Onze Djoserreis begon op Schiphol met een vertraging van 2 uur vanwege een mankement aan het vliegtuig. Nadat wat monteurs de zaak hadden gerepareerd gingen we dan toch eindelijk vliegen.
Voor ons Jim en mijzelf was het extra leuk omdat onze dochter en schoonzoon ons op zouden komen halen in Ho Chi Minh City. Na aankomst het was inmiddels, nadat we kennis hadden gemaakt met de groep en onze reisleidster Renate, vertrokken we met de bus richting International Hotel. Daar aangekomen wat afspraken gemaakt voor de middagexcursies naar het Unification paleis. Een wandeling van ongeveer 10 minuten van het hotel. ’s Middags om half 6 bij elkaar gekomen voor een briefing door Renate, daarna de gezamenlijke maaltijd genoten in een Vietnamees restaurant met allerlei verschillende Vietnamese gerechten.
De volgende morgen om half negen met de hele groep per cyclo naar een Chinese tempel geweest die we hebben bezichtigd onder leiding van onze Vietnamese gids. Van daaruit weer verder naar China Town om daar allerlei gedroogde dieren te bewonderen. Je weet niet wat je allemaal ziet, vooral de flessen drank met daarin een slang vind ik er persoonlijk niet zo lekker uitzien. Verder naar de volgende stop de “kippenmarkt”, we hadden een half uur de tijd om er overheen te lopen maar voor mij was het na 5 minuten al genoeg, kan er niet zo goed tegen al die beesten zo samen gebonden in die bloedhitte, toch wel heel erg zielig.
Uiteindelijk zijn we na een uur of 3 afgezet bij de Ben Thanh Market, de grootste binnenmarkt van Saigon waar van alles te koop is. De rest van de middag was voor eigen invulling.
’t Is toch wel even oefenen al die nieuwe namen maar we hebben nu wel een idee wie iedereen is. Zo’n kort introductiepraatje, waarin iedereen even kort wat vertelt, is dan toch wel handig.
Verder een prima nacht gehad, zo’n jetleg kost vaak toch ook wel een paar dagen eer je er helemaal vanaf bent.
Vanochtend vroeg op, ontbijten en de bus in. Eerste stop bij een rijstvellen’fabriekje’.Dametje gooide een wit rijstprutje op een warme plaat en bakt een soort pannenkoek. Moet allemaal vroeg gebeuren want moet daarna drogen in de zon. Een hoop werk en dat voor 6000 dong (0.4 euro) per kilo (ca. 50 vellen).
Hup de bus weer in en naar Cu Chi, een ondergronds gangenstelsel uit de oorlog met Amerika, zoals ze het hier noemen. Wel sneu dat ze hier zo’n 1000 jaar oorlog hebben gehad. Eerst de Chinesen, toen de Fransen en daarna de Amerikanen. Eerst video gekeken maar de kwaliteit was erg slecht. Toen met de gidsen een rondje greppels. Bomkraters werden gebruikt als visvijvers en bommen die niet waren ontploft werden opengemaakt en dan weer tegen de Amerikanen gebruikt. Een handig volkje dus die Vietnamesen.
Leuk om te zien hoe ze toen leefden in die tunnels en hoe ze iedere keer weer de Amerikanen op een dwaalspoor zetten. Ook hebben we nog een stuk door de tunnels gekropen.
Snel door naar Tay Ninh, waar we de kathedraal bezoeken van de Caodai-sekte. De dienst begint om 12.00 uur en we wilden natuurlijk niet te laat komen natuurlijk. Schoenen uit, hoedjes af en de trap op om vanaf de eerste verdieping mee te kijken. Aparte muziek, prachtige gewaden, hartstikke leuk om een keer mee te maken. Daarna nog een kwartiertje rijden naar de lunchstop. De bediening sprak geen woord engels wat het bestellen erg, uhh avontuurlijk maakte. Op een gegeven moment kwamen de borden de keuken uit maar er klopte niet veel van. Maar, uiteindelijk iedereen toch voorzien. Na de lunch terug naar Ho Chi Minh, nog een korte stop bij een bakstenen fabriekje.
