Reisverslag: Djoser Kenia & Tanzania

Vrijdag 12 maart

Eindelijk is het zover, ik mag weer op vakantie!! Vanochtend vroeg opgestaan om op tijd op schiphol te zijn. Na wat vertraging en een bumpy flight zijn we toch op tijd aangekomen in Nairobi. Eerst nog even door de paspoortcontrole ("take it easy" is hier het motto!), de bagage zoeken en dan op naar de groep van Djoser. Al snel hebben we elkaar gevonden. 10 man/vrouw sterk zijn we.
Na een nachtje slapen in het Silver Spring hotel zijn we op weg gegaan naar Mount Kenia. Deze tocht was net zo bumpy als de vliegreis, maar dat zal nog wel vaak ter sprake komen….. Aangekomen op de campsite, een snelcursus tenten opzetten en daarna lekker een stukje wandelen.We hebben ons opgedeeld in twee groepen. Groep 1 heeft een wandeling van twee uur en groep 2 heeft een wandeling van 5 uur. Onderweg krijgen we door de plaatselijke gids nog een aantal "weet je datjes" geleerd over de plaatselijke bomen en planten. We weten nu wat we moeten doen als we maagpijn hebben, als we teveel zweten, als we verkouden zijn, iemand willen vergiftigen of onze haren rood willen verven. De deelnemers aan de lange tocht gaan ook nog een kijkje nemen bij een waterval. Hier kregen we een leuk verhaal te horen over de geschiedenis van Kenia EN werden daar dan ook meteen over overhoord. Maar allen met vlag en wimpel geslaagd!!!!
Terug op het kamp hebben we genoten van een heerlijke maaltijd en een lekker warme douche. Na uitleg over wat we de volgende dag zouden gaan doen, zijn we onder het genot van een lekker "koud" biertje het lokale barretje ingetrokken. Al vroeg hield iedereen het voor gezien, aangezien we alweer om half zes opmoesten. Onder het gebalk van onze buurman/-vrouw ezel, hebben we lekker kunnen genieten van onze nachtrust.

Marieke

Zondag 14 maart

Vandaag onze eerste dag met een kennismaking met het echte Afrika. Op het programma: een bezoek aan een Samburu dorp, game driven en kamperen op een bushcamp.
Het Samburu dorp was ontzettend leuk. We werden hartelijk ontvangen met zang en dans. De mannen van onze groep hebben hun uiterste best gedaan om net zo hoog te springen als de Samburu warriors. Enkele dames hebben gedanst en geklapt en met hun kralenketting gerinkeld. Na deze binnenkomst kregen we een interessante rondleiding door het dorp met uitleg over het leven binnen de Samburu gemeenschap.
Na een heerlijke lunch zijn we het Samburu National park binnen gereden. Eindelijk game-driven!! Het was overweldigend. Mooi landschap, veel dieren met als klap op de vuurpijl een prachtige leeuw die we heel goed hebben kunnen bekijken. Het bushcamp is heel wat anders dan gisteren. Apen die ons brood hebben gestolen en een meerkat die heel brutaal in de "keuken" van Moses (onze kok) kwam zoeken naar eten. De ranger met geweer loopt zijn rondjes en we gaan met z'n tweeën naar de "longdrop WC" om de wilde dieren te ontlopen. Heel spannend! Nu kletsen we na over alle olifanten en giraffen die we hebben gezien bij het kampvuurtje. Misschien zijn we allemaal een beetje angstig voor wat er deze nacht zal langskomen op de campsite.
Ben benieuwd…….

Miranda K.

Maandag 15 maart

Jammer, niet kunnen ontwaken met de brul van een leeuw. Alleen de apen, die met tijd en wijlen, naar ik aanneem, ongewenste bezoekers hadden, laten 's nachts wat van zich horen. Half zes (en toch blijft het vroeg) rammelt de wekker en is het tijd voor "a brand new day of adventures". Na de bekende ochtend rituelen allemaal weer in de truck en rijden maar weer. En net als je denkt "humm, de dieren zijn zeker ook nog niet wakker" staat hij daar voor ons, Een hele mooie volwassen cheeta. Jammer genoeg vindt het "poesje" de vele mensen maar niets en snel verdwijnt hij in de bosjes. Maar wel weer 'n big five genoteerd. Dan gaan we weer verder. Onderweg nog even een kopje koffie bij Mama Glady's en verder maar weer. Snel nog even een supermarkt plunderen en de plaatselijke handelaren afzetten (of is het andersom?) en dan een bezoekje aan de Equator. Hier maken we kennis met de lokale professor die ons het fenomeen "links/recht draaiend water" laat zien. Dat gaat zo, op 20 meter rechts van de evenaar draait het water links om. En 20 meter links van de evenaar draait het water…….. juist, rechtsom. Na deze hersenkraker stappen we weer in de bus om nog flink wat km's te verslinden. Maar gelukkig zet onze "chauf" er flink de gang in zodat we rond vijf uur op een, in vergelijking met gisteren, luxe campsite aankomen. Na het opzetten van de tenten, kunnen we genieten van een heerlijke Italiaanse maaltijd, perfect bereidt door onze keniaanse kok Moses. Nadat we de maaltijd hebben laten zakken, Marjan met ons het programma van de volgende dag heeft doorgenomen en de afwas is gedaan, zakken we af naar de bar waar we lekker kunnen zitten in luxe fauteuils met op de achtergrond een sfeervol politiek debat. Maar weer een mooie dag gehad waarin we veel gezien en veel gedaan hebben.

