Dagboek Zuid-Afrika Reis

Nederland – Kaapstad
Om 20.00 uur was het vertrek van Schiphol via Frankfurt en Johannesburg naar Kaapstad. Het vliegtuig zat stampend vol. De vlucht verliep goed met Lufthansa en om 12.00 uur werden we door Irene onze reisbegeleidster verwelkomd in Kaapstad. Irene wist bij vele van ons een grote ongerustheid weg te nemen, door nog voordat de bus het vliegveld verliet, te melden dat er ook in Kaapstad naar het EK-voetbal gekeken kon worden. A.s. woensdag 30 juni zou Nederland tegen Portugal moeten spelen. Gelukkig!! Omdat het mooi weer was en de Tafelberg niet in de mist lag, adviseerde Irene ons om dezelfde middag nog de Tafelberg op te gaan. Dit hebben we dan ook gedaan en het uitzicht was prachtig. De taxi’s hebben we gezamenlijk genomen, zo leerde we elkaar al een klein beetje kennen. De avond stond tot onze eigen besteding. Irene gaf ons enkele tips waar we konden gaan eten en wenste ons een prettige nacht. Daar waren we dan ook wel aan toe.

Kaap de Goede Hoop – Boulders Beach – Stellenbosch
Op deze dag stond ons een hoop te doen. Als eerste zijn we richting Kaap de Goede Hoop gereden. Onderweg gestopt bij een bedrijf dat houtsnijwerk en stenen kunstwerken verkocht. De meeste konden zich hier nog goed inhouden, omdat het gezeul door Afrika met souvenirs niet handig leek. De flora is prachtig rondom Kaap de Goede Hoop. Naar wat wij gehoord hadden waren de bavianen hondsbrutaal bij het restaurant, echter vandaag leken ze allemaal vrijaf te hebben. We hebben er in de verte enkele zien lopen, maar daar bleef het bij, we hoefden niet extra alert op ons eten te zijn. Na een klimtocht waarbij Irene ons voorging bereikten we Kaap de Goede Hoop. Natuurlijk ging iedereen op de foto bij het wel zo bekende bord. Vervolgens reden we naar Boulders Beach om de pinguïn kolonie te bekijken. Prachtig om deze dieren bezig te zien. Zonder armen ergens opspringen is nog niet zo eenvoudig!! Je kon er naar blijven kijken. De jongen begonnen hun babyvacht te verliezen en liepen nog met halve bontjassen aan.
De lunch hadden we onderweg gekocht dus in de bus werd deze genuttigd. Aan het einde van de middag stond Stellenbos op het programma. Oom Sammie se winkel en het dorp zelf zijn de moeite waard. Daarna naar de wijnboerderij Neetlinghof. Eerst een rondleiding en toen zelf proeven …….. erg lekker. Een prachtige omgeving en alles even mooi onderhouden. De gids was een Zuid-Afrikaanse mevrouw waar we goed naar moesten luisteren om haar te kunnen begrijpen, waarschijnlijk omdat we nog maar net in Zuid-Afrika waren of kwam het toch door de wijn?? De dag was nog steeds niet afgelopen want Irene had ons voorgesteld om gezamenlijk in een wildrestaurant te gaan dineren in Longstreet. We hadden een half uur om ons om op te frissen voordat we weer vertrokken! Vanaf Kloofstreet, waar ons hotel was, was dit niet ver weg en vertrokken we te voet. Het interieur was inderdaad het begin van de wildernis. De maaltijdkeuze bestond uit Kudu, Eland, Impala en Krokodil, het was een hele kluif! We hebben gezellig en heerlijk gegeten. De tweede dag in Kaapstad was een geslaagde dag.

Vrije besteding
Deze dag was voor ¾ vrij te besteden, want we hadden gezamenlijk besloten in de Sportbar aan het Waterfront te dineren en aansluitend naar de voetbal te kijken. Maar de dag voorafgaand stond ter vrije besteding. In de ochtend hebben wij het centrum van Kaapstad verkend. The Green Market Square bezocht waar voornamelijk houtsnijwerk en kralen verkocht worden en een bezoek aan het Koopmans de Wet huis. Anderen hebben een bezoek aan het Kasteel gebracht of zijn naar de Bokaap geweest. Vervolgens zijn wij met de taxi, omdat dit het veiligst is, naar het Victoria en Albert Waterfront gegaan. Dit is een hele modern shoppingcentre, en de haven doet aan Scheveningen denken met gezellige terrassen en hier en daar een jazzbandje. Wij hebben voor een bezoek aan Robbeneiland gekozen. De tocht met de boot duurt ca. 25 minuten. De geschiedenis van Robbeneiland is op z’n zachtst indrukwekkend te noemen. Van ca. 1500 tot 1982 hebben politieke gevangenen van over de hele wereld hier gevangen gezeten. De bekendste namen zijn Nelson Mandela & Walter Sisoulu.
De gidsen die ons het eiland rondleidden waren zelf of hadden een familielid die gevangen was geweest en daardoor zeer betrokken bij de geschiedenis van het eiland. Indrukwekkend en ontroerend zijn de woorden die hierbij passen. Ondertussen was het al weer wat later en werd het tijd voor de voetbal. We troffen het, want naast ons zat een tafel Portugezen. Langzaam maar zeker druppelde iedereen binnen en bleek dat het chauvinisme ook meegereisd was, want een groot aantal van ons bleek in het bezit van oranje-attributen. Helaas verloren we en (2-1, geloof ik) en hadden de Portugezen het naast ons meer naar hun zin. Voor Nederland zat het er op en voor ons ook, want morgen vertrokken we uit Kaapstad en zou het vroeg dag zijn. Met de taxi voor de laatste overnachting terug naar ons hotel “Saasfeld Lodge”.

Kaapstad - Oudshoorn
Vandaag hadden we een lange zit. De afstand van Kaapstad naar Oudshoorn is ca. 500 km. Om 08.00 uur vertrokken we uit ons hotel in Kaapstad. De koffiestop was om 10.00 uur gepland bij een padstal; oftewel een koffiehuis langs de weg. De ochtenden zijn koud, maar als de zon schijnt wat later op de ochtend, dan warmt het snel op. Dichterbij Oudshoorn kwamen we de eerste struisvogels in ‘vrijheid’ al tegen. Deze struisvogels die vrij rond lopen zijn door de eigenaren vrijgelaten vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Nadat we de bagage in het hotel hadden gebracht stond het bezoek aan een echte struisvogelfarm op het programma. Christian gaf ons uitleg over de struisvogels, de eieren, de huid en de veren. Daarna kon er vrijwillig gezoend en gereden worden op de struisvogel. Het zoenen, kan ik uit eigen ervaring zeggen, was kort maar hevig en het rijden ging in volle vaart. De maaltijd werd ook op de farm gebruikt en wat kon er nog beter op het menu staan dan een volstruis? Met een heerlijk Zuid-Afrikaans wijntje kon deze dag niet meer stuk!

