancakes, vertrekken we om 0900 uur met de bus richting Royal Natal National Park. Na een korte, mooie busrit, arriveren we bij het park. Irene heeft ondertussen al wat uitleg gegeven over de verschillende wandelingen die we kunnen maken en in het winkeltje zijn ook kaarten en boekjes verkrijgbaar met de routes daarin. Al direct zien we het prachtige landschap van het Royal Natal Park met een geweldig Amphitheater (6 km breed, 1500 meter hoog) er boven uitrijzend. Die klim zullen we maar niet gaan wagen, want dat is teveel van het goede. Daarom kiezen we voor de route via Fairy Glenn naar Sunday Falk. Het Royal Natal National Park is echt overweldigend mooi. We genieten tijdens de wandeling van de verschillende uitzichten. Het pad is licht glooiend en prima begaanbaar; dat geeft ons extra gelegenheid om veel om ons heen te kijken. Na ongeveer een uur wandelen komen we boven aan de waterval. Via een smal pad klauteren we naar beneden tot we aan de voet van de waterval zijn aangekomen. Daar zoeken we verder een beschaduwde plek (dat we na al die keren nog eens zo naar koelte zouden verlangen hadden we eerder deze reis niet kunnen denken). Zittend op een steen, met uitzicht op de waterval, peuzelen we ons lunchpakket op (ook dat is weer geweldig verzorgd). Langzaam wordt het weer tijd om terug te wandelen, dus we verlaten ons schaduwrijk plekje en gaan weer naar boven klauterend terug richting de bus. De zon brandt (geeft niets; zonnebrandcrème genoeg en het uitzicht is weer geweldig. Onderweg zien we een groep apen die ons pad oversteken (foto’s) en na ongeveer 50 minuten arriveren we bij de bus. Langzaamaan komen de diverse groepjes weer terug van hun wandeling en we vertrekken weer met de bus richting Draken Village. Om 14.00 uur zijn we terug en kan ieder op zijn/haar manier invulling geven aan de vrije middag: mountainbiken, midgetgolven, massage of gewoon luieren of lezen bij het huisje. ’s-Avonds om 19.00 uur hebben we weer een gezamenlijk diner. Zoals altijd was het weer heerlijk.


Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt stappen we om 07.50 uur weer inde bus op weg naar St. Lucia (450 km).Om 09.45 uur tot 10.15 uur stoppen we even bij Howick falls om een kopje koffie of thee te drinken. Tevens kon je hier ook even rondlopen op een heel klein marktje waar je wat Zuid-Afrikaanse spullen kon kopen (kleden, armbanden, houtsnijwerken enz). Om 12.00 uur stopten we voor de lunch bij Ultra city waar we weer een sandwich gegeten hebben. Daarna snel nog even naar het toilet en toen weer in de bus voor de laatste km naar St. Lucia. Om 15.00 uur kwamen we aan in St. Lucia in onze accommodatie Shomalanga waar we snel onze spullen op de kamers brachten, even opfrissen en dan om 15.45 uur weer klaar staan voor de Hippo en krokodillen tour. Nou dat was echt een geweldige tour, veel krokodillen, hippo’s en baby hippo’s, pelikanen en andere vogelsoorten gezien. Om 17.00 uur kwamen we weer aan wal waar nog een groepje kinderen voor ons stond te zingen. Irene vertelde dat we voor 19.00 uur moesten douchen/opfrissen omdat daarna het water eraf ging. Voordat we naar de accommodatie gingen liepen we snel nog even langs de supermarkt om de nodige dingen te halen. Daarna zijn we wat gaan eten in het dorp en vroeg naar bed omdat we zondag 31 augustus om 05.00 uur op moesten in verband met de gamedrive om 06.00 uur.