Richard

Dinsdag 16 maart

De zinderende zon begeleide ons vandaag naar de apotheose van deze dag "Lake Nakuru". Werkelijk schitterend. Duizenden flamingo's, Ibussen, kraanvogels die foerageren de gehele dag door. Daarbij Mariboes, honderden, in al hun lelijkheid toch weer mooi en uniek. Allen genoten van de vergezichten, magen gevuld op "baboons clif" onder het toeziende oog van klipdassen en blauwapen. Op onze tocht naar "Lake Nakuru" op zoek geweest naar en gevonden, witte neushoorns (tot twee keer toe zelfs) Badend in de zon en modderpoelen en in gezelschap van tientallen buffels en gadegeslagen door zebra's, diverse antilope soorten. En zo genoten van deze dag, die overigens voor een aantal van ons 's ochtends begon met een afdaling en beklimming van de Thomson-watervallen wat ondanks het vroege tijdstip de nodige zweetdruppeltjes kosten. Eenmaal terug bij het beginpunt nog kennis gemaakt met een Kukuju-stel in originele klederdracht speciaal voor ons. Uiteraard vastgelegd op de gevoelige plaat/film/geheugenkaart en verder.
Zaken en boodschappen 's middags in de plaats Nakuru gedaan om weer goed voorbereidt de volgende dagen aan te gaan.

André

Woensdag 17 maart

Nog maar net bijgekomen van een avondje aan de bar in de tuin van een engelse boerderij met Nederlandse koeien, moeten we alweer naar school. Opgezet door de stichter van de boerderij. De directeur legt het één en ander uit van hoe het er aan toegaat en dan gaan we een klas binnen. Het zijn kleuters. Wat een leuke "bekkie's" en wat een enthousiasme. Ze willen allemaal de hand schudden en ons aanraken. Nadat ze ons toegezongen hebben (wat een geluid) zijn wij aan de beurt (bijna niet te horen) "kabouter plop" !! en "witte zwanen, zwarte zwanen". Nou je raadt het al, gauw weer verder. Na afscheidt genomen te hebben van de kinderen nog even bij de directeur langs geweest. We schenken daar pennen, schriften en geld. ± 2 km teruglopen naar de boerderij waar we de breidames gaan ontmoeten. Hun mannen werken op de boerderij en de dames breien als ze even tijd hebben en de kinderen op school zijn. Ze exporteren het breiwerk naar Amerika, Engeland en Italië en in de shop kun je ook spullen kopen. Rond 11 uur rijden we weer weg. Op weg naar Nakuru. Nog wat inkopen doen en een kopje koffie met een soort loempia die Samosa heet. Erg lekker en dan rijden we naar "Lake Baringo". Het laatste stuk van ongeveer 40 km moeten we 3 keer door een drooggevallen rivierbedding rijden opdat de bruggen die er normaal zijn gerepareerd moeten worden. Om ongeveer drie uur komen we aan op de plaats van bestemming. Tenten opzetten en relaxen. Om ongeveer half zes is het raak "MUGGEN" tijd. Wat een ellende. Na het avondeten gauw de bar in. Daar zien we nog een spin die ongeveer 10 man bezig houdt met "voetje van de vloer". In eerste instantie leek het net een schorpioen maar dat viel dus mee. Om 10 uur lopen we terug naar de tent met de zaklamp naar beneden schijnen, want er kunnen Hippo's lopen. Na veilig aangekomen te zijn, kunnen we gaan slapen en kan Steve (de chauffeur) de volgende dag de gebroken bladveren van de truck vervangen, want we blijven één dag staan.

Paul

Donderdag 18 maart

Vanochtend zijn we om zeven uur betrokken voor de ochtendwandeling. Onder begeleiding van 'n gids en twee jongens, die een zakcentje willen verdienen d.m.v. sponsering voor de plaatselijke school, zijn we op zoek gegaan naar slangen. Deze hebben we niet kunnen vinden. We hebben wel een bruine schorpioen en een gele schorpioen gevonden. Daarna kwamen we bij de vallei met een schitterend uitzicht. Daarbij hebben we een houten bijenkorf gezien. We hebben ook een berggeit gezien (halverwege de rotsen) We vonden het met z'n allen een geweldige ochtend.
Na de uitgebreide maaltijd zijn we met de boot het meer "Baringo" opgegaan. We hebben ontzettend veel vogels gezien en ook een krokodil vlak voor onze boot. Hij kwam op eens boven water zodat wij ons kapot schrokken. En natuurlijk hebben we ook nog een familie nijlpaard gezien. Vervolgens zijn we naar een paar vissers gegaan en hebben daar vier vissen gekocht. Daarna zijn we opzoek gegaan naar de visarend. De visarend was zeer spectaculair. De 1ste arend zat in een boom op behoorlijke afstand. Door een van de gidsen werd de aandacht van de visarend getrokken door te fluiten. En door één vis op te werpen kwam de arend met een noodvaart aangevlogen en dook precies op de vis. Dit was een geweldig gezicht. Iedereen probeerde dit vast te leggen op de camera. Dit ging zo snel dat je met een gewone camera te laat was. Toen zijn we op pad gegaan naar de 2de visarend om het zelfde te proberen. Tijdens de tocht er naar toe (om de berg heen) hebben we een veraan gezien. Bij de tweede poging met de vis ging het weer het zelfde als de eerste keer. Dit was een geweldige ervaring die ons nog lang zal heugen. Na de lunch hadden we een vrije ontspannen middag wat voor iedereen geweldig uitkwam. 's Avonds zijn we nog bij de bar geweest en hebben gezellig met elkaar van een heerlijk drankje genoten. We hebben een geweldige groep die elkaar waardeert

