Reisverslag Noord-India & Nepal, 22 dagen november

29 en 30 oktober: De eerste dagen

Nu had ik al gehoopt alle namen te weten maar helaas dat is me op de eerste dag nog niet gelukt.
Vrijdag zijn we met z’n alle in het vliegtuig naar London gestapt. Op Heathrow
iedereen al een beetje herkend en kennis gemaakt.
Zaterdag zijn we in de vroege ochtend aangekomen in Hotel Good Times.
Vandaag onze eerste kennismaking met de verschillende tempels en bezienswaardigheden van Delhi.
Stuk voor stuk prachtige gebouwen maar voor de Lotustempel sprong eruit voor mij. Echt een schitterend gebouw.
Ook hebben we kennis gemaakt met de Indiase rijstijl, hard chaotisch, luid claxonerend maar toch wel enige structuur die er inzit.
Vanavond ieder voor zich een rustige avond gepland.
Ik ben benieuwd wat de dag van morgen ons brengt…..

Selma
 

31 oktober: Delhi - Jaipur

Vanmorgen vroeg opgestaan en daarna met de tuk-tuk Old Delhi te verkennen.
Samen met Henk, Ellen, Paul, Jettie en Selma in 2 tuk-tuks op weg naar de Lal Gila (Rode Fort).  Natuurlijk niet zonder eerst langs een bazaar te gaan, waar de tuktuk bestuurder provisie voor krijgt.
Na flink geshopt te hebben (ellen kon zich niet inhouden) komen we buiten tot de ontdekking dat onze chauffeurs met de noorderzon vertrokken zijn.
Provisie opgestreken en weg dus, hilarisch en natuurlijk erg slim van deze mannen.
Met andere tuktuk’s toch het rode fort gevonden, heel imposant maar niet naar binnen geweest. Door naar de grootste moskee van India, de Jama Masjid. Deze heeft een enorm binnenplein waar maar liefst 20.000 mensen terecht kunnen voor het gebed.

Terug in het hotel even samen gegeten en ons klaar gemaakt voor de 5 uur durende treinrit naar Jaipur, The Pinkcity!
Wachtend bij het station zie ik 2 lijmsnuivende jongens erg triest maar hier wel de harde werkelijkheid. Op het perron is het lekker hectisch.
Eenmaal in de trein hebben we allemaal een eigen plek en is het gezellig krap.
Onderweg krijgen we toch weer een ander zicht op India. Zoals in veel landen zie je langs het spoor de achterkant van de samenleving. De sloppenwijken die we passeren laten een diepe indruk achter.
’s Avonds laat nog gebruik gemaakt van het lekkere buffet op het dak van het hotel.
Morgen vroeg op, de prachtige roze stad Jaipur verkennen.

Paul (NL) 
 

1 november: Jaipur

’s Ochtend om 8.30 verzameld om met het grootste gedeelte van de groep (Jacob en Annette gingen zelfstandig) op stap te gaan. De geplande 3 taxi’s werden er toch 4, want 4 man op de achterbank was toch te krap. Het straat leven in Jaipur is indrukwekkend; alles loopt, rijdt en leeft op straat. Auto’s, taxi’s, motoren, brommers, fietsriksja’s, motorriksja’s, koeien, varkens, honden, kippen en een hoop vuilnis. Als eerste naar Gatore Ki Chhatriyan gegaan. Een hoop graftombe’s.
Daarna naar Amber fort, naar boven gelopen en toen 2 uur het Fort bekeken, veel gangen en trappetjes en een mooi uitzicht.
Na het Fort nog een foto stop gemaakt om het water paleis (Jal Mahal) vast te leggen. Via de stoffen bazaar* en een edelstenenshop naar de lunch gegaan.

Na de Indiase lunch stond het City Palace op het programma. Daarna op eigen gelegenheid (en een fotostop voor het paleis der winden beter bekend als de Hawa Mahal) naar het hotel. Met de tuktuk in de spits was weer een belevenis op zich.
‘s Avonds nog naar het Tiger Fort geweest om Jaipur langzaam over te zien gaan in de nacht en de vele lichtjes te zien. We hebben geluk dat het deze week Diwali (lichtfeest) is en de stad veranderd langzaam in een grote licht-oase; alle gebouwen worden versierd met lampjes. Kerstmis in Nederland valt hiermee vergeleken helemaal in het niet (kan hier niet aan tippen). ’s Avonds gegeten bij Indiana (goed eten met dans) En weer met de tuktuk naar het hotel.
*Je hoeft niets te kopen!

Patrice

2 november: Kamelen en apen

Met Rudolph Valentino, Lawrence of Arabia, zand stormen, verzengende hitte, Fata Morgana’s en oase’s in gedachte ons opgegeven voor de kamelentocht. Om 8:30 vergezeld van Karin, Martin, Mirjam, Mark, Paul en Selma worden we met de bus een kilometer of 10 buiten Jaipur gebracht. Onderweg potloden, toffees en snoep gekocht voor de Indiase kinderen. Tip voor de gids, denk aan potloodslijpers. We werden afgezet bij het huis van de kamelenman. Hier kregen we thee en mochten we effe rusten op, ja echt waar, zijn gazon. Aan bomen stonden 3 kamelen gebonden, alle drie bruin van kleur. Eén met geschoren design waar de gemiddelde hiphopper jaloers op zou zijn. In India bedoelen ze met kameel eigenlijk dromedaris, maar dit terzijde.