’s-Morgens vroeg uit de veren, want om 06.00 uur vertrekken een 2-tal open jeeps, waarmee we op gamedrive gaan. De afgelopen nacht hebben velen van ons slecht geslapen vanwege de herrie van jongeren op straat. De avond daarvoor kon ieder zelf een leuk restaurantje opzoeken. Irene had ons weliswaar enkele tips gegeven, waar weer dankbaar gebruik van is gemaakt. Zo hebben wij, Douwe, Henk, Reinie en ik een heerlijke steak genoten in het restaurant tegenover het hotel. (Reinie had overigens al een paar dagen last van haar darmen en moet het – jammer genoeg – houden op water en brood). Weer terug naar zondagmorgen. We hebben ons allemaal flink ingepakt want om 06.00 uur ’s-morgens met een rit van zo’n 60 km voor de boeg was het een frisse reis. Gelukkig, het Afrikaanse zonnetje zorgde ervoor dat de Afrikaanse natuur zich op deze – laatste winterdag – van de beste kant liet zien. Ons park – het Hluhluwe Umflozi Park, blijkt een van de mooiste wildparken te zijn van Zuid-Afrika. Dit zo wel qua landschap, natuur als dieren, die we konden spotten. De complete big 5 komt er voor, naast vele antilopen soorten en andere “wild animals”. En het blijkt al direct raak te zijn. De buffel is ons eerste dier dat we spotten en al heel gauw daarna een 2e van de big 5, de witte neushoorn. Zowel van de buffels als van de neushoorns zullen we later nog vele soortgenoten tegenkomen. En dan de antilopensoorten, speciaal de impala’s en de nyala’s blijken hier in grote getale voor te komen. Voortdurend hoor je het geluid van de klikkende camera’s en oh of prachtig, wat mooi. Na de koffie – op een heerlijk plekje bij de rivier – zullen we ook nog zebra’s en giraffen zien. Helaas nog geen olifanten, leeuwen of cheeta’s (de andere 3 van de big 5). Na een heerlijke lunch wordt de gamedrive vervolgd in dezelfde 2 groepen. Eerste ervaringen worden uitgewisseld. Max heeft zijn zondagse hoed opgezet en met volle moed vertrekken we opnieuw. Zouden we nog olifanten of katachtigen zien?? En ja- we moeten wel geduld hebben – maar dan is Douwe de eerste in onze jeep die olifanten heeft gezien. Voor een foto hebben ze zich echter te verdekt opgesteld. Dat lukt wel korte tijd later en dan kunnen ook prachtige plaatjes worden gemaakt. En wat een verrassing als op de valreep bij het hek van het park een geweldige bul zich nog laat zien en hoe. Een pracht exemplaar met kromme slachttanden. Helaas geen leeuwen en cheeta’s, maar we hebben een prachtige dag achter de rug als we om ongeveer 15.15 uur terug zijn bij ons hotel. Hier worden we warm onthaald door een opgewekte Irene. Van haar ontvangen we nog de laatste instructies voor morgen.’s-Avonds nog heerlijk gegeten, daarna nog wat gelezen en daarmee kwam dan het einde van een fantastische dag.