Martin

Vrijdag 19 maart

Wake-up call om half vijf, dus weer ouderwets vroeg op. Als een speer de tent afbreken onder het toeziende oog van duizenden muggen (gezellig!) Na weer een goed ontbijt de weg op. Het beloofd vandaag een dagje bussen te worden. Na het ontbijt laat André het resultaat zien van de nachtelijke bezoeken van de hippo's. Zoals Martin altijd zegt "er valt een hoop te zien", wel twee in dit geval. Nou gauw de truck in en bussen maar. Op naar de stad. Moses wil nog wat shoppen bij de Uchumi. Na een paar uur bussen door rivierbedden en langs weggeslagen wegen en hier en daar een hazen slaapje kwamen we in El Doret aan.Moses draait snel een frisse pasta lunch in elkaar op het parkeerterrein van de Uchumi. Na de lunch wordt iedereen even vrijgelaten totdat Moses heeft ingeslagen. En weer bussen maar. Het lezen wordt wat bemoeilijkt bij sommige door zware luiken voor de ogen. Maar gelukkig konden we af en toe bij een view point even de benen strekken. Iedereen was al weer gauw onder de indruk van de vergezichten. Ongeveer vier uur kwamen we aan op de campsite van een engelse familie. Een schitterende plek. Na het gebruikelijke tenten opzetten ed. verdwijnt de een na de andere in het thee huisje. Hier hebben we het tot de kleine uurtje volgehouden.

Ronald

Zaterdag 20 maart

Fijn dat ik het ben die dit zwart op wit mag opschrijven. We hebben uitgeslapen! Om acht uur kwamen de laatste de tent uit rollen om aan te schuiven aan het engelse ontbijt. Zowaar, om negen uur stond de blauwe pick-up klaar om ons naar het view point te brengen. Als sardientjes (Kenyan style) zijn we over 's Heerens wegen gehobbeld. De zon stond al hoog en warm in de lucht (hoezo regenjas mee?) De kennismaking met de Pokot was hartverwarmend. David, zijn vrouw, de zes kinderen (en alle buren) lieten ons graag hun kleine shamba zien, te weten een keurig aangeveegde es met een keukenhutje en een slaaphut. De maïskolven hingen boven het vuur te roken. Opnieuw een signaal dat de regentijd eraan komt. Men is bezig met het voorbereiden van het zaaigoed. Na een half uur worden we door de vriendelijke gezinnetje uitgezwaaid. Op naar het view point. Adembenemende vergezichten op mt. Elgon, Oeganda en Cherangani hill's! De broekzakken zijn al gauw gevuld met allerlei steentjes: Kwarts, Mica, de een glimt nog meer dan de andere. We vervolgen de weg richting het drop Makutano. Op de voet gevolgd door de bezemwagen (waar niemand gebruik van heeft hoeven te maken). Twee ezels vergezelden ons, beladen met zakken houtskool, op weg naar de zaterdagmarkt. Rond de lunchtijd bereiken we het royal hotel, een lokale hotelli, waar ze een heerlijke Pilau geserveerd hebben voor het bedrag van 60 shilling. Hub, het bakkie daarna weer in, op weg naar de Tartas falls. Bij de "cattledip" lieten we Renée en Ronald achter onder een boom en zijn de afdaling begonnen richting waterval, met in ons achterhoofd de gedacht: alles wat je naar beneden gaat, moet je ook weer naar boven. Maar de "berggeiten" hebben de overigens fraaie tocht gehaald! Op de terugtocht werden we onthaald door een Pokot familie, die zingend en dansend hun rituelen lieten zien. Geloof me, dit is hard werken! Rond vieren kwamen we moe maar voldaan terug bij mama Jane. Tijd voor Moses diner en een warme douche. We hebben weer een "hoop" gezien!

Marjan

Zondag 21 maart

Vanochtend weer heerlijk uitgeslapen. Om acht uur stonden de laatste op. Na het afbreken van de tentjes en het heerlijke ontbijt (met acacia honing) zijn we vertrokken naar het Afrika museum. Hier werden we verwelkomd door John Wilson. Er werd ons uitbundig uitgelegd dat de beschaving terug te herleiden is naar de taal en dat alle talen terug te herleiden zijn naar één oertaal. John Wilson had een mooie verzameling aan oude potten, sieraden, wapens etc. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar de Kitale. Hier hebben we onze koopwoede weer kunnen bevredigen. In Kitale hadden we niet zoveel "vrienden" en hebben we even rustig kunnen shoppen. Nadat Moses alle inkopen had gedaan zijn we op weg gegaan naar ons volgende "thuis". Weer de tentjes opzetten en dan lekker lunchen (broodje knakworst) Na de afwas zijn Martin en Richard te paard het wildpark ingegaan. De rest van de groep heeft de benenwagen genomen. Al snel werden we begroet door Johnny, de eland en een drietal giraffes. Vanachter een hek mochten we de giraffes voeren. Brokje voor brokje moest je op de tong van de giraffes leggen met als resultaat: Een slijmerige hand!
Vervolgens zijn we tussen het hoge gras op zoek gegaan naar "hertjes" en zebra's. Achter een houten hek stonden twee neushoorns zich te vermaken aan/met de voederbak. Ben benieuwd hoe lang die nog heel blijft? Rond vier uur waren we weer terug op de campsite en konden Martin en Richard ons mededelen dat de paardenrit erg leuk was, maar dat ze hun roeping toch echt niet gemist hadden. Vervolgens hadden we een vrije middag die we al lezend, kletsend, drinkend (BIERTJE!) hebben doorgebracht. Om half zeven was het etenstijd en had Moses weer heerlijk gekookt. Als afsluiting van de dag zijn we naar de bar geweest en hebben we nog kunnen genieten van een lekker drankje, Afrikaanse muziek en een dansende Keniaan.