Oudshoorn – Kangoo Caves – Wildlife range - Knysna
Na een koude nacht in een keurige kamer, met een prima ontbijt vertrokken we om 08.30 uur met de groep naar de Cango Caves. De zon maakt het al snel aangenaam. Als we om 09.00 uur aan de rondleiding beginnen, kunnen we een uurtje opwaren, want het is in de grotten een constante temperatuur van 18 graden. De gids “doet” het leuk. We komen in vier kamers waarin mooie formaties te zien zijn, die onstonden in honderdduizenden jaren. Het blijft wonderlijk hoe dat allemaal kan. Na afloop koffie op het terras; heerlijk in de zon. Nu lijkt het wel zomer. Dan gaan we verder naar de wildlife ranch. De gids vertelt in het engels en Afrikaans. Dat laatste is leuk te horen en goed te volgen. Ze vertelt over de krokodillen, de cheetah’s, leeuwen enz.. De pasgeboren jongen trekken veel aandacht. Josette mag (op eigen risico!) een cheetah aaien. Ze overleeft het gelukkig. Matt is nog net te jong en die mag er niet bij. Alles onder de 16 wordt gevoerd aan de beesten.
Wat kun je als lunch beter nemen dan crocodile pie? Om 13.00 uur naar Knysna via een mooie route langs diverse passen. In de bus zit je relaxed. Van 16.00 tot 20.00 uur zijn we in Knysna aan het waterfront. Het is oesterfeest, maar daar merken we niet veel van. Het is erg toeristisch. We lopen er wat rond en brengen de tijd door met koffiedrinken en eten. Daarna naar ons nieuwe overnachting adres in Plettenberg Bay.: Wadrift.

We gaan de huisjes delen met reisgenoten. Ze zien er leuk uit, maar wat is het er koud. Het kost moeite om in slaap te komen. Uiteindelijk lukt dat toch en weten we nergens meer van ……….

Walvissafari - Tsitsikamma
Het wakker worden was zeker zo moeilijk als het in slaap komen …. En koud was het nog steeds! Na een stevig ontbijt zijn met we met een zeer select gezelschap van walvisvaarder naar Plettenberg vertrokken. Na een (te) snelle kop thee worden we ingepakt in een regenjas en zwemvesten en konden we aan boord. Nadat alle electronica een droog plekje had gekregen, waren we klaar voor de lancering. Lancering? Het werd toch een boottochtje? Het wordt inderdaad een boottochtje, maar met een bijzondere start; door een tractor werden we met veel geweld de zee ingeduwd waardoor de boot vanzelf van de trailer “schoot”. Nou ja, in tweede instantie dan…. Dat deze spectaculaire start kenmerkend voor de rest van de reis zou zijn wisten we toen nog niet! De zee was namelijk nogal ruw waardoor ons bootje rare sprongen maakte. Helaas vonden ook de walvissen de zee vandaag te ruw met als gevolg dat ze collectief hadden besloten zich vandaag niet te laten zien. Wel lagen er honderden (of duizenden?) ‘robben’ op ons te wachten (misschien liggen ze er trouwens nog wel). De meningen waren verdeeld of het nou zeehonden of zeeleeuwen waren. Ik stem voor zeeleeuwen …. Aan het eind van ons tochtje moest ons schip weer uit de vaart worden genomen, maar in zee hadden ze geen tractor tot onze beschikking. Daar hadden de deskundigen echter iets op gevonden! De opvaarenden werd op het hart gedrukt zich goed schrap te zetten. Vervolgens gaf de schipper gas en ‘vlogen’ we met een rotgang op het strand af. Net op tijd (denk ik) werden de buitenboordmotoren binnengetrokken waarna zij met een doffe klap op het strand terechtkwamen. Klaar! Tenslotte kregen we nogmaals koffie en thee aangeboden en moesten we nog even afrekenen. Wegens gebrek aan ‘close encounters’ had (ook) dat erger kunnen zijn. Och ja, zoals een bekende voetbalgrootheid mij vaak verzekert: “Elk nadeel heb z’n voordeel.” Genoeg over de walvissen! Na de middag togen we met z’n allen (de groep was inmiddels weer kompleet) naar het National Park Tsitsikamma. Vanuit dit park hadden we prachtig uitzicht op de spectaculaire golven van de Indische Oceaan. Na afloop nuttigden we een heerlijke maaltijd in het hotel. Dit vormde voor bijna iedereen een perfecte afsluiting van een prachtige dag.

Plettenbergbaai – Graaf Reinet
We zwaaien Peter uit en beginnen aan 500 km asfalt. Breed, goed onderhouden wegen. In totaal zullen we 4500 km. Afleggen tijdens de reis, slechts vijf (!) zijn niet verhard. Af en aan zien we de zon, miezert het of is het bewolkt. We laten de zee achter ons en rijden opnieuw de Karoo binnen. Vegetatie neemt af, kale vlakten nemen toe. Onderweg passeren we een paar spring bokjes die direct er vandoor gaan als ze de achter- uit lampen van onze prima bus aanzien gaan. Het monumentale pareltje van de Karoo krijgt nog niet echt de kans om haar ware gezicht te laten zien. De kaapHollandse huisjes steken vast mooier af tegen een strakblauwe lucht. Nu hangt het er om, wordt het een plensbui of wint de zon het van het dikke wolkendek. Als we naar de vallei vertrekken vallen de eerste serieuze druppels net naar beneden. Het is maar loos alarm. Vanaf de vele uitzichtpunten in The valley of desolation zien we de flarden regen aan ons voorbij trekken. Wat een prachtig gebied, vergezichten tot in het oneindige. Maar liefst 150 km. kunnen we van ons afkijken. De prima gidsen vertellen over het gebied en de arendfamilies die er wonen. Langzaam zakt de zon en daalt de temperatuur. De bergen krijgen donkere kleuren. Mystiek, rustig, stilte. Heerlijk om te horen hoe stil stilte kan zijn. Een mooi begin van ons verblijf in de Eastern Cape Province.