Om half 8 vertrokken we van Ho Chio Minh City naar Can-tho in de Mekongdelta. Onderweg bij een van der Valk wat gedronken er waren zelfs hangmatten onder de bomen, heerlijk koel. Daarna naar de Vinh Trang Pagode waar de boedha’s nog mooier waren dan bij de vorige.
Vol goede moed gingen we weer in de bus richting markt in My Tho waar volop fruit en groente te koop was. Onze lunch werd aan de Mekong genuttigd waar ze o.a. schildpad, slang en olifantenoor soep hadden, ik dacht van een olifant bleek een soort vis te zijn. Renate had fruit op de markt gekocht wat we daar ook nog geproefd hebben.
Vervolgens weer in de bus voor een uur of drie, voordat we bij de ferry kwamen die ons over de Mekong moest brengen. We zijn daar te voet op gegaan omdat er een lange rij auto’s stond te wachten wat achteraf wel meeviel. Maar de tocht van de ferry naar het hotel was leuker dan met de bus, we hebben met z’n drieen in een zit-karretje achter een brommer kunnen rijden, wat koel en leuk was.
De avond van de slang.
Renate had voor ons de slangenceremonie geregeld, aan tafel zal het moeten gebeuren. En inderdaad, hij of zij werd een kopje kleiner gemaakt en het bloed werd in een kopje bij de arak opgevangen waarvan de liefhebbers wat hebben gedronken. Proost ! ! !
Alleen het gezicht al brrrrr. Ik vond het wel opvallend dat de slang binnen 5 minuten op tafel stond, misschien was het een andere, maar vies was het niet, al moesten we wel naar de stukjes zoeken.
Vanmorgen vertrokken we om 7 uur per boot naar de drijvende markt van de Mekong Delta. We waren onderverdeeld in vijf verschillende bootjes. Na ongeveer een half uur varen kwamen we bij de markt aan. Onderweg was er ook al veel te zien op het water. Opvallend waren bijvoorbeeld de ogen die voorop de boten geschilderd waren (deze zijn bedoeld om eventuele zeedraken (?) weg te jagen). Ook opvallend vond ik de roeiboten, waarbij de roeispanen hoog en gekruist boven de boot uitstaken. Op de drijvende markt was het redelijk druk. De handelaren lieten door middel van een hoge stok met daaraan b.v. een ananas zien dat ze ananassen verkochten. Na de markt zijn we ook nog even naar een fruitkwekerij geweest, waar van alles groeide. Zo konden we ook van alles proeven. O.a. mango, bananen, een soort lyches – de ramputan, ananas, watervruchten – jambu. Ook konden we snakewine en bananenwijn drinken. Daarna weer met de bootjes terug richting Can Tho. Onderweg kwamen we langs vele verschillende woningen, zowel arm als rijk. Een groot contrast.
Na een lunch in Can Tho (heerlijke rice noodlesoup with beef en een Tiger bier) vertrokken we weer richting Saigon Behalve een toiletstop hebben we onderweg geen uitstapjes meer gemaakt. Wel hield de airco er aan het eind van de rit er mee op.
Bij het hotel eerst even lekker rustig een biertje gedronken en daarna gezellig met saskia en ernst vlakbij het hotel gegeten.
Vandaag doet gelukkig de airco het weer. We gaan vandaag van Ho Chi Minh City naar Nha Trang, ruim 400 kilometer , waar we ca 12 uur over gedaan hebben. Onderweg stoppen we bij een rubberplantage en een plantage waar ze dragonfruit verbouwen. Dit laatste vond ik erg leuk omdat ik de vrucht erg mooi en ook lekker vind.
Halverwege de dag maken we een lunchstop aan het strand. Het lunchmenu wat we bestellen bestaat uit allerlei lekkere vissen. Sommigen nemen even een frisse duik in de zee.
De volgende stop is de Po Klong Garai Cham Towers. De 130 treden omhoog vallen erg mee. De tempel is mooi en heel klein van binnen. Het lekkerste is de wind die hier bovenop de heuvel waait. We vervolgen de busreis en houden nog 2 fotostops. Een bij een gigantisch lotusveld en een bij de zoutvlakten die hier net achter de kust te vinden zijn.