Marieke

Maandag 22 maart

Help! 6 uur 's ochtends en er wordt op de tent geklopt. Tijd om op te staan want het beloofd een drukke ochtend te worden. Na het ontbijt met geroosterd brood en scrambled eggs zijn we in 2 landcruisers met open dak naar Mont Elgon National Park gereden. Dit park heeft weer een volledig andere begroeiing regenwoud. Heel mooi om te zien. De dieren die hier leven zijn erg schuw, dus moeilijk te bekijken. We hebben een aantal waterbokken gezien, een paar buffels en apen. Cobbus apen als zwart-witte flitsen hoog in de bomen. Na een korte rit kwamen we aan bij het pad dat naar een grot toe loopt. Stevig klimmen en rechts houden om niet naar beneden te vallen. En dan ineens hoor je het geluid van duizenden vleermuizen. De grot is bekend omdat 's nachts olifanten en buffels hier mineralen van de stenen komen likken. Met de zaklampen aan zijn we zo'n 200m. de grot ingelopen waarbij we de vleermuizen flink aan het fladderen hebben gebracht. Na het bezoek aan deze grot zijn we nog een stukje verder gereden waarna we op het pad zijn gegaan naar een andere grot. Dit is een hoge grot met een waterval. Prachtig gezicht! De wanden van deze grot bestaan uit gesteente dat direct uit de kern van de aarde is gekomen, Voor de zelfgemaakte lunch met lauwe boterhammetjes en bananen zijn we naar het olifantenplatform gereden. Een geweldige plek met een fantastisch uitzicht op het gebied van Mont Elgon. Inmiddels zijn we terug bij de tentjes en wordt er geluierd, gelezen, wat kleding gewassen en de broodnodige slaap ingehaald. Dit ter voorbereiding op het Afrikaanse buffet van vanavond. Om zeven uur zaten we verwachtingsvol in het restaurant te wachten. De kok in zijn witte koks kleding had enorm zijn best gedaan. De tafel stond vol met Afrikaanse gerechten en het zag er allemaal even goed uit. De smaak viel uiteindelijk erg tegen want het eten is zo anders als wat wij gewend zijn, Er was zo veel eten over dat de band, de mensen van het restaurant en de overige gasten hun buikje vol hebben gegeten. De band speelde een lekkere deun en na nog wat drankjes en een enkel dansje was het weer tijd om te gaan slapen.

Miranda K.

Dinsdag 23 maart

Hé hé, gelukkig niet te vroeg opstaan, want we hoeven niet zover te rijden. Moses verrast ons weer met een overheerlijk ontbijt waarna we snel instappen. Na een klein half uurtje kwamen we opnieuw in Kitale waar wordt mede gedeeld dat we rustig twee uur de tijd hadden om inkopen te doen (Moses had een drukke ochtend! Terwijl een aantal van ons op zoek gingen naar nog wat lokale cultuur gingen een aantal de voorbereiding treffen voor ons "jarige jobje"Miranda (nou dat valt niet mee hoor! Heel andere smaak die Kenianen) Maar na een toch succesvolle missie konden we weer vetrekken. Op naar Kakamega Forrest. Hier aangekomen werd verteld dat dit stuk regenwoud van origine helemaal doorliep tot in Tanzania, maar door roofbouw van het woud is dit een zo grote regenwoud opgesplitst in kleinere wouden. Kakamega Forrest staat nu onder volledige bescherming van de regering en is een echte "haven" natuurkundige onderzoekers geworden. Allemaal leuk om te weten, maar eerst lunchen. Onder de lunch vertelt Marjan de optie's voor het middagprogramma. Ronald, Miranda en Renée kiezen voor de nature walk en de rest, na enige overtuiging besluiten om de nature walk te doen en daarna de waterval te bezoeken. (het feit dat daar gezwommen kon worden had zeker enige invloed op deze keuze!) Dus schoenen aan, lange broek aan (36 verschillende soorten giftige slangen!) rugzak om en gaan maar weer. Onze gids wist veel te vertellen over het plant leven in het woud. Maar ook over de lokale apen wist hij wel de nodige "boompjes" op te zetten. Maar de meeste indruk maakte toch wel die "killer tree's". Deze ficus komt via uitwerpselen van de apen boven in de boom. Daar gaat hij kiemen waarna langzaam maar zeker zijn host begint te verstikken. Uiteindelijk zal de host overlijden en de ficus verder leven als boom. Zeer interessant allemaal. Maar aangezien de temperatuur gestaag blijft oplopen lokt de frisse waterval steeds meer. Dus klein stukje lopen, zwembroek aan en ZWEMMEN!!! Dat lucht op, op zo'n hete dag. Na een half uurtje poedelen nog een stukje lopen waarna we met z'n allen weer kunnen genieten van de kwaliteiten van onze kok. En na de verplichte nummertjes lekker genieten van 'n lauwe tusker bij het kampvuur. Om tien uur gaat iedereen naar bed want morgen moeten we vroeg op om……….

