Family Costa Rica

Reisverslag Costa Rica

We vertrekken vanaf Schiphol – na een flinke vertraging op Schiphol - naar Orlando/USA en vandaar naar San José/Costa Rica, waar we ’s avonds laat (plaatselijke tijd) aankomen in ons hotel. Er staat een drankje voor ons klaar, maar ieder vertrekt al snel richting bed, na een best wel vermoeiende vliegreis!

De Vergadering!

Vanmorgen (na een lange reis en broodnodige nacht) zijn we begonnen met een vergadering onder leiding van Annemiek, onze reisleidster, op de 5e etage van ons authentieke hotel in het centrum van San José.

We zijn met z’n vierentwintigen, zes gezinnen. Uit Nijmegen komen Dick, Jan & Ilze, uit Velzen Zuid Jeroen, Marja, Willemijn en Wouter, uit Amsterdam Jeroen, Meija, Mendy en Femke, uit Huizen Pieter, Jacky, Lorraine en Eric Jan, uit Delft komen Frank, Jeanet, Nick, Jasper en Dustin en uit het mooie Abcoude komen Marga, George, Fleur en Martijn.

Nuttige bijeenkomst en leuk om iedereen te ontmoeten. Het belooft een uitdagende reis te worden. Dit is een bijkomdag; de stad verkennen, hapje eten, dagboekje bijhouden en we hebben nog even met Annemiek gesproken over het leven van een reisleider!

San José is geen mooie stad, wel een stad waarin duidelijk gewerkt en geleefd wordt. De mensen zijn vriendelijk,hier en daar een zwerver, veel getoeter en veel haast. De stad is als een Amerikaanse stad ingericht: straten en avenues verdelen de stad in vierkante blokken: erg eenvoudig. Wij zijn naar het Museum Nacional geweest. Dat geeft in een uurtje een goed beeld van dit land, het volk en de geschiedenis! ’s Avonds hebben we met de hele groep gegeten in het News Café. (Zuid Amerikaanse improvisatie om ervoor te zorgen dat we bij elkaar zaten ).

Om 9 uur had iedereen het wel gehad. De Jet-Lag sloeg toe. Het afrekenen was toch complexer dan gedacht, maar na enige tijd vertrokken we richting hotel waar we moe maar voldaan zijn gaan slapen. We zijn bijgekomen!
                                                                                               George

Woensdag 26 juli

Vandaag wordt een busreisdag. Op weg van San José naar Dominical. Na ongeveer 15 minuten slaat de schrik toe: paspoorten in de hotelkluis laten liggen…”Help, wat nu?” Gelukkig vond niemand het erg om even terug te rijden. Enfin, uiteindelijk dan toch echt onderweg! Eerst maken we nog een tussenstop bij INBioparque, een soort natuurparkje/dierentuintje. Alvast een voorproefje voor wat we straks in ‘puur natuur’ gaan zien! Fraaie planten en veel dieren, zoals kikkers, spinnen, leguanen, vlinders etc. Leuk gedaan en we steunen met het entreegeld ook nog het goede doel.

Daarna dus onderweg naar Dominical. Na ongeveer 2 uur rijden stoppen we voor een lokale lunch. Een enorme hal waar het steenkoud is, vol met Costa Ricanen. De meesten hebben toch heel lekker gegeten! Mijn pasta met kip was in ieder geval prima! Daarna weer verder. Een bochtige weg door een prachtige omgeving. Leuke quiz onderweg en een cadeautje van Annemiek: iedereen een Costa Rica anti-stressballetje!

Na aankomst in het hotel gaat eerst iedereen naar de kamers. Binnen 10 minuten was iedereen weer buiten en lagen we met z’n allen in het zwembad! Overgooien met de balletjes van Annemiek!

Na deze verfrissende duik zijn we met z’n allen gaan borrelen in de bar van het hotel. Heel gezellig! Daarna zijn we lekker blijven zitten om te genieten van enkele heerlijke Italiaanse gerechten: 24 bestellingen….dát hadden ze in lange tijd niet meegemaakt! Uiteindelijk heeft iedereen zijn eten gekregen, echter inmiddels was het twee uren later! Het smaakte in ieder geval wel uitstekend. Om een uur of halftien waren we allemaal wel doodop en zijn we lekker naar bed gegaan. Ons klaarmaken voor de volgende dag!