De eerste lentedag in Zuid-Afrika. We hebben eerst ontbijt gehad in ons eigen appartement. Omdat we teveel brood gekocht hadden, zaterdags, hebben we toen ’s-morgens ook vast onze lunchpakket klaargemaakt. Om 7.45 uur: baggage bij de bus en om 08.00 uur vertrekken we richting Swaziland. Onderweg zagen we suikerrietplantages, eucalyptussen, sisalplantages, cactusbomen, acacia’s met grote schermdaken en ook geelgroenen, net geschilderde bomen. Deze hoorde ik later, was de koortsboom. Veel kininne zit in deze boom wat gebruikt wordt tegen/tijdens malaria. Om 10.00 uur bij de border Goleta, binnen een half uur de grens gepasseerd en om 11.00 uur koffie gedronken bij een prachtige lodge/restaurant waar we eerst een rondleiding kregen (eerst krokodillen gezien) en daarna een jonge leeuwin van 1 jaar oud. Deze leeuwin was gevonden in de buurt als een welp. Uit dit welpennest was alleen deze leeuwin overgebleven. De andere 4 hadden het niet overleefd. Maar de jonge speelse welp was spelend uit de boom gevallen en had haar heup gebroken. Na geopereerd te zijn en een poosje in een dierenkliniek te zijn geweest was zij nu sinds een paar weken weer terug. Onze gids speelde met haar alsof het een poes was. Daarna nog een leeuw van 4 jaar gezien. Deze wordt binnenkort weer teruggebracht naar een natuurpark. De leeuwen waren naar de lodge gebracht in verband met een fokprogramma. Bij deze lodge/restaurant was natuurlijk ook een souvenierswinkeltje, waar wij een houten kikker hebben gekocht, die je door middel van een stokje kunt laten kwaken.Koffie/thee gedronken en toen vertrokken richting (uiteindelijk) Manzini, ons volgend punt voor de volgende 2 overnachtingen. Het land Swaziland kwam ons schoner over dan Lesotho, betere (andere soort) huizen, hutten veel ruimer om de huisjes heen. Wel hoorden we van Irene dat het er slecht voor staat met de gezondheidszorg. Heel veel aids, één arts op de 26.000 mensen, 25% analfabeet, geen schoolplicht. Met steun uit Westerse landen zou hier nog veel verbeterd kunnen worden. Ondertussen was de temperatuur tot boven de 33 graden gestegen, tijd voor de afritsbroek. Om ongeveer 13.30 uur geluncht en daarna naar een handcraft Africamarkt geweest. Misschien wel 100 winkeltjes aan elkaar, waar van houtsnijwerk tot kleding, sierraden, stoelen en batikdoeken, ja je kunt het niet opnoemen of het was daar eigenlijk wel te koop. Veel van ons hebben daar dan ook souveniertjes gekocht. Wij blij, de bevolking blij, ondertussen 37 graden. Na een kwartiertje gereden te hebben kwamen we aan bij onze campside Mlilwana. In schitterende “behive’s” konden we de komende 2 nachten doorbrengen – echt Afrika. ’s-Avonds lopend buffet met o.a. impalavlees, heerlijk. Om ’s-Avonds in het donker je eigen behive te terug te vinden was soms niet gemakkelijk voor iedereen. Toch ben ik de volgende ochtend met vogelzang gewekt. Geweldig.

We konden vandaag uitslapen. Hoefden vandaag niet met de bus. Er was gelegenheid te wandelen of paard te rijden en te gamedriven. Van het laatste werd geen gebruik gemaakt. Ondergetekende en Douwe hebben een hele lange wandeling gemaakt ondanks een korte nacht vanwege een feestje in de bar, waar meerdere vakantiegangers aanwezig waren. Op onze tocht hebben we zebra’s, gnoe’s, impala’s en een ijsvogel gezien. Na terugkomst om ongeveer 12.00 uur hebben we met de buren geluncht. Onderweg naar de kantine zagen we een varken aan het spit, wat onder andere ons avondeten zou worden. Op het terras aangekomen werden we door Irene geroepen, dat er een visarend in de buurt was. Daar snelden we met man en macht naar toe. Irene door de zon verkleurd, werd door ons in eerste instantie niet herkend, vanwege haar donkere uiterlijk. Daar werd door velen een foto van gemaakt. Evenzo van de visarend en een krokodil. Om ongeveer 15.00 uur zouden de nijlpaarden worden gevoerd maar deze kwamen niet opdagen. Helaas. Nadien hebben we nog koffie gedronken en gingen we ’s-Avonds om 18.30 uur naar het lopend buffet. Verder staat ons vanavond nog een optreden van een dansgroep te wachten. Verder wens ik ieder nog een goede vakantie toe.

