Family Sri Lanka in de zomervakantie
Djoser Family
Sri Lanka – 26 juli tot 12 augustus
29 juli
We zijn inmiddels drie dagen onderweg en ik – Ingrid – bijt het spits af met ons gezamenlijke dagboek. Woensdagmiddag – de 26e- kwamen we op Schiphol en maakten daar kennis met de andere deelnemers: 5 gezinnen met in totaal 14 kinderen. Later zou zich daar nog een gezin met een meisje bijvoegen.
De kinderen vallen in de leeftijdsklasse 4 tot 14. Boaz – onze jongste – is de jongste van de groep en toevallig Wanda – onze oudste – is de oudste. De leeftijden zijn redelijk verdeeld en er zit voor iedereen wel een kameraadje bij. Voor Boaz het minste maar die kan zich ook heel goed alleen vermaken.
Na een voorspoedige maar lange reis via Londen komen we in Colombo aan. Eva had geen fijne vlucht want zij was beroerd en moest een paar keer overgeven in het vliegtuig. In Colombo deed Boaz hetzelfde.
Snel met de bus naar Negombo waar nagenoeg iedereen het zwembad in dook om te zwemmen en te waterpoloëen. Raar woord eigenlijk. Het is wel een goede manier om iedereen te leren kennen en te ontspannen. Na het eten naar bed!
Vrijdag was een echte vakantiedag. In de ochtend zijn we met tuk-tuk’s vervoerd naar een plekje bij de rivier. De tuk-tuk is het nationale vervoermiddel. Ze zijn snel; overal aanwezig en over het algemeen bestuurd door vriendelijke chauffeurs. Wel altijd even onderhandelen over de prijs. Aangekomen bij de rivier verdelen we ons over een aantal boten en varen over de laguna. We zien veel vogels waaronder de ijsvogel. Varanen die het water inglijden. Mensen die in de bossen wonen in een hutje. Smalle boten die lijken op een catamaran zonder zeil. Een vrouw die haar varkentje uit laat. Een man die het beroep van zandduiker uitoefent. Dat moet loodzwaar zijn. De reis wordt prettig gesplitst door een bezoek aan een illegale arak stokerij. Alle kinderen met de lokale kinderen op de foto. Sommige kinderen proberen tegen een palmboom omhoog te klimmen. Ouders berekenen wat de gemiddelde omzet per jaar is en hoe dat beter kan. Die moeten zeker nog even afkicken.
In de middag is het zwembad weer voor ons en relaxen we verder. In de namiddag nemen we de tuk-tuk naar de city. Het is niet zover. Boaz vindt de tuk-tuk geweldig. ’s Middags mocht hij de chauffeur op schoot en “ zelf” rijden. Zijn vakantie kan als niet meer stuk.
’s Avonds hebben we met een deel van de groep bij Ammahula gegeten. Een Sri Lankaans restaurant met Nederlandse gerechten (pannekoeken). Anderen gingen naar de Crocodile dat iets verder op zit..Ook erg goed
Zaterdag vertrokken we uit Negombo voor een lange busreis naar Sgiriya: 170km waar we bijna de hele dag over doen. Lekker doorrijden is er in Sri Lanka niet bij. De wegen zijn niet altijd even goed; veel hobbels, smalle wegen en iedereen rijdt door elkaar heen.
Na een heerlijke lunch halverwege – José onze gids kent de goede plekjes wel – kwamen we in de namiddag bij de Gouden Tempel. Een prachtig complex met diverse Boedha kamers en agressieve aapjes. Via een trap van 300 treden kwamen we bij het complex. José had me nog gevraagd of Boaz de klim wel kon maken maar dat ging prima. Rond de klok van zeven uur kwamen we in ons hotel. Schitterende omgeving; sfeervol; mooie en comfortabele kamers. Met speciale dispensatie mochten de kinderen nog wat zwemmen. Daar werd gretig gebruik van gemaakt.
De kop van de vakantie is er af. De groep is leuk en relaxed en gezellig. De kinderen kunnen goed met elkaar overweg.