De rest van de groep gaat morgen paardrijden. Wij gaan met z’n drietjes kajakken op de Pacific! Tot morgen

Ilze, Jan en Dick

Donderdag 27 juli

Vandaag moesten we om half acht al bij de bus zijn (voor degenen die gingen paardrijden). Per bus werden we naar de plek gebracht waar een flink aantal paarden voor ons klaarstond, opgezadeld en wel. Nadat iedereen zich met Deet had ingesmeerd, kreeg iedereen een paard toegewezen en volgde er een korte uitleg: trekken aan de teugel betekent “stop”, alleen links trekken is “linksaf” en rechts trekken resulteert erin dat het paard naar rechts afbuigt.

Eenmaal op het paard, gingen we naar de ontbijtplek toe. Mendy, Marga en ik (Willemijn) voorop. Marga’s paard had haast: die ging helemaal vooraan, Mendy en ik erachter. Nadat we over stenen, smalle paadjes en door water hadden gereden kwamen bij het ontbijttentje aan, waar we heerlijk gegeten hebben.

Na het ontbijt gingen we weer verder. De paarden kregen bij het ontbijt ook bananen en ook Japser durfde uiteindelijk een banaan aan zijn paard te geven. Na deze energiestoot liepen liepen de paarden flink door. Lorraine had haar paard inmiddels verruild voor een rustiger exemplaar en Pieter was al een keertje van zijn paard afgevallen…

Marga, Mendy, Nick en ik waren met onze paarden nog voorop en toen we ergens hoog stonden hebben we even gewacht op de groep, waarna we weer verder gingen. We sloegen ergens rechtsaf – een klein paadje op en aan het eind van dit pad was een waterval. We bonden de paarden vast en nu was het tijd om lekker te zwemmen! Iedereen ging naar de waterval toe en een aantal van ons ging lekker zwemmen. Toen iedereen was uitgezwommen, gingen we op het paard, weer terug naar het eettentje voor een lunch. Ergens, bijna aan het eind, stond gewoon een hele grote groep koeien, vlak bij een rivier die we met de paarden moesten oversteken! De paarden liepen gewoon tussen de koeien door!

Vlak voordat we weer terug bij het eindpunt waren, namen de meeste paarden een flinke sprint. Bijna elk paard was of in draf of zelfs heel even in galop! Nog even, voordat ik het vergeet: niet alleen Pieter was van zijn paard gevallen, ook Meija was er in draf afgevallen (en Pieter zelfs een tweede keer omdat zijn paard struikelde). Meija’s hele shirt en broek waren helemaal smerig, Pieter had gelukkig niets.

Terug bij het hotel kwamen we Ilze, Jan en Dick tegen. Zij waren gaan kajakken en dat was heel heftig geweest, getuige de foto’s! Eenmaal bij het hotel gingen alle kinderen weer naar het zwembad toe en de ouders gingen rusten.

Nu heb ik honger, dus ik stop met schrijven! Tijd om lekker te gaan eten!

Tot Morgen.

Willemijn

Vrijdag 28 juli

Vandaag wordt weer een dagje bus rijden. We leggen de tocht van Dominical naar Quepos af. Mooie tocht, door een prachtig landschap met mooie bloemen, planten en bomen en –niet te vergeten – vogels. De (onverharde!!) weg is een belevenis apart. Over een paar kilometer doen we úren omdat we veelal niet sneller dan stapvoets kunnen gaan. Aangekomen bij het Best Western hotel in Quepos zijn de kinderen meteen het zwembad ingedoken. Wij hebben het kleine plaatsje wat verkend, daarna een hapje gegeten in het restaurant op de derde verdieping van het hotel, en toen was het tijd om even te gaan zitten met een boek! ’s Avonds had Annemiek besproken in een restaurant in de buurt een leuke gelegenheid, geheel opgetrokken om een vliegtuig heen. Leuk restaurant met prima eten. Gezelllig was ook de band die zorgde voor ritmische muzikale begeleiding (klonk goed, maar maakte de communicatie met tafelgenoten wat lastig!) en voor de kids waren de kleine lizzards die op het plafond zaten een attractie!

Zaterdag 29 juli

Allemaal vroeg verzamelen want we gaan met twee gidsen naar het Parque Nacional Manuel Antonio. Daar aangekomen eerst entree betalen en vervolgens een klein stroompje oversteken (wat tegen betaling van 1 colonne lopend over twee bootjes kon!) om daarna het pad langs de vele dieren te bewandelen. De gidsen (voorzien van hele goede kijkers!) wezen ons op leguanen, kaaimannen, krabbetjes, luiaards en toonden de vleugels van een enórme sprinkhaan die ze heel behoedzaam vasthielden en natuurlijk daarna weer terugzetten. Verder bewonderden we de prachtige flora (de aparte bomen waar de bast als perkament vanaf valt).