Nog even terugkomend op wat Henk heeft geschreven. We hebben gisteravond mogen genieten van “een echte traditionele dansgroep”. Samengesteld uit personeel van het “restcamp” Een flitsende show. Zo weggelopen uit de stal van Joop van den Ende. Bruisende dans en muziek, gebracht door stuk voor stuk dolenthosiaste artiesten. Chappeau. Vroeg uit de veren voor een “reisdag”. De afstand Milware en Pretoriaskop was, in kilometers gemeten, weliswaar, niet zo groot, maar het parcour dwong Maurits een gematigd tempo. We reden richting hoofdstad maar lieten Mbane links liggen. Na een uur of twee, onderbroken door een bakkie koffie, werden we Swaziland uitgestempeld en Zuid-Afrika ingestempeld. Op weg naar het Krugerpark dus. Wel nog onderbroken voor de lunch in een “krokodillenrestaurant”. Niet dat er krokodil op het menu stond, maar het restaurant was gebouwd boven een krokodillenvijver. Heb nog even de kans gegrepen om Boboti te eten. Toen was het zover. Kruger. Genoemd naar de president van “die ou Transvaal”. Paul Kruger, de man met de baard, staat volgens mij in ieder geschiedenisboek. Maurits was gisteren een weddenschap aangegaan wie het eerst een leeuw zou zien, zou van hem een biertje krijgen. Zag hij de leeuw het eerst, dat zou hij van ons allemaal een biertje krijgen. Arme Maurits, hij moest vanavond zelf zijn bier betalen. Wel hebben we olifanten, een kudde buffels, zebra’s giraffes en veel bokken e.d. gezien. Het is vreemd hoe meer we blasé worden: er wordt niet eens meer gestopt voor zebra’s, laat staan voor impala’s. Om een uur of vier arriveerden we in Pretoriakop. We zitten allemaal in een klein rondaveltje, netjes rond een “grasveldje”. Morgen gaan we op jacht. Om 06.00 uur vertrekken we voor onze eerste echte “gamedrive”in Kruger.


Eindelijk dan de echte gamedrive. Een dag lang in open landrovers door het Krugerpark. Vijf uur op en zes uur met bagage bij de bus. Het viel niet mee. We moesten eerst een uur met de bus naar een restcamp vanwaar we met de jeeps verder gingen. Na een half uur al bingo. Drie jonge leeuwen met prooi en een hyena langs de kant van de weg. Ik denk dat iedereen wel een goed shot gemaakt heeft. Het was een lucky day. In de landrover zagen we nog vele mooie dieren, de meesten al wel bekend, maar toch. De koffiepauze liet lang op zich wachten. Eindelijk om 11.00 uur konden we wat eten en drinken. Velen in onze jeeps, waaronder ikzelf, waren wat ingedommeld. Daarna waren we helemaal fit en zagen we van alles. Na de lunch die wat traag verliep door een bus vol oude dames, die zowel in het restaurant als bij de toiletten de boel flink ophielden. Na een lang stuk rijden zonder iets te zien, zagen we een aantal auto’s staan, waaronder die van de andere groep en wezen ons een plek waar een luipaard zat. Doodstil observeren werd beloond met een aanval op een grote groep impala’s. Die aanval mislukte jammerlijk (voor de luipaard). De gids vertelde dat als het een cheetah was geweest er zeker een “kill” was geweest. Cheetahs zijn veel sneller. Normaal jaagt een luipaard ’s-nachts omdat hij dan veel beter ziet dan impala’s. Andere vertelden dat hij al drie keer een aanval had gedaan. Ik denk niet dat iemand er een goede foto van heeft. Het ging te snel. Na een lange vermoeiende dag aangekomen in Shalay Bush Camp. Alweer een aangename verrassing. Midden in de kale bush hutjes, half steen, half gaas met rieten daken, eigen douche, toilet en ongelooflijk schone witte bedden. De zon was al onder dus snel wat foto’s gemaakt. We gaan straks gezamenlijk wat eten en het ziet er weer geweldig uit bij het restaurantje. Morgen alweer zo’n pittige dag. Dus maar weer vroeg nar bed. De big five hebben we binnen en hoe.