Verwarring was groot dat achter iedere kameel een sulky hing. Dus voor ieder koppel een dromedaris om op te zitten en een karretje om in te liggen. Opgetogen hobbelen we over het Indiase platte land. Na een klein half uurtje doemde het eerste dorpje op. Snel maakten we de potloden en koekjes voor distributie gereed. Gelukkig waren de kinderen vrij van school zodat we geen moeite hadden om potloden, toffees en koekjes om te verdelen. Ja, ook de tandloze omaatjes lieten zich de toffees goed smaken. Sinterklaas had dit niet beter gekund. Fijn om te zien dat ze in ieder dorp trekkers en ploegen hadden, is dat saaie hakken ook afgelopen. Veel te snel moeten we weer verder en werd de berijder ligger en omgekeerd.
In het volgende dorp herhaalde zich het gebeuren van het eerste dorp, tot alles verdeeld was. Op de terug weg trof het noodlot onze karavaan, tijdens het in- of uitstappen. Zware verwondingen aan het been en hals waren het gevolg. Evacuatie met de helikopter werd overwogen. Gelukkig was dit niet nodig omdat de gemiddelde Djoser reiziger voldoende medicijnen meesjouwt om een ramp het hoofd te bieden. Toen de patiënt door de meegereisde artsen verbonden was konden we weer verder.

Rond de middag kwamen we weer aan en aten we een heerlijke pittige lunch terwijl we discussiëren hoe je het beste dromedaris biefstuk kunt bereiden. Na wat praten terug naar Jaipur. Op de terugweg eerst nog langs de apentempel. De tempel is redelijk in verval en de gekochte nootjes mochten we niet geven. Dit geeft namelijk te veel troep. Na thuiskomst effe zwemmen en op naar de film in het Raj Mandir Filmtheater. Een halve film gezien, Aakrosh, over eerwraak. Veel Bollywood show, achtervolgingen, slechteriken, mooie dames en straatharde helden. We zullen nooit weten hoe het afliep maar neem van mij aan dat de held de boef ving en dat de andere zijn liefde terug kreeg. Daarna uit eten, erg lekker, vooral de egg curry. Jaipur maakt zich helemaal klaar voor Diwali, het lichtfeest. Overal is er vuurwerk te koop. Het was een mooie dag die eindigde met een riksja motorrit door Jaipur.

Groet, Corné.

3 november: Jaipur - Agra

Een dagje met de bus. De vertrektijd was nog menselijk, de bus niet geheel comfortabel. Vooral de stoelen achterin veroorzaakten een kiep-effect. De stad Jaipur laten we achter ons en we bevinden ons op een heuse tolweg. Ook na de tolpoortjes wordt de chauffeur op plekken naar de kant gehaald om wat extra “stads/staats” belasting te betalen, Om kwart over tien houden we een stop voor koffie op een locatie die duidelijk voor toeristen is neergezet. De nodige koopwaar ligt weer uitgestald.

De volgende stop is Fatehpur Sikri, de verlaten stad. We worden afgezet bij de Main Gate; de stad is heel indrukwekkend en groots opgezet. Het uitstapje naar de moskee is een geheel andere ervaring. De verkopers van sierraden en ansichtkaarten laten je niet met rust en achtervolgen je de hele tijd. Ook deze moskee is weer groots opgezet en wordt op dit moment gerestaureerd. Na een paar uur ronddolen is het tijd voor de lunch. Met de bus worden we afgezet bij het restaurant. Een ervaring op zich! Nadat de tafel naar buiten is gedragen en we allemaal een kaart hebben ontvangen blijkt dat de bediening het iets te druk heeft en dat we eigenlijk de kaart buiten beschouwing moesten laten. Soep en garlic naan is het devies. De frisdrank en het bier worden nog vanuit het dorp via brommer binnengereden. De soep smaakt wel, het afrekenen verloopt bijzonder soepel (al kunnen ze niet allemaal hoofdrekenen…)
De reis per bus kunnen we vervolgen. De eerste indruk van Agra is druk, stank en smog! Na een paar uurtjes relaxen in het hotel eten we gezamenlijk in het hotel restaurant. Een beetje entertainment van een “ware” goochelaar en op tijd naar bed. We mogen er vroeg uit voor de Taj… Spannend!

Jettie

4 november: Agra

Om 5:30 zijn we per tuktuk vertrokken naar de Taj Mahal. Na enige tijd wachten in de rij, mannen en vrouwen gescheiden, mochten we om 6:25 naar binnen. Bagage werd geïnspecteerd en we werden gefouilleerd. Alle etenswaren moesten worden afgegeven. Mark mocht niet naar binnen want hij had een klein 3 pootje in zijn tas voor de camera. Hij moest mee naar de lockingroom en kon het daar in bewaring laten nemen. Om niet opnieuw in de lange rij te hoeven staan  vroeg een mannetje om 100 roepie waardoor hij meteen naar binnen mocht. Ze vragen om omgekocht te worden!
De Taj Mahal is prachtig, vooral als je er dichtbij staat is hij indrukwekkend. Jammer dat hij door de smog en mist niet helder zichtbaar was, maar de nevel gaf ook wel een mysterieus effect. De Indiërs zien er hier anders uit. Minder slank, wat grover van bouw, donkerder huidskleur en een wat norsere uitdrukking op hun gezichten. Hun sari’s zijn wat gedempter van kleur. Rond 9 uur zijn we gaan ontbijten op het dakterras van een hotelletje vlak bij de Taj, maar door de smog was de Taj in nevelen gehuld. Daarna zijn we met een tuktuk naar het Rode Fort gereden en daar wat rondgekeken (zie reisgidsen over India) Het was duidelijk geen Fatehpur Sikri.