In Nha Trang dineren we ’s avonds aan het strand bij een visrestaurant. Door een San Miquel promo-meisje drinken we toch bijna allemaal een San Miquel. De vis is erg lekker en de atmosfeer erg prettig. Gedurende de avond komt Renate met het idee om morgenochtend naar de binnenkomst van de vissersboten in de haven te gaan kijken. We besluiten met z’n achten te gaan. Renate regelt vast huurfietsen die we om 04.00 morgenochtend kunnen halen.
Vroeg in de morgen, terwijl het nog aardedonker is en de meeste van de groep nog bezig zijn met de bionnenkant van hun ogen te bekijken, gaan 8 mensen op stap. De fietsen staan om vier uur startklaar op de afgesproken plek. Het is rustig in de straten van Nha Trang. Af en toe lopen er wat groepjes mensen te wandelen in de maneschijn. Al fietsend belanden zij bij het haventje. Is dat even schrikken er liggen alleen rondvaartbootjes. Wat nu? Geen mens kan ons een antwoord geven op de vraag: waar is de vissershaven ? Dan maar omdraaien en het nog eens vragen. Eindelijk komen we er met behulp van een vriendelijke Vietnamees uit. Gewoon de tweede links en nog een keer links. Jellie raadt ons aan om het spoor van de ijswagen te volgen. Eindelijk belanden we bij het hek dat toegang geeft tot het haventje. Van een behoorlijk pedant mannetje (hoge pet) kregen we toestemming om het terrein te betreden. Het lossen van de scheepjes was al in volle gang. Een heftig geheel op een kleine kade. Vissen zo klein als stopnaalden tot vissen van zo'’ 25 kg. Veel mensen in allerlei leeftijden. Het was prachtig om te zien. Het was het begin van een relaxed dagje Nha Trang.
Op de heenweg werden we begeleid door het Vietnamese volkslied en een oproep door de microfoons langs de weg. Of op het strand, bij het zwembad luieren of het bekijken van de Long Son Pagode heb ik het idee dat ieder het naar z’n zin heeft gehad.
De negende dag alweer. Een reisdag. We vertrekken al 5 minuten eerder dan gepland was. De eerste stop kwam al snel. Po-Nagar de Cham torens. Nog in Nha Trang. Met mooi uitzicht op de haven.
Al snel trokken we de bergen in. Langs mooie baaien. Veel vis en garnaalkwekerijen. Veel rijstvelden.
Onderweg nog een stop gemaakt bij een vissaus-fabriekje. Vis en zout en laten rotten tot er olie uitkwam. Je zou er zeer oud door worden vertelde de eigenaar. Hij was tenslotte pas 86.
Ook, dit was nieuws deze reis, konden er op mooie plekjes foto’s gemaakt worden. In Qui Nhon bekeken wij eerst een oorlogsbegraafplaats voor we naar het hotel gingen.
We arriveerden er om ca. 16.00 uur ‘;s middags. Een hotel met zwembad in de achtertuin en daarachter de zee. Een evaluatiegesprek gehouden waaruit bleek dat iedereen het naar zijn zin had.
In Nederland is het eerste Paasdag. Hier niets van te merken, bovendien werken er veel mensen op het land, hard werkend om hun oogst binnen te halen, geen rustdag. De mensen hier zijn net mieren, ze blijven bezig op markten bouwen aan huizen, aan wegen op het water gebeurt van alles.
We hebben een lange rit vandaag vanuit Quin Hon naar Hoi-an. Een paar stops o.a. een rijstfabriek waar ze rijstkoeken maken met verschillende smaken. We kregen twee koeken mee om te proeven. Tevens een bedrijfje, buiten voor het “huis”waren er bezigheden, het drogen van riet en de rietstengels werden door een machine geplet. Met een heel stel de snoepjeswinkel in om in de bus de smaak ervan uit te proberen. Zakjes werden er bewaard van de aller aller lekkerste. Tussenstop gemaakt om wat te drinken. Is datgene er niet bij wat je wil drinken geen probleem, gauw bij de buren lenen.
Geluncht in een groot hotel waar de springrolls van het bord afsprongen zodat op het ene bord minder lagen dan op het andere. Toen naar My Lai een lieflijk dorp moet het geweest zijn, waar de bevolking totaal uitgemoord is. Er kwam een oude dame op ons af die als een van de weinigen ontsnapt is aan de dood. Alle woorden schieten te kort als je daar bent.