Was getekend: Ingrid van de Familie Apeldoorn/Heemskerk
Zondag 30 juli
Na een ontbijt in sfeervolle omgeving waar de apen die ons in de ochtend wekten zichook nog even lieten zien, vertrokken we met de bus naar Habarana. Daar stonden een zestal olifanten klaar met bakjes op hun rug om de groep per familie mee te nemen voor een “very dangerous” safari. Dat viel wel mee. Het wat voornamelijk genieten. Per toerbeurt mocht een gezinslid plaats nemen op de kop van de olifant achter de oren om als berijder te fungeren. Het is een bijzonder gevoel de botten zo onder je op en neer te voelen gaan en veel dichter bij de haren van een olifant zal ook niet gauw weer komen. De heren/dames lustten erg graag bananen die ze met hun slurf bij je op komen halen. Na een gezamenlijk bad is het weer retour. Met een certificaat van “ Adventures Lanka Safaris” als bewijs dat we echt deelnamen en niet droomden op zake vertrokken we naar Polonnaruwa de antieke rotsstad.
Daar aangekomen stonden er veel fietsen en 2 tuk tuk’s. De laatsten waren voor de kleinsten inclusief Eva die eerder haar enkel had verzwikt. De anderen reden op echte Sri Lankaanse fietsen naar de ingang van het park. Het zijn geen Gazelle’s die fietsen.
Maandag 31 juli
Bijtijds op weg naar Sigiriya om de hitte voor te zijn. Onder leiding van een gids het terrein op. Indrukwekkend om te zien hoe ze boven op zo’n hoe rots een paleis hebben gebouwd en wat er omheen gelegen moet hebben inclusief fonteinen die metershoog gespoten moeten hebben. De beklimming – 2500 treden – was door de steeds aanwezige wind goed te doen. Het uitzicht bovenop de rots prachtig. Een raadsel blijft wat de schilders bedoeld hebben met het maken van mooi bewaard gebleven fresco’s van meisjes uit diverse windstreken halverwege de beklimming. Ze zijn heel mooi om te zien en het hoogtepunt van de Singaleese muurschilderkunst. Voor vertrek met de bus werden we nog vermaakt door een slangenbezweerder die cobra’s uit een mandje floot en python’s om de nekken toeristen drapeerde. Volgens de gidsen is hij de best betaalde “artiest” van Sigiriya.
Van Sigiriya naar Kandy. Onderweg bezochten we nog een kruidentuin waar het hele gezelschap een korte gezichtsmassage kreeg en heerlijke cacaothee. Verder bezochten we een peacan noten pellerij en een familie die ons liet zien wat je zoal met kokosnoten kan doen. Dit alles zonder enige uitleg. Kokosmelk kan je drinken; van de noot kan je lepels en kommen maken; van de vezels van het vruchtvlees maak je touw en van de bladeren vlecht je dakpannen en zonneschermen.
Tenslotte op weg naar het Topazhotel in Kandy waar veel kinderen gelijk weer een verfrissende duik in het zwembad namen. Na een heerlijk buffet vermoeid te bed. Morgen wachten de olifantenwezen.
Dinsdag 1 augustus
Om half acht, iedereen op tijd aanwezig, op weg naar het olifantenweeshuis. Daar kwamen we iets later dan de bedoeling was. Een leuk gezicht die vrolijk spelende beesten te zien. Even later een olifantenshow in de rivier. Een kudde van zeker 50 olifanten gaven een life show in het water. De stieren gescheiden van de rest en de rest spelend en badend in het water. Het was fascinerend om te zien: zoveel olifanten in het water met op de achtergrond zand, groene palmen en een donker dreigende lucht. Veel foto’s en kijkplezier later weer in de bus terug naar het hotel. Waar ieder op zijn eigen wijze kon relaxen. Rond de klok van vijf uur verzamelen bij de bus waar we onder leiding van de altijd vriendelijke chauffeur Abee en bijrijder –die we maar Cdee gedoopt hebben – de stad in liepen om de tweede dag van de Perahera mee te maken. We hebben geluk dat we toevallig hier zijn als de Perahera is. Het is de grootste en belangrijkste boeddhistische processie in de wereld. Hij duurt tien dagen en wordt elke dag langer. Op de laatste dag duurt hij tot vijf uur in de ochtend en is ook de president van Sri Lanka aanwezig. Tijdens de tocht presenteren zich groepen priesters en tempeldienaren van de vier devalla’s (bijtempels) van Kandy. Het was een spectaculair optreden van de prachtig versierde olifanten met lichtjes, acrobaten, trommelaars en dansers. We zaten goed aan het begin van de route als iedereen nog energie heeft om hoog te springen en te doen. Ook de entourage eromheen was bijzonder. Met zijn allen op plastic stoeltjes twee uur wachten op de optocht. Pizza’s etend van de pizza hut en kijkend naar alles wat zich afspeelt. Moe maar voldaan met weer gevaarlijk scheurende tuktuk’s terug naar het hotel. Daar ontspannend gaan slapen met het uitzicht op een vrije dag.