Dewi, Paul, Selma, Mark en ik zijn via het park teruggelopen. Via een plaatselijke markt kwamen we langs een begraafplaats die aan een rivier lag. Waarschijnlijk is de rivier kort geleden buiten zijn oevers getreden en heeft hij de begraafplaats overstroomd. Er liggen hier en daar wat menselijke botten. Even later kwam er een vrachtwagen aan waarin een dode lag gevolgd door een stoet mannen. Aan de tuktuk chauffeur gevraagd om ons naar een “supermarkt” te brengen. Na enkele pogingen was de 3e de beste. We hebben wat eetbaars ingeslagen voor de lange busrit van morgen. Morgen is het Diwali.

Mirjam

5 november: Agra – Khajuraho

Happy Diwali, met deze groet nemen we afscheid van het Amar hotel waar we om 6:00 vertrekken voor een rit naar Khajuraho. De kenmerken van Diwali zijn oranje bloemen, veel zoetigheid en schoon gemaakte huizen met veelal een soort van hakenkruis voor de deur wat het teken van welvaart is. Geen prettig symbool om overal tegen te komen.

Het goede Diwali nieuws voor ons is dat Dewi een andere bus heeft kunnen regelen. Door deze wissel krijgen we ook andere chauffeurs. Om 9:00 de eerste koffie/ontbijt stop maar daarna snel weer door want onduidelijk is de conditie van de weg en de te verwachten extra drukte vanwege Diwali. Opvallend dat men overal bezig is de weg  te maken maar dat we over hele trajecten ongeasfalteerde weg rijden. Niet duidelijk wordt of nu echt aan de weg wordt gewerkt. Hoe verder we komen des te smaller worden de wegen. Normaal een tegenligger passeren vraagt een geweldige stuurmanskunst.
We lunchen in Orccha (resort de Orccha) een uitstekende lunch en een leuk plaatsje waar nauwelijks tijd is om wat te bekijken. Half drie gaan we richting Khajuraho waar we uiteindelijk om 19:15 aankomen.

We zien onderweg nog een begrafenisstoet waarbij het opvalt dat dit een mannen aangelegenheid is. Verder moeten we nog stoppen omdat ik me niet goed voel. Gelukkig beperkt het zicht tot één keer overgeven buiten de bus. Voor mij was het hiermee niet klaar omdat ik vervolgens de hele nacht nog door ben gegaan met overgeven. Aangekomen in Usha Bundela (ons hotel in Khajuraha) worden we verwelkomd met vuurwerk ter ere van Diwali. Een aantal van de groep gaat dan nog het stadje verkennen, anderen zijn blij even te relaxen in het hotel. Morgen dan waarom we deze rit hebben gemaakt; de tempels van Khajuraho.

Jacob

6 november: Khajuraho

Een warme dag.
Tot 10:00 konden we ontbijten en om 10:30 uur stonden er fietsen voor ons klaar. Eerst een groepsfoto en daarna op naar het westelijke tempelcomplex. Het opvallendst waren de dansende mannen, vaak met pauwenveren (trots) Iedereen heeft zijn/haar mooiste kleren aan (heel kleurrijk) Leuk om hier te zijn tijdens een echt Indiaas feest.
Na de gebruikelijke tassencontrole (etenswaren mogen niet worden genuttigd op het complex) konden we verder. Onze gids bracht ons naar 3 van de 22 tempels. Vroeger stonden er hier 85 maar de meeste tempels zijn niet bewaard gebleven na de ondergang van de Chandela-dynasty (9e–13e eeuw na Chr.)

Lakshamana tempel (950 na Chr.) kenmerk; de 1 meter hoge vrouwenbeelden en enkele erotische scènes ook afbeeldingen van jachtpartijen en processies met kamelen, paarden en vooral heel veel olifanten.
Varahatempel; gewijd aan de incarnatie van de hindoe god Vishnoe als everzwijn. Eerst schoenen uit! Op een platform staat een reusachtig, 2 meter hoog, beeld van een zwijn. Prachtig gegraveerd met 764 miniatuur figuren van andere hindoegoden. Het beeld is gemaakt van rood zandsteen maar lijkt brons; glad doordat de gelovigen, die nog steeds binnen komen, het beeld aanraken.
Kandariya Mahadeva tempel; de grootste én mooiste én meest typerende tempel (1050 na Chr.) Binnen een heiligdom met beeld van Shiva. Buiten volgens Britse archeoloog 646 beelden. Hier komen de toeristen voor; niets verhullende erotische afbeeldingen. Het valt wel op dat, volgens de gids, de vrouw in die tijd goed onderwijs kreeg. Ze kon bijvoorbeeld fluit spelen en schilderen.

Na de rondleiding konden we zelf verder op eigen gelegenheid. Er was een mogelijkheid om (met gids) op de fiets naar enkele landelijke dorpjes te gaan. Daar werd o.a. een schooltje bezocht. Na afloop werd vriendelijk gevraagd om een donatie te doen ter sponsoring. Jacob en ik fietsen richting de oostelijke tempels en werden in het oude dorp bij een gezin binnen gevraagd. Ze nodigden ons zelfs uit voor het avondeten. Na een leuk gesprek met de oudste zoon die les gaf op een klein schooltje werd ook om een donatie gevraagd. We hebben dit niet gedaan maar wel e-mail adressen uitgewisseld. Na een rondleiding door het huis gingen we terug door de nauwe straatjes.
Om 15:00 weer in ons hotel. Relaxen en zwemmen. ’s Avonds ging de groep met Dewi pannenkoeken eten. Morgen wordt weer een vermoeiende dag met een lange busreis. Je moet er wel iets voor over hebben maar het loont tot nu toe absoluut de moeite.