Graaf Reinet
Vandaag was het vroeg dag. Om 07.00 uur moesten we allemaal, zonder ontbijt, klaarstaan voor onze eerste echte game-drive. Irene stond ons op te wachten met de gidsen van gisteravond. Nadat ze ons heeft uitgezwaaid steekt ze als een springbokkie over en duikt gelijk haar bed weer in. Op naar het Karoo Natuurreservaat. Door de ervaring met het zoeken naar dolfijnen en walvissen achter de kiezen, zijn we iets terughoudender in ons verwachtingspatroon. Maar vandaag gaat het beter….. Voor we het weten staat er een zeldzame bergzebra ons aan te staren langs de kant van de weg. Dat is al heel mooi en bijzonder, maar er blijken er nog vijf achter te staan ook. Het busje staat stil, lenzen op scherp en maar klikken. Vervolgens herhaalt dit beeld zich bij de Koedoe waarvan de vrouwtjes heldhaftiger (of nieuwsgieriger) zijn en zich gewillig laten fotograferen. We hebben zelfs een klein Koedoetje melk zien drinken bij de moeder. Ook de volstruizen waren ruim vertegenwoordigd. Een mannetje volstruis was een prachtige paringsdans aan het doen. Het vrouwtje was danig onder de indruk en danste vrolijk mee. Helaas kwam er een soortgenoot aan en werd het mannetje gestoord in zijn verleidingspoging. Helaas volgende keer meer geluk misschien…? De springbokkies waren relatief makkelijk te spotten, maar een wilde beest of rode hartebeest moest regelmatig aangewezen worden. We meldden vol enthousiasme dat we schapen zagen … dit bleek een zeldzame aangelegenheid die horen daar niet te zijn. Af en toe zag je witte stipjes in de bomen. Even later bleek dit een familie blauwbalaapjes te zijn. Deze hadden we gisteren tijdens de busreis ook al gespot. Nu we stilstonden konden we wat beter kijken. De naam bleek goed gekozen. Inmiddels was al groots aangekondigd dat de stokstaartjes lekker in de zon zouden zitten, maar uiteindelijk kwamen we ze pas tegen toen we het park bijna verlieten. Al met al hebben we veel mazzel gehad. We hebben alle dieren gezien die alleen hier voorkomen. Natuurlijk hadden we graag de buffel aan het rijtje toegevoegd. Dat is immers één van de dieren van de Big Five en je kunt hem maar gehad hebben. Toch ging iedereen vol indrukken en met een goed gevoel terug naar de Camdeboo Cottages. Daar stond het bestelde ontbijt inmiddels op tafel in de huisjes. Aangezien we om 10.00 uur weer opgehaald werden voor de excursie naar het town-ship moesten we na het ontbijt weer verzamelen op de binnenplaats. Daar stonden Isaac en Irene ons al op te wachten. We werden met in totaal 15 man in een busje gezet. Het paste precies. Dat alleen al was een hele ervaring. Zo hadden we steeds busjes zien rijden en lachten erom; nu waren wij het. In het township gingen we eerst binnen in een restaurantje. Althans …..dat was de bedoeling. Nog voordat iedereen uit de bus was stonden er al 5 of 6 jongetjes klaar om op de foto te gaan. Als volleerde modellen namen ze allerlei poses aan en als volleerde fotografen stelden wij de lenzen in en klikten maar raak.

Na, wat later bleek, de eerste van vele foto’s van enthousiaste kids waren we dan toch in het restaurantje. De eigenaresse vertelde dat het van haar grootmoeder is geweest en hoe zij er na enige omzwervingen terecht is gekomen. Ook werd de mogelijkheid geboden om rond 12.00 uur bij haar te eten. Na wat getwijfel i.v.m. de volgende excursie werd besloten bij haar te lunchen. Zij ging dus vast aan de slag terwijl wij, met een horde kleine ventjes het township introkken. Hoewel de gids veel en duidelijk kon vertellen viel veel van zijn uitleg in het water door onze aandacht voor de locale kinderen. Ze waren duidelijk op de hoogte van de laatste techniek. Na het poseren kwamen ze kijken naar het resultaat. Dat leverde dan weer leuke plaatjes op voor de andere reizigers. We kregen visioenen van Caroline Tensen in minder ontwikkelde gebieden. Handjes geven en jonassen was ook een feest voor ze. Soms vroeg je je af voor wie dit leuker en interessanter was. Na vele foto’s, handjes en helaas gemiste uitleg kwamen we uit bij het huisje van Isaac en zijn vrouw. Nadat we op een krat hadden plaatsgenomen en hij zijn vrouw had voorgesteld vertelde zij een beetje over het leven van een getrouwde vrouw. O.a. over het feit dat ze een nieuwe naam kreeg, het overleg tussen beide ouderparen, het moeten dragen van een rok of jurk en iets op het hoofd. We kregen een kopje rooibosthee en een geroosterd broodje. Daarna liet ze haar zelfgemaakte spulletjes zien zoals hoedjes, kettingen en oorbellen. Ondertussen mochten we in hun golfplatenhuisje kijken. Na dit bezoek waren de kinderen deels verdwenen en konden we nog wat foto’s maken van andere dingen. Om 12.00 uur zijn we dus gaan eten. Er was kip, pompoen, bonenschoten e.d. Het smaakte deze keer een stuk minder. Met een al dan niet gevulde maag terug in de bus naar ‘huis’’. Daar konden de meesten hun middag vrij besteden. Velen trokken het dorpje in (o.a. om nog even te pinnen voor we naar Lesotho gaan) en genoten verder van het zonnetje. Voor een aantal van ons stond er nog een activiteit op het programma; microlight flying. Oftewel in een soort skelter met piloot aan een deltavleugel de lucht in. Aangezien er maar één vliegtuigje en één pak was duurde het per persoon zo’n drie kwartier. Pak aantrekken, foto met piloot, instappen , pre-flight test, naar het eind van de startbaan, klokken (want dan gaan de 15 minuten in), opstijgen, vliegen, landen, uitstappen, pak uit, volgende. Terwijl er een ander in de lucht zat moest je papieren invullen dat je hen niet aansprakelijk zou stellen als er iets mis ging. Het was even wennen daar boven, want alleen met een riem vastzitten vond ik wat weinig. Toen je de dieren kon spotte (die meestal door de piloot aangewezen worden) was dat zo fascineren dat je je het van tijd tot tijd minder bewust was. Vele koedoe’s, gemzen en struisvogels bleven dit keer gewoon staan. We mochten ook niet lager dan 500 feet, zodat we de beesten niet zouden storen. Vooral kuddes vond ik erg mooi. Waarschijnlijk omdat ik die zelf ook kon vinden en herkende, want één enkel dier tussen de struiken valt niet snel op voor een ongeoefende kijker. Uiteindelijk heb ik dan ook kuddes elanden, struisvogels en springbokkies gezien. Ook het zich op een nest struisvogeleieren van die hoogte was indrukwekkend. Midden in het veld. Vlak voor de landing nog even over een struisvogelboerderij gevlogen en toen de daling weer ingezet. Tegen verwachting in verliep de landing soepel helaas bleek toen Mariël, als vierde, in de lucht was dat het te donker werd waardoor Joris morgenochtend aan de beurt zal zijn. We hadden gewoon meer tijd nodig gehad, dat hadden ze verkeer geschat. Met een afspraak voor Joris op zak gingen we verder huiswaarts. We waren precies op tijd om met een grote groep in de Drostdy te gaan eten. Wederom een goede, lekkere maaltijd in een stijlvolle omgeving. Voor wie ooit teruggaat: de struisvogel is een echte aanrader! Het was zo gezellig dat het ineens laat bleek te zijn. Om een uur of tien staken we de sleutel in het slot en doken we voor de tweede keer (en voorlopig laatste) in ons bed in Graaf Reinet.