Was getekend Renate van de familie Leiden.
Vandaag een vrije dag. Werd tijd. Lekker uitgeslapen en op het gemak ontbeten. Iedereen is vandaag geloof ik wel naar de tempel van de tand van Boedha geweest op eigen houtje. We zijn ’s ochtends gegaan. Wij is Dionne en moeder. Dionne heeft bloemen gekocht om te offeren. Mooie blauwe waterlelies. Er werd verteld dat dit de nationale bloem van Sri Lanka is. Vlak voor de tempel begaf de schoen van Dionne het. De draadjes schoten los. Gelukkig zat er een schoenmakertje op een kleed. Hij had een paar vreselijke slippers voor zich liggen als voorbeeld van wat hij kon……. Maar binnen 5 minuten had hij de schoen weer prachtig mooi gefikst met naald en draad, vuur (!) en lijm. Voor maar 100 roepies (80 eurocent). Deze keer niet afgedongen. De tempel mochten Dionne en ik niet in met onbedekte schouders. Oeps! Vergeten mouwen aan te doen. Maar ook hier is handel in. We konden twee tafeldoeken kopen om om te doen….. Voor 700 roepies konden we er dan toch in. Later konden we de tafeldoeken weer doorgeven aan Floris en Pepijn die we tegen kwamen want die hadden onbedekte knieën en konden het als rok gebruiken.De tempel was heel indrukwekkend. We hadden een gids die uitgebreid en interessant vertelde. Volgens hem is deze tempel de meest heilige plaats in heel Azië omdat daar de echte tand van Boeddha zou liggen. Eens per 3 jaar wordt de tand getoond aan het volk. De laatste keer zei onze gids kwamen er 17 MILJOEN mensen naar de tempel. Sommigen stonden wel 10 uur in rij in de hete zon. Het is dan net een bedevaartsoord of Mekka. Je schijnt de tand eens in je leven gezien te moeten hebben. De replica van de tand wordt er ook bewaard. Deze tand wordt op de 10e en laatste dag van de Perehera door de mooiste olifant in de parade meegedragen in een soort koetsje op zijn rug. Verder hadden alle boeddhistische landen wel een boeddha voor deze tempel geschonken. De grootste door Thailand, verder door Birma en Japan en vele andere landen. ’s Middags lekker naar het zwembad geweest.
Woensdag 2 augustus
Donderdag 3 augustus
Vanmorgen vroeg op. 0645 koffers op de gang; 0715 in de bus. Ontbijtpakketjes mee. Klein uurtje met de bus naar het station. Daar ontbijtpakketjes op want de trein kwam over een half uur.
Heerlijk gammele oude trein. José had gezegd dat we vooral moesten dringen om in de trein te komen omdat we anders geen zitplaats zouden hebben. Maar dat lukte goed. Het was niet zo druk in de trein deze keer. Vierenhalf uur getreind. Door de bergen; langs rijstvelden; langs watervallen; over gammele bruggetjes door een heel groen landschap en tussen de theeplantages tot we in Nuwara Elya aan kwamen. Daar wachtte de bus ons al netjes op, mét al onze bagage die hadden we niet in de trein hoeven te zeulen. Na een korte rit kwamen we in ons hotel, St Andrews Hotel. Helemaal engels. Echter niet voordat we nog een theefabriek hadden bezocht. Ceylon thee maar dan de echte en niet het gruis waar Pickwick thee van gemaakt wordt zoals we inmiddels weten. Het hotel is een heel leuk hotel. Helemaal koloniaal engels gehightead en ’s avonds met zijn allen gegeten. In je bed ligt een warme kruik!