Richard.

Woensdag 24 maart

Vandaag van Kenia naar Tanzania. Dat betekent dus "bussen". Een trip van ongeveer 10 uur, met een kleine stop in Kisumu (Kenia) om de laatste inkopen te doen. Mijn hoop (en die van Richard) was daarbij gevestigd op het vinden van een opticien vanwege het vertroebelen van ons zicht (contactlenzen!) Zicht wat natuurlijk van groot belang is de komende week. Dus op zoek naar de hoognodige contactlenzenvloeistof. De reis verloopt voorspoedig, warm (nog steeds) en wordt onderbroken door een sanitaire stop / lunch en een bezoek aan een plaatselijke "soap stone" winkel waar eenieder weer een curiositeit toevoegt aan zijn of haar souvenircollectie. Op weg naar de grens. Hier aangekomen worden alle formaliteiten vervuld wat zeker een uur in beslag neemt. Een aantal van ons, met name de dames, bezoekt het grenstoilet, maar komt verontwaardigd terug. Wat blijkt, er moet betaald worden aan de beheerder en wil in Tanzaniaanse Schillingen, die nog niemand in zijn bezit heeft. Conclusie: De plas moet worden opgehouden tot er geld gewisseld is, uiteraard een onmogelijke opgaaf. Een probleem dat wordt opgelost door mij door een dealtje met de beheerder te maken. We vervolgen onze weg. Het landschap wijzigt; Grotere vlaktes met rotsformatie's, groen. Om ongeveer 17.00 uur komen we aan op ons nieuwe adres voor één nacht. Tembo beach. Gelegen aan het Victoriameer bij het plaatsje Musoma. Heerlijk: Douchen, eten, borrelen en genieten van de heerlijke verjaardag's taart van Miranda, die 's morgens al om half zes door ons uit bed werd gezongen met een toepasselijk verjaardag's lied. Wat lijkt dit al weer een tijd geleden dat ik dit schrijf.

André

Donderdag 25 maart

Wakker worden op Tembo Beach. Wat een weelde. Opstaan zo laat als je zelf wilt. Voor acht uur, want daarna zweet je toch de tent uit. Voor dat we op reis gaan werd ons verteld dat dit het begin van het regen seizoen is, maar daar hebben we nog niks van gemerkt. Ja, vannacht een paar spetters, maar dat was alles. Nadat Moses weer een uitstekend ontbijt heeft gemaakt, gaan we even het stadje in naar de lokale markt. Toerisme is hier nog onbekend. Tanzanianen zijn wat ingetogener dan Kenianen, wat dus wel lekker is als je rustig over de markt wil lopen. Persoonlijk begin ik de stadjes en markten wel zat te worden. Na het ontbijt vetrekken we naar Speke bay, ook aan het Victoriameer. Dit is anderhalf uur rijden van de Serengetti. Deze campsite wordt beheerd door Nederlanders, dus vrij luxe en alles werkt. Na de tent te hebben opgezet, zien we Steve met een groot tent zeil slepen. We kijken naar de lucht en vragen ons af "gaat het nu toch gebeuren dan"? Na wat hulp met z'n achten staat de tent in een paar minuten en de rest van de middag zijn we vrij. Moses is inmiddels aan het avondeten begonnen. Karbonade op de gril. En dan plotseling gebeurt het. Regenstorm! Ja hoor, het is begonnen. De tent wappert behoorlijk, maar blijft staan. Binnen de kortste keren staat het stukje terrein onder de tent blank. De houtskolen worden verplaatst. We kunnen het maar net brandend houden. Mosos gaat ondertussen gewoon door met de maaltijd. Na ongeveer 1 uur is het weer droog en gaan we eten. Na het eten gaan we de bar in en ja hoor eindelijk weer eens ijskoud bier. Wat smaakt het dan toch lekker! Om half elf is de laatste ronde. We gaan slapen. 's Nachts word ik wakker van de Hyena's. Dat beloofd nog wat als we naar de Serengetti gaan en daar moeten gaan slapen.

Paul

Vrijdag 26 maart

Na het ontbijt zijn we naar een vissersdorp gegaan vlak in de buurt. We moesten de camera's achter laten. Het dorp leeft van de opbrengst van de vis. Het was een interessant dropje met veel kinderen die wachten op onze handen te mogen vasthouden. Maar zagen er toch behoorlijk ondervoed uit, met dikke buikjes. Na anderhalf uur in het dorpje geweest te zijn, hebben we de terugvaart weer met drie gondels aanvaard. Daarbij begeleid met luide zang van de roeiers. Daarna ge-lunched en daarna gerust voordat we aan de fietstocht zijn begonnen. Gelukkig gingen er meer mee dan gepland. Met de uitleg van de eigenaar (een Ollander) hoe we de mountainbike moesten hanteren. Gelukkig ging de rit, i.v.m. de heftige regelval, toch door. Daarom moesten wel een aantal omwegen genomen worden, maar het meeste van de route kon toch gevolgd worden.Het tempo werd netjes bepaald door de koprijder. Het was wel flink oppassen, want het was nogal met veel beulen en kuilen. Maar iedereen kon gelukkig goed meekomen, We hebben ook een paar keer gestopt voor uitleg van het gewas, zoals de zoete aardappel. Ook zijn we gestopt in een klein dorpje om dat fris te drinken. We hebben nog een flinke berg moeten beklimmen van ongeveer twee km. Wat op z'n hoogte toch wel zuurstof gebrek opleverde. Maar dit was ook de allerzwaarste. Daarna gingen we bergafwaarts richting camping. Bij elkaar hebben we ongeveer 40km gereden, wat met een mountainbike behoorlijk ver is. Met een voldaan gevoel zijn we met z'n allen de bar ingedoken. Al met al was het weer een hele fijne dag. Op naar de Serengetti. Dan gaat de safari weer beginnen.