Annet

7 november: Khajuraho – Varanasi

Zoals voorspeld is de rit tot nu toe (8:30) hobbelig. Een heerlijk ontbijt met toast, jam, bananen; hoe kan het ook anders, in hotel/restaurant Ruchi voor de aantrekkelijke prijs van 975 rp. Vol verlangen naar de verdere reis stappen we weer in de bus.
Hier begint de unieke ervaring van het hobbelen en schudden. Regelmatig (voor zover ik het kan bijhouden) ligt er een dode hond op straat. Na een tijdje verandert het landschap; het werd iets meer bergachtig. Zelfs een heuse haarspeldbocht lag er op de route.

Rond de middag hadden we een nieuw groepsfenomeen; gezamenlijk wildplassen. Het versterkt in elk geval het groepsgebeuren!
De lunch die we kregen bestond uit een Indiase Big Mac met échte ketchup. Een groente burger, wat de echte naam ook mag zijn…
Stilaan werden we verder murw geschud en sommigen onder ons (ik dus) begon de kilometers af te tellen!
We kregen te horen dat we voor het vervolg een andere bus zouden krijgen.
Aangekomen in Varanasi kon de bus niet helemaal bij het hotel komen… dan maar lopen! Werkelijk bleek het maar 150 meter te zijn!

De normale gang van zaken met de kamers verdelen enz.
En toen bleek er taart te zijn voor Mark; die stiekem jarig was!
Nog een ritje naar het restaurant El Parador met heerlijk-boven-op-het-dakterras-eten. Nog een rit in stijl met 10 man in een klein busje en lekker bekomen van een hobbelige dag.

Mark

8 november: Varanasi

Vandaag is de dag van de “Heilige Ganges” We vertrekken om half 6 met riksja’s richting Ganges naar de Ghats. Deze Ghats zijn in de 18e eeuw met Koninklijke steun aangelegd. Vanaf deze Ghats nemen de pelgrims een ritueel bad in de Ganges. Maar er zijn ook wasplaatsen waar volop de was wordt gedaan. Ook nemen mensen een douche of zwemmen er. We gaan met een grote roeiboot en starten bij Man Mandir Ghat. Het ligt hier vol boten voor de toeristen die de rituelen waarnemen vanaf de boot en zo een goed zicht hebben op de Ghats. Ook zien we bij een andere Ghat opgestapeld hout voor de lijkverbrandingen. We varen tot aan de Shivala Ghat. Hier draaien we om en gaan in het midden van de rivier varen. Dan gaan we tot aan de Panchgange Ghat welk de grootste officiële plaats is voor de crematies. Hier mag niet gefotografeerd worden. Bij een crematie zijn alleen mannen aanwezig omdat vrouwen vaak te emotioneel zijn. Er drijft ook een dood lichaam in de rivier en hier en daar wordt een traantje gelaten.

Kinderen, zwangere vrouwen mensen met lepra of pokken en holy men worden niet gecremeerd. Inmiddels zijn we een paar uur op de rivier. We stappen uit om naar een restaurant te gaan. We ontbijten bij Puja Guest House. Van daar uit heb je mooi zicht over de oude stad en de Ganges. Een groot gedeelte van de groep gaat met een gids een stadswandelingen maken en sommigen gaan terug naar het hotel. Het duurt een hele tijd voordat we de oude stad met z’n smalle straatjes uit zijn. Er staan hele rijen mensen met bloemen om bij een ritueel bij een tempeltje te komen dus moeten we omdraaien, het is een doolhof. Daarna gaan we met een tuktuk terug richting hotel. We zijn omstreeks half 11 terug bij het hotel. Omstreeks 11:45 gaan we terug naar de Ganges met een riksja. Bij Mankarnika Gath. Het zou rond 12:00 erg druk zijn maar er was weinig te zien.
We gaan naar de markt en kijken wat rond. We kopen een klein hand-made Boeddha beeldje. Dan gaan we met een riksja wat rond rijden en we spreken af dat hij ons daarna bij het hotel afzet. We moeten een hele tijd rijden en komen dan bij de Mother of India tempel. Op de grond is een reliëf in marmer van heel India uitgehakt. Erg mooi maar verder stelt de tempel niet veel voor. Arbeidstijd is 20 jaar. Daarna gaan we naar een zijde fabriek waar 310 mensen werken. Eerst krijgen we een rondleiding en daarna natuurlijk de verkoop. We gaan verder en komen dan bij een winkel genaamd Ali handcrafthouse. Hier kopen we een sjaal. Hij geeft een paar kaartjes mee voor de Djoser groep. Hij staat vermeld in verschillende reisboeken o.a. de Marco Polo gids. Hij doet ook aan toekomst voorspelling aan de hand van numerologie. Henk moet zijn naam geven en de naam van z’n moeder. Dan leest hij het een en ander voor uit een boek na wat berekeningen. Dan brengt de riksja ons via een omweg terug naar het hotel. Vlug omkleden om vervolgens om half 5 te vertrekken met de riksja naar de Ganges. We gaan met dezelfde boot als vanmorgen en beginnen ook bij de Man Mandir Ghat. We varen naar Shivala Ghat (de belangrijkste crematieplaats) Er branden al wat vuren. Er worden drie lijken gebracht. Eerst vindt er een rituele wassing plaats waarna het lijk naar een brandstapel wordt gebracht. Dan gaat de oudste zoon van de overledene vuur halen waarmee de crematie wordt voltooid. Deze zoon is volgens traditie kaal geschoren. Daarna varen we een eind terug om kaarsjes aan te steken en deze op de Ganges te laten drijven (de man van de boot had zo’n 200 kaarsjes meegenomen) Het was erg mooi al die brandende lichtjes.