Was getekend Lisette van de familie uit Rotterdam
Lisa, Wanda en Eva hebben een goed idee voor de verjaardag van José. We hebben slingers, tegoedbonnen en cadeaus ingepakt. We gingen ook nog naar de stad. Toen waren we Wilco kwijt. Kwamen we hem toevallig weer tegen. We zijn ook nog in een restaurant geweest waar we heel veel verschillende broodjes en thee kregen. En we zijn nog naar een theeplantage geweest.
Groeten van Dionne van de familie uit Rotterdam
Vrijdag 4 augustus
Zaterdag 5 augustus
We gingen wandelen en niet de hele groep ging mee maar het was best leuk want op het eind kregen we een ijsje omdat we ongeveer 20 kilometer hebben gelopen! Op een berg en we hebben helemaal naar het einde van de wereld gelopen. Daarna gingen we met de bus naar de jungle. José was jarig en gaven haar heel veel cadeautjes: potloden, pen, stiften, schriften, notitieboekjes en een rok. En het was heel leuk. Ze zei dat ze deze dag heel leuk had gevonden. En ze had veel meer cadeautjes gekregen dan van haar familie.
Groeten van Moran van de familie uit Amsterdam
Idem maar dan door Kaki moeder van Moran
We zaten bij het kampvuur ’s avonds in het tentenkamp na een lange busrit uit de bergen. De ochtend begon met de entree van José in de ontbijtzaal waar zij met verjaardagsgezang, cadeaus en een versierde stoel werd ontvangen. Vervolgens in de bus voor de afdaling van ca. 2000 meter verdeeld over ca 5 uur. De lunchstop was op een heel mooie plek in de bergen met een schitterend uitzicht. Op basis van de eerder in de bus al eerder opgegeven bestelling zaten de families voor het eerst min of meer door elkaar aan tafel. Andere stops betroffen een Hindoetempel met ceremonie, geur- en kleurrijk en verder vrij onbegrijpelijk.
Daarnaast nog een stop bij een waterval met veel douchende en badderende mensen plus nog opdringerige halfedelsteen verkopers die je brokken steen in je handen duwen en cadeautjes vragen. Daarna kwam dan het verzoek om Euro munten en/of een t-shirt. In het tentenkamp waar het ongeveer 15 gr warmer was dan ’s morgens in de bergen weden we, na de onvermijdelijke borrel, en nogal hongerig verrast door een barbecue aan de rivier aan een lange tafel. Aan de overzijde van de rivier waren lichten (gieters met olie en lont) neergezet hetgeen voor een idyllische sfeer zorgde. Prima gegeten, heerlijk geslapen.
Zondag 6 augustus
Bij nacht en ontij gewekt om 0530. Eerst door een vriendelijke mannenstem en vlak daarna door een ijselijke gil van wat later bleek Eva te zijn die op het toilet zittend een kikker op schoot kreeg.
Verzameld bij de bar waar groepsleden elkaar informeerden over de junglebewoners die hen in de tent opwachtten zoals kikkers en vleermuizen.
Vervolgens met jeeps naar een wilpark. Veel olifanten gezien, herten, (roof)vogels en een krokodil (bovenzijde). Om 11 uur weer terug. Bijna de hele groep verdween in badkleding richting de rivier om daar op het heetst van de dag af te koelenen te ontstoffen. Ondergetekende ging dutten en kreeg bezoek van een stel apen die het op het abusievelijk in de tent neergezette ontbijtpakket hadden voorzien. De plastic zak en de eierschillen was alles wat restte.
Was getekend Kaki van de familie Amsterdam
Maandag 7 augustus
Gisterenmiddag was het relaxen op de rotsen van de rivier. Een groot deel van de kinderen vertoefde in de rivier. Abee fungeerde als life guard. Een stukje verder stroomafwaarts lag een kudde buffels van het water te genieten.