Martin

Zaterdag 27 maart

Om zeven uur 's ochtends gingen een aantal vogelspotters erop uit om twee uur lang zoveel mogelijk vogels te spotten. Onder leiding van een Nederlandse gids en eenieder gewapend met een lijstje met vogelnamen, om verschillende soorten aan te kruisen. Om ongeveer kwart over negen aan het ontbijt. Weer lekker gegeten. Voor 's middags een lunchpakketje maken, zodat we niet lang hoeven te stoppen. Om half elf stopt reden we weg uit speke bay, richting de Serengetti. Onderweg nog een pitstop voor Moses, er moest natuurlijk het een en ander ingeslagen worden. Voordat we de Bush ingaan. In het dorpje waren we gelijk een attractie, want het hele dorp liep uit om ons te bezichtigen. Kwart over elf stonden we aan de west-gate van de Serengetti. Tevens de laatste mogelijkheid voor een sanitaire stop. Op naar het avontuur "bush-camp". Via een soort van game-drive gaan we naar het midden van de Serengetti. Ongeveer een rit van 140km. Tijdens de rit zien we duizenden gnoe's (bleu wildebeest) en zebra's. Daarnaast nog de topi's, impala's, bokjes en ook nog een flinke groep ooievaars. Plotseling rede we langs een groep olifanten met jongen. Deze waren aan het drinken bij een meertje. Onderweg zagen we ook nog een aantal giraffen, waarvan er een bijna aangereden werd, zo dicht stond deze langs de weg. Om ongeveer half vijf ware we op de public-campsite. Moses had spaghetti gemaakt. Na een pilsje bij het kampvuur gingen we om half tien naar bed en een spannende nacht tegemoet. Er is 's nachts bezoek geweest maar niemand weet waarvan. Er zijn ook wat katjes gehoord en een aantal keren hoorden we de leeuwen brullen. Om kwart voor zes werden we weer gewekt

Ronald

Zondag 28 maart

Na inspectie van de campsite, trommel ik om kwart over zes op de tentjes. Mocht dat niet helpen, leeuwengebrul maakt het werk af! Goedmorgen! Nadat de buiken gevuld zijn met koffie en koekjes, vertrekken we, gewapend met verrekijkers en camera's. Boven de Serengetti hangt een fraaie oranje lila wolkendeken. We zijn meteen wakker. Camera's klikken en Steve haalt zijn schouder op. Hij ziet de foto's niet. Hij gaat duidelijk voor de grote katten. Daar moeten we nog even op wachten. Het eerste uur strekt de eindeloze vlakte zich voor ons uit, schijnbaar leeg, maar wie weet wat er zich in het hoge gras verborgen houdt. De volgende highlight was een kudde buffels. Tientallen neuzen worden de lucht ingestoken om de wazige geuren (en dat zijn er intussen heel wat) op te snuiven. Hier schiet mij wegwerp cameraatje te kort. Even later naderen we de hypopool. Als grote stenen liggen de dieren in het stinkende water, volop te genieten. De kleintjes leggen de kop op moeder's buik. Ook wij worden bekeken. En de wegen blijven droog, het regent niet. We gaan door. We worden verrast door enkele Massai giraffes, die pas langs de weg staan. En we gaan volop in de remmen als Paul een leeuwin in een boom ontdekt. Loom laat ze de poten bungelen. Geweldig. Om half twaalf komen we Moses uit zijn eenzaamheid verlossen en mogen we aanschuiven aan een uitgebreid buffet (met spekjes enzo) Bijna ondenkbaar, maar na 20 minuten duiken we de Mercury weer in. Er dreigt immers een regenbui en we willen niets missen. De middag drive slaat werkelijke alle records. Wat hebben we een hoop gezien: Wilde honden (!) een python, een veraan, hyena's, jakhalzen en onvergetelijk, een luipaard. Serengetti laat zich in volle glorie aan ons zien. Ook deze reisleidster is blij verrast met deze bijzondere momenten. Om de behaalde "big five" te vieren, drinken we er één bij de lodge. Bronstige impalamannetjes laten hun stem horen. Klipdassen jagen elkaar op. Er hangt wat in de lucht. Aan het einde van e middag ploffen we in Ngiri camp op onze stoeltjes. De koelte valt in. Ook deze nacht delen we het camp. Er is weer voor entertainment gezorgd. Dit keer wordt er niet bij de buren in een klamboe op het dak geslapen. Nog even en dan zal de nacht invallen. We zijn weer voorbereidt, de lege waterflessen staan gereed. Wordt het tijd voor de Serengetti - Delight!?!?! Lala Salama