Daarna zijn we naar de Prayat Ghat gegaan waar een ceremonie plaats vond ter ere van Moeder Ganges. Er kwam veel vuur, klokkengelui, wierrook en bellen aan te pas. Het duurde een hele tijd. Er waren 5 priesters die de ceremonie uitvoerden. Verderop was dezelfde ceremonie met 7 priesters. Deze vind iedere avond na zonsondergang plaats. Omstreeks half 8 gaan we eten bij Dolphin restaurant op het dakterras, we bereiken via heel wat trappen. Het eten is erg goed. Om half 10 willen we terug naar het hotel met riksja’s maar deze zijn er geen te vinden. Achteraf blijkt dat de weg naar de Ganges deels is afgesloten i.v.m. bezoek van Vips. Er is ook veel politie op de been. Uiteindelijk hebben we toch allemaal een riksja gevonden. Onderweg komen we nog wat wagens tegen met harde muziek en dansende mensen. Om 10:15 zijn we bij Pradeep.

Ellen

9 november: Varanasi

Vandaag een dag dat wat groepsgenoten een stadswandeling gaan maken en wij zijn 2 uur met en fiets riksja door Varanasi gereden. Onze eerste stop was niet ver van het hotel; een mooi park en een soort staatsgebouw. Wat mooie foto’s kunnen maken. Daarna naar de tempel van Moeder India. Heel indrukwekkend om te zien. Na het tempelbezoek nog naar een weverij geweest waar ze sari’s, dekbedovertrekken en sjaals maken. Het hele proces gezien onder het genot van een kopje Indiase thee. Toen weer terug naar het hotel voor de lunch en om 14:00 gaan we met z’n vijven met de tuktuk naar de plaats van de eerste lezing van Boeddha. Het was mooi om te zien, maar als je het niet had gedaan, had je naar mijn mening niet veel gemist. Het was ook extreem warm vandaag. Terug in het hotel wat gedronken op de rooftop even ge-internet en wat etenswaren gekocht. Het grootste gedeelte van de groep ging uit eten in Varanasi. Met 6 personen gingen we eten in het hotel. Even wachten (ong. 3 kwartier) op je eten en drinken maar het was lekker. En toen lekker slapen, want morgen moeten we om 6:00 vertrekken richting Shivpatinagar.

Karen & Martin

10 november: Varanasi – Shivpatinagar

Vanmorgen zouden we om 6:00 vertrekken maar dat werd uiteindelijk 6:30. Net toen we bij het hotel vertrokken waren moest de buschauffeur stoppen om water te kopen. Geen ontbijtstop gehad, wel plaspauze stop, lunch in de bus eten en dan zo snel mogelijk door rijden naar het koloniale hotel in Shivpatinagar. De buschauffeur wist de weg niet zo goed dus na een paar keer omdraaien kwamen we aan bij het hotel. We mochten zelf een sleutel uitzoeken voor de hotelkamer. Lekker gegeten (buffetvorm) en toen lekker slapen want de volgende dag vertrokken we om ong. 7:30 richting Nepal.

Martin & Karin

11 november: Shivpatinagar – Chitwan, Nepal

Vandaag verlaten wij India en rijden richting Nepal. Het beloofd een lange busrit te worden. Na de nodige stops (sanitaire en beenstrekstops) komen we aan bij de grenspost. De administratie mallemolen werd keurig afgehandeld door Dewi. Eerst in het Indiase bureau uitschrijven en dan terug bij het Nepalees bureau inschrijven, wat een gedoe…
En oh ja, je mag de activiteiten van de bureaucraten niet fotograferen…

Wat heel leuk was, was de overstap van de ene bus naar de andere. Alle bagage werd op riksja’s geladen en wij moeten letterlijk de grens overstappen. En ditmaal stond er een vriendelijke buschauffeur op ons te wachten, met een behoorlijke bus.
Na een lange tocht (zoals verwacht) kwamen we goed en wel aan in ons hotel Rhino lodge in het Chitwan National park.
Wat we niet wisten was dat de stroom ’s avonds tussen 18:00 en 20:00 uitviel. Sommigen stonden onder de douche, anderen zaten op het toilet, anderen… heel leuk.

Het was ons onmiddellijk duidelijk waarvoor al die kaarsjes moesten dienen. Uiteindelijk werd het een heel romantische bedoeling met al die kaarsjes. We gingen vlug nog een hapje eten buiten het hotel (bij KC’s) Iedereen ging vlug onder de lakens wat het was morgenvroeg terug vroeg opstaan, want we gingen dino’s, rhino’s spotten!

Paul (BE)

12 november: Chitwan National Park

We begonnen de morgen met een gezamenlijke jungle walk door het Chitwan NP. Eerst nog even ontbijten in het hotel. Iedereen zat er op tijd aangezien het personeel had aangegeven dat het eten bereiden wel even zou duren. Gelukkig viel dat voor de meeste van ons wel mee, alleen Henk en Ellen moesten zo’n 25 minuten wachten op hun sneetje toast, beetje jammer. Wel goede zelfkennis van het personeel.

Om half 8 liepen we weg van het hotel richting de rivier waar we verdeeld over 2 uitgeholde boomstamkano’s naar de overkant van de rivier werden geduwd. De kano’s gingen half schuin over naar de overkant. We zaten op houten stoeltjes en werken uitgelachen door de toekijkende locals.

Aangekomen aan de overkant van de rivier stonden we in het NP, daar werden we in 2 groepen verdeeld die elk met een aparte gids + helper mee gingen. De wandeling begon met een uitleg hoe je jezelf moest redden in geval van gevaar. Bij een neushoorn in een bos zo snel mogelijk een boom in klimmen tot zeker 3 meter hoogte. Maar in een grasland moest je maar gewoon hard wegrennen. Wel zigzaggen, want een neushoorn kan goed ruiken maar slecht zien. Fijn om dit te horen als je al in het park bent, maar des te spannender. In stilte liepen we verder op zoek naar beesten. Helaas hadden we geen geluk en zagen we geen groot wild. Wel een aantal herten, vrolijke apen en veel rode tor-achtige insecten en wat vlinders. Voetsporen van neushoorns wezen ons erop dat ze er wel waren, maar zich niet lieten zien. Een achtergelaten maag van een hert wees ons erop dat er tijgers actief waren geweest op die plek en een hert te pakken hadden gehad.