Na z’n 2,5 à 3 uur lokte het mooie strand! Heerlijk zwemmen in het zoute water met de mooie golven! Wel oppassen geblazen voor de brutale aapjes en neusbeertjes die spullen van het strand pikten! Na een late lunch buiten ’t park, in Manuel Antonio reed Louis Carlos ons terug naar het hotel, waar ieder zijns weegs ging. Tijd om lekker te rusten, boek erbij! De kids waren niet te stuiten: de meesten bleven tot donker in het zwembad spetteren!

Zondag 30 juli

De dag begint (na ontbijt) met een boottocht door de Mangrove (de bomen die met enorme wortels in het water staan!) Voor de meesten was dit een tocht in een fluisterboot, voor ons (Jeroen, Marja, Willemijn, Wouter & Jeroen, Meija, Mendy en Femke) betekende dit een tocht per kajak langs en zelfs ónder de mangrovebomen door. Relaxed peddelen en genieten van de stilte en de prachtige mangrove bomen en de aldaar aanwezige flora en fauna. Er bestaan vier verschillende soorten mangrove bomen, zo leerden we. Het was een aparte belevenis om met de kajak ónder de wortels van de mangrovebomen door te varen; we moesten af en toe flink bukken en oppassen dat we niet met de peddels vast kwamen zitten aan de takken, maar het manoeuvreren met de kajakken bleek heel soepel en gemakkelijk te gaan. Veel vogels (van grote roofvogels tot kleine felgekleurde vogeltjes), grote krabben en zelfs een Jesus Christ lizzard over het water zien lopen!

Na deze prachtige tocht kwamen we elkaar weer tegen bij de bus en vervolgde de dag met een heerlijke middag aan het strand van Manuel Antonio. Wát een gewéldige golven! Een aantal van ons hebben het bodyboarden op de golven geprobeerd, anderen doken gewoon ín en onder de golven door. Na de lunch ging Louis Carlos met een deel van onze groep terug naar het hotel in Quepos en een aantal van ons bleven nog op het strand. Wij bleven lekker nog even genieten van de enorme golven en hebben nog even gelopen en geshopt langs de vele kleedjes en stalletjes aan de boulevard van Manuel Antonio. Met de plaatselijke bus zijn we tegen 5 uur weer hotelwaarts gekeerd. Als sardientjes in een blikje zaten we in deze bus naar Quepos en ter voorkoming van onnodige stress hebben maar niet te veel gelet op de weg en de rijstijl van de constant kletsende én keihard rijdende chauffeur. Eenmaal terug in het hotel hebben de kids nóg een uurtje in het zwembad gespeeld, maar na de maaltijd zijn we al snel rozig en moe ons bed in gegaan!

Maandag 31 juli

Weer een reisdag – nu stond de rit van Quepos naar La Fortuna op het programma! Mooie busrit over nu weer wel verharde wegen. Vooral de smalle bruggen stammend uit het jaar kruik en kennelijk opgebouwd uit oude deuren zijn een sensatie: “houdt ie ons, of houdt ie ons niet?” Na de zg. ‘krokodillenbrug’, waar we stopten om er lopend overheen te gaan om de vele krokodillen die daar onder liggen te bewonderen, was het tijd voor een kop koffie. De busrit werd later nog een keer onderbroken voor een heerlijke plaatselijke lunch en tegen vieren kwamen we aan in La Fortuna. Ons “hotel” was een verzameling van allemaal kleine appartementjes (waarvan er sommigen een enórm bad hadden) aan de voet van de vulkaan “de Arenal”. Leuke lokatie, jammer dat het grote zwembad gerenoveerd werd, wat alleen een klein pooltje overliet om in te zwemmen, wat toch weer meteen dé trekpleister werd voor de kinderen!

Tegen schemer konden we de vulkaan Arenal heel goed zien! Ons hotel ligt echt aan de voet van de Arenal en we horen hem af en toe flink rommelen en we zien er wat rookslierten uitkomen. Helaas trekt de mist en wolkenlaag later om de krater heen, en nog later is de Arenal helemaal niet meer te zien De zijde waaraan ons hotelpark ligt, is helemaal zwart, zonder vegetatie. Van de busrit weten we dat de andere zijde tot flinke hoogte groen begroeit is, op de kratertop na, natuurlijk. ’s Avonds, na het eten, is de wolkenlaag gedeeltelijk weggetrokken en dan zien we de hete lavastroompjes oplichten op de berg! Als rode lichtstroompjes zien we ze oplichten en naar beneden stromen. Prachtig! Je kunt je alleen maar een voorstelling maken van de hitte die daarvan af komt. En dan is het alweer tijd om te gaan slapen, want morgen staat voor ons het raften op het programma!