Marjan

Maandag 29 maart

Na een onrustige nacht (Steve vertelt enge verhalen en "when you got to go……. You got to go!" Mochten we alweer om half zes ons bed uit. Met een slaperige hoofd hebben we de tenten afgebroken en genoten van een lekker ontbijtje. Na het maken van het lunchpakketjes zijn we snel op weg gegaan naar de Ngorongoro krater. Al game-drivend zijn we over de graslanden van de Serengetti gereden. Onderweg hebben we kunnen genieten van een leeuwenfamilie (vader, moeder en twee cups) en een stel hyena's (alle hertjes, buffels etc buitengesloten dan!) Bij de gate hebben we nog even gebruik kunnen maken van de wc's en nog wat geld kunnen uitgeven in de "shop". Op naar 1 van de wereldwonderen. Al snel zien we het landschap grandioos veranderen. Kale vlaktes gaan over in beboste bergen. De eerste Massai's zijn al snel in het zicht. Mooi, al die kleuren. Voornamelijk blauw en rood hebben ze aan. Ze hebben aparte kapsels en van allerlei handsieraden op, om en in. Na een hele klim voor de Mercury komen we aan bij de rand van de krater. "Pffhhh"…….. Wat 'n uitzicht…. Daar zijn gewoon geen woorden voor. Dit moet je echt zelf zien! Na ge-lunched te hebben, en nadat we zijn bijgekomen va het adembenemende uitzicht, hebben we ons verdeeld over twee jeeps en zijn we de krater ingegaan (Mercury mocht niet meer, te gevaarlijk!) Na een steile afdaling komen we onder aan en worden de dakjes van de jeeps afgehaald. Terwijl we uitbundig (do you want to take my picture) door de Massai ontvangen werden. Dan op zoek naar de diertjes! Als eerste over de vlaktes, veel gras, veel "herten"en gevogelte. Vervolgens gaat het terrein opeens over naar een soort regenwoud. Erg mooi. Als snel worden we verrast door ons 1ste mooie platje. Een leeuwin die languit op een dikke boomtak ligt te slapen. Vervolgens, TWEE meter verderop ligt er een luipaard in de boom een tak te knuffelen. Wat een leuk gezicht. Hij ligt gewoon (nou ja, gewoon?) met links voor en achter aan één kant van de stam en rechts voor en achter aan de andere kant van de stam SUPER! Na genoten te hebben van een paar olifanten rijden we weer de gras vlaktes op. Hier hebben we weer kunnen genieten van voornamelijk buffels en gnoe's. Ook pumba (wratten zwijn) is aanwezig. Na even gepauzeerd te hebben aan een groot meer, onder het genot van een heerlijk zonnetje, zijn we weer snel verder gegaan. Dan is het zover….. de neushoorn. We hebben hem gevonden voor de tweede keer deze reis hebben we de big five geizen. En nu zelfs vijf in één park FEESTJE! Dan als afsluiting van de rit hebben we net de vangst van een cheeta gemist. We hebben wel kunnen "genieten" van de zielige moeder thomson gazelle die dus net haar kindje verloren had…. SNIK SNIK. Sommige van ons verdrietig om het baby thomson gazelletje en andere verdrietig omdat ze de "kill" niet gezien hebben. Onze laatste game drive van de vakantie zit erop en we hebben volop genoten. Na een tijdje klimmen in de jeep komen we weer aan de rand van de krater. Nog even genieten van het uitzicht en dan op naar de camping. Daar aangekomen staat ons een aangename verassing te wachten. Steve en Moses hebben alle tentjes opgezet. Ze hebben ze zelfs uitgeveegd. We konden meteen aan de koffie / thee en gebak. Wat een verwennerij. Na weer heerlijk gegeten te hebben, de afwas gedaan te hebben en lekker gedoucht te hebben. Op naar de bar. Vanavond hebben we weer uitgebreid een drankje genuttigd. Vannacht hoeven we ons geen zorgen te maken of we de tent wel uit kunnen

Marieke

Dinsdag 30 maart

Uitslapen! zeven uur werden we gewekt. Opstaan, tentje opbreken en ontbijten. Doordat het een beetje begon te regenen ging het ochtendprogramma in een sneltreinvaart. Één kwartier vóór op schema vertrok Mercury richting Arusha. Een rit door het rode landschap en de wolken. Helaas was de Killimanjaro ook verstopt in de wolken. Dus hebben we weinig foto's gemaakt. Wel nog een fotostop bij een enorme Baobab boom gemaakt. Bij aankomst op de campsite van Arusha hebben we gelijk een blik op de veemarkt van de Massai kunnen welpen. Na de lunch volgde een vrije middag. Een aantal van de groep vertrekt met de Dala-dala naar Arusha. Deze groep gaat morgen namelijk de Killimanjaro beklimmen en kan dus alleen vandaag even statten. De rest gaat even de veemarkt op. Honderden koeien, stieren en kalfjes die door de Massai mannen worden verhandeld. Eén grote bonte mensen massa met rode en blauwe kleden. Daarna verkennen we de dagelijkse markt bij de Dala-dala halte waar ook de Massai vrouwen handelen. Kleden, zeep, autoband-schoenen etenswaren je kijkt je ogen uit. Na nog een eerste "tinga tinga" souvenir te hebben gekocht praten we wat na in de bar. Dan is 't weer etenstijd. De groep die naar Arusha is geweest verteld honderd uit over hun belevenissen in de Dala-dala en de stad. Na het eten duiken we de drukke aar gezellige kroeg van de campsite in, we maken het laat deze avond.