’s Avonds naar een winkel geweest waar ze o.a. zijde verkopen en kleding maken. Dat was een gezellig gebeuren meten en afdingen daar gaat veel tijd mee gemoeid. Na die tijd een restaurant opgezocht en weer heerlijk gegeten. Dit was in grote lijnen de zondag met ……….. de eerste regendruppels.
Met een kleiner busje op tijd vertrokken richting de oude intellectuele en religieuze hoofdstad van het Champa koninkrijk; My Son.
Onderweg waren boeren druk met de rijstoogst. Een mooi gezicht. Doordat My Son nu op de Unesco lijst staat als heritage site lijkt er eindelijk tijd en geld te zijn voor de overblijfselen van wat de complexen eens waren. Wat niet gestolen of verwoest was in de oorlog was overgroeid met onkruid (of die de ruines verwoest of bij elkaar houdt laten we in het midden) maar met wat fantasie was voor te stellen hoe mooi en groot alles eens was.
Na terug te zijn gebracht door een jeep naar het beginpunt konden we even genieten van een koud drankje bij een cafe/restaurantje..
Het uurtje internetten dat Christa en ik gepland hadden duurde iets langer; de computers zijn hier niet zo snel dus een snelle duik in het zwembad in plaats van een luie middag.
’s Avonds de door ons bestelde zijde (broek en kimono) opgehaald en wegens succes weer gegeten bij hetzelfde restaurant als de avond ervoor; menuutje 1 was net zo lekker. Slalommend tussen de kakkerlakken door naar huis.
Voor de begrippen van deze vakantie lekker uitgeslapen tot 8.30 en rustig ontbeten. De mooie taart ter ere van Ed’s verjaardag was hierbij een leuk toetje. Met Gwenda en Christa een wandeling gemaakt in het oude centrum waarbij een aangeschaft kaartje toegang bood tot 5 bezienswaardigheden:
De Japanse brug
Quong Koy Tempel
Tan Ky House
Fuijan Chinse Congregation Hall
Hoi An museum of hostoric ceramic trade.
Onderwijl ook nog de lokale middenstand bezocht (winkeltjes te kust en te keur) en de markt (klein maar knus). Met elk een extra aangeschafte weekendtas (alle souvenirs moeten natuurlijk ook weer heelhuids mee naar Schiphol) moesten de tassen nog gevuld; kimono’s, lampionnen, kaneelhouden theebusje, koffiedruppelaars en keramiek).
’s Avonds hadden we een Vietnamese kookcursus, iets wat meer een demonstratie bleek te zijn van een erg jolige kok. Na een uurtje konden we allemaal de gerechten bereiden die voor het diner geserveerd werden; vis in bananenblad, loempia’s, inktvissalade en wontons (we hebben in ieder geval de recepten) lekker! Ook een biertje erna met Renate, Gwenda en Christa smaakte best. Een rat die om ons tafeltje rondscharrelde weerhield ons ervan er nog een te bestellen.
Vandaag weg vanuit het gezellige stadje Hoi An en met z’n allen de laatste grote rit gemaakt met de bus + chauffeur + busboy. En inderdaad zoals voorspeld was de bus een stuk zwaarder dan voordat we Hoi An inreden
Al snel kwamen we aan bij de Marble Mountains wat tevens onze eerste stop voor die dag was. Iedereen had zijn beste schoenen aangetrokken maar niet verwacht dat zo’n grote klim, zo vroeg in de ochtend met die hete temperatuur en oh ja die ijle lucht … zo zwaar zou zijn. Maar het was het klimmen waard. Boven aangekomen konden we genieten van het uitzicht op 4 bergen die samen met de berg waarop we ons bevonden, de 5 elementen, water, aarde, vuur, hout en metaal vertegenwoordigden. Ook hebben we bijna allemaal al eventjes mogen ruiken aan de “hemel”, die na vele donkere gangetjes bereikt kon worden. Inderdaad een hemels uitzicht en ook konden we het populaire China-Beach zien.
Onze tweede stop die dag was het Cham museum in Da Nang alwaar we sculpturen konden bewonderen die de vorige dag bij het Cham-Kingdom ontbraken. Na een lunchstop aan de zee en een slingerende tocht over de prachtige Hai Van-pas kwamen we in de middag aan in ons hotel in Hue.