Dinsdag 1 augustus

Wij (Jeroen, Meija, Mendy, Femke) en Jeroen, Marja, Willemijn, Wouter, Ilze, Jan en Dick gaan raften op de rivier. De anderen hebben op een nabijgelegen meer kano gevaren.
Na een busrit van twee uur zijn we op de plaats van bestemming. We zijn met z’n twaalven – Annemiek gaat ook mee raften! We besluiten tot een mannenboot en een vrouwenboot (er gaan max. 6 personen in de grote rubberboten) en voor de gelegenheid wordt Ilze “Martin”. Na een uitleg over het peddelen en het aantrekken van zwemvest en helm, lopen we naar de boten. Per boot gaat er een “stuurman” mee én er vaart per kayak ook nog iemand mee om eventuele “drenkelingen” op te vissen en weer aan boord te brengen.

We beginnen ermee om vanaf een hoger gelegen rots in het water te springen. Zo is iedereen alvast helemaal nat en aan de watertemperatuur gewend. Het is heerlijk om je op je rug en drijvend op het zwemvest met de stroom te laten meevoeren, terug naar de boten.

Dan is het tijd om te raften. De dames gaan voorop – de mannenboot volgt. Wij dames kiezen voor “extreme action” en onze gids/stuurman laat ons zó peddelen dat we steeds ronddraaiend en zijwaarts door de golven en stroomversnellingen gaan. Het is héérlijk! Totaal niet eng. Leuk, spannend en lekker koel onder de mooie maar brandende zon!

Even stoppen we langs de rivier om verse ananas en watermeloen te eten, maar we zijn te ongedurig om hier lang te staan. Sommigen van ons duiken even lekker het water in en de gids voert tenslotte de vissen met de overgebleven stukjes ananas. Tot schrik van de zwemmers zien we de kopjes en staartjes van de vissen gretig boven water komen spartelen!

Eenmaal weer onderweg wijst hij ons op de bomen die begroeid zijn met wilde orchideën en we zien in de klei aan de kant een aantal fel-rood gekleurde kleine kikkertjes. Ze zijn mooi maar giftig, dus is het devies (als met zoveel moois) “wel kijken, niet aankomen”.

Veel te vroeg naar onze zin is de raft tour afgelopen. We zijn het er unaniem over eens dat dit wel een hele dag zou mogen duren! Na een douche en omkleden in de kleedruimten is het tijd voor de lunch. Inmiddels komt de regen met bákken naar beneden, maar aan de rivierkant blijkt een soort prieeltje te staan met banken en daar is inmiddels voor ons een heerlijk buffetje klaargezet met versgemaakte guacomole, gekruide gehakt, tortilla’s, nachos tomaten, sla, bonenpuree en geraspte kaas en voor diegenen die dat niet lusten brood met beleg. Heerlijk! We laten het ons goed smaken en dan is het tijd voor de terugtocht.

We komen maar kort terug in het hotel, waar we even de anderen spreken. Hun kanotocht ging over een kunstmatig aangelegd stuwmeer in de buurt. Leuk om te horen, was dat dit meer bovenop een oud dal-dorp was “aangelegd”. Bij laag water (niet nu, dus) zou de kerktoren een beetje uitsteken boven de wateroppervlakte. Verder hoorden we dat Frank en Dustin het hadden gepresteerd om met kano en al om te vallen, maar er waren geen echte ongevallen gebeurd!

De ‘raft-groep’(om niet weer al die namen te hoeven opschrijven) vertrok vrijwel direkt naar de warm water bronnen. De anderen voelden meer voor nog even rustig in het hotel blijven, zodat we elkaar om een uur of acht weer troffen voor een gezamenlijke maaltijd in de buurt van de warm water bronnen.

De Tobacón bronnen bleken een heerlijk resort en spa, practhig aangelegd rondom de warme waterstromen en de vele warmwaterbaden, verwarmd door de vulkaan Arenal. Een mooi park met fantastische beplanting, felgekleurde tropische bloemen en warme waterbaden en watervallen (héérlijk om eronder te gaan zitten zodat je schouders en rug gemasseerd werden door het warme water – wel 400C!). Heerlijk relaxen en spetteren en tot slot een fruit cocktail drinken aan de waterbar in de laagst gelegen warme pool.