Gisteravond weer zo’n lekker diner met de gehele groep op een aparte locatie. Een eetzaal met gazen wanden, een tafel gedekt met jute en zitten op echte bush stoeltjes. Aardappelsoep vooraf, dat hebben we nog niet gehad, maar smaakte prima. Alles hier is primitief, maar dan toch wel “luxe primitief”. De nacht is warm en hier in de bush hebben we voor het eerst echt last van muggen. We hebben een speciaal wierrook spiraaltje gekregen dat onder het bed staat. Douchen in kaarslicht is ook een speciale ervaring. De wanden/ramen hebben we opgerold en de ventilatie aan. Uiteraard goed gesmeerd met deet. Ik geloof dat iedereen een nacht zonder muggen beter is doorgekomen (wellicht een enkeling wel). Wederom was het vroeg dag dat begint te wennen. Zonder ontbijt de bus in naar Buffaloland, safari’s, hoedspruit, daar gaan we in open vehicles. Vooraf moeten we wel een verklaring tekenen waarin we afzien van de aansprakelijkheid,. Mocht er iets gebeuren. We gaan naast rijdend, ook lopend de bush in. Dit is een privé park van zo’n 3000 ha, met de big 3. Dus geen olifanten en leeuwen. We giraffes, impala’s, nyala’s, zwarte wilde beesten en vlakvarkjes. Het is een hele aparte ervaring, zo lopend in de bush. Onze gids legt veel uit over sporen en de gewoonte van de dieren. Voorop en achteraan lopen de rangers met geweren en als een schoolklas (2 aan 2 in de rij) lopen we een uur. We komen dichtbij giraffes en impala’s. Om 09.30 uur dan ons lang verwachte ontbijt op een idilisch plekje bij een meertje vol waterlelies in alle kleurnuances van wit tot paars. Zo groot heb ik ze nog niet gezien. De brunch is klaar. De tafels gedekt met vers gebakken brood, allerlei soorten beleg, gevulde eitjes en yoghurt. Tot slot heerlijk verse sinasappelen en guave sap. We gaan er nog aan wennen en moeten zeker straks afkicken als we weer thuis zijn. Na de bush drive and walk komen we om 12.00 uur aan in Timbavath Safari lodge waar we blijven tot we op nachtsafari gaan om 16.00 uur. Een zwembad met bar en terras, daar houden we het wel een paar uur uit. Een aantal van ons, Elina, Henk en ikzelf hebben het aangedurfd en heerlijk gezwommen in het zwembad. Daarna wederom heerlijk geluncht want ons diner staat pas later op de avond (21.00 uur) gepland. Om 16.00 uur worden we opgehaald met de bus. De lucht is betrokken en er wordt regen voorspeld. Het is ook al harder gaan waaien. Toch vol goede moed en de hoop om nog wat katachtige te zien gaan we op weg in en groot safari vehicle met grote spots voorzien. Hoewel de lucht nog meer betrekt en het nog harder waait speuren we de bush af. Wat giraffes en impala’s en zebra’s krijgen we in het vizier, maar meer niet. Toch is het ondanks de wind en kou een bijzondere ervaring om in het donker in het Kruger Park te rijden. De lang verwachte regen begint te vallen. Voor het park prima voor ons iets minder helaas. Wel zien we een spectaculair onweer aan de horizon (zo hebben we het niet in Nederland). De ranger besluit om toch eerder terug te gaan. Probleem, weet Maurits dit ook??. Na een kwartiertje wachten zien we de bus aan komen en iedereen stapt verkleumd in. Na een tocht, over de inmiddels natte dirtroad, komen we aan in ons kamp. Lekker warm eten en snel het warme bed in. Gelukkig geen lekkages in onze hutten. Maar er staat ons wel een winderig nachtje te wachten. Helaas morgen onze allerlaatste hele dag in dit prachtige en overweldigende land. Helaas komt aan alle dingen een eind.