Ik spreek voor mezelf maar kan volgens mij wel voor iedereen spreken als ik zeg dat we de rest van de dag heeeeel rustig hebben doorgebracht.
Vandaag wederom vroeg uit de veren om een boottocht over de Parfumrivier te maken. We zaten riant in een prachtige drakenboot, waar we tussen de zaken (verkoop) door ook nog aanlegden bij de Thien Mu Pagode, waar we met onze neus in de boter vielen en getuige mochten zijn van een heuse Vietnamese bruiloft.
Het eindpunt van de bootreis lag bij de tombes van Keizer Tu Duc en zijn vrouw en tevens de woonplaats van zijn wel 100 concubines, een bezig bijtje dus met een hele mooie woonplaats. Prachtige omgeving en dus ook mooie plaatjes geschoten waaronder ook van onze eigen koning en koningin voor 10 minuten Nanneke en Henk
Ook konden we hier nog bekijken hoe al het wierook nu gemaakt wordt wat een klein meisje met hele handige maniertjes ons liet zien. De door haar kleine commerciele broertjes verkochte stokjes konden velen van ons niet weerstaan en dus werden er weer wat aankopen gedaan.
Voor de terugweg werden we opgewacht door onze trouwe buschauffeur die ons weer keurig naar het hotel terugbracht, waarna we de rest van de dag naar eigen inbreng konden invullen. In alle hitte zijn we na een snelle lunch nog naar de citadel gelopen wat toch nog best een pittig loopje bleek te zijn. Maar het was de moeite waard lekker gelopen en prachtige kostuums, vele tempels en andere bouwwerken bekeken. Het een in een wat betere staat dan het ander. Bang te moeten overnachten tussen de muren van de citadel hebben we ons even voor sluitingstijd naar buiten richting restaurant weten te slepen waar we lekker Indisch gegeten hebben en nog een paar biertjes hebben gedronken. Vroeg naar huis om ons alvast klaar te maken voor de vliegreis van morgen.
Vandaag kunnen we uitslapen want er komen een aantal drukke dagen aan. Het is pas 11.00 uur en de temperatuur is al boven de 30 graden. Hopelijk is het in de bergen in Sapa koeler. Buiten lopen is funest, daar helpt drie keer douchen ook niet meer aan.
Voor vertrek naar de luchthaven is er taart. Cor is jarig. De taart en bloemen zijn van Djoser en van het hotel. De drank is van Cor.
Op het vliegveld een groepsincheck. Dat is altijd makkelijk. Daarna een uurtje vliegen met een droog broodje als tijdsverdrijf. Dan zijn we in Hanoi. Een grote stad en best mooi voor zover we er iets van zien. Ons hotel ligt in het centrum van de oude stad maar is erg eenvoudig. Het station ziet er van buiten fraai uit maar is binnen in de typische Oostblok-stijl. We hebben in wagon 10 totaal 4,5 compartimenten. Er slapen per compartiment 4 personen in softsleepers. De gezelligheid begint met de grapefruit-wodka van Renate. Sommigen zijn nu al zo moe dat de deuren dichtgaan; vroege bedtijd.
De jeugd en harde kern van de öuderen”gaat nog naar het restauratierijtuig. Tussen de Vietnamesen en alle troep die ze achterlaten op de vloer na het eten. Zoals in sommige restaurants ziet het er niet uit. Er kan ook worden gegeten en we zien hele vieze gekookte eieren voorbij gaan. De mensen en de pils zorgen voor de sfeer. We zitten nu echt tussen onze gastheren. Vrouwen zie je er niet veel. Rond 00.30 uur is het afgelopen we moeten ook nog slapen.
Goedemorgen. Niet iedereen heeft goed geslapen. De trein waggelt en veel groepsleden hebben het koud gehad met de airco. Sommigen waren daardoor ’s ochtends nog zo moe dat ze vijf minuten voor de eindhalte pas wakker werden.
Ontbijten en dan met 2 minibusjes door naar Sapa. Een rit van ruim een uur in twee minibusjes over grotendeels gammele wegen vol keien en kuilen. Door de snelheid van de chauffeurs ging het snel.