Graaf Reinet – Lesotho
Na een zeer koude nacht zij we weer vroeg opgestaan om 08.00 uur (zelfs een paar minuten eerder!) te vertrekken richting Lesotho. Dat het ’s nachts echt koud was geweest bemerkten Jacqueline en Joris meer dan de rest van de groep. Omdat het gisteren te laat was geworden ging Joris om 07.00 uur nog vliegen bij – 10 graden. Even na 08.00 uur stapten ook zij vlak bij het vliegveldje in de bus. We reden de Camdeboo route richting N.O. naar Middelburg. Onderweg passeerden we enkele smalle bergpassen en uitgestrekte vergezichten. Boven op de Lootsbergpas (1787 m.) keken we nog een maal terug naar de Karoo. Terwijl we langs het township van Middelburg reden, zagen we vele fundamenten voor nieuwe stenen huisjes (Mandela-project). Zuid-Afrika kent veel plaatsnamen van Europese komaf. Nederlanders stichtten ook nederzettingen als Assen, Amersfoort, Dordrecht, Haarlem enz.. Van Duitse komaf zijn o.a. Berlin, Hanover en Hamburg, terwijl ook veel Engelse namen voorkomen: East-London, Colchester en noem maar op. Van Middelburg ging het richting Steynsburg. Het landschap wordt veel kaler, met veel kleinere (ala Spandau) en bredere (ala Tafelberg) ‘koppies’, de karakteristiek afgeplatte vulkanische bergen van dit land. In Steynsburg was de koffie en plas pauze ingelast in de padstal Igloo shop. Deze zaak deed zijn naam alle eer aan. De plaspauze moest noodgedwongen in de bus plaatsvinden. De toiletten waren nl. bevroren. De lunchstop was in Aliwal-North aan de Oranjerivier. Vanaf Steynsburg zien we steeds meer boerderijen in de buurt van al dan niet kunstmatig aangelegde meertjes en tevens veel meer plantengroei naast de oneindig lange dorre vlaktes. Onderweg moesten we diverse formulieren invullen. Eerst een formulier (in tweevoud) om thuisblijvers te waarschuwen als we in Lesotho ingesneeuwd raken (je weet maar nooit want het is hier nog steeds winter) en later een visumaanvraag om Lesotho binnen te mogen. Rond half vier liepen we Lesotho binnen langs twee douanekantoren (eerst Zuid-Afrika uit en daarna Lesotho in) waarbij Irene voor tien minuten geen reisleider mocht zijn. Lesotho is het enige land ter wereld dat volledig boven 1000 m. ligt. Onmiddellijk waan je je in een andere wereld. Geen hekken, geen townships, voornaamste middel van vervoer paard en ezel. Het is een enorm droog en dor land. Inkomsten komen van gastarbeiders die in Zuid Afrika werken en de verkoop van water uit de bergen aan Zuid Afrika (o.a. het gebied Gauteng). De laatste 6 km. werd afgelegd over een onverharde weg via de Gate of Paradise pas (2000 m.) waar we door veel bedelende kinderen werden opgewacht. Na een korte afdeling waren we rond 16.30 uur in Malealea Lodge, een oude handelspost, tegenwoordig in gebruik als toeristische nederzetting. De meeste van ons worden in lemen rondavels ondergebracht, ronde huisjes met rieten dak. Vóór het diner worden we uitgenodigd in een zaaltje een plaatselijk koor en daarna een bandje aan te horen met originele muziek en zelfgemaakte instrumenten. Na een heerlijke maaltijd moet iedereen bijtijds naar zijn huisjes omdat om 22.00 uur de generator uitgezet wordt. ’s nachts goed geslapen, afgewisseld met een kakafonie van vogelgeluiden.

Malealea Lodge, Malealea dorp, Lesotho
Na een koude nacht op ca. 2000 m. hoogte in Malealea lodge die we gemakkelijk hebben overleefd dankzij de traditionele, zeer warmte isolerende Basotho deken, voegden we ons aan het groepsontbijt om 08.00 uur. Het ontbijt werd uitstekend verzorgd, met voor een ieder wat wils. Enkele groepsleden liepen nog met natte haren (van de douche) rond omdat de elektriciteitsgenerator niet op tijd werd aangezet. Föhnen was dus niet mogelijk vroeg in de ochtend. Ons reisbegeleider Irene zou dit opnemen met de uitermate aardige eigenaar van de lodge, Mick Jones. Hiermee zou een tijdige inschakeling van de generator voor de volgende ochtend worden veiliggesteld. Vandaag stonden veel activiteiten op het programma. We begonnen met een bezoek aan een school. Doordat de drietal primary scholen van het dorp vanwege wintervakantie (6 weken) gesloten waren kwamen wij bij een zogenaamde vakantieschool terecht. Hier gaven de aanwezig hoofden en één van de docenten uitgebreid uitleg over de aanwezige scholen in Malealea en over het onderwijssysteem in Lesotho. De aanwezige kinderen in de vakantieschool kwamen vervolgens afzonderlijk op ieder van ons af om persoonlijk kennis te maken. Ieder kind had vooraf een tekening gemaakt en gaf dat cadeau aan zijn/haar gesprekspartner. Ter afsluiting van dit bezoek werd er door de kinderen in koor voor ons gezongen. De conrectrice gaf ons daarna volgende contactinformatie voor evt. donaties e.d.:

Onder begeleiding van het drietal gidsen (geïnstrueerde pubers uit het dorp) brachten we vervolgens bezoek aan het Malealea dorp en liepen door de vele “straatjes” met spelende kinderen, ronddwarrelende kippen e.d.. langs. We liepen ook een hutje binnen waar ons de locaal gebrouwen, plaatselijke drank werd aangeboden en uitleg werd gegeven over het bereidingsproces. Deze plaatselijke drank, gebrouwen uit gekookt water, druiven en suiker, werd door een enkeling van ons geproefd en was volgens de proever goed van smaak. Er was tijdens deze ochtend de mogelijkheid om ook het dorpsmuseum te bezoeken. Een aantal van ons heeft dit museum bezocht. Na de voortreffelijke lunch met spaghetti bolognese stond de middag in het teken van de vele, mogelijke treks door het prachtige Toscaans aandoende, glooiend en bergachtig landschap. Er was keuze uit diverse wandeltochten en ponytochten naar o.a. de nabij gelegen waterval en kloof. Een groot deel van de groep koos voor de drie uur durende wandeltocht. Resterend deel van de groep ging voor de tocht naar de kloof m.b.v. een pony. De schitterende ervaringen van deze middag werden vervolmaakt door aanwezigheid van de strak blauwe hemel. Ondanks het winterseizoen, waardoor het ’s nachts wel 10 graden kon vriezen was het dankzij de volle zonneschijn buiten goed uit te houden overdag. Een enkeling van ons bracht een bezoek aan de dorpswitch, oftewel dorpsdoctor en kwam rijk aan informatie over de toekomst weer terug. Net zoals gisteravond konden we vanavond opnieuw genieten van de zang- en dansspektakel, verzorgd door de locale bevolking. Het programma begon met een halfuur durend en prachtig zangkoor, verzorgd door voornamelijk pubers. Daarna trad een band op met een indrukwekkende muziek- en dansshow. Het was verwonderlijk om te zien hoe de bandleden een show van dergelijke allure en kwaliteit voor elkaar hadden gekregen met instrumenten die ze zelf uit blik en andere zwerfvoorwerpen hadden gemaakt. Ongelofelijk! Geen wonder dat één van de Malealea Lodge gasten deze band recentelijk heeft laten optreden tijdens een internationaal muziekfestival in Londen en daarna in Australië! Niek uit onze groep bedankte het zangkoor en de band namens ons allemaal voor de amuserende avond. Hierna gingen we aan tafel voor het overheerlijk avondeten met dit keer “de braai”(BBQ) en uiteraard ook de plaatselijke lekkernij als toetje. Onze sympathieke buschauffeur PC had namelijk de hele middag voor ons staan ‘braaien’ en het perfecte resultaat hiervan konden we vanavond proeven. Na ons uitgebreid avondeten schoof Thelo, de barkeeper, bij ons aan tafel. Thelo gaf ons nadere informatie over de Lesotho cultuur. In het bijzonder ging hij in over het hoe en wat van het Lesotho-huwelijk en haar plaats in de Lesothocultuur. 20.30 uur, alle groepsleden gingen naar hun kamer.