Miranda

Woensdag 31 maart

Phuuuw, half zes klinkt het inmiddels bekende geluidje "opstaan". Al horen we dit al drie weken, ik zal er nooit aan wennen. Maar omdat er vandaag nog een laatste excursie op het programma staat zijn we dit snel vergeten. Om zeven uur staat er een "LaRo" klaar om ons naar de "Killi" (Killemanjaro) te brengen. Naar eerst nog onze lunch af gehaald te hebben in Arusha, gaan we onderweg. Het lijkt een rustige rit te worden totdat het Miranda begint op te vallen dat de LaRo nogal heen en weer slingert. Net op het moment dat ze een opmerking wil maken klinkt een luide knal. Gelukkig worden we gereden door een ervaren chauffeur die de auto rustig in de berm stuurt. Na inspectie blijkt de linkerachterband lek te zijn. Nou, even bijkomen van de schrik (en niet te veel denken aan "wat had kunnen gebeuren") en we zijn weer onderweg. Na nog ongeveer een uurtje rijden, komen we aan bij de voet van de Killimanjaro. Onze gids begint met het inschrijven van de "klimmers" en wij neuzen lekker rond in de welbekende curioshopje's. Dan kunnen we aan de gang. De te kloppen tijd (ja, wij Nederlanders hebben toch altijd een drang om de snelste te zijn) is 6 uur heen en terug. Dat moeten wij toch ook kunnen. De weg omhoog loopt door een regenwoud heen. Aangezien wij maar tot 2700 meter zullen gaan, komen we niet boven de bomengrens uit. Deze ligt op ongeveer 3200 meter. Maar de weg omhoog is ook heel mooi. Het weer is lekker, de zon is inmiddels verdwenen achter de wolken maar de temperatuur is nog heel aangenaam. Onderweg wordt nog genoten van de heerlijke lunch. We volgen de weg gestaag omhoog. Na af en toe een rustpauze (de spiertjes moeten veel werk verzetten) komen we na ongeveer drie uur na de start aan op het eerste basis kamp van de Killi op 2700 meter. En dan begint het te regenen. En als ik zeg regenen, dan bedoel ik ook regenen. Binnen no-time staat het gebied blank en vluchten we naar binnen om daar de lunch maar te nuttigen. Maar ja, we moeten nog een vliegtuig halen over twee dagen, dus boven blijven is geen optie. Dus allemaal de regenjassen aan en lopen maar (nou ja, lopen? Het wordt meer rennen.) De gids heeft zichtbaar moeite met het tempo maar laat ons lekker gaan. Na ongeveer anderhalf uur houdt het op te regenen en zijn wij aan de voet van de Killi. De gids overlaat ons met complimenten over de "snelle" tijd en wij sluiten de trip af met een foto. In de LaRo kunnen we weer enigszins opdrogen en zonder verder oponthoudt komen we twee uur later aan op de camping bij Arusha. Daar kunnen we naar een vlugge douche en wat stoere verhalen aanschuiven bij een "Zuid-Afrikaanse" BBQ (dus met minder Keniaans eten en meer Europeaans.) We nemen tijdens de BBQ ook de tijd om uitgebreid afscheidt te nemen van onze "cookie" en "Chauf" Moses en Steve die ons fantastisch begeleid hebben tijden onze avonturen. Rond elf uur beginnen de oogleden toch wel zwaar te worden (zeker van de klimmers) en wordt er langzaam een eind gebreid aan de avond om ons op te gaan maken voor de terugreis (snik snik) Lala salama!

Donderdag 1 april

Nee, het is geen slechte 1 april grap, we moeten er weer om half zes uit. Om zeven uur zit iedereen in de "land-overtruck" waarna de terugreis naar Nairobi wordt aanvaard. Met enkele tussenstops komen we rond één uur aan in Nairobi. Zoals Marjan al voorspeld had valt er niet veel afscheidt meer te nemen van onze begeleiders. Die zijn voor wij het in de gaten hebben al verdwenen. Omdat het pas twee uur is krijgen we nog één keer de tijd om de stad te bezoeken en onze laatste keniaanse schillingen te spenderen bij de lokale middenstand. Rond zes uur zijn we terug in het hotel om ons daar klaar te maken voor de terugreis. Maar, om echt afscheidt te kunnen nemen van het land gaan we nog een keer, met z'n allen, in de taxi om ons bij een Italiaan af te laten zetten waar wij ons laatste maal gezamenlijk zullen eten. Ook Marjan wordt niet vergeten en krijgt namens ons allen een "Djoser bordje" aangeboden die een betere eerste indruk moet gaan geven als het bordje dat bij onze aankomst werd gebruikt. (Diegene die na ons komen. Let vooral even op het bordje dat Marjan in de handen houd. Wij vonden het zeer mooi!) Dan komt ook aan deze avond een einde en gaan we gezamenlijk terug naar het hotel. Na nog een afzakkertje in de bar is het echt "closure" en gaan we naar bed.

Vrijdag 2 april.

Om zeven uur staan we allemaal bepakt en bezakt op de stoep van het hotel te wachten op de taxi die ons naar Mombasa airport zal brengen. Deze keer is hij gelukkig wel op tijd zodat we nog geen uur later afscheidt kunnen nemen van Marjan. Gelukkig worden de wachttijden op het vliegveld kort gehouden zodat we acht uur later op Schiphol landen. Daar ik als gelukkige dit verhaal heb mogen uitwerken kan ik ook mijn bevindingen van deze reis nog even kort samenvatten. Voor ik op deze reis ging had ik een aantal verwachtingen. Deze verwachtingen zijn allemaal min of meer uitgekomen met daarbij nog veel gebeurtenissen die onverwacht waren en daardoor deze reis tot een "grande succes" maakte. Ik wil daarom Marjan, Miranda en Ronald, Martin en André, Renée, Miranda en Paul, Johan en Marieke bedanken dat zij dit avontuur tot een "life-time experience" hebben gemaakt.

Groetjes,
Richard Schra