Het landschap is prachtig en ook mystiek met de wolkennevels rondom de bergtoppen. We hebben een sfeervol hotel alleen jammer dat we op een blinde muur uitkijken. Vandaag en morgen is het markt. Er lopen veel minderheden rond die allemaal hun waren op een vasthoudende manier willen verkopen. Veel geborduurde en geweven stoffen. Bij een stop om ons vochtgehalte op peil te brengen zitten we bij een gezellige Vietnamese kroeghouder. Hij biedt ons zo vroeg in de ochtend als teken van vriendschap rijstwijn aan. Dat kunnen we niet afslaan.
De geborduurde doeken en kleden die verkocht worden zijn een toonbeeld van naaldkunst. Voor westerse begrippen zijn ze niet te duur maar afdingen hoort erbij.
’s Middags maken we een wandeling naar het dal. Een pittige tocht met hoogteverschillen waar je u tegen zegt. Ons doel is de waterval. De omgeving met dalen en bergen doet lieflijk aan maar het wandelen is pittig. Zeker terug naar het dorp. Vanaf de waterval eerst omhoog, dan weer dalen en tenslotte een lange weg omhoog. De jongens uit het dorp zijn zo slim om er met hun brommer te gaan staan. Voor $ 1 terug op de brommernaar het dorp is niet alleen voor ons maar ook voor de anderen uit de groep een goed alternatief. Des te sneller kunnen we onze vochtbalans op peil brengen. Bij het diner drinken we de “beroemde” Sapawijn: een kruising tussen wijn en sherry. We zullen goed kunnen slapen na de treinreis. Morgen met de trein ’s nachts weer terug en verder met deze fraaie vakantie.
De tweede dag in Sapa begint na het ontbijt om 8.30 met een rit in een jeep. In vier jeeps rijdt onze groep al hotsend en schuddend over een slechte weg Sapa uit naar het beginpunt van onze wandeling langs minderhedendorpen. Op de weg komen we al veel mensen tegen in hun mooie kleding op weg naar de markt in Sapa. Zoals in heel Vietnam de mensen met iets meer geld op de brommer. Ook hier zie je een heel gezin met koopwaar op 1 brommer.
Bij het vertrekpunt van de wandeling staan kinderen op ons te wachten met wandelstokken. Bijna iedereen koopt er een en al snel blijkt dit een handig hulpmiddel op de gladde, in de afgelopen nacht nat geregende paden te zijn. De natuur waarin we wandelen is prachtig mooi. De buffels ploegen over de rijstvelden die in terrassen tegen de bergen opliggen soms in fraaie ronde vormen de lijn van de berg volgend.
Rond de toppen van de bergen hangen nevels en wolken. Inmiddels heeft een ieder die een stok gekocht heeft een eigen begeleider(tje). Deze jongens van de H’Mong wijzen je waar je moet lopen, houden je stok voor je vast bij een fotostop, plukt bloemen voor bovenin je wandelstok, wijst je de buffels, de indigoplanten en allerlei andere belangrijke zaken. Mijn begeleider hield ook regelmatig mijn hand vast als hij de weg te glibberig vond of wanneer we over zo’n fantastische wiebel/hangbrug liepen. Hij was daarin zo attent dat ik hem niet wilde teleurstellen waardoor ik juist een keer op mijn kont terecht kwam. Gelukkig was ik niet de enige die onderuit ging.
Bij de dorpen van de H’Mong en de Dzao werden we al opgewacht door vrouwen met koopwaar. Tassen, flessenhouders, kussenhoezen, kleden enz. Ook hier zijn ze erg vasthoudend waardoor een aantal van ons toch weer bezwijkt.Daar staat tegenover dat we in hun woongebied mogen rondkijken en mooie plaatjes mogen schieten en de klederdrachten mogen bewonderen. De kleding is heel donkerblauw. Deze kleur ontstaat door een kleurstof uit de indigoplant. We hebben kunnen zien hoe de stof wordt gesponnen. Ook hebben we de kerk gezien (katholiek) en het schooltje waar de kinderen worden onderwezen. De verschillende bevolkingsgroepen kenmerken zich door hun kleding en hoofdtooi. Ook trouwen ze alleen maar met iemand van hun eigen volk en de indruk bestaat dat ze niet aan geboortebeperking doen .