Dumella Lesotho. Wij verlaten Lesotho en gaan op weg naar Royal Natal N.P. Via Masuna passeerden wij weer de grens met Zuid-Afrika, dit gaf bij ons nogal wat problemen omdat de douanier wat problemen had met de computer. Na de koffiestop in Ficksburg vervolgden wij onze reis naar het Golden Gate N.P.. Na de lunch hebben wij een wandeling van ca. 1 uur gemaakt. Een mooie tocht via een steile ladder en een bruggetje weer terug naar het restaurant. Na de wandeling verder naar Royal Natal N.P.. Bij een fotostop hebben we een zeldzame lammergier gezien. Niet lang daarna moest PC vol in de remmen omdat Annette een ‘verdwaalde cheetah’ zag. Om een uur of vijf arriveerden we in Center Parcs.

Na een, voor de meeste, behoorlijk koude nacht, waarbij niet veel geslapen werd, eerst een goed verzorgd ontbijt. Jammer dat enkele zo laat kwamen eten, dat ze niet echt konden genieten. De enorme schrik van Josette om haar tasje met tickets en pasport kwijt te zijn, wordt ook redelijk snel opgelost en zo vertrekken we om 09.05 uur naar het Royal Natal National Park. Welke wandeling we nu precies gaan doen is nog niet duidelijk, maar we zullen wel zien. Voor twee stond het vast. Zij wisten welke route gelopen zou worden. Om 09.45 uur komen we in het park aan. De groep die uitstapt, neemt een lunchpakket mee. Na aanschaf van een aantal wandelkaarten wordt besloten om de sundayfalls route te lopen. We gaan met de bus naar het beginpunt. Met z’n allen op stap. Het is een mooie, niet te moeilijke route met mooie uizichten. Jammer genoeg zien we geen ‘beessies’. De aankomst bij de waterval laat een goed rustplaats zien. Hier blijven we een tijd, eten onze lunch en sommigen gaan wat verder om onder de waterval uit te komen. We constateren dat dit toch echt vakantie is. Op ons gemak dalen we af en op de viersprong besluit iedereen op mij na, rechtdoor te gaan. Ik ga alleen de weg die we ook gekomen zijn, ¾ gaat prima, zo alleen, maar dan beginnen er apen te krijsen. Het geluid komt steeds dichterbij en klinkt angstaanjagend. Waarom ben ik nou alleen gegaan? Ik ga steeds sneller lopen en durf niet goed te kijken waar de apen precies zijn. Pas als het gekrijs voormijn gevoel wat verder weg is, kijk ik en zie zeven apen op een rots!! De rest heeft op hun pad, vrouwen met mandvlechtwerk gezien. Bij de bus aangekomen, word ik opgewacht door Irene. We moeten Joris en Jacqueline nog ophalen van hun wandeling. Ook zij hebben een mooie wandeling, met apen te hebben gelopen. De rest van de middag was ter eigen invulling. Annet, die aangaf niet te weten hoe ze de komende tijd moest invullen, kreeg wat adviezen van Irene. Josette had het al snel bekeken en lag in badpak voor het huisje in het gras. De avondmaaltijd laten we ons weer goed smaken. Een geheel Afrikaanse maaltijd, heerlijk.

Royal Natal Park – St. Lucia
Na een kort oponthoud, Irene is haar waterzak kwijt, vertrekken we om 08.00 uur via Durban naar St. Lucia, gelegen aan de Indische Oceaan in de provincie Kwazulu Natal. Het zal een lange rit worden, maar na een lange en goede nachtrust en een stevig ontbijt t moet dit lukken. De zon schijnt al, zoals bijna elke dag, maar het is nog wat nevelig bij de Drakensbergen die we achter ons laten. We zien enkele dorpjes, maar tijdens de reis voornamelijk snelwegen waar echter ook lifters, wandelaars en fietsers zich verplaatsen, stoppen op de vluchtstrook om passagiers in en uit te laten is heel gewoon. Het eerste uur is het rustiger in de bus, wat slapen, lezen, studeren (Sunny), schrijven van het verslag, veel observeren. In Howick Falls een koffiestop, heerlijk in het zonnetje, maar eerst de waterval bekijken. De rivier stort met veel geweld 100 meter diep. We rijden verder door de Valley of 1000 Hills. Heel mooi! De nevel is al lang opgetrokken en ook in de bus wordt het warm. Voor de eerste keer gaat de airco aan. Het landschap verandert. Veel suikerriet velden, hoge pluimen er in, groene heuvels. Suikerrietfabrieken – de zoete lucht is in de bus te ruiken. Afrikaanse muziek erbij. Lunchstop bij een tankstation en dan weer snel verder. Tijdens de reis geeft Irene nog enkele geschiedenislesjes. Howick is niet alleen bekend vanwege zijn waterval, maar ook vanwege het belangrijke feit dat hier de latere president Nelson Mandela werd opgepakt en uiteindelijk voor landverraad en sabotage tot levenslang werd veroordeeld. De blanke regering zag alle leden van het ANC als terroristen. Lange tijd bleef Nelson Mandela uit handen van de politie en kreeg de bijnaam, de zwarte pimpernel. Zeer de moeite waard is zijn autobiografie “De lange weg naar de vrijheid”. Ook zijn er nogal wat veldslagen geweest in Kwazulu Natal. Tijdens de grote trek vestigden de voortrekkers zich hier. Er was een boerenoorlog, tegen de Britten, misschien nog een tweede boerenoorlog en ik meen ook tegen de Zoeloes. Ook koning Shaka van de Zoeloes heeft hier nogal de beest uitgehangen. Hij introduceerde het mes als wapen in de strijd. Voorheen gebruikten de krijgers een speer, dan was het één keer prijs, met het mes maakte je meer slachtoffers. Uiteindelijk werd Shaka in 1828 door zijn halfbroer gedood. De tv-serie Shaka Zoeloe kan ik me nog goed herinneren. Langzamerhand naderen we St. Lucia en langs deze route veel eucalyptusbomen. Stammen worden voor de mijnbouw gebruikt en de bladeren o.a. voor eucalyptusolie. Daar is St. Lucia en we overnachten in Shonalanga en delen met reisgenoten een appartementje. Wat opfrissen, daarna de straat verkennen en gezellig uit eten met de andere reisgenoten in Seafood. Wat was het gezellig! Vreselijk gelachen. Op tijd naar bed (21.30) want om 06.00 uur begint de gamedrive. Het inslapen duurt nog even want St. Lucia gaat opstap. ’s Nachts nog enkele keren wakker vanwege harde plensbuien en voor de eerste keer …………. vanwege de warmte! St. Lucia Na een wat korte nacht met fikse buien vertrokken we vanmorgen om 06.00 uur in twee open jeeps richting Hluhluwe — Umfolozi Wildreservaat. Bedekt onder dekens en regenkleding bereikten we na een klein uur rijden het reservaat. In de eerste plaats gingen we op zoek naar de Big-Five (olifant, neushoorn, buffel, leeuw en luipaard), maar ook de andere dieren wilden we natuurlijk allemaal zien. Onder onze aanwijzingen van ‘ho’, ‘stop’, ‘iets vooruit’, ‘iets verder’, of ‘iets achteruit’ liet de gids ons de dieren aanschouwen. De buffel hebben we vele malen gezien, alleen of in een groep. De olifant hebben we alleen maar in de verte gezien De witte- of breedlipneushoorn heeft evenwel uitgebreid voor ons geposeerd. De leeuw heeft zich slechts aan enkelen van ons getoond, zodat de rest van de groep het moet doen met hun verhaal. Het luidpaard is niet uit zijn schuilplaats tevoorschijn gekomen. Voorts hebben we steeds genoten van de mooie impala’s, de vlakzwijntjes, de prachtige giraffes, van zeer oud tot jong. Een toppunt vormde de hyena, die een poot van een zwarte neushoorn voortsleepte en die keurig voor onze auto langsliep. Daarnaast was het veroveren van een of ander beest door hyena’s in de rivierbedding, onder het toeziend oog van vele gieren die hun kans moesten afwachten, een prachtig schouwspel. Al met al hebben we genoten van een zeer geslaagde gamedrive, die onderbroken werd door een koffiepauze en een goed verzorgde lunch. De fototoestellen en videocamera hebben nauwelijks rust gehad, niet alleen bij de reeds genoemde dieren, maar ook nog bij de verscheidenen mooie vogels, zoals ooievaars en een goliathreiger. Om 15.30 uur kwamen we met een laag stof bedekt, maar wel zeer voldaan terug in St. Lucia. ’s Avonds hebben de meeste van ons heerlijk gegeten in het Seafood restaurant. Irene trakteerde ons aan het einde van de maaltijd op een ‘springbokkie’.