De wandeling ging verder naar de rivier door een gigantisch overwoekerd paadje om aan de oever te komen. Daar dacht de gids een krokodil te hebben gespot. Maar wij wisten toch nog echt niet zo zeker of het niet gewoon een boomstam met een vogel was. Na een leuke relaxte wandeling gingen we weer met de boomstambootjes terug.

Die middag gingen de meesten van de groep op jeepsafari om terug te keren met enthousiaste verhalen over een gespotte mannelijke neushoorn door de ene jeep en een vrouwtjes neushoorn door de andere jeep. Tevens was er blijkbaar door de 2e jeep een flinke discussie geweest met de chauffeur over 2 extra mensen erbij. Na het dreigen van Vlaamse Paul om uit te stappen ging de 2e jeep eindelijk ook op weg. Ik heb die middag heerlijk geluierd en nog wat kleine dingen geregeld. Lekker bij de rivier gezeten en gekeken hoe alle toeristen met de bootjes terugkwamen uit het park. Chitawan was lekker rustig, met een vriendelijke sfeer. ’s Avonds met een deel van de groep bij Alfresco’s gegeten en cocktails gedronken met interessante namen als; Rhino attack en kiss me softly. Met name de laatste variant zorgde voor lol toen Martin die bij de ober bestelde.

Dewi

13 november: Chitwan

Vandaag is het olifanten dag.
Als eerste gaan we naar het olifantencentrum. Het is ongeveer een kwartier rijden met de jeep. We steken de rivier over via een brug gemaakt van enkele betonnen ringen waarover boomstammetjes liggen met daarop zandzakken. In het halletje hangen wat posters met daarop uitleg van het centrum. Dan gaan we de olifanten bekijken. Eer is een moeder olifant met een tweeling, een mannetje en een vrouwtje van 2 jaar oud. Een olifant drinkt ongeveer 100 liter water per dag en plast 10 liter per keer. Voor het eten van de olifanten worden pakketjes gemaakt van graan melange en gras. Er zitten wel ca. 15 mannen pakketjes te maken. Zij wonen bij het centrum in oude houten barakken. De olifanten worden getraind om weer ingezet te worden bij het Chitwan Park. Op weg terug naar het hotel maak ik vanuit een rijdende jeep nog wat filmpjes van de eenvoudige boerderijtjes. Om half 12 gaan we kijken naar het wassen van de olifant. Hij loopt langs het hotel naar de rivier. Hier gaat hij lekker op z’n zij liggen en de verzorger gooit water over de olifant. Hij schrobt zijn voeten. Als het wassen klaar is gooit de olifant met zijn slurf water over zich heen. Dit is een mooie douche. Achter het hotel kunnen we zittend op de olifant z’n poot nog op de foto. Nu nog even op souvenir jacht en lunchen en dan op weg naar de olifantentour.

Om kwart over drie vertrekken we met de jeep naar het startpunt van de olifantentour. Via een trap komen we op hoogte van de bakjes op de olifanten. Het is een sport apart om 4 mensen in dit bakje te krijgen. De zwetende ruggen schuren gezellig tegen elkaar aan. Jetty gaan na een aantal eerdere ritten nu voor de laatste keer. Ellen zit ook niet zo vrolijk in haar bakje. Kortom, gezelligheid alom! We spotten toch nog een aantal herten, een neushoorn met een jong neushoorntje en een krokodil bij de rivier. Na 2 uur zijn we terug bij het startpunt. Jetty en Karin blij dat we uit kunnen stappen. Maar helaas, er komt nog een extra toegift, we mogen nog mee tot aan het hotel, joepie!

Na het olifanten gebeuren kan er lekker gedoucht worden. Maar dit wel met gebreken, want het licht gaan om 6 uur uit om te bezuinigen. Dan volgt het diner in het hotel gevolgd door een Nepalese avond. Zo’n avond van volksdans die je in ieder land hebt, maar die je toch mee wilt maken. De uitleg is mooi, maar ik heb er toch niks van mee gekregen.
Gelukkig duurt het niet zo lang. En voor een half uurtje is het leuk. Daarna nog even nababbelen en dan maar weer pakken voor de volgende reisdag. En zorgen dat ik de volgende schrijver vind, anders moet ik nog een keer!

Henk

14 november: Chitwan – Pokhara

Yeah, lekker uit kunnen slapen wan de bus vertrok pas om 9:00 uit Chitwan. Weer een hobbel de bobbel ritje maar ach, je raakt eraan gewend.
Onderweg genoten van het landschap. De bergen zijn helaas wel in de mist gehuld.
Pokhara is een klein trekkers stadje aan een prachtig meer; Phewa tal.
Er hangt een relaxte sfeer, overal leuke eettentjes, en een overdosis aan trekkingstores.

Nadat iedereen zijn/haar kamer heeft gevonden de stad ingewandeld samen met Karin, Martin en Paul. Langs het meer gelopen. Hier liepen ook wat verkopers. Een vrouw uit het Tibetaans vluchtelingenkamp heeft mooie armbandjes bij zich die ik toch niet kan weerstaan. Real Yak bone volgens de verkoopster. In het Nederlands noemen we dat volgens mij plastic…
Aan het meer zou je normaal gesproken een prachtig uitzicht hebben op de Annapurna, met als hoogtepunt de Machapuchare, fishtail top. Maar helaas, we kunnen zowat de overkant niet zien zo mistig is het.

s’ Avonds lekker gegeten bij Club Amsterdam met een live rockbandje. Ze moeten misschien nog een beetje oefenen maar hier gaan we in de toekomst vast meer van horen!