Na een wandeling van ongeveer 3 uur weer terug met de jeeps. Om 15.30 vertrek per minibus naar de trein die vertrekt uit het grensplaatsje Lao Cai om 19.00 uur die ont terugbrengt naar Hanoi.
Na een rustige nacht in de trein komen we om half vijf ’s morgens aan in Hanoi. Hier staat een kleine bus voor ons klaar om ons naar Mai Chau te brengen. In dit gebied wonen de Tai. De reis valt wat tegen, de weg is erg slecht. Gelukkig bleken de 7 uur van Renate “slechts”4 uur te zijn. In May Chau slapen we in een paalwoning. Deze woning is stereotiep voor de dorpen van de Taimensen in deze omgeving. De woningen zien er prachtig uit en wat opvalt is dat het allemaal zo netjes is. De wandeling door het dorp levert voor Nanneke gelukkig weer een mooie sjaal op. Ook de kleine meisjes, die langs de kant van de weg (buy from me) met hun handel zitten kunnen nog wat leuke armbandjes slijten. De vrouwen zijn goedlachs, sommige met een zwarte mond en gebit wat als mooi wordt beschouwd. Gelukkig zijn ze hier minder opdringerig dan in Sapa.
De gastdame(s) hebben voor ons een heerlijke lunch bereid die voor het avondeten wat belooft. Ons verblijf ligt aan de rand van het dorp en we kijken uit over heuvels en prachtige lichtgroene rijstvelden. Genietend van dit uitzicht en een koud biertje hebben we het weer prima naar onze zin.
Na het avondeten hebben we een optreden van Tai-meisjes in traditionele kledij. Ze dansen en zingen mooie liedjes. Huang legt ons uit wat de betekenis is. Na het optreden worden we uitgenodigd om mee te dansen. Wat voelen we ons toch weer plompe Nederlanders tussen deze mooie gracieuze meisjes. Ook een zangoptreden waarvan Zie ginds komt de stoomboot toch wel een hoogtepunt was, geeft geen aanleiding tot het opnemen van een cd. Maar het was wel erg leuk. Huang heeft ook nog een lied voor ons gezongen en ook hierin blijkt hij een waar talent. Na het optreden worden de klamboes opgehangen en slapen we gezellig met z’n alles tot de volgende morgen.
Dit is een reisdag en er is niet zoveel over te vertellen. De terugreis in de kleine bus over de weg met Hans als vrijwilliger op de achterbank is niet echt leuk. Wat opvalt op de wegen is dat er wel hard aan gewerkt wordt. Heel veel Vietnamese verdienen hun boterham of beter hun “Pho”met het werken aan de weg. Na een tussenstop in Hanoi vertrekken we in de grote bus naar Halongbay.
Onderweg worden we overvallen door een enorme regenbui. De bekende baai ziet er zelfs in de regen al heel mooi uit. Hopelijk is het morgen beter weer voor onze boottocht. Hoera voor de koningin! Vandaag gaan we de hele dag met de boot varen. Het weer is ’s morgens om 8.15 gelukkig droog maar nog wel wat kil. Het zicht is niet echt helder maar dat zal in de loop van de ochtend veel beter worden. Renate had zon beloofd om 9.00 uur, dat werd wat later maar toch heeft ze weer een plusje verdiend! Als we wegvaren is het een gekrioel van boten. Die moeten eerst aan de kant voordat we weg kunnen varen. Eenmaal op open water koersen we recht op de uit zee torende rotspartijen af. Het duurt niet lang of kapitein Rien zit achter het stuurrad van de boot. De ‘echte’ kapitein vindt het best en ligt op zijn bed de krant te lezen. Al om half tien kwam de gids Huang met wijn ten gunste van de verjaardag van de koningin en bevrijdingsdag van Vietnam. Na verloop van tijd passeren we de eerste rotseilanden. Het klaverjassen moet beëindigd worden want de eerste grot dient zich aan. De Tam Cunggrot. Deze bestaat uit drie ruimtes die via nauwe doorgangen te bereiken zijn. Van de knipkaart wordt de “7”afgeknipt, terwijl we in de haven al de “1”moesten inleveren. Na nog een half uurtje varen komen we in een kleine baai. Het schip gaat voor anker. Omringd door de rotspartijen springen al snel de eerste sportievelingen in het water. Het water is prachtig groen en van aangename temperatuur (ca. 22 gr) Het zwemmen maakt hongerig en op het juiste moment werden we voor een voortreffelijke lunch uitgenodigd. Garnalen, krab, vis, kip, spring-rolls, zeer uitgebreid en erg lekker. Het was het mooiste uitzicht dat ik ooit tijdens een lunch had mogen hebben; uitkijkend over de baai en rotsen met een heerlijk koel Tiger-biertje. Na de lunch op weeg naar de tweede grot de Sung-Sot grot. Deze rijkelijk verlichte grot was geweldig van omvang. De middag werd steeds zonniger en de beelden steeds indrukwekkender. Gelukkig was er nog een zeiljacht, een soort jonk die alles completeerde. Deze bood een geweldig decor vanaf de ene berg die we met 427 treden beklommen hebben. Het panorama was fantastisch. Rond een uur of 6 kwamen we weer terug. Dag van de Arbeid in Vietnam. En dat zullen we weten. Heel veel huizen hebben de nationale vlag uithangen. ’s Morgens met de bus vertrokken uit Halong Bay naar Hanoi. Een wat saaie rit door polderlandschap van ca,. 4 uur. We hielden een tussenstop bij een keramiekfabriekje waar weinig mensen aan het werk waren. Ze leken op deze feestdag opgetrommeld om de paar toeristen te vermaken. Het lukte naar erg zoeken om een locatie voor de groepsfoto op dit terrein te vinden. Belangstelling voor kopen had nagenoeg niemand dus zonder keramiek de bus weer in. ’s Middags na een copieus maal aan het “petite Lac”de toeristische route door “down-town” Hanoi gelopen. Was warm en we hebben veel winkels gezien. Uiteindelijk nog enige souvenirs gekocht. Bij de pagode in het meer de sage van de schildpad uitgelegd gekregen. Bij de wandeling door oud-Hanoi werden opvallend veel mensen met een pincet op het hoofd bewerkt. Ik kreeg er spontaan jeuk van. ’s Avonds eerst gegeten in een pittoresk restaurantje op het balkon. Vandaar prachtig zicht op de markt en alle bedrijvigheid beneden. Kennis genomen van de gemeentelijke reiniging. Daarna wandelden we naar het poppentheater. Onderweg gekeken naar de start van de festiviteiten voor 1 mei. Er stonden 2 podia waar waarschijnlijk artiesten op zouden gaan treden. Voor het theater was Tine bezig haar resterende VND stuk te slaan bij de aankoop van enkele tassen. Het theater zelf was heel leuk. Oorverdovende muziek is Vietnamese stijl en een aantal goed te volgen vertellingen/spellen met als thema het simpele agrarische leven in Vietnam. De sage van de schildpad was na de pagode ook zeer herkenbaar. Na afloop kwamen er zo’n 9 spelers te voorschijn waar ik er 3 of 4 had verwacht. Al met al leuk en geslaagd. Als nadronk met Rien en Corrie op de 6e verdieping van het City View Café (dakterras). Goed zicht op acrobaten die het volk beneden vermaakten. Om 10 uur kwam de olifant die het feest in Hanoi uitblies. Alle terrassen gingen dicht voor de nacht. Laatste volledige dag in Hanoi. Is vooral een wandeling geweest. We zijn naar de Tempel van de Literatuur gewandeld door een lange interessante winkelstraat. De Tempel was echt heel mooi maar erg oud. Reeds sinds de 11e eeuw. Dit was ook de oudste universiteit van Vietnam. We kregen voor 1 USD nog een 10-minuten durend concert met oud-Vietnamese muziek door een life band te horen. Daarna bij het Mausoleum van Ho Chi Min wezen kijken en bij de 1-pilaar pagode. Vervolgens teruggewandeld naar het meer, naar ons vaste terras. Heerlijk ijs gegeten en cappuccino gedronken. De terugreis ging perfect en op de luchthaven hebben wij allemaal afscheid van elkaar genomen. Binnenkort hebben we een reünie waar we nog eens alles opnieuw gaan beleven. De indrukken die we tijdens deze reis hebben gehad waren enorm. Dit is een reis die me altijd zal bijblijven. Wij hebben echt genoten van dit prachtige land.
|
|
|