Om 06.15 uur zijn we vertrokken met een lange busrit voor de boeg naar Pretoria. We worden steeds sneller in opstaan en ontbijten. Irene vertelt ons dat we voor de middag 4 stops te maken hebben. Alles moet strak gepland worden om niet te laat in Pretoria aan te komen, waar we vanavond ons gezamenlijke afscheidsdiner gebruiken. De eerste stop was de Blijde rivier Canyon, de grootste canyon van Afrika. Vlug een paar foto’s en weer verder. Bij de volgende stop kregen we de rondavels te zien. Prachtig, alsof deze hutjes op de berg gebouwd zijn. Een magnifiek natuurverschijnsel. Weer verder en de nodige plaatjes geschoten en natuurlijk de souvenirs, die de afrikanen graag aanprijzen. Verder richting Pretoria. Ons wachtte een volgend prachtig uitzicht: De Potholes, waar de rivier de Blijde en de Treur samen komen. Uniek wat water teweeg heeft gebracht. Bij het zien van deze geweldige natuurverschijnselen moet je wel geloven dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat werd bevestigd bij de laatste stop, “Gods Window”. De laatste reisdag door Zuid-Afrika heeft ons een prachtige afsluiting van het landschap gegeven. Om nooit te vergeten. In Pelgrims Rest, een oud gouddelverstadje, hadden we lunchpauze. Een gezellig plaatsje met veel engelse invloeden. Na de lunch door naar Pretoria, met een tankstop. Om 18.00 uur kwamen we in ons luxe hotel aan; om 18.45 uur de taxi naar het restaurant voor het afscheidsdiner. Een gezellig restaurant met lekker eten. Christel en Gerk dankten namens de groep Maurits en Irene voor hun bijdrage aan onze geweldig geslaagde reis door Zuid-Afrika en boden een enveloppe aan namens de hele groep. Om ongeveer 23.30 uur waren we terug in het hotel waar Joost ons een borrel aanbood omdat hij om 24.00 uur jarig was. Na felicitaties, een borrel en een cadeautje voor Joost namens de groep ging iedereen slapen. Het was een drukke en vermoeiende dag geweest; de laatste dag voor ons vertrek naar huis, want morgenmiddag zouden we helaas Zuid-Afrika moeten verlaten.

Om 10.00 uur moest onze kamer leeg zijn en alle koffers werden in een kamer gepropt. Wat kunnen 20 mensen veel meesjouwen. Irene en Maurits boden ons om 10.30 uur een stadsrit met wandeling in Pretoria aan. Na enkele regeringsgebouwen, het beeld van Paul Kruger en de grote hoofdstraat te zijn doorgewandeld konden we Melrose House bezichtigen. Het in chique en engelse stijl ingerichte huis was zeer de moeite waard. Daarna hebben we het Paul Kruger huis bezocht wat veel soberder was, geheel in stijl en naar opvatting van Kruger. Daarna zijn we met de bus naar het voortrekkersmonument gereden. Vanaf het dak had je een prachtig overzicht over de stad Pretoria. Hier hadden we de mogelijkheid om te lunchen en ons laatste pilsje te drinken. Nodig ook, want het was dorstig weer. Het einde van de reis was in zicht. Terug in het hotel hadden we 45 minuten om onze koffers in de bus te laden en ons voor te bereiden op de vlucht naar Amsterdam. Op de vlieghaven namen we snel afscheid van onze geweldige chauffeur Maurits, want hij mocht niet lang parkeren. Irene liep mee naar de incheckbalie en moest ook snel afscheid nemen. Na het inchecken, nog wat drinken en taxfree shoppen, het vliegtuig in richting Amsterdam.

Om 08.40 uur zijn we na een goede vlucht in Amsterdam geland. Dat was het einde van een prachtige onvergetelijke Zuid-Afrikaanreis.