De legende van het Toba-meer
Door reisbegeleider Aafke van der Heijden
Heel lang geleden, in een vallei in noord-Sumatra, woonde een jongeman. Hij had een simpel leven, maar had niets te klagen. De jongeman droeg de naam Toba en hij verdiende de kost als boer.
Na een lange dag werken op het land sloot Toba zijn dag af aan de rivier. Hij probeerde een mooie vis te vangen voor zijn avondeten. Meestal was het in de rivier niet zo lastig om een vis te vangen, maar vandaag leken ze niet te willen bijten. Toen hij besloot dat het genoeg geweest was voor vandaag, en zich erbij neerlegde dat het een visloos diner zou worden, had hij ineens beet. Een prachtige, grote goudvis. Zo mooi dat deze bijna zonde was om op te eten. Bijna... want Toba had honger.
Eenmaal thuis liet Toba de vis op zijn aanrecht achter en borg zijn visspullen op. Teruggekomen in de keuken was zijn mooie, grote goudvis verdwenen. In de plaats van de vis lag een stapel blinkend gouden munten. En voor het aanrecht stond een beeldschone vrouw. De vis bleek een magische vis die op het droge getransformeerd was in de prachtige vrouw die nu in de keuken van Toba stond. De gouden munten waren van haar schubben afkomstig. Toba was op slag verliefd en bedacht zich geen seconde toen hij de vissenvrouw ten huwelijk vroeg. De vrouw stemde in met het huwelijk onder één voorwaarde. Hij zou nooit aan iemand mogen vertellen dat zij een vissenvrouw was. Zou hij dit wel doen dan zou het grote gevolgen hebben.
Toba en zijn vrouw hadden een gelukkig huwelijk en kregen samen zelfs een zoon genaamd Samosir. Toen Samosir de pubertijd bereikte had hij, net zoals de meeste puberjongens, een flinke eetlust. Hij had altijd honger en was altijd aan het snoepen. Samosir moest van zijn moeder dagelijks het lunchpakketje bij zijn hardwerkende vader afleveren. Onderweg snoepte Samosir telkens kleine beetjes van de lunch van zijn vader. Zijn vader had Samosir hier al enkele malen op aangesproken maar Samosir ontkende dan altijd hevig. De lunchpakketjes van Toba werden kariger en kariger. Tot Samosir op een dag een lunchpakketje afleverde waar slechts nog de graten van de vis in zaten. Nu was het genoeg geweest! Toba was woest op zijn zoon. Hij schreeuwde naar zijn zoon dat dit is wat je krijgt als je een kind met een vissenvrouw neemt.
Geschrokken dat Toba het geheim van zijn vrouw aan zijn lippen had laten ontglippen snelde hij naar huis. Een verwarde Samosir volgde zijn vader op de voet. Eenmaal thuis bleek de vrouw van de aardbodem verdwenen. Toba en Samosir hebben urenlang naar haar gezocht maar hebben geen spoor van haar kunnen vinden. Ook de gouden munten die ooit haar schubben waren kon Toba nergens terugvinden. Wat had hij gedaan!
Diezelfde dag begon de lucht te veranderen. Donkere wolken verstopten de normaal helder blauwe hemel. Het begon te regenen, en het bleef regenen. Dagen en weken gingen voorbij en de regen bleef vallen. De rivier trad buiten zijn oevers en steeds meer land verdween in een zee van water. Toba en Samosir trokken naar de hoogste heuvel in de omgeving en hier verbleven ze totdat het eindelijk ophield met regenen. Toen de zon weer terugkeerde en de laatste regendruppels langzaam opdroogde was van de enorme vallei alleen nog een klein stukje land over. Dit was de heuvel waarop Toba en Samosir zich verscholen hadden. De rest van de vallei was nu een enorm meer.
Je bezoekt het Toba-meer met:
De 21-daagse rondreis over Sumatra, Java en Bali;
De 28-daagse rondreis over Sumatra, Java, Bali en Lombok.