Helemaal rozig waren we, toen we tegen achten bij onze groep aan tafel schoven! Een echte “waterdag”! Voor ons is het nu tijd om rust in te lassen!

Meija

Woensdag 2 augsutus

De groep is vandaag verdeeld. De families van Jan en Frank gaan vroeg op voor een rondvaart door de mangrove. De families van de beide Jeroenen nemen een rustdag en gaan even buurten in het dorpje La Fortuna. De families van Pieter en George gaan ’s middags een wandeling maken over de vulkaan Arenal. Frank en Jan met hun gezinsleden gaan samen met Louis Carlos en Annemiek al om 7.00 uur ontbijten om vervolgens om 07.15 uur te vertrekken naar het national park Camo Negra. We rijden naar La Fortuna om eerst de bank te plunderen en vervolgens halen we onze gids Felix voor vandaag op.

Na ca. 1 uur rijden komen we bij een brug waarnaast een restaurant huist. In de bomen naast het restaurant zitten ca. 30 groene leguanen, die hier graag blijven omdat ze door de eigenaar van het restaurant al ongeveer 4 jaar met fruit gevoerd worden! Frank was zo stom om een tak mét een leguaan van zo’n 1,5 meter naar zich toe te trekken zodat Jan er een mooie foto van kon maken…De leguaan vond dit een minder idee, zodat hij een klap met de staart van de leguaan in zijn gezicht kreeg! Dit was voor de anderen natuurlijk een mooi leedvermaak. Hierna verder naar Camo Negra waar we al snel in een boot voor ca. 30 personen stappen. Echte luxe om hier met 10 man in te zitten! Binnen 5 minuten hebben we al diverse mooie vogels en één kaaiman gezien. Na enige tijd varen zien we ook de eerste groep apen. Tijdens de tocht zien en horen we brulapen, brilapen, spinapen kapucijnapen. Verder zien we ook nog een kaaiman die op een boomstronk in het water ligt. Ook schildpadden en veel vogels komen we tegen. Op de terugvaart meren we aan om van de meegenomen lunch te genieten. Er was zelfs een campingtafel meegenomen om het eten neer te zetten. Na de lunch met grote vaart terug naar de bus, welke na een kop koffie terug naar La Fortuna gaat. In La Fortuna nog even de tijd genomen om wat souvenirs te kopen en daarna terug naar het hotel.

Donderdag 3 augustus

We vertrekken om 09.00 uur met de bus naar Monteverde (het nevelwoud). Op de hobbelige weg krijgt Martijn wat last van wagenziekte en mag hij voor in de bus plaatsnemen. Dit gaat gelukkig veel beter. Onderweg stoppen we eerst bij een fabriekje welke diverse houtfiguren maakt van zeer grote beelden tot kleine doosjes. Na het kopen van diverse schalen en andere dingen gaan we verder naar Monte Verde. Onderweg, ongeveer halverwege de reis, stoppen we voor koffie bij een Duitse bakkerij waar ze heerlijke koffie en Apfelstrudel en ook andere lekkere koffiebroodjes verkopen. Na dit lekkers gaan we verder op deze hobbelige weg richting Monte Verde. Onderweg kan je zien hoeveel oerwoud er in het verleden gekapt is. Hiervoor in de plaats is allemaal weidegrond gekomen en een enkele koffieplantage. Om 3 uur komen we aan op de bestemming in het Nevelwoud waar we van een  buffet genieten. In onze kamers aangekomen blijkt de één nog groter en luxer dan de andere kamer! Jan en Ilze en Nick en Dustin hebben de grootste maar geen balkon.

In de avond maken we een wandeling in het donker (met een gids gaan we de nevelwouden in). Het regent enorm hard en iedereen heeft zijn regenjas dan ook echt nodig. We zien onderweg wandelende takken, krekels, vuurvliegen, een luiaard en een stekelvarken hoog in de boom. Ook nog een toekan. Doordat er verschillende paden waren en de gidsen ieder hun eigen route namen, heeft niet iedereen hetzelfde gezien. Nadat we zeer nat terug zijn gereden, hebben we ons eerst omgekleed, om daarna lekker te gaan eten in het restaurant (waar ze enórme pizza’s serveren!). Deze dag is dan nu ook voorbij.

Frank van Meurs

Vrijdag 4 augustusLokatie Monte Verde / La Fortuna

Aan ons de eer de waarschijnlijk meest spannende dag van de vakantie te mogen beschrijven!