’s Avonds kregen we weer een variatie op het thema barbecue bij de rivier. Idyllisch is het meest passende woord.
De volgende dag – vandaag dus – vertrokken we naar Ahangama, een kustplaats. Het hotel ligt ook vlak aan zee.
De wederzijdse kennismaking was heel leuk hoewel ik het een eerst een beetje wrang vond om als quasi weldoeners allerlei spullen te geven. Vooraf was in Nuraliy door een aantal groepsleden (renate en ingrid) cricketspullen, knutselpapier, pennen en dergelijke ingekocht.
Bij aankomst liet klas 3 horen en zien hoe ze tot 50 telden. Tot slot deden ze het ook tot 15 in het engels. Dionne deelde daarna mentossnoepjes en stickers uit.
De twee kinderen die binnenkort jarig zijn kregen wat voor de hele klas. Vervolgens zijn we alle klassen afgegaan en zijn er door beide zijden liedjes gezongen. José had ook nog scoobidoo touwtjes meegenomen. Die hebben we aan de handwerkjuf gegeven nadat Eva, Laura en ik hadden voorgedaan wat je er mee kon.
José komt jaarlijks bij deze school en heeft samen met haar zus een soort trust/foundation opgezet. De school staat in een zeer arme omgeving. De foundation heeft onder andere voor een put = water en toiletten gezorgd.
Vlak voor we vertrokken vroeg de leraar Engels (oude internationaal cricketer van Sri Lanka) of hij ons Henri en Angelique mocht schrijven. We hebben ons adres gegeven en zijn benieuwd wanneer we post ontvangen. Net als een aantal keren eerder kwam de vraag of ik Singalees ben.
Het is nu einde van de dag en na de warme busreis zit bijna de gehele groep in het zwembad. Waterpolo mannen tegen vrouwen.
Dinsdag 8 augustus
Gisterenavond, vlak na het diner, hebben we formeel afscheid genomen van de chauffeur Abee en zijn bijrijder Nishan. Vanmiddag in het bijzondere resort hotel was het feitelijke afscheid. De afgelopen dagen hebben de kinderen tekeningen gemaakt voor hen. Dat reikten ze uit en vervolgens zongen ze een zelfgemaakt lied waarbij de ouders het refrein meezongen. Naast de tekeningen en een korte toespraak van Abel in het engels kregen ze ieder een enveloppe met inhoud.
Onderweg naar dit hotel zijn we in Galle gestopt. Een oud hollands vestingstadje. Je kan er onder meer lopen over de stadswallen aan de zeezijde. In een winkel sprak ik toevallig met de eigenaar. Hij bleek regelmatig naar Nederland en België te komen voor klanten. Hij was en is juwelier. Hij kende Roosendaal. Hij stapt daar op de trein naar België.
Het is nu wel na middernacht en kunnen nog genieten van de strandfeesten. We proberen toch maar te slapen. O ja zou ik bijna ons verrassingsuitje vergeten. We zijn langs een zeeschildpaddenopvang geweest. Hier kopen ze de eieren op van de zeeschildpadden van vissers en stropers. Deze worden in het zand verder uitgebroed. Dit gebeurt op circa 0,5 meter diepte. Als ze uitgekomen zijn worstelen ze zich door het zand een weg naar boven.
De medewerkers stoppen ze drie dagen in bassins. Aan het einde van de drie dagen worden ze uitgezet in de zee in de avond. Reden is dat de vogels ze niet opeten. De drie dagen zijn nodig omdat dan hun naveltje is dichtgegroeid en ze zo meer overlevingskansen hebben. Er waren ook een aantal grotere zeeschildpadden. Die waren daar omdat ze bijvoorbeeld gewond gevonden waren. Er was er ook een van 14 jaar oud die daar al vanaf zijn geboorte was en er zal blijven omdat hij blind is.