Selma
 

15 november: Pokhara

Om 5:30 staan we met z’n allen voor het hotel klaar om met de taxi richting Sargankot te gaan. Vanuit Pokhara een klein half uurtje gereden, vervolgens een stevige klim richting het uitkijkpunt. De weg naar boven wordt afgewisseld met rotsblokken en goed begaanbare trappen. Eenmaal op 1592 meter aangekomen worden we helaas niet beloond met het gehoopte prachtige uitzicht uit de reisboekjes. In de gehele vallei is het mistig. Toch jammer, vanuit hier schijnt de Annapurna echt spectaculair te zijn.

Mark, Mirjam, Henk, Ellen, Jacob en Annet zijn vervolgens met een gids verder gegaan voor een wandeltocht.
Samen met de rest van de groep terug gegaan naar het hotel. Wij (Corné, Patrice, Dewi, Selma en ik) kunnen ons klaar gaan maken voor het paragliden! Super gaaf! Het startpunt is weer in Sargankot. Karin is ook met ons mee voor de mentale ondersteuning en voor de foto’s. Iedereen kiest een piloot uit. Die van mij komt uit zuid-Korea en heet Jeong. Na een korte uitleg maken we ons op om tegen alle natuur in van een berg af te springen.
Een korte aanloop, parachute vangt wind en los zijn we, spectaculair! Een prachtig uitzicht over Phewa Tal Lake, de kleine huisjes en rijstvelden.

Tijdens de vlucht worden we plots vergezeld door een adelaar. We zijn met 15 tot 20 andere paragliders in de lucht die allemaal proberen de goede thermiek te vinden. In een spiraal van vliegers klimmen we steeds hoger. Zo hoog dat we zelfs compleet in de wolken zitten en niets anders zien dan wit. Ik ben compleet in de wolken… wel koud hier zo hoog.
We dalen weer af waarna Jeong het tijd vind voor wat stunts. Ik moet de camera vasthouden voor een filmpje van onze stunt. Waaaah, ik vind het al snel goed en we gaan na een korte achtbaanrit waarbij je je oriëntatie compleet verliest weer over tot gewoon gliden.
Eenmaal geland vonden meer mensen de acrobatiek van de piloten misselijk makend. Maar ook iedereen vond het een super gave ervaring!

In de middag nog even geshopt in het relaxte centrum. ’s Avonds met de groep uit eten gegaan in de Once upon a time. Daarna de Club Paradiso in waar een leuk bandje speelt. Yellow, van Coldplay zal me vanaf nu altijd doen denken aan Pokhara!

Paul
 

16 november: Pokhara – Kathmandu

Dusty roads.
Allerlei wilde verhalen doen de ronde over de zwaarte van de tocht. De een rept over 10 uur en de ander over 12. Velen over de gaten in de weg, de hoge bergen en diepe afgrond met de kolkende rivier. Feit is dat we om 6:20 in de bus zitten. Allen voorzien van broodjes (hotdog, cheescroissants, appelflappen, danish brood, kaneelbroodje en noem maar op) van de German Bakery. We ontbijten al voordat we Pokhara uit zijn. We zien vooral veel rijstvelden en groente akkers. Ze kweken hier over het algemeen; uien, knoflook, gember, bloemkool, groene kool, wortelen, aubergines, courgettes, komkommers, rettich, erwten, bonen, tuinbonen, sinasappels, mandarijnen, enkele onbekende knollen, spinazie, koriander en een geel vruchtje wat we alleen gedroogd gegeten hebben. We ontbijten onverwacht weer bij de Green huppelepup. Iedereen drinkt thee en een veggie burger. We maken nog een stop die eigenlijk te vroeg was. We drinken alleen wat. Eindelijk krijgen we Kathmandu in zicht. We hebben zelfs stof in onze neuzen en m’n tanden knarsen. Helaas is de Himalaya achter een dikke wolk verstopt.

In Kathmandu komen we aan bij het Marsyangdi Mandala Hotel. Het hotel ligt in de wijk Thamel. De rivier is erg smerig. We eten in de Garden dream met P van L, JB en PP door de stad gestruind en de Durbar bezocht en een ingewikkeld wegenkaartje gekocht. De straatjes zijn smal. We eten sizzling chicken en bbq bungee in een garden. We gaan vroeg naar bed.

Corné
 

17 november: Kathmandu, Bhaktapur & Bodnath

We staan om 7:00 op. We ontbijten op ons gemak in het hotel. Hashbrown tea, toast, jam en porridge. We lezen in de Kathmandu Post dat Affelay aan Barcelona verkocht is, toch nog een kansje dat Ajax landskampioen wordt. We gaan met 10 personen (Mark, Mirjam, Jetty, Henk, Ellen, Annet, Jacob, Paul, Patrice en Corné) in taxi’s op weg naar Bhaktapur. Deze oude stad staat vol met tempels en monumenten en heeft oude smalle straatjes en met rode baksteen opgetrokken huizen. De benedenverdieping wordt gebruikt als winkel, eettent of werkplaats. Terwijl de bovenverdieping als woonruimte dient. Op de centrale Durbar staan mooie tempels o.a. de gouden poort, huis met 55 ramen en een grote bel. Op het Thaumadi plein staat een hele hoge tempel, 5 verdiepingen gewijd aan Lahksmi. En een met 3 verdiepingen gewijd aan Bhainas, Shiva in rol van vernietiger. Tijdens de rondwandeling worden de nodige foto’s geschoten. Bij ons staat de teller na 3 weken op 1648 foto’s. Maar ik weet zeker dat dit geen record is. 