Na een wat haastig maar wel het lekkerste ontbijt sinds dagen zijn we er helemaal klaar voor. De bus brengt ons naar een park waar we beginnen met een spectaculaire wandeling boven de boomtoppen van het oerwoud. Via enorme hangbruggen worden we van pad naar pad geleid. De eerste keer was dit zeker aanleiding tot grote hilariteit omdat het er bij menigeen verdacht veel op leek of ze liepen met een broek vol! (of was het echt zo moeilijk lopen op een hangbrug van enkele honderden meters lang vol met springende kids???). Voor een aantal kinderen was het meer een race om dit spannende pad zo snel mogelijk af te rennen, maar of zij ook zo veel moois gezien hebben? Via een prachtig reptielenhuis, waar mijn lievelingskikkertjes in felle kleuren te zien waren, en later nog de kolibrie tuin, kwamen we weer bij het begin. Achteraf bleek dat we bij hadden moeten betalen voor het reptielenhuis, maar we vonden het wel best zo, want weer een rondleiding met gids hadden we ook niet nodig. Aan de schitterende indrukken van de enorme varens, lianen, reuze huiskamerplanten en exotische bloemen hadden we even genoeg. Erg gezellig is het dat we vandaag weer met de hele groep op pad waren. Ik geloof dat we het allemaal een leuke ploeg vinden. Tijd voor een koffie met koek.

Pieter/Jacky (?)

Na de koffie is het tijd voor wat voor velen het hoogtepunt van de vakantie zou worden: de Canopy tour! Allereerst worden we allemaal in een strakje tuigje gehezen die bij velen van ons de bilpartij nadrukkelijk in beeld bracht! Jan kon de verleiding dan ook niet weerstaan om een foto van jacky’s derrière te maken. Al met al zagen we er allemaal tamelijk professioneel uit met onze tuigjes, helmen en handschoenen. Helaas moesten we samen met een groep Fransozen de tour maken, zodat met name het begin van de canopy tour erg druk en rommelig verliep. Na een korte introductie en instructie door een zeer snel sprekende gids, gingen we dan eindelijk van start. De kinderen uit onze groep mochten eerst, onder leiding van een gids. We begonnen met een soort traject van circa 80 meter dat ook niet te snel ging, zodat iedereen kon wennen. Daarna ging het verder en sneller, tot maximaal 500 meter! Het was een geweldige sensatie om als Tarzan of Jane door het oerwoud en de lucht te suizen! Op een van de snellere trajecten, waarbij we aan het eind op een teken van de gis met twee handen flink moesten remmen, liep Jacky een blauw oog op omdat het genoemde teken van de gids niet werd gegeven en ze zodoende in aanraking kwam met het hekwerk op het platform. Alle kinderen en Annemieke (de ouders waren te bang!) hebben onderweg ook nog de Tarzan Jump en -schwung gemaakt! Een soort vrije val van een heel hoog platform aan een touw met elastiek.

Op het laatste traject stonden de reeds gearriveerde mensen de nog binnenkomende Tarzans en Janes met gejoel en applaus op te wachten. Het einde van een fantastische activiteit!

Na zoveel opwinding –met name voor Frank en Marga – was het tijd voor een biertje in het hotel. ’s Middags hebben we allemaal gechilled. Meija en Marja hebben zich lekker laten verwennen, deze keer niet door hun eigen mannen maar middels een massage. Jeanette en Jacky gingen winkelen en koffiedrinken in Santa Elena. Ilze, Marga en de mannen gingen met de kids naar het zwembad in het hotel.

’s Avonds hebben we allemaal in het hotel gegeten ondanks dat sommige andere plannen hadden. Iedereen bleek toch vermoeider dan gedacht en de volgende ochtend moesten we vroeg op voor de reis naar Rincon de la Vieja.

Zaterdag 5 Augustus

En ja, weer mogen we vroeg opstaan. Om 06.15 uur gaat de wekker. Carpe Diem? Na een lekker ontbijtje gaan we weer op weg naar Rincon de la Vieja. Het eerste gedeelte van de reis – tot we op de Panamerican highway zijn – is de weg zo slecht dat het lijkt alsof we op een zeilboot zitten in plaats van in een bus, zo erg schommelen we heen en weer. Hier en daar is er last van misselijkheid, maar na enkele fotostops en plaspauzes bereiken we de “snelweg” en geeft Louis Carlos weer eens echt gas. Na een koffiepauze bereiken we het stadje Liberia voor de lunch. Na nog wat shopping en pinnen vervolgen we onze reis en komen we circa 16.00 uur aan op Hacienda Gucchipelin, een leuke en sfeervolle lokatie die nog actief in gebruik is als hacienda. Dit laatste wordt bevestigd door de alom aanwezige paardenlucht. Onderweg liep de temperatuur op tot 39°C dus iedereen heeft reikhalzend uitgekeken naar een plons in het gezellige zwembad. Het grootste deel van de groep duikt in het water voor een balspel. Helaas klagen er enkele gasten dat ze hierdoor nat worden, zodat Jeroen V. ze vriendelijk doch duidelijk uitlegt dat je in het zwembad inderdaad nat kunt worden!