Woensdag 9 augustus
Op advies van José zijn we met een lokale bus naar Huthgama geweest. Een klein plaatsje in de buurt zodat we even geld konden pinnen. Na wat rondgelopen te hebben in dit typisch Singalees stadje – druk, stoffig en van allerlei winkeltjes – zijn we met de tuktuk naar Brief Garden geweest. Brief Garden is een huis type bungalow met een prachtige tuin. Zowel het huis als de tuin als de verschillende ornamenten in de tuin zijn ontworpen door Bevis Bawa en zijn broer, de architect Geoffrey Bawa. Toegang Rs 350 en Laura gratis. Een prachtige tuin waar het heerlijk toeven is. Vijvers, paviljoentjes, tennisbaar, tafeltennis, barbecueplek etc. Het huis is heel open met hoge plafonds en hier en daar wat kunst. Verder was het rustig koloniaal ingericht. Over de vele details was nagedacht. De ramen en de veranda waren bijvoorbeeld zo gepositioneerd dat je altijd een mooi uitzicht had. Ja, het was er goed toeven.
De tuktuk bestuurder wachtte op ons en bracht ons naar ons hotel. Hij vroeg maar Rs 500. De adviesprijs volgens de Lonely Planet 2004. Een bescheiden bestuurder die natuurlijk wat extra verdiende en kreeg.
Was getekend Angelique van de familie Roosendaal
We zijn naar een tuin geweest van Brief. We gingen er naar toe met de bus en terug met de tuktuk. De rest van de vakantie was erg leuk!
Donderdag 10 augustus
De vooravond zijn we gaan eten bij een strandtent vlak bij ons hotel. Erg leuke sfeer en net als in Kandy serveerden ze daar de very special thee. Vandaag gaan de massage proberen naast ons hotel en heeft José geregeld dat we van hun zwembad gebruik kunnen maken. Massage is erg goed bevallen. Het weer is een stuk minder warm vandaag. Hevige regen tussen de zon door.
Was getekend Henri van de familie Roosendaal
Vrijdag 11 augustus
Alles ingepakt en klaar gezet bij de deur. Nog een keer langs het uitgestrekte buffet voor we afreizen naar Colombo. Het wordt een lange dag die feitelijk pas zal eindigen als we morgen thuis in Nederland zijn.Kwart over acht in de bus. Voor het eerst ben ik de laatste. Meestal ruim op tijd maar het was niet anders.Het heeft geen negatieve invloed op het programma. Ruimschoots op tijd landen we in Colombo. Mooi hotel dicht tegen de regeringswijk aan. Voor het eerst merken we iets van de spanningen tussen Tamils en de rest van de bevolking. Overal veiligheidsmaatregelen. Uitleggen waar je heen gaat en zo. Nadat de tassen zijn gearriveerd gaan we de stad in en doen nog wat inkopen bij de regereringswinkel. We laten het geld ook rollen bij The Barefoot shop. Fotoalbums; mooie kaarten; zijden shawls en nog wat zaken verlaten met ons de winkel. Terug naar het hotel om dat af te zetten.
Na een voorspoedige vlucht landden we in Londen.Daar nemen we afscheid met tranen voor sommigen van de familie Leiden die met de KLM blijkt terug te reizen later die dag.
De vlucht naar Nederland is rustig en vlot. Dan is het wachten op de koffers die moeten komen. Enigszins ongerust omdat de vorige vlucht uit Londen al bezig is collectief papieren in te vullen met vermiste baggage. Wij hebben geluk. Alles komt van de belt en we kunnen naar huis. Daar gaan de jongens later op de dag naar huis.
De terugtocht was een schril contrast met alle ervaringen van de afgelopen weken. Sri Lanka is een mooi land; diverse klimaten; veel cultuur maar vooral heel vriendelijke mensen. Dank aan José, onze chauffeurs die geen enkel risico namen en aan de medereisgenoten. Nog een advies voor Henk-Jan: reizen is als het leven. Er zijn goede en mindere dagen. Hoezeer je er van geniet is afhankelijk van je eigen flexibiliteit; gevoel voor humor en de wetenschap dat er meer is dan de dag van vandaag.
Was getekend Dion van de familie IJmuiden/Haarlem
Verslag van Laura.