Milwane Nationaal Park
’s Morgens om 07.00 uur vertrek naar de rivier voor een boottochtje op zoek naar nijlpaarden en krokodillen. Het was op dit tijdstip nog erg mistig, maar nadat we het goed verzorgde ontbijt op hadden, trok de mist vrij snel op. Al snel zagen we wat nijlpaarden maar deze bleken erg rustig te zijn. Even later kwamen we een andere nijlpaardfamilie tegen, die iets actiever was. Op het moment dat iedereen dacht dat we de krokodillen wel niet meer zouden zien lagen er twee op de kant en voer de schipper er tot op kleine afstand naar toe. Ook deze krokodillen waren niet in beweging te krijgen. De schipper vertelde veel over de diverse vogels die we onderweg zagen en over de nijlpaarden en krokodillen. Na het leuke boottochtje stapten we weer in de bus en reden tussen de suikerriet- en ananasplantages op weg naar Swaziland. In Swaziland aangekomen, na weer stempels in het paspoort gehaald te hebben, zijn we nog even afgezet bij een markt. Hier werd van alles verkocht; groenten, fruit, kleding, tassen en allerlei souvenirs. Tassen, kettingen en kleding werden zelfs ter plekke gemaakt. Nu weer verder naar de ‘lang verwachte markt’ die aan het begin van de reis al aangekondigd was. Hier bleken tientallen kraampjes op een rijtje te staan met de verkoper voor het kraampje. Door iedereen werden we begroet en uitgenodigd om toch ook vooral even binnen te komen kijken. Na aankoop van onze souvenirs reden we naar onze overnachtingsplaats in het Milwane Nationaal Park. Hier stonden de nijlpaarden prachtig aan de waterkant en diverse blesbokken, zebra’s en impala’s zagen wel al voordat we in het kamp arriveerden. In het kamp liepen de dieren gewoon rond. We hadden prachtige nieuwe Bee-hive’s ter beschikking gekregen om in te overnachten. ’s Avonds was er ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van het Nationaal Park een muzikaal optreden door het personeel. Na het vlakvarkie van het spit gegeten te hebben, wat onderdeel was van het buffet konden we na nog even bij het kampvuur gezeten te hebben weer met een tevreden gevoel beginnen aan een nacht in onze bee-hive.

Vandaag hadden we voor het eerste een vrije dag. Irene had ons verteld dat we 3 activiteiten konden ondernemen: wandelen, paardrijden en mountainbiken. De meeste van de groep gingen vanochtend nog wel een straatje om. Maar later op de ochtend begon het te regenen en het is de hele dag niet opgehouden. Het vlakvarkie hing dan ook in de regen aan het spit. Vanmiddag hebben de mensen van het park de open haard binnen ook aangedaan. Toen we tussen de middag gingen eten kregen we nog een gast aan tafel: een krokodil! We hoopten dat hij nog een Catfish zou grijpen, maar in de winter hebben krokodillen niet zo’n honger. En hij glee weer weg het water in. Toen zijn wij nog spelletjes gaan doen, hebben met ze alleen een naam voor de baby van Jacqueline en Joris verzonnen en daarna was het weer etenstijd voor de avond en zijn we zoals gewoonlijk weer vroeg naar bed gegaan, de laatste nacht in Swaziland.

Na een dagje luieren roept vandaag ‘de plicht’ weer. Om 8 uur staat iedereen gepakt en bezakt bij de bus. We verruilen Swaziland weer voor Zuid-Afrika. Het eerste gedeelte van de rit is vrij bergachtig met soms mooie vergezichten. Toch is Pig’s Peak geen mooi uitzichtpunt, maar een gouddelversstadje in vergane glorie. Onze koffiestop daar is alleen voor de souvenirshoppers interessant. Na de grensformaliteiten staat er nog een supermarkt excursie op het programma, zodat we wat inkopen kunnen doen voor de komende dagen. Vlak na de middag rijden we Krugerpark binnen, waar we al game-driving naar onze accommodatie in Pretoriuskop zullen gaan. Veel zien we niet in die paar uurtjes, vooral impala’s. Het zou ook bijzonder zijn als je die niet zou zien, want er zijn er 200.000 in het park. Verder een paar zebra’s, gnoe’s en buffels en in de verte twee neushoorns. Even gaat er een golf van opwinding door de bus als iemand meldt cheetah’s met jongen te hebben gezien. Helaas blijkt dat te mooi om waar te zijn. Onze accommodatie bestaat uit kleine, ronde hutjes, helaas zonder eigen sanitaire voorzieningen.