Jacky/Pieter ?

De Vakantie is super/vet/gaaf!!!!                           Xxxx Lorraine

Zondag 6 augustus

Waarschijnlijk de laatste keer dat we vroeg opstaan voor een doe-activiteit, en wel een wandeltocht in het nationale park van Ricon de La Vieja. Sportief uitgerust stapten we na het ontbijt in de bus. We waren gekleed op een warme zonnige dag, maar wie schetst onze verbazing in de bus: het begon te regenen! En…eenmaal ter plaatse begon het enorm te waaien. Een bus met Amerikanen kwam met regenjassen, maar gelukkig al snel tijdens het lopen werd het beter en bleken regenjassen niet nodig. Het was een wandeling omhoog en omlaag, klimmen, klauteren en onderweg naar zwavel ruikende warmwaterbronnen. Er zat een enorm tempo in het wandelen! Toen we weer bij het begin uitkwamen, mochten we even uitrusten en wat drinken/snacken.

Toen nog weer even doorlopen naar een waterval en dat was geen gemakkelijke weg. Daar konden we even een verkoelende duik nemen (het was ijskoud!) en naar/onder de waterval zwemmen! Na een tijdje het lastige pad weer teruggenomen naar de bus! In ons haciënda hotel wachtte ons een heerlijk lunch buffet. Na deze lunch ging een deel van de groep te paard naar een rivier om daar met een tube (een soort grote autoband) vanaf te gaan.

De andere helft ging bij het zwembad heerlijk genieten van het niets doen, zwemmen, lezen, schrijven in de dagboeken en natuurlijk borrelen, tot we om 18.15 uur allemaal in het restaurant moesten verschijnen voor de surprise-party oor onze jarige reisleidster Annemieke. Dit was geweldig geregeld door Lorraine en Fleur, want alleen zij waren bekend met de juiste verjaardagdatum van Annemieke. Annemieke heeft ons niets laten weten…ze zal het weten..!!!

Het restaurant is prachtig versierd en de verrassing was groot! Zo ook het kado: een T-shirt met al onze namen erop. Na het eten nog een borrel in de bar met nu dan een verrassing van Annemiek: Een Pinjata voor de kinderen; toen deze stuk ging, was het heftig graaien naar snoep en nootjes! Een geslaagde verjaardag!

Maandag 7 augustus

Vroeg op voor weer een reisdag en wel naar Samara. De eerste anderhalf uur weer erg hobbelig, maar daarna weer goed. Een koffiestop bij de German Bakkerij en rond lunchtijd waren we in Samara. Iedereen dook het zwembad in want het was erg warm. We verblijven in een knus, klein hotel waar we de enige gasten blijken. Het was een zeer warme wacht op de lunch, maar de moeite waard!

Deze middag heerlijk relaxed gedaan en ’s avonds in het hotel gegeten. Eerst de kids en toen de ouders terwijl de kids gingen zwemmen. Het werd een gezellige avond, met de nodige verrassingdrankjes en een laat zwemavontuur!

Dinsdag 8 augustus

Een heerlijke uitslaapdag! Rustig ontbijten en doen waar je zin in hebt, hangen, zwemmen, lezen etc. ’s Middags zijn er een aantal naar het strand gelopen en het stadje, wat een leuke wandeling bleek. Een super mooi strand, zoals je dat alleen maar in films ziet!

’s Avonds om 18.15 uur met de bus naar het strand, kijken of we schildpadeieren kunnen zien uitkomen of grote schildpadden die hun eieren komen leggen op het strand. In het donker moeten we door het water waden en lopen we langs het strand. Helaas…geen schildpadden en geen eieren die op springen staan en uitkomen. Jammer.

Morgen nog één dag in Samara met ’s morgens nog één keer vroeg op voor een activiteit: SNORKELEN!