Patrice en ik vinden een piepklein restaurantje. We realiseren ons dat we al 3 weken nauwelijks koffie drinken. Om 13:00 uur staan we weer bij ons vertrekpunt en gaan we lunchen, maar niet voordat we te prooi zijn gevallen aan hardnekkige souvenir verkopers. (de koers van de Nepalese portemonnee is 5 voor 200) We lunchen in een schitterende tuin die verstopt zit achter een klein poortje, jawel, niets blijft verborgen voor de Lonely Planet. De lunch is erg lekker en later dan gepland gaan we terug naar de wachtende taxi’s. We rijden over stoffige wegen naar Bodnath waar een hele mooie stupa staat. De stupa schijnt (we hebben het niet gecontroleerd) de beenderen te bevatten van een van de eerste volgelingen van Boeddha. Het gezicht heeft 2 ogen om te kijken,één oog voor zelfreflectie en een symbool als neus wat in het Nepalees staat voor eenheid. Geen oren, Boeddha wil geen gebeden horen, geen mond want praten is niet belangrijk. Het is beter om te mediteren. Na zoveel wijsheid genieten we van de ondergaande zon die over de Boeddha streelt. Zien veel vliegtuigen opstijgen maar horen dat de vlucht naar de Mount Everest niet is door gegaan. We frissen ons op en dineren in de 3rd Eye. Schoenen moeten uit want we zitten op kussens en wel op verschillende niveaus. Erg lekker en erg leuk. We kunnen op 10:30 naar bed.

Corné
 

18 november: Kathmandu

Vandaag serieus vroeg uit de veren; 4:45 om niet veel later klaar te staan om de mountain flight te gaan doen samen met Selma, Martin en Karin. Met de taxi door de kleine steegjes van Kathmandu is het een half uurtje rijden naar het vliegveld. Er is ook op dit tijdstip genoeg te zien op straat. We komen op het vliegveld aan voordat het open gaat. Eenmaal binnen sluiten we aan in de rij en krijgen we hulp aangeboden van iemand waarvan we denken dat ie van de luchtvaartmaatschappij Buddha Air is. Hij doet de check-in voor ons (kruipt gewoon schaamteloos bij iedereen voor) 10 tellen werk en klaar. Ik geef hem daarvoor 100 rs en daar kijkt hij van op, dat is dus veel weinig volgens hem haha, de rat. In de vertrekhal voor de domestic flights en mountain flights is het een chaos van jewelste. Er vliegen allemaal duiven, mensen lopen overal ook achter de check-in balies langs. De security check hier is ook weer een lachertje. Het duurt allemaal lang, maar er is genoeg om naar te kijken. Om iets na 7:00 wordt onze vlucht omgeroepen. Alles is flink vertraagd door slecht zicht. Vier vluchten vertrekken richting de Himalaya. Wij gaan de transfer bus in en rijden naar het vliegtuig. Daar staan we nog een paar minuten te wachten om vervolgens te horen te krijgen dat de vlucht een half uur uitgesteld wordt. Terug naar de vertrekhal. Ik sta nog even buiten en kijk met verwondering naar een groepje apen die van het dak van de hal naar beneden loopt, zo de vertrek- landingsbaan op waar ze doodleuk met z’n allen gaan zitten. Dit duurt een paar minuten, een vliegtuig start de motor en begint met taxiën. Dit is voor de apen het teken dat ze weg moeten wezen! Haha, dat kan ook alleen hier…

Helaas krijgen we te horen dat de vlucht helemaal gecanceld wordt i.v.m. het zeer slechte zicht. Voor Karin en Martin is dit echt balen want dit was hun laatste kans. Wij kunnen nog een poging doen later deze week.
De rest van de middag hebben we de teleurstelling lekker weggeshopt en dat werkte goed. ’s Avonds hebben we de verjaardag van Dewi gevierd en zijn we voor de laatste keer samen uit eten gegaan. Na het eten nog heerlijke Illy koffie met wat lekkers gedronken in een gezellig café.

Paul
 

19 november: Kathmandu - Nederland

Om 11 uur hebben we een fotosessie gehad met de hele groep in de tuin van het hotel . Van te voren zijn sommigen nog de stad in geweest om souvenirs te kopen. Het was de eerste dag van de reis  dat er zo'n blauwe lucht en heldere zon was.
Afscheid genomen van Paul en Selma die hun reis enkele dagen verlengd hadden en in Bhaktapur zouden blijven.
We zijn met zijn allen gaan lunchen in het "koffiehuis" en om 13,00 uur vertrok de bus naar het vliegveld. Het vliegtuig vertrok om 16,15 uur , een half uur te laat. Nu bleek dat Mirjam en Mark ook maar een enkel visum hadden voor India, dus moesten ze op het vliegveld blijven en konden ze niet mee naar het hotel in Delhi. Achteraf gezien was hun dat prima bevallen, het was een rustig verblijf op het vliegveld en een lekker etentje. Hun bagage was ook prima doorgestuurd naar Amsterdam. Het was een lange vlucht naar Londen: 9,15 uur. In Londen hoefden we niet lang te wachten.

Aangekomen in Amsterdam bleek dat door een technische storing er problemen waren met het treinverkeer. Sommigen moesten via een omweg naar hun plaats van bestemming.

Op Schiphol stonden al verlichte Kerstbomen!! Dat was wel even wennen. De tijd had dus niet stilgestaan. Het bleek ook koud te zijn in Nederland.

Mirjam