Heel vroeg dag! Om kwart voor zes de bagage in de bus en met een dagrugzakje gaan we met jeeps op gamedrive in het Kruger Nationaal Park. In eerste instantie zien we niet veel, maar dan gaat het beginnen! Impala’s, koedoe’s, Njala’s, zijn in grote getallen aanwezig. Een prachtgezicht. Maar dan … een bericht uit de andere jeep, Olifant!. We razen er naar toe. Zien nog net een olifant oversteken en een paar ruggen in het bos. Volgende keer beter, hopen we. Dan zegt Sunny: Een hele grote vogel, we moeten eigenlijk stoppen en pas na de beschrijving van de vogel, wordt er gekeerd en rijden het eind terug. Het blijkt om de zeldzame Bromvoël te gaan! Het zijn er twee. Later komen we er nog een aantal tegen. Hoe zeldzaam, is zeldzaam, of hebben wij gewoon geluk? Sunny belooft voortaan direct ‘stop’ te roepen! Na de vele impala’s, njala’s en koedoe, en het bontwaggies (zebra’s) en blouwildebees worden we weer gewaarschuwd door de andere jeep, Luipaard gesignaleerd!! Er staan al veel auto’s maar we kunnen hem met de verrekijker nog goed zien. Een prachtig getekende kop!!. Zo gaat het later met leeuwen, die een buffel veroveren, nog een keer. Wij zien de leeuwen niet echt goed, maar het uitgevreten karkas van de buffel, de enorme kluwen auto’s en de vele gieren in de omringende kale bomen geven het toch een speciaal sfeertje. Na een stop rijden we langs een meertje. Het ziet er zo vredig uit: impala’s, wat wilde beesten, veel waterbokken, iets verder weg wat zebra’s te grazen. Iets verderop op de oever, ligt een krokodil te slapen, in het water zijn twee seekoeien voor het blote oog zichtbaar en aan de overkant van het water ligt een leeuw en twee leeuwinnen. Wat een schijnvredigheid! Weer op weg, zien we een familie vlakvarkies. Pa, moe en vier nog jonge beesten. Een jong wordt het riet ingestuurd en moeten zichzelf vermaken, als Pa bij Moe voor nog meer jongen zorg! Leuk tafereel. We zien allerlei soorten vogels, die de gids bij naam kent. Teveel om op te schrijven, maar een paar zal ik noemen: de parelhoender, de neushoringvogel, de kleinglansspreeuw, de rooikopwever, de grijsneushoringvoël, de rooioogtortelduif, de maraboe, de zwartkopreier. Er worden weer olifanten gesignaleerd. Deze keer hebben wij geluk er loopt voor onze jeep een olifant de weg over. Even later verdwijnt hij in een bosje, komt weer tevoorschijn en met flapperende oren komt hij onze richting uit. Dat moeten prachtige plaatjes worden! Dan begint hij te tetteren. Wij vertrekken. Er is een cheetah (jachtluipaard) gesignaleerd. Ook hier hebben we geluk. We zien hem (haar?) vrij goed. We hebben vreselijk veel geluk. Een cheetah en een luipaard op één dag, wordt als een zeldzaamheid ervaren. Zelf onze gids had dit nog nooit meegemaakt. We rijden een rondje om een 2000 jaar oude Baobab. Een zeer indrukwekkende boom, die zo typerend is voor het Afrikaanse landschap. Ik zie dat er namen in gekerfd zijn! Waarom kunnen mensen dat nou niet laten! Langs de kant van de weg zien we een paar blauwaapjes. Dan zien we een rode hyena op ons afkomen. Ook die kont niet vaak voor. We waarschuwen de andere jeep, helaas komen ze iets te laat. De rode hyena is wat groter dan de gebruikelijke gevlekte hyena. We rijden langs giraffes, waterbokken, impala’s enz. Zien nog buffels, vlakvarkies. De tijd vliegt om. We gaan richting ‘uitgang’. Ineens zijn daar tien prachtige giraffes. Statig lopen ze voort. Neerkijkend op wat onder hen is. In een droge rivierbedding is een grote groep bobbejanen aan het spelen. We zien nog heel veel ‘beesies’ voor wij bij de uitgang zijn. We verlaten het Krugerpark via het Orpenhek. We rijden over niet geplaveide wegen, door kleine dorpjes naar ons overnachtings adres “Het Salati Bush-Camp. “Gazen” hutjes, waar je rolmatten moet neerlaten, een dak van stro, tussen het groene lommer. Heerlijk vertoeven. Na een goed verzorgde maaltijd, wat het vlees weer van de “Braai” kwam, een optreden door bewoners van het dorp, tegen een kleine vergoeding. Vroeg slapen, weer een dag om.

Vijf dappere stonden vandaag om 06.00 uur klaar voor een bush wandeling. De rest mocht uitslapen. Rustdag! Hoera! Na een lekker ontbijtje wat wandelen, lezen, kletsen en relaxen. De zon schijnt lekker. Tussen de middag een (grote) snack bij het zwembadje. Om 15.00 uur vertrekken we weer met de groep voor de nightdrive, we nemen warme kleren mee, want het zal koud worden. Na een uurtje over de onverharde weg zijn we met onze bus weer in het Krugerpark. In een open bus gaan we om 16.15 uur op pad. Het eerste uur is het nog licht en zien we de gebruikelijke impala’s en ook zebra’s en giraffen. Dan gaat de zon in een rode gloed onder en wordt het koud. Je ziet ogen van dieren in de bomen. Dan loopt er een hyena met jong. Het kleintje speelt onverstoorbaar verder langs de wegrand. Vlakbij dus. Het wordt steeds kouder. We hebben alles aan wat we meenamen. Het is onbehaaglijk en de kou wordt alleen maar erger. Zijn we nou met de Djoserreis van Alaska bezig? Plots een olifant die door al die schijnwerpers gaat trompetten. Mooi gezicht. Aan de andere kant van de weg staan er twee met jongen. Heel leuk om dat in het echt te zien. Verkleumd zijn we om 20.00 uur bij het vertrekpunt waar onze prima chauffeur PC klaar staat met onze eigen luxe bus. Om 21.00 uur terug in Shalati, onze romantische verblijfplaats. Het diner staat klaar in het open restaurant. We kunnen meteen aanvallen! Heerlijke ragout van aardvlakvarken, kip, groenten, salade, iets pompoenachtig met suiker, wijntje, toetje, prima! Ze hebben zich net als gisteren uitgesloofd. Maar dan gaat ieder snel naar zijn eigen hutje met warm dekbed. Om 22.00 uur ligt iedereen wel plat, want morgen is het vroeg dag voor de lange zit naar Pretoria.

Irene zal gedacht hebben ze zijn er nu wel aan gewend om in nacht en ontij op te staan, want in plaats van dat we om 08.00 uur gewend waren te vertrekken, werd dit vandaag 07.00 uur. Dus 06.00 uit de veren, eten en weg. Eerst weer van Shalati-Bush Camp over de bobbelige wegen naar de grote weg en dan ‘en route’. We hebben een forse reis voor de boeg. PC heeft deze dag tot Japanse dag omgedoopt, omdat het niet alleen een dag is waar veel kilometers gemaakt moeten worden, maar ook één die vol zit van de toeristische trekpleisters. Na ca. 3 uur rijden komen we aan bij de 3 rondavels. Het is nog steeds vroeg en heiig. Maar ondanks dat wel prachtig en groots, na weer enkele kilometers komen we aan bij God’s Window, het uitzicht is geweldig en verstrekkend. Volgens Sunny werd het tijd dat de ramen eens gelapt werden, maar misschien dat dit toch zijn eigen bril was! Ondertussen hadden we natuurlijk wel trek en waren we op doortocht naar Pelgrim’s Rest, ook een niet te versmaden toeristisch uitje. Maar de pannenkoeken die ze hier bakken, zo lekker hebben we ze in Nederland nog nooit gegeten. Dit was haute cuisine.
Wie nog wilde kon hier ruimschoots souvenirs inslaan. Na de lunch weer verder richting Pretoria en rond 18.00 uur waren we er eindelijk. Daar zag de wereld er weer heel anders uit. Drukte, auto’s, herrie. Maar wel een fijne (kleine) kamer in hotel 227. Een afscheidsdiner stond nog op het programma. Hier werd het tijd voor de gebruikelijke speeches. Niek (oud-schoolmeester) had natuurlijk zijn creatieve gaven in de strijd gegooid en had voor PC een lied opgesteld van oud Afrikaans afkomst was.