Marga

Woensdag 9 augustus

Vandaag is de laatste dag. Tenminste, de laatste dag waarop we leuke dingen gaan doen. We moeten er wel weer vroeg voor op, want om 08.00 uur vertrekt de bus naar het strand, vanwaar we met een bootje naar een onbewoond eiland vertrekken. Aangekomen op deze idyllische plek doen we onze snorkelspullen aan en proberen we het water in te komen. Dat is met vinnen aan en de hoge golven die er zijn nog niet zo makkelijk! Eenmaal in het water proberen we de pracht van het onderwaterleven van Costa Rica te ontdekken. We zien daar inderdaad wat van…een paar leuke gekleurde visjes (o.a. een ballonvis, weet je wel, zo een die zichzelf op kan blazen als hij schrikt of bang is) en een heleboel stenen en koraal. Daarna moeten we weer het strand op. Gelukig zijn de golven nog hoger en wilder geworden, dus dat is de grootste uitdaging van deze ochtend. Vooral Marga kwam er soepel uit, waarbij op haar rug de herinnering aan de scherpe stenen is achtergebleven. Fijn voor George, want hij was er in verband met een keelontsteking helaas niet bij….Kon hij toch nog een beetje meegenieten.

Na deze laatste activiteit weer terug naar ons familiehotel waar we nog een middag aan het zwembad kunnen luieren. De een leest een boek, de ander zwemt nog even en een derde doet een dutje. Er is ook nog een groepje het dorpje Samara ingegaan om wat laatste souvenirs te kopen (alsof die nog niet genoeg gekocht zijn! Ach, ja, goed voor de Costa Ricaanse economie én voor ons zodat we leuke herinneringen hebben aan deze fantastische vakantie).

’s Avonds zijn we met z’n allen naar het strand gegaan om een lekker hapje te eten. De kids natuurlijk weer aan één tafel en de volwassenen aan de andere. Heerlijk gegeten. Vooral Jeroen en Meija hebben een goede keuze gedaan met hun visplateau! Zij hebben vis gegeten tot het bijna hun neus uitkwam! Wel lekker! Ondertussen hebben de kinderen met wat hulp van Annemieke Louis Carlos Nederlandse les gegeven. En aantal basiszinnen: “ik heb in mijn broek gepoept” en meer van dat soort zinvolle uitdrukkingen.

Wederom een gezellige dag! Na aankomst in het hotel ging iedereen direct naar bed, nog moe van de avond tevoren waarop we diverse “experimenten” hadden gedaan, eindigend in een duik in het zwembad; nou, dan weet je het wel!

Donderdag 10 augustus

Wederom vroeg op … We vertrekken om 08.30 uur met als eindbestemming Gran Hotel San Jose, hetzelfde hotel als de eerste twee nachten. Dit wordt de hele dag in de bus zitten. Gelukkig hebben we onderweg wat afleiding gekregen met de Grote Costa Rica Quiz van Annemiek, een miniquiz georganiseerd door Fleur en Lorraine en een hele leuke Bingo met door Annemiek zelfgemaakte kaartjes.

De lunch onderweg werd vergezeld door een uitgebreid bezoek aan een grote souvenirwinkel waar iedereen weer wat heeft gekocht.

’s Avonds de laatste maaltijd met z’n allen. Louis Carlos werd zeer hartelijk toegezongen door de kinderen en bedankt met een envelop én een brief met goede referenties. Ook Annemiek werd hartelijk bedankt met een leuke speech van Jan. Ze kreeg, naast de envelop, een nieuwe band voor in het zwembad (de andere was stukgegaan), tevens verwijzend naar de symbolische ‘band’ die wij de afgelopen vakantie hebben opgebouwd. Ook was er nog een pluche kikkertje met de tekst: “onze vriendschap is voor altijd” in het Spaans erop.

Na het eten weer vroeg naar bed, want morgen is het vroeg op! We gaan om half 7 vertrekken om al om 7 uur op het vliegveld te kunnen zijn, want het vliegtuig zal vertrekken om 09.05 uur.

Tenminste….dat zou zo moeten zijn. Na aankomst bleek al snel dat het vliegtuig pas om 15.00 uur vertrekken zou; helaas, 6 uur vertraging dus! Deze mededeling was de laatste die Annemieke ons deed, want zij nam afscheid van ons, bedankte ons nogmaals en wij hebben haar veel succes bij de volgende reizen gewenst! Annemiek: Bedankt: je eerste Djoser Junior reis was een groot succes!

En toen…begon het lange wachten op een klein vliegveld….

Ilze

Het was heel saai! (het wachten dan). We hebben een beetje winkeltjes gekeken, gegeten, gelezen, gekletst en spelletjes gedaan en nog veel meer. Eigenlijk best gezellig. Maar ja, niet echt super en ik had liever meteen in het vliegtuig gezeten.

Maar de vakantie was…   geweldig!!!