Sao Jorge en de afdaling van de Caldeira de Cima

Sao Jorge en de afdaling van de Caldeira de Cima

Sao Jorge en de afdaling van de Caldeira de Cima

Door reisbegeleidster Zinzi Zegers

De rust van Velas
Velas Sao Jorge AzorenWoeste golven slaan tegen de rotsen. Het geklots van zeewater overstemt het geroezemoes van dorpsvissers, die op de late namiddag bij elkaar komen om hun hengel uit te gooien en de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Het is rustig in Velas, de hoofdstad van Sao Jorge op de Azoren. Niemand zou verwachten dat Velas het centrum is van een vruchtbaar eiland midden in de Atlantische Oceaan. Het slaperige dorp kent slechts tweeduizend inwoners, heeft een kleine jachthaven en een paar terrassen, waar men ’s ochtends komt om een espresso en een pastel de nata te eten. In het centrale park zitten twee oudere vrouwen op een bankje. Ze lachen en zingen in het Portugees. De zon komt door en de wind gaat liggen. Voor ons is het tijd om naar de Caldeira de Cima te gaan.

Sao Jorge en haar Fajas
Sao Jorge AzorenSao Jorge telt op haar breedste punt slechts zeven kilometer. Het dunne eiland, gelegen in de centrale Azoren, is groen, ruig en vulkanisch. De negenduizend mensen die leven op dit vierenvijftig kilometerslange eiland vertrouwen op hun vee en akkerland voor hun eigen onderhoud. De kaasmakerijen floreren en het toerisme komt langzaam op gang. Sao Jorge staat bekend om haar fajas, stukken vruchtbare grond die door vulkaanuitbarstingen de vorm van landtongen hebben aangenomen. Sao Jorge is woest, rotsachtig en steil. Kliffen lopen loodrecht naar beneden en de zee is onverbiddelijk. De ruige schoonheid van Sao Jorge verrast al haar bezoekers.

Wandelen door de Caldeira
We beginnen onze tocht op negenhonderd meter tussen wollige schapen en muurtjes van lavasteen. De mist hangt als een donzige deken om de omliggende pieken heen. Zonnestralen banen zich een weg door het wolkendek. De geur van nat gras en bloeiende hortensia’s hangt in de lucht. Het pad bestaat uit losliggend grind en loopt steil naar beneden, maar de kloof die me tegemoet lacht, is mijn concentratie dubbel en dwars waard. Zelden heb ik zulk natuurschoon gezien. Zelden heb ik me zo klein gevoeld in het geweld dat zich voor me ontvouwt. Zelden heb ik zoveel kleuren groen waargenomen.

Gehuchten aan zee
Serra do Topos Sao Jorge  AzorenJe zult maar in Topo wonen: het is Europa, maar er is geen verharde weg. Je kunt er alleen heen wandelen. De huizen zijn van hout en vulkaansteen en er is geen elektriciteit. Iedere ochtend word je gewekt door de golven. Kinderen kunnen op hun zesde surfen. Je eet vis uit zee. Eens per week komt een jeep een nieuwe lading boodschappen brengen. De muren zijn verweerd door de zoute wind. Als je je omdraait, zie je groene velden met paarse hortensia’s en rotsachtige kliffen. De rest van de wereld is ver weg: zelfs de rest van Sao Jorge, laat staan de rest van de Azoren.
   
Een nieuwsgierig jongetje komt aangefietst op zijn houten driewieler. ‘Bom dia’, fluistert hij, terwijl hij ons aankijkt met grote, bruine ogen. Hij gebaart ons mee te komen naar een geïmproviseerd dorpsbarretje, waar zijn oma flesjes Kima op tafel zet. ‘De smaak van de Azoren,’ verklaart ze triomfantelijk. We proosten met het koolzuurhoudende passievruchtensap: ‘Op het prachtige Sao Jorge!’

Bekijk onze Azoren-reizen.