Een dag lank lank gelede het daar ‘n toer in Kaapstad begin met ‘n Toerleier, ‘n Busbestuurder en 14 Kaaskoppies.

Die Kaaskoppies is bymekaar gemaak by die lughawe om saam deur die land te reis tot in Pretoria.

Van Tafelberg tot Kaappunt waar ons gelukkig die bobbejane vry gespring het ( vir party was dit ongelukkig), wyn gesuip in Stellenboch en daarvan het ons ‘n paar lighooftige Kaaskoppies terug op die bus gekry.

Ons het vinnig gestop by die aftrekplek en ook lekker gelag vir die bortjie van die hoërskool.

Van volstruis ry, grot kruip en cheetah vryf het Peter ons die pad gewys.

‘n Walvis rit sonder walvisse het ons rug gebreek, in Tsitsikamma het die donderende branders ons verbaas, tog het ons daar baie lekker gestap.

In Graaf Reinet het ons die kans gevat om die son te sien sak, in die valei van verlatenheid.

Vir die eerste keer vroeg uit die kooi ( beslis nie die laaste vroë oggend nie ) en daar na ‘n besoek aan ‘n plakkers kamp, vir ‘n klomp was dit nie genoeg hulle wou nog die karoo van bo-af sien.

Oppad na Lesotho het ons lekker saam met die kreunsanger Kurt Darren loslappie gesing. In Lesotho ontmoet ons die regte Afrika met armoede en baie waaiende handjies van klein swart gesiggies. Met sing en dans, skool besoek en bier proe het ons die Basotho kultuur ervaar net tot 10 uur wand daar na was daar geen krag nie, ( maar ek glo daar was min wat om 10 uur nog wakker was.)

Op pad na die Dragensberge ry ons deur die Goue hek en kort voor lank sien ons ‘n miniatuur luiperd.

Na ‘n lekker dag se loop in Royal Natal het ons ‘n lekker Afrikaanse bord kos kaf gedraf, met potjiekos, bobotie, pampoenkoekies en die toerleitster se gunsteling nagereg.

In St Lucia nog voor die eerste hane kraai staan die klomp reg vir nog ‘n dag se avontuur in Hluhluwe, daar sien ons die eerste 4 van die groot 5 nl: leeu, olifant, buffel en die renoster. Net daar na sien ons ‘n hiëna met ‘n wegneem ete; die voet van ‘n renoster. Later die aand drink ons toe maar sommer ‘n springbokkie.

Die volgende oggend eet ons ontbyt op die boot met krokodille en seekoeie wat vir ons kyk.

In Swaziland slaap ons in ‘n byekorf, die aand word ons geduld tot die uiterste beproef met die dans wat lyk of dit nie wil stop nie.

In die middag begin dit te reen maar dit belemmer nie die pret nie, wand net daar na sien ons ‘n plathond wat nader kom en lyk of hy ons wil bespring.

Terug in SA ry ons Kruger binne met die hoop om baie diere te sien ongelukkig sien ons amper niks en sit met ‘n bus vol bitterbekkies. By die oudste kamp in Kruger moet ons ry staan by die ablusieblok om te stort. Die aand geniet ons ‘n braai in die buitelug met beesvleis, boerewors, knoffelbrood en malvalekker op sosatiestokkies.

Die dag daarna ry ons met oop wildsbesigtigings bakkies, ons het ‘n tydjie afgeknyp by Skukuza om gou broek los te maak. En toe sien ons kort kort diere: kameelperde, ‘n magdom rooibokkies, vlakvarke, kwaggas en die kersie op die koek was die luiperd en die jagluiperd, almal was het uit hul nate gebars van opwinding.

Na Shelati is ons agtervlakkies op die proef gestel met die hobelrige sinkplaatpad. In die boskamp is ons verwelkom met die Shanghaan passies. ‘n Klop van ons wou laat slaap maar en die aanhouers het in die vroë oggend die ruigte te voet gaan verken, waar twee van hulle na ‘n glipsie met wonde terug gekom het. Op die nagrit het ons gebibber en beef van die koue. Maar met ‘n gelukskoot het ons toe ‘n hiëna kleintjie gesien. Op die pad huistoe het ons ‘n olifand skrik gemaak en hy het die bordjies verhang en met ‘n harde trompetter ons broekke laat bewe.

Die voorlaaste dag het ons in en uit die bus geklim by al die wat ‘n uitkykpunte is: Drierondawels, Bourkes Luck kolkgate, God se venster, die Rotstoring en middag ete in Pelgrumsrust.

Op die lang teerpad na Pretoria is almal pootuit en sien ons net koppies knak .

Môre gaan ons in die stad rondloop en dan gaan ons julle ‘n stywe drukkie gee en baai waai by die lughawe.

Ons hoop julle het die toer baie geniet en hoopenlik kruis ons paaie weer.

Wat hebben we gelachen en zij natuurlijk ook. Wat is leuker dan die Hollanders, Zuid-Afrikaans te horen spreken. Al met al hebben we een hele gezellige avond gehad en bovendien lekker gegeten.

Vandaag toch echt de laatste dag op Zuid-Afrikaanse bodem. Maar Irene weet niet van ophouden en heeft voor ons een ochtend / middagprogramma opgesteld, waar we allemaal weer graag aan mee doen. Follow the leader, Pretoria in…….. Als eerste enkele bezienswaardigheden zoals het stadhuis, het standbeeld van Paul Kruger en Melrose House. Er moeten toch wel hele rijke blanken in Zuid-Afrika gewoond hebben, want in Melrose House is het verschil tussen arm en rijk nog goed te zien. De winkelstraat konden we helaas niet helemaal uitlopen…. 25 km lang! Maar wel alle winkels gesloten op zondag, dus de laatste randen konden hier niet opgemaakt worden. PC stond op ons te wachten en met de bus gingen we richting het Voortrekkersmonument. Daar lunchten we en voor de verandering konden we hier weer kiezen uit een tosti of frites. Over het voortrekkersmonument bleken de meningen verdeeld te zijn. De een vond het prachtig en de ander afschuwelijk.
Maar wanneer je de geschiedenis van de voortrekkers en zulu’s bekeek, die in het zandsteen aan de binnenkant stond weergegeven, kon dit niet anders dan indruk maken. Vanaf het voortrekkersmonument ging de reis naar de Union Buildings. Uiteraard niet voor de toeristen geopend, maar wel een prachtige omgeving. Ook hier nog zo her en der wat houtsnijwerk te koop. De reis zat er nu echt bijna op. We gingen de koffers ophalen in het hotel en op verzoek van Irene het geen we niet meer konden gebruiken achtergelaten voor Lesotho. Johannesburg was ongeveer een uurtje rijden en het afscheid van PC en Irene was een feit. PC ging dezelfde route al weer terugrijden met een nieuwe groep en Irene vloog de volgende dag terug naar Kaapstad waar binnen enkele dagen een kinderreis zou gaan starten. Wij gingen het vliegtuig in wat gelukkig niet zo vol zat als op de heenreis.

Via Frankfurt naar Schiphol en daar kwamen we dan ook ’s ochtends vroeg aan. We kunnen terugzien op een fijne reis, een prima reisleidster, een hele goede chauffeur en een gezellige groep. Wat wil een mens nog